icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
5.0
ความคิดเห็น
3.9K
ชม
47
บท

"ไสหัวจากบ้านฉันซะ! แล้วไม่ต้องกลับมาอีกที่นี่ไม่ต้อนรับกาลกิณีที่มีเลือดชั่วๆ อย่างเธอ" "พี่อาร์ม...ปล่อยนะคะพี่อาร์มเป็นบ้าไปแล้วเหรอ นี่มันดึกแล้วจะให้จันทร์เจ้าไปไหนคะ" หล่อนรู้ดีว่าเขาพูดจริงทำจริง ใจดวงน้อยแปลบปลาบหวิวเหมือนจะหลุดลอยไปตามแรงลากดึง อุตส่าห์หลบลี้หนีหน้าไม่ออกไปให้เขาเห็นวายยังถูกตามรังควาญจนได้ และที่สำคัญเขากำลังผลักไสหล่อนออกไปทิ้งข้างถนนหน้าบ้าน "อย่ามาเรียกฉันว่าพี่...ฉันไม่เคยคิดจะนับญาตินับเชื้อกับผู้หญิงกาลกิณีอย่างเธอ อย่าคิดว่ามีคุณแม่ให้ท้ายแล้วจะตีเสมอเป็นเจ้าของบ้านคนนึงได้นะ เพราะต่อไปนี้เธอ! ไม่ต้องเข้ามาเหยียบบ้านฉันอีกแล้ว จะไปไหนก็ไป!!!" ปัง! "ว้าย! พี่อาร์ม!!" ร่างเล็กถูกเหวี่ยงจนกระเด็นติดประตูรั้วที่ยังปิดสนิท แล้วยืนเท้าสะเอวทะมึงถึงจ้องหล่อนราวเป็นสัตว์เดรัจฉานน่ารังเกียจนักหนา "ออกไปซะ...ไม่มีเธอสักคนที่นี่คงสงบสุขมากขึ้น อีกหน่อยฉันจะแต่งงานพาเมียมาอยู่ที่นี่! ฉันไม่เห็นความจำเป็นว่าจะต้องเลี้ยงลูกเมียน้อยอย่างเธอไว้เป็นหอกข้างแคร่ทำไม" พรพระจันทร์น้ำตาไหลทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจจะร้องไห้ หัวอกของหล่อนแน่นจุกกับคำถาถางด่าทอต่างๆ นาๆ ที่เขาสรรหามาพ่นพูด ชายหนุ่มจะรู้บ้างไหมว่าหล่อนก็ไม่ได้อยากเกิดมาเป็นแบบนี้ ถ้าเลือกได้หล่อนคงไม่อยากมีชีวิตอยู่เป็นภาระ เป็นตัวปัญหาของใครหรอก....

บทที่ 1 เผชิญหน้า ตอนที่ 1

ยามเย็นย่ำตะวันทอแสงรำไรใกล้จะลาลับเส้นขอบฟ้าในอีกไม่ช้านี้แล้ว สีแดงแสดเปล่งนวลไปทั่วบริเวณ ลมเย็นพัดเฉื่อยฉิวกระทบยอดไม้ใบหญ้าปลิวสะบัดไปตามแรงของสายลม อุณหภูมิเริ่มต่ำลง...พร้อมๆ กับความมืดมิดที่กำลังคืบคลานย่างกรายมาเยือน

ร่างเล็กเดินเร่งฝีเท้าไปตามทางเดินเข้าสู่บ้านหลังใหญ่ซึ่งอยู่เบื้องหน้า วันนี้ที่มหาวิทยาลัยมีกิจกรรมทำให้หล่อนกลับบ้านช้ากว่าปกติ และเมื่อมาถึงก็ต้องรีบมาพบกับเจ้าของบ้านผู้อุปการะเลี้ยงดูส่งเสียหล่อน ท่านอาจเรียกใช้งานการใดสักอย่าง ซึ่งแน่นอนว่าหล่อนร้อนใจเนื่องจากกลัวว่าท่านจะเสียงานเพราะความล่าช้าของตัวเอง

"มาแล้วเหรอจันทร์เจ้า คุณท่านรออยู่บ้างบนน่ะ รีบไปสิ ท่านรอตั้งนานแล้ว"

"ค่ะป้าณี...หนูเพิ่งจะเลิกเรียน พอทราบว่าท่านเรียกหาก็รีบมานี่แหละค่ะ" หล่อนตอบแม่บ้านซึ่งเดินลงบันไดมาพอดี ป้าณีคนนี้เป็นแม่บ้านคนสนิทของคุณท่าน ซึ่งหล่อนให้ความเคารพนับถือเหมือนญาติผู้ใหญ่คนหนึ่งเช่นกัน

"อืม...ไปเถอะจะได้กลับมาทำอย่างอื่นต่อ" ป้าณีกล่าวน้ำเสียงทุ้มนุ่มแล้วเดินผ่านหน้าเด็กสาวออกไปด้านนอก ส่วนหล่อนก็ไม่รีรอที่จะขึ้นไปด้านบนเพื่อพบกับผู้มีพระคุณ

พรพระจันทร์หรือจันทร์เจ้า เด็กสาวผู้อาศัยใบบุญของคุณหญิงกัญญามาตั้งแต่จำความได้ หล่อนรับรู้เรื่องราวเกี่ยวกับประวัติตัวเองผ่านลมปากของผู้อื่นโดยไม่เคยมีโอกาสได้รับทราบความเป็นจริงอย่างถ่องแท้ จิตใต้สำนึกย่อมโหยหา และคลางแคลงใจในชาติกำเนิด แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อ...ชะตาชีวิตได้กำหนดให้เป็นไปแบบนี้แล้ว

สิ่งที่หล่อนต้องทำคือก้มหน้าก้มตารับชะตากรรมนั้นเสีย...

"คุณหญิงคะ...หนูเองค่ะ จันทร์เจ้า" พรพระจันทร์หยุดยืนอยู่ตรงประตูห้องแล้วเรียกบอกคุณหญิงกัญญาให้ท่านได้รับทราบการมาของหล่อน

"เข้ามาสิ..." เสียงคุ้นเคยด้านในตอบรับ ประตูห้องจึงเปิดออกพร้อมๆ กับร่างเล็กที่เยื้องกรายผ่านธรณีประตูเข้าไปด้านใน เด็กสาวยกมือไหว้ทำความเคารพผู้ใหญ่กว่าแล้วนั่งพับเพียบลงกับพื้น ในขณะที่คุณหญิงนั่งอยู่บนโซฟากำลังจัดการกับเอกสารที่ตั้งอยู่บนโต๊ะตรงหน้า

"คุณหญิงมีอะไรจะใช้หนูเหรอคะ พี่พิศบอกว่าคุณท่านเรียกหาตั้งแต่บ่ายแล้ว"

"อืม...ฉันไม่รู้ว่าหล่อนยังไม่กลับ ปกติบ่ายๆ ก็เห็นร่อนอยู่ในครัว..." น้ำเสียงของคุณหญิงเรียบเฉย และไม่ได้มองให้ความสนใจเด็กสาวนัก ทำให้พรพระจันทร์โล่งใจที่ท่านคงไม่ได้มีธุระสำคัญ เพราะไม่อย่างนั้นด้วยนิสัยของคุณหญิงกัญญา หล่อนคงถูกตำหนิบ้างแล้ว

"วันนี้มีกิจกรรมที่คณะค่ะ...เลยกลับช้า คุณหญิงมีธุระด่วนจะใช้หนูเหรอคะ"

"ก็ไม่สำคัญอะไรหรอก...อาทิตย์หน้าตาอาร์มจะกลับจากเมืองนอกแล้ว อยากให้เราระวังตัวเอาไว้หน่อย คราวนี้คงกลับมาอยู่ที่บ้านเลย รายนั้นเกลียดแรงชังแรง...เดี๋ยวจะเดือดร้อนเอาอีก"

"ค่ะ..." พรพระจันทร์ก้มหน้าต่ำมองพื้นทันทีเมื่อได้ยินชื่อนั้น หล่อนแขยงใจไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าหรอก แทบอยากไปจากที่นี่ให้พ้นๆ ก่อนวันนั้นจะมาถึง

"เราก็อยู่ส่วนเรา...เขาก็อยู่ส่วนเขา มันก็ไม่มีปัญหา เห็นว่าจะพาคู่หมั้นมาด้วยคงไม่มีเวลารังควานเรามากนักหรอก"

"ค่ะคุณหญิง..." พรพระจันทร์น้อมรับทราบ...หล่อนกำมือเข้าหากันแน่น ลอบถอนหายใจให้กับความยุ่งยากอัดอัดที่กำลังจะเกิดขึ้น

"เดี๋ยวขึ้นไปจัดห้องให้จัดอะไรให้หน่อยก็แล้วกัน...จัดไว้สองห้องนะเผื่อคู่หมั้นเขาจะแยกกันนอน อ้อ...ปีนี้อายุเท่าไหร่แล้วล่ะจันทร์เจ้า" คุณหญิงกัญญาจับขาแว่นขยับเล็กน้อยในในขณะที่เหลือบมามองเด็กสาวในปกครองของตน

"สิบเก้าย่างยี่สิบค่ะคุณหญิง..."

"เวลา...มันช่างผ่านไปเร็วจริงนะ แป๊บๆ หล่อนก็โตเป็นสาวแล้ว" พูดเท่านั้นคุณหญิงก็หันกลับไปให้ความสนใจกับเอกสารที่กองตรงหน้าของท่านต่อ

พรพระจันทร์แปลกใจเสมอในท่าที่นิ่งเฉยสงบเย็นของคุณหญิงซึ่งมีต่อหล่อน หากในความเป็นจริงแล้วท่านควรรังเกียจเดียดฉันท์เสียมากกว่ากับความเป็นมาที่น่าอัปยศของหล่อน

เพราะเหตุนี้แหละ...หล่อนถึงได้รักและเคารพคุณหญิงเอาไว้เหนือเกล้า ด้วยได้ท่านอบรมเลี้ยงดูมา หล่อนถึงได้มีชีวิตรอดอยู่อย่างไม่เดือดเนื้อร้อนใจจนถึงบัดนี้

หากไม่มีท่านแล้วไม่รู้เหมือนกันว่าบัดนี้จะไปตกระกำลำบากอยู่แห่งหนตำบลได หรืออาจจะอดตายข้างถนนไปแล้วก็ได้ เพราะแม้แต่พ่อแม่แท้ๆ...ก็ยังทิ้งขว้างไม่ไยดีในตัวหล่อนเลย

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

หนังสืออื่นๆ ของ เฌอรามิล

ข้อมูลเพิ่มเติม
บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
ลำนำรักร้าว
1

บทที่ 1 เผชิญหน้า ตอนที่ 1

30/01/2022

2

บทที่ 2 เผชิญหน้า ตอนที่ 2

30/01/2022

3

บทที่ 3 เผชิญหน้า บทที่ 3

30/01/2022

4

บทที่ 4 เผชิญหน้า บทที่ 4

30/01/2022

5

บทที่ 5 พบเจอ ตอนที่ 1

30/01/2022

6

บทที่ 6 พบเจอ ตอนที่ 2

30/01/2022

7

บทที่ 7 พบเจอ ตอนที่ 3

30/01/2022

8

บทที่ 8 บาปที่ไม่ได้ก่อ ตอนที่ 1

30/01/2022

9

บทที่ 9 บาปที่ไม่ได้ก่อ ตอนที่ 2

30/01/2022

10

บทที่ 10 บาปที่ไม่ได้ก่อ ตอนที่ 4

30/01/2022

11

บทที่ 11 บาปที่ไม่ได้ก่อ ตอนที่ 5

09/03/2022

12

บทที่ 12 บาปที่ไม่ได้ก่อ ตอนที่ 6

09/03/2022

13

บทที่ 13 อุบัติเหตุ ตอนที่ 1

09/03/2022

14

บทที่ 14 อุบัติเหตุ ตอนที่ 2

09/03/2022

15

บทที่ 15 อุบัติเหตุ ตอนที่ 3

09/03/2022

16

บทที่ 16 อุบัติเหตุ ตอนที่ 4

09/03/2022

17

บทที่ 17 อุบัติเหตุ ตอนที่ 5

09/03/2022

18

บทที่ 18 เกลียวสวาท ตอนที่ 1

09/03/2022

19

บทที่ 19 เกลียวสวาท ตอนที่ 2

09/03/2022

20

บทที่ 20 เกลียวสวาท ตอนที่ 3

09/03/2022