ซ่อนสวาทมาเฟีย

ซ่อนสวาทมาเฟีย

มณีน้ำเพชร

5.0
ความคิดเห็น
4.4K
ชม
67
บท

สำหรับเดือนกันยา ความรักที่หลบซ่อนเป็นสิ่งที่น่าชิงชังมากกว่าอื่นใด แต่ไยเธอจึงถวิลหาความรู้สึกนั้น ทำไมมันถึงช่างอบอุ่นอ่อนหวานทั้งที่ทำให้เธอต้องขมขื่นใจ บนใบหน้าเศร้าโศกต้องสวมหน้ากากของความสดใสแว่วหวานเอาไว้ทุกเสี้ยววินาที หัวใจที่ร่ำร้องเรียกหาความรักตะโกนก้องราวกับกำลังขาดใจ สำหรับสงคราม ความรักสำหรับเขาไม่ใช่ของเล่น แต่ความรักจะอยู่เหนือเหตุผลและความจำเป็นก็ไม่ได้ ถ้ารักต้องอยู่เหนือเหตุผล ทุกคนบนโลกจะพบแต่ความหลงใหล เขาแยกแยะได้ แต่สิ่งที่กำลังเจอคือความเร่าร้อนที่ต้องหลบซ่อน รักที่เร่าร้อน รักแรก และรักเดียว มันกลับเป็นการหลบซ่อน และพอกพูนไฟสวาทให้เผาไหม้ทุรนทุราย “เธอก็รู้ว่าไม่มีทางปฏิเสธพี่ได้ หัวใจเธอรู้ดีลูกแก้ว” “ลูกแก้วเกลียดพี่คราม ชิงชังพี่คราม พี่ครามทำแบบนี้ได้ไง พี่ครามเป็นสามีของพี่อัง ทำได้ไง พี่ครามเลวที่สุด” “เราก็เลวด้วยกันทั้งคู่ หรือเธอจะเถียงว่าไม่ได้รักพี่” “ใจร้าย พูดแบบนี้ได้ไง พี่ครามใจร้ายกับพี่อังได้ยังไง” “บางเรื่องเธอก็ไม่จำเป็นต้องรู้ ทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกนี้ย่อมมีเหตุผล” นิ้วกลางของสงครามชอนไชเข้าสู่ปากถ้ำอันอุดมไปด้วยแหล่งน้ำที่หลั่งริน เดือนกันยากรีดร้องสุดเสียง ทั้งเกลียดเขา เกลียดตัวเอง และซ่านกระสันไปทุกรูขุมขน ร่างอิ่มที่ถูกพันธนาการไว้กับหัวเตียงดิ้นพล่านทุรนทุราย

บทที่ 1 บทนำ 1

บทนำ

เท้าบางๆ ที่เพิ่งก้าวเข้าห้องนอนเป็นต้องลอยพ้นพื้น ปากอิ่มถูกปิดด้วยมือหนา แถมทรวงอกอิ่มอวบยังอยู่ใต้ฝ่ามือหยาบกร้านของคนที่ซ่อนตัวอยู่ในห้องนอนสีหวาน

“อื้ม อ่อย อ่อย อื้ม”

เสียงของเดือนกันยาดังอึกอักอยู่ในลำคอ ร่างบางดิ้นขลุกขลักอยู่ในวงแขนอุ่นที่กำลังรัดเธอแล้วยกขึ้น โดยใช้แผงอกกว้างรองรับร่างบางเอาไว้

“สัญญากับพี่ว่าจะไม่ร้อง แล้วพี่จะปล่อยเธอ”

เดือนกันยาไม่รับปาก ยังดิ้นรนขัดขืนสุดฤทธิ์ เธอสู้เขาไม่ได้ ทั้งความบอบบางทางเพศ และเรี่ยวแรงที่น้อยกว่า ไม่มีประตูไหนเปิดกว้างให้เธอสู้เขาได้เลย

“คิดจะต่อต้านพี่รึไงลูกแก้ว คิดผิดแล้วทูนหัว”

“อื้อ อื้ม”

มือใหญ่ที่กดลงบนทรวงอกเริ่มเคล้นคลึง ลำคอเล็กขาวนวลถูกฟอนเฟ้นด้วยปากและจมูก เดือนกันยาส่ายหน้าหนี แต่มือที่กดปิดปากเธอไว้ก็เพิ่มความหนักหน่วงขึ้นจนเจ็บ เดือนกันยาจำต้องหยุดดิ้นรนก่อนพยักหน้า

“อั๊นอั๋นอา อ่อย”

“ถูกต้อง”

ปากของเดือนกันยาเป็นอิสระ แต่ร่างของเธอยังคงอยู่ในวงแขนเขา

“เลิกทำอย่างนี้กับฉันเสียทีจะได้มั้ย ที่คุณได้ไปยังไม่พออีกหรือ คุณต้องการอะไรอีก”

“โอ๊ะๆ เรียกคุณอีกแล้ว จำไม่ได้เหรอ ครั้งก่อนพี่ลงโทษเธอยังไง”

“นี่คุณ อ๊ะ”

เต้าเต่งถูกบีบขยำ บั้นท้ายงอนสวยถูกลูบโลบอย่างหยาบกระด้าง เดือนกันยาไม่สามารถพลิกตัวหลบหนีสัมผัสของเขาได้เลย มือของเขาเยอะราวกับหนวดปลาหมึก สัมผัสของเขาทำให้เธออ่อนเปลี้ย แม้จะทำใจแข็งไม่ยอมอ่อนข้อให้ สุดท้ายเดือนกันยาก็ยังหนีไม่พ้นอ้อมกอดของเขาเสียที

“อ๊ะ อย่าค่ะพี่คราม ปล่อยลูกแก้วเถอะค่ะ อย่าทำแบบนี้กับลูกแก้ว คุณพ่อไม่ปล่อยพี่ครามแน่ถ้าท่านรู้”

“แต่คุณพ่อของลูกแก้วก็ไม่มีทางรู้ เพราะลูกแก้วจะไม่มีวันบอกเรื่องนี้กับท่าน”

สงคราม ผู้ชายข้างบ้านที่ไม่เพียงแต่จะมีชื่อน่ากลัว ยังมีความน่ากลัวอื่นๆ ซ่อนอยู่ในตัวเขาอีกมากมาย เดือนกันยารู้ดี เขาจะไม่ยอมปล่อยมือจากอะไรก็แล้วแต่ ถ้าเขาไม่อยากปล่อย

“ลูกแก้วจะบอก ลูกแก้วจะไม่ยอมให้พี่ครามทำแบบนี้กับลูกแก้วอีกแล้ว”

“คิดว่าเขาจะเชื่อเหรอ ลูกแก้วจะบอกว่ายังไง บอกว่าพี่ปีนหน้าต่างเข้าหาลูกแก้วบ่อยๆ งั้นเหรอ คนอย่างนายสงคราม ดาร์เมียน อะลองโซ่ เบนเนตติ ต้องทำถึงขนาดนั้นเชียวหรือ”

“พี่คราม ลูกแก้วไม่ยอมให้พี่ครามทำแบบนี้อีกแล้วนะคะ” เดือนกันยาทำเสียงแข็ง

“พี่ก็ไม่ยอมให้เธอปฏิเสธ”

“พี่ครามไม่เป็นสุภาพบุรุษ ทำอย่างนี้ได้ไง”

“จะให้พี่รับผิดชอบก็ได้นี่”

“ไม่เอา ลูกแก้วไม่ได้รักพี่คราม”

เดือนกันยากัดริมฝีปากตัวเองจนเจ็บ เช่นเดียวกับสงครามที่กัดกรามกรอดอย่างโมโห เขาบีบต้นแขนเดือนกันยาหนักมือ หญิงสาวนิ่วหน้าเจ็บปวด

“ดี จะได้ไม่มีเยื่อไยบ้าๆ ต่อกัน ระหว่างเรามันคือเซ็กส์เท่านั้น”

ร่างของเดือนกันยาถูกเหวี่ยงไปบนเตียง ยังไม่ทันจะอ้าปาก ปากนุ่มก็ถูกประกบจูบ เต้าทรวงของเดือนกันยาอยู่ใต้ฝ่ามืออุ่น มันแทบแตกสลายด้วยความหนักหน่วง เจ็บปลายถันที่ถูกบีบจนเป็นหยิก แต่เดือนกันยาร้องไม่ออก เสียงของเธออึกอักอยู่ในลำคอหนา มือของเธอทุบร่างใหญ่ซึ่งไม่มีความรู้สึกเพราะสงครามไม่โวยวาย เอาแต่จูบและย่ำยีเธออย่างแผดร้อน

เดือนกันยาเตะหน้าขาสงคราม แทนที่เขาจะเจ็บเธอต้องเจ็บร้าวระบม สงครามใช้หัวเข่ากดลงกลางต้นขา ร่างคุดคู้อยู่เหนือเดือนกันยา มือข้างหนึ่งรวบข้อมือบางตรึงไว้เหนือศีรษะ เขาถอนริมฝีปากออกแล้วห้ามด้วยสายตาแข็งกร้าวไม่ให้เดือนกันยากรีดร้อง

“ถ้าเธอร้อง รู้ใช่ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

“ปล่อยลูกแก้ว อย่า อย่าทำแบบนี้ พอแล้ว พอ”

เสียงของเธอสั่น แต่ไม่มีน้ำตาไหลออกมาสักหยด มีแค่สีหน้าที่ทุรนทุรายเจ็บปวด สงครามดึงเนคไทที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อออกมามัดข้อมือเล็ก

“อย่าทำแบบนี้ พอเถอะ ลูกแก้วจะบอกคุณพ่อให้จัดการพี่ครามแน่”

“กลัวที่ไหน คนอย่างสงครามไม่เคยกลัวอะไรอยู่แล้ว”

“ถ้าไม่กลัว ทำไมไม่มาตอนพ่ออยู่ล่ะ”

“ก็ลักกินขโมยกินมันอร่อยกว่านี่นา”

“โจร”

“เปล่า เขาเรียกว่าพรหมลิขิต” สงครามเถียง

“พรหมลิขิตบ้าบออะไรกัน”

“พรหมลิขิตที่เธอต้องเป็นของพี่ไม่ว่าจะอยู่ในสภาพไหนไงล่ะลูกแก้ว”

เดือนกันยาส่ายหน้า แล้วมองข้อมือตัวเองถูกพันธนาการ บ้าจริง เธอตั้งใจจะเปลี่ยนเตียงใหม่ จะไม่ให้มีอะไรที่ผูกได้แบบนี้ แต่ก็ลืม กี่ครั้งแล้วที่เธอถูกย่ำยีแบบนี้ สงครามไม่ใช่สุภาพบุรุษแล้วยังเป็นโรคจิตชนิดหนึ่งที่ชอบพันธนาการเธอเหมือนเป็นเครื่องบูชายันต์

สงครามแสยะยิ้มที่ควรจะน่าเกลียด แต่มันช่างหล่อเหลานัก ใบหน้าของเขาหล่อเหลายิ่งกว่าพระเอกหนัง ทั้งหล่อและร้ายกาจ แต่เดือนกันยาก็ชังน้ำหน้าเขานัก เธอไม่มีวันรักผู้ชายคนนี้เด็ดขาด

“อย่าแช่งชักหักกระดูกพี่ทางสายตาเลยทูนหัว คนอย่างพี่ตายยาก”

“หึ” เดือนกันยาสะบัดเสียงห้วนสั้น เธอเพียงแค่สาปแช่งเขาทางสายตาจริงๆ ไม่กล้าพูด ไม่ใช่ไม่อยากพูด แต่ต่อให้สาปแช่งยังไง สงครามก็คงเสนอหน้าหล่อๆ ให้เธอโมโหต่อไป

“ทำเสียงอย่างนั้นทำไม ครางใส่หูพี่ไม่ดีกว่าเหรอ”

สงครามยิ้มกว้าง เดือนกันยาเม้มปากแน่น เขาบีบแก้มบังคับให้เธออ้าปากแล้วขยี้จูบพุ่งปลายลิ้นที่ชวนมึนเข้าไปในอุ้งปากหวาน จะกี่ครั้งๆ สงครามก็ทำให้เดือนกันยาอ่อนเปลี้ย เธอเกลียดตัวเองมากกว่าเกลียดเขา เพราะตัวเองที่ยอมให้เขาทำอะไรแบบนี้ ยอมทั้งที่มีทางออก แค่บอกคุณพ่อ ท่านก็ต้องจัดการ

แต่...ก็ไม่พ้นต้องแต่งงานกับเขา

เดือนกันยาไม่อยากแต่งงาน เธอไม่ได้รักสงคราม ไม่รัก ไม่รัก

จูบของสงครามยังเหมือนเดิม สัมผัสที่คลึงวนไปบนทรวงอก ซิปด้านหลังถูกรูดลง ไม่นานชุดสวยเซ็กซี่ก็หลุดจากร่างขาว สายตาตะกละจับจ้องความขาวผ่องอย่างหิวโหย ดวงตาคมกริบเป็นอีกสัมผัสที่รุมร้อนเคลื่อนไปบนกายผุดผาด

เดือนกันยาหายใจหอบเหนื่อย เพียงแค่สัมผัสของเขาก็ทำให้เธอเหนื่อยและร่านร้อน ลมหายใจอุ่นที่พุ่งสู่อากาศรอบกาย คละเคล้าลมหายใจวูบวาบทั่วเรือนร่าง ชวนให้หัวหมุนตื่นเต้นและรอคอย

สงครามฟอนเฟ้นเต้าเต่งเปลือยเปล่าด้วยใบหน้า สูดความหอมของกลิ่นสาวผสมกลิ่นน้ำหอมเย้ายวน ปากอ้ารวบยอดทรวงกลืนหาย ร่างบางสะท้านเฮือกแอ่นโค้ง ข้อมือกระตุกรั้งเนคไทให้ตึงกระตุกหัวเตียงให้ดังกิ๊ก

“อ๊ะ”

ปากของเขาสร้างตราบาปให้ยอดทรวงอย่างรุนแรง แผดเผาไฟร้อนนาบไปทั่วร่าง เดือนกันยากระตุกยักย้ายส่ายเต้าเต่งให้คลอเคลียใบหน้าสากๆ ยอดถันเจ็บแปลบจากแรงดูดดึง

“อ๊ะ ซี้ดดดด”

เดือนกันยาครางกระเส่าอย่างทุรนทุราย ตกเป็นทาสตัณหาให้ผู้ชายอย่างสงครามเสพสุข เรียวขาอวบแยกอ้า เมื่อสงครามเลื่อนริมฝีปากผ่านเต้าเต่งที่เปียกชื้น เลียผิวเนื้อหวานหอม ใช้มือขยำเต้ากลมๆ อวบอิ่ม บีบคลึงยอดอกที่หดเกร็ง

“ซี้ดดดด อื้อ”

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ มณีน้ำเพชร

ข้อมูลเพิ่มเติม
อาเขยจอมเถื่อน

อาเขยจอมเถื่อน

โรแมนติก

5.0

เขา...พ่อเลี้ยงดรัณ พัชรอมรินทร์ ผู้ชายที่เกิดมาบนกองเงินกองทองแต่มีอดีตสุดแสนจะเจ็บปวด บาดแผลที่ทิ่มแทงหัวใจมาตลอดระยะเวลาหลายปีมันกำลังจะกลัดหนอง ถ้าไม่ทำการรักษาให้หาย เธอ...พลับพลึง โรจนศุภเกียรติ สาวน้อยวัยใสผู้มีโลกส่วนตัวที่แสนจะงดงาม และหลงรักผู้ใหญ่ใจดีคนหนึ่งมาตลอด ‘ความรักคือการให้’ นี่คือนิยามความรักของเธอ เรื่องราวคงไม่วุ่นวายถ้าเธอไม่กลับมารับรู้ว่าเขาเป็น ‘หม้าย’ และเรื่องราวก็คงไม่วุ่นวายกว่า ถ้าเธอกับเขาไม่ต้องเปลี่ยนสถานะจาก ‘น้าเขยกับหลานเมีย’ มาเป็น ‘สามีกับภรรยา’ มันอาจจะเป็นความสมหวังถ้าเธอจะได้แต่งงานกับผู้ใหญ่ใจดีที่หลงรักมาตลอด แทนการแต่งงานกับผู้ใหญ่ใจร้ายที่ไม่รู้สาเหตุว่าอะไรถึงเปลี่ยนให้เขาเป็นคนละคน เถื่อนและไร้เหตุผลสิ้นดี “เมียของฉันต้องเก่งเรื่องบนเตียง ต้องทำกับข้าวอร่อย ต้องทำงานในไร่ได้ไม่ต่างจากคนงาน ที่จริงจะต้องทำงานบ้านเป็นทุกอย่าง ขยัน ไม่นิ่งดูดายปล่อยให้แม่บ้านทำเอง เธอก็ต้องเป็นแบบนั้น” “ก็ได้ พลับทำให้ได้” “เริ่มเลย” “ปล่อยสิคะ ไม่ปล่อยแล้วจะทำได้ไง” ถ้าเขายังกอดเธอแน่นแบบนี้ ยังหายใจรดใบหน้าเธอแบบนี้ แล้วจะออกไปทำทุกอย่างที่ต้องการได้ยังไง “หน้าที่แรกที่บอก จำได้ไหม”

ด้วยมนตราแห่งรัก

ด้วยมนตราแห่งรัก

โรแมนติก

5.0

“เจ้านายอย่าคิดว่า ความคิดความรู้สึกของเจ้านายนั้นถูกหมดทุกอย่างนะคะ” สาวน้อยเริ่มไม่พอใจ ที่เขาหาเรื่องรวนเธอ ชวนนท์ยืนขึ้น ก่อนจะเดินอ้อมโต๊ะทำงานมาหยุดอยู่หน้าหญิงสาว ห่างกันแค่มือเอื้อมถึง ความสูงใหญ่ของเขาทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองยิ่งเล็กลงไปอีก “เธออย่าปฏิเสธฉันเลยดลลดา ตั้งแต่วันแรกที่เธอเข้ามา ฉันก็รู้อยู่แล้วว่าเธอกลัวฉัน” “ดิฉันไม่มีเหตุผลอะไรต้องกลัวคุณ” หญิงสาวเชิดหน้าตอบ “แน่ใจเหรอ” “ค่ะ” แล้วลำแขนเรียวกลมกลึง ก็ถูกมือใหญ่กระชากเข้าหาตัวชายหนุ่ม จนทรวงอกนุ่มหยุ่นแนบชิดกับอกกว้างแข็งแรงของเขา ดลลดาขืนตัวเอาไว้เต็มกำลังที่มี แม้จะเหลืออยู่น้อยนิดก็ตาม ดวงตาคู่สวยมองสบดวงตาคมกริบด้วยความหวาดกลัว “นั่นไง เธอกลัวฉันจริงๆ” ชวนนท์เห็นความกลัวในดวงตาของหญิงสาว “เจ้านาย ปล่อยค่ะ” เสียงใสๆ นั้นสั่นระรัว

เพลงกาม

เพลงกาม

โรแมนติก

5.0

เนื้อตัวเต้นเร่าเตลิดเพลิดไปตามสัมผัสร้อนแรง เธอบังคับให้หยุดคิดถึงคนอื่นนอกจากคุณวายุ แต่เมื่อริมฝีปากของวายุแตะเข้ากับกลีบกาย พร้อมทั้งตวัดลิ้นเลียไปทั่วซอกหลืบ กลีบเนื้อบอบบางแต่อวบอูมของ 'หมูชมพู' จึงกระดิกแอ่นหยัดบั้นท้ายกระดกซอกหลืบสวนทางกับเรียวลิ้นของวายุ "คุณอุ่น และหอมมากหมูชมพู" พรรณชมพูส่ายวนโคกเนินที่เบียดบดไปกับริมฝีปากหนา ลิ้นของเขาปาดไปมาบนติ่งกระสันเหมือนกับปาดหน้าเค้ก เธอดิ้นพรวดพราดกัดริมฝีปากจนเบี้ยวไปข้างหนึ่ง ลิ้นสากๆ ห่อม้วนชำแรกเข้าไปในร่องสาวอันชุ่มฉ่ำ เมื่อนั้นริมฝีปากที่ถูกกัดจะห้อเลือดก็แยกอ้า พรรณชมพูเผลอกรีดร้องครวญครางถึงใครบางคน ที่จมอยู่ในห้วงความคิดไม่เคยเลือนหาย "อ๊า พี่เสือ" วายุผงกหัวขึ้นมองคนที่กำลังแอ่นลำคอและลำตัวทอดโค้ง แววตาของเขาไหววาบเป็นไฟ และเขาก็กัดกลีบกายบางๆ สีชมพูจนหมูชมพูของเขาสะดุ้งเฮือกสุดตัว "อ๊ะ เฮือก" เธอถูกกัด

หนังสือที่คุณอาจชอบ

เสด็จอาเลิกตามใจพระชายาสักทีเถอะ

เสด็จอาเลิกตามใจพระชายาสักทีเถอะ

Pinkygirl
4.8

ในชีวิตชาติที่แล้ว เพื่อช่วยรักแรกของตัวเอง คนชั่วสามคนได้ทำลายพลังการต่อสู้ของนาง ตัดแขนขาของนางออก ตัดเส้นเลือดของนางและปล่อยเลือดของนางไหลออกมาทั้งอย่างนั้น และทรมานนางจนตาย เมื่อเกิดใหม่ครั้งนี้ นางวางแผนอย่างรอบคอบ โดยสาบานว่าจะให้พวกเขาได้สัมผัสกับความทุกข์ทรมานที่นางเคยประสบมา! รักแรกที่ไร้เดียงสาอะไรกัน ที่จริงก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ตีสองหน้าเก่ง อยากจะไต่ขึ้นไปสูงเหรอ งั้นก็จะให้เจ้าปีนขึ้นไป ยิ่งปีนขึ้นสูงมากเท่าไร ตอนตกลงมาก็จะยิ่งเจ็บมากเท่านั้น! พวกสวะสมควรได้รับบาปกรรมของพวกสวะ พวกมันทำชั่วกับนางไปชั่วชีวิตหนึ่ง นางจะทำให้พวกมันไม่ตายดี พวกคนที่เจ้าเล่ห์ ตีสองหน้าเก่ง นางจะจัดการกับทุกคน! แต่นางไม่เคยคิดเลยว่าในการแก้แค้นของนาง นางจะไปมีเรื่องกับเสด็จอาที่เป็นเจ้าแผนการเข้า ที่วัน ๆ ต้องการให้นางจูบและกอดเขาตลอดทั้งวัน ในขณะที่นางแก้แค้นคนชั่วนั้นยังสามารถสนิทสนมกับเสด็จอาด้วย ในความจริงแล้ว การที่เป็นผู้หญิงชั่วๆ ก็มีความสุขมาทีเดียวกว่าที่คิดเลย!

ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี

ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี

มาชาวีร์
4.4

เมื่อยมทูตหน้าใหม่ดึงวิญญาณมาผิดดวง เพื่อรักษาไว้ซึ่งสมดุลของโลกวิญญาณ หลินลู่ฉีผู้มีปราณมงคลในยุคปัจจุบัน จึงถูกส่งไปยังต่างโลก สวมร่างเด็กน้อยวัยสามขวบ ที่เพิ่งถูกงูกัดตายด้านหลังอารามเต๋า เจ้าอาวาสไม่อาจยอมรับวิญญาณสวมร่างได้ แต่เมื่อขับไล่วิญญาณร้ายออกจากร่างกายไม่ได้ จึงจำเป็นต้องขับไล่คน ออกจากอารามแทน ++++ "อนิจจาวาสนาเด็กน้อยได้ดับสิ้นลงแล้ว จี้คงเตรียมพิธีสวดส่งวิญญาณให้นางเถอะ" นักพรตเฒ่าสั่งการลูกศิษย์ตัวน้อย หันหลังหมายจะเดินกลับไปยังที่พักของตน "ขอรับท่านอาจารย์" จี้คงขานรับคำสั่ง หันไปเตรียมสิ่งของสำหรับทำพิธีสวดส่งวิญญาณผู้ตาย ทว่าผ่านไปเพียงอึดใจเดียว "อ๊ากกก ! มีผี !" เสียงกรีดร้องดังลั่น ร่างเล็ก ๆ ของเขาวิ่งไปหลบอยู่ด้านหลังผู้เป็นอาจารย์ "จี้คงมีอะไร" "นะนางลืมตาขอรับท่านอาจารย์" เด็กน้อยชี้นิ้วสั่น ๆ ไปที่ศพบนพื้น "ว่าอย่างไรนะ" นักพรตเฒ่ารีบตรงไปคุกเข่าอยู่ด้านข้างศพ เห็นเปลือกตาของนางขยับไปมา ก่อนจะปรือลืมขึ้นอย่างลำบากยากเย็น "นี่มัน...เป็นไปไม่ได้" รีบคว้าข้อมือของเด็กน้อยมาจับชีพจรดู ดวงตาของนักพรตเฒ่ามืดมนลงในทันที แตะนิ้วทำนายชะตา นี่มันคือการสลับร่างเปลี่ยนวิญญาณ ดึงตัวลูกศิษย์ถอยหลังไปสามก้าว "ผีร้ายตนไหนกล้ามาสวมร่างคนตาย จงออกไปเสีย !" ผีร้ายที่ว่ากำลังมึนงงกับเหตุการณ์ตรงหน้า จำได้ว่าเธอกำลังขับรถกลับบ้าน ใช่แล้ว เกิดอุบัติเหตุขึ้น มีรถบรรทุกเสียหลัก พุ่งมาชนรถของเธอ จากนั้นทุกอย่างก็ดับวูบไป ท่าทางเหม่อลอยไร้สติของนางทำนักพรตเฒ่าหวาดระแวงในทันที เตรียมหยิบยันต์ป้องกันภูตผีออกมา ขณะที่เด็กน้อยยกฝ่ามือของตัวเองขึ้นเพ่งมองอย่างประหลาดใจ ดวงตาคู่กลมน้อยกลอกกลิ้งไปมาอย่างสับสน นิ้วมือสั้น ๆ นี่มันอะไร ขยับปลายเท้าเข้าหากัน ขาก็สั้น พลิกฝ่ามือตัวเองไปมา สีหน้าคล้ายคนอยากร้องไห้ นี่มันโลกถล่มใส่หัวของเธอหรืออย่างไรกัน เปรี๊ยะ ! ยันต์ขับไล่ภูตผีถูกปาใส่นางสุดแรง ก่อนที่มันจะปลิวร่อนลงไปกองอยู่บนพื้น ยันต์ไม่เกิดการเผาไหม้ ผีร้ายยังคงอยู่ในร่างกายของเด็กน้อย "เจ้า ๆ ๆ ออกไปจากร่างของนางเดี๋ยวนี้ !" นักพรตเฒ่าชี้นิ้วพร้อมดึงยันต์สายฟ้าฟาดออกมาอีกแผ่น นี่นับเป็นยันต์ที่ทรงพลังที่สุดของเขาแล้ว รีบปาใส่เด็กน้อยสุดแรง เปรี๊ยะ ! ทว่าไร้ผลอยู่ดี... ตาเฒ่านี่เล่นตลกอะไรกัน... [นิยาย3เล่มจบ 252ตอน]

การแต่งงานที่ไม่คาดคิดของฉันกับ CEO

การแต่งงานที่ไม่คาดคิดของฉันกับ CEO

Pumpkin Witch
4.9

เสิ่นหยวูแต่งงานกับเหอซวี่ที่เป็นสูติแพทย์ตอนอายุยี่สิบสี่ปี สองปีต่อมา เมื่อเธอตั้งครรภ์ได้ห้าเดือนแล้ว เหอซวี่ก็วางแผนแท้งลูกเธอด้วยมือตัวเอง และหย่าร้างกับเธอ ระหว่างช่วงเวลาที่มืดมนเหล่านี้ ตู้หยวุนปรากฏตัวเข้าในชีวิตของเสิ่นหยวู เขาทำดีต่อเธออย่างอ่อนโยน และให้ความอบอุ่นแก่เธออย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็ทำให้เธอต้องเจ็บปวดอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนเช่นกัน สุดท้าย เสิ่นหยวูจึงเข้มแข็งขึ้นหลังผ่านพ้นไปกับทุกอย่างแล้ว แต่เมื่อความจริงก็ถูกเปิดเผยในที่สุด เธอจะยอมรับและอดทนได้ไหม? อยู่เบื้องหลังตู้หยวุนผู้ที่หล่อเหลาดูมีเสน่ห์นั้นเป็นใคร?และเมื่อพบคำตอบแล้ว เสิ่นหยวูจะรับมือยังไง ?

ท่านประธานหยุดทรมานภรรยา—เธอเป็นตัวท็อปวงการแพทย์แล้ว!

ท่านประธานหยุดทรมานภรรยา—เธอเป็นตัวท็อปวงการแพทย์แล้ว!

Destination
5.0

[ตามง้อเมียแบบเจ็บลึก + รักสองทางต่างมุ่งหน้าเข้าหากัน + โฟกัสเรื่องงาน/สร้างอาชีพ] แต่งงานกันแบบปิดเงียบมาได้สามปี เหอซือชิงเคยคิดว่าความอุ่นร้อนจากหัวใจเธอจะละลายหลู่เป่ยหลินได้สักวัน แต่สุดท้าย ต่อให้เธอทุ่มเททั้งใจเท่าไหร่ ก็สู้การหวนคืนอย่างสวยงามของหญิงคนรักเก่าที่เขาเฝ้าคิดถึงมาตลอดไม่ได้เลย “หย่ากันเถอะ ในเมื่อเราทั้งคู่เห็นหน้ากันก็ยิ่งรู้สึกเบื่อหน่าย งั้นปล่อยให้เราต่างคนต่างเป็นอิสระจะดีกว่า ”หัวใจของเหอซือชิงเหมือนมอดไหม้จนไร้ความรู้สึกแล้ว หลู่เป่ยหลินปฏิเสธอย่างเย็นชา “ฉันไม่เห็นด้วย เธอไม่มีวันได้หย่าจากฉันเด็ดขาด!” เขาคิดจะกักเธอไว้ข้างกาย แต่ยิ่งบีบก็ยิ่งผลักเธอให้ห่างออกไปเรื่อย ๆจนสุดท้าย…ก็สูญเสียเธอไปอย่างสิ้นเชิง เมื่อได้พบกันอีกครั้ง เธอกลับรุ่งโรจน์ในหน้าที่การงาน ชื่อเสียงโด่งดังในวงการแพทย์ ผู้ชายที่ตามจีบล้อมรอบไม่ขาดสาย ชีวิตไปได้สวย และที่สำคัญ เธอลืมเขาไปอย่างหมดสิ้น หลู่เป่ยหลิน “ลืมเหรอ? ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันจะทำให้เธอนึกขึ้นได้เอง!” จากนั้นเป็นต้นมา— เหอซือชิงกุมเอว หน้าแดงจัดพร้อม “ต่อว่า” ไปว่า “หลู่เป่ยหลิน คุณมันเผด็จการ จะพอได้รึยัง!” หลู่เป่ยหลินยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ “ไม่มีวันพอหรอก!”

ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25+

ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25+

ซีไซต์
5.0

องค์หญิงสิบสามนามหลินฮุ่ยหมินสตรีผู้ที่งดงามโดดเด่นไม่เป็นรองผู้ใดแต่กลับมีฐานะต่ำต้อยในวังหลวงด้วยพระมารดาเสียชีวิตตั้งแต่นางยังเด็ก ท่ามกลางความคับแค้นใจนางยังต้องคำสาปร้ายต้องกลายร่างเป็นสัตว์ทุกคืนวันพระจันทร์เต็มดวง เขาคือ หยางเอ้อหลาง แม่ทัพหนุ่มผู้มีความสามารถรูปโฉมสง่างามและเป็นวีรบุรุษคนสุดท้ายของสกุลหยาง ทั้งยังเป็นที่รักเคารพของชาวเมือง ทว่าด้วยความสามารถและตำแหน่งใหญ่โต ฮ่องเต้มิอาจวางใจจึงได้คิดกำจัดเขาให้พ้นตำแหน่งเสีย โดยมอบสมรสพระราชทานให้หยางเอ้อหลางกับพระธิดาของตน เดิมทีชีวิตของคนสองคนย่อมไม่บรรจบ เมื่อสตรีที่หมายหมั้นกับหยางเอ้อหลางคือองค์หญิงใหญ่ที่ปักใจรักเขาตั้งแต่เยาว์วัย ทว่าเรื่องไม่เป็นเช่นนั้น เมื่อคนทั้งคู่เกิดอุบัติเหตุจนคนเข้าพิธีสมรสกลายเป็นองค์หญิงสิบสาม ท่ามกลางความหวาดกลัวขององค์หญิงสิบสามที่กลัวความลับจะเปิดเผย ท่ามกลางหยางเอ้อหลางที่พยายามพาสกุลหยางให้รอดพ้น ท่ามกลางการแตกหักของความสัมพันธ์พี่น้องที่แสนรักใคร่ระหว่างองค์หญิงใหญ่และองค์หญิงสิบสามเพราะบุรุษเพียงผู้เดียว หลินฮุ่ยหมินจะทำเช่นใด เพื่อจะยุติเรื่องราวน่าเวียนหัวนี้

ทางเดินใหม่ของหัวใจ

ทางเดินใหม่ของหัวใจ

Viv Thauer
5.0

เวินอี่ถงได้เห็นความรักอันลึกซึ้งของเจียงยวี่เหิง แต่ก็ได้สัมผัสกับการทรยศของเขาเช่นกัน เธอเผารูปแต่งงานของพวกเขาต่อหน้าเขา แต่เขากลับมัวแต่ง้อชู้ของเขา ทั้งๆ ที่เขาแค่มองดูแวบหนึ่งก็จะเห็น แต่เขากลับไม่สนใจเวินอี่ถงสุดจะทน ตบหน้าเขาอย่างแรง พร้อมอวยพรให้เขากับชู้ของรักกันยืนยาว แล้วเธอก็หันหลังสมัครเข้ากลุ่มวิจัยลับเฉพาะ ลบข้อมูลประจำตัวทั้งหมด รวมถึงความสัมพันธ์การแต่งงานกับเขาด้วย! ก่อนจากไป เธอยังมอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้เขาอีกด้วยเมื่อถึงเวลาที่จะเข้ากลุ่ม เวินอี่ถงก็หายตัวไป บริษัทของเจียงยวี่เหิงประสบปัญหาล้มละลาย เขาจึงออกตามหาเธอด้วยทุกวิถีทาง แต่สิ่งที่ได้รับกลับเป็นใบมรณบัตรที่ต้องสงสัยเขาสติแตก “ฉันไม่เชื่อ ฉันไม่ยอมรับ!”เมื่อพบกันอีกครั้ง เจียงยวี่เหิงต้องตกใจที่พบว่าเวินอี่ถงเปลี่ยนตัวตนใหม่แล้ว โดยข้างกายมีผู้มีอำนาจที่เขาต้องยอมก้มหัวให้เขาอ้อนวอนอย่างสิ้นหวัง “ถงถง ผมผิดไปแล้ว คุณกลับมาเถอะ!”เวินอี่ถงเพียงยิ้มยักคิ้ว จับแขนของผู้มีอำนาจข้างๆ “น่าเสียดาย ตอนนี้ฉันอยู่ในระดับที่นายไม่อาจเอื้อมถึงแล้ว”

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
ซ่อนสวาทมาเฟีย
1

บทที่ 1 บทนำ 1

30/01/2022

2

บทที่ 2 บทนำ 2

30/01/2022

3

บทที่ 3 บทนำ 3

30/01/2022

4

บทที่ 4 1 1

30/01/2022

5

บทที่ 5 1 2

30/01/2022

6

บทที่ 6 2 1

30/01/2022

7

บทที่ 7 2 2

30/01/2022

8

บทที่ 8 2 3

30/01/2022

9

บทที่ 9 3 1

30/01/2022

10

บทที่ 10 3 2

30/01/2022

11

บทที่ 11 3 3

30/01/2022

12

บทที่ 12 4 1

27/04/2022

13

บทที่ 13 4 2

27/04/2022

14

บทที่ 14 4 3

27/04/2022

15

บทที่ 15 5 1

27/04/2022

16

บทที่ 16 5 2

27/04/2022

17

บทที่ 17 5 3

27/04/2022

18

บทที่ 18 5 4

27/04/2022

19

บทที่ 19 6 1

27/04/2022

20

บทที่ 20 6 2

27/04/2022

21

บทที่ 21 6 3

27/04/2022

22

บทที่ 22 7 1

27/04/2022

23

บทที่ 23 7 2

27/04/2022

24

บทที่ 24 7 3

27/04/2022

25

บทที่ 25 8 1

27/04/2022

26

บทที่ 26 8 2

27/04/2022

27

บทที่ 27 8 3

27/04/2022

28

บทที่ 28 9 1

27/04/2022

29

บทที่ 29 9 2

27/04/2022

30

บทที่ 30 9 3

27/04/2022

31

บทที่ 31 9 4

27/04/2022

32

บทที่ 32 10 1

27/04/2022

33

บทที่ 33 10 2

27/04/2022

34

บทที่ 34 10 3

27/04/2022

35

บทที่ 35 10 4

27/04/2022

36

บทที่ 36 10 5

27/04/2022

37

บทที่ 37 11 1

27/04/2022

38

บทที่ 38 11 2

27/04/2022

39

บทที่ 39 11 3

27/04/2022

40

บทที่ 40 11 4

27/04/2022