เรื่องราวของจอมเวทย์แห่งเงานามว่าแพทริก ที่มีความแค้นต้องสะสางกับเดซี่ เธอจะแบกรับพลังของเขาไว้ได้อย่างงั้นเหรอ “ร้อยวันพันปี ก็ไม่เห็นว่าจะเป็นปัญหา แล้วเนี่ยเกิดอะไรขึ้น บันไดมันก็อยู่ที่เดิม ทำไมเดซี่ถึงตกลงมาได้...ใครก็ได้ช่วยบอกป๊าทีได้มั้ย” “ป๊า ใจเย็นๆก่อน เดซี่อาจจะไม่เป็นอะไรก็ได้” ทุกคนต่างร้อนใจ “ป๊าบอกแล้วใช่มั้ยว่าให้ดูแลน้องดีๆ น้องเกิดมาก็อาภัพนัก ตาบอดตั้งแต่เกิดไม่มีทางรักษา...ป๊าทุ่มเททุกอย่างเพื่อให้เดซี่มีความสุข” แพทริกที่ยืนอยู่ไม่ห่างทำเพียงแค่มองกลุ่มชายสามสี่คนที่ร้อนอกร้อนใจ ในที่สุดเขาก็ตามหาเดซี่จนเจอ เธอตาบอดตั้งแต่กำเนิดอย่างงั้น เหรอ เธอต้องเสียการมองเห็นเพื่อสะกดพลังของเขาไว้ มุมปากหยักยกยิ้มอย่างสะใจ “ไว้เจอกันที่รัก เรื่องราวของเราน่าสนุกแล้วสิ” แพทริกเดินจากไปพร้อมกับที่หมอเดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน “คนป่วยแค่ช๊อคหมดสติไปครับ พักสักวันสองวันก็กลับบ้านได้แล้วครับ” ห๊า! ทุกคนตกตะลึง เธอตกบันไดมานะ ตั้งแต่ขั้นที่เท่าไหร่ไม่มีใครรู้ แต่เลือดสักหยดก็ไม่มี กระดูดแตกหักก็ไม่มี ประหลาดเกินไปแล้ว แต่ใช่ว่าเรื่องแบบนี้จะไม่เคยเกิดขึ้นกับเดซี่ นอกจากเธอไม่สามารถมองเห็นได้ ตั้งแต่เล็กจนโตเธอก็ไม่เคยเจ็บป่วยอะไรกับเขาเลย
บทที่ 1 มองไม่เห็น
แพทริกมองคฤหาสน์หลังงาม ที่นี่ทำให้เขารู้สึกถึงขุมพลังที่เขาตามหามานานกว่าสองพันปี แต่เขาเข้าไปไม่ได้ เพราะที่นี่ยังมีพลังบางอย่างที่เขามองไม่เห็นซึ่งร้ายกาจมาก ร้ายกาจถึงขั้นรับรู้ถึงพลังของเขาได้
“อาเธอร์พี่ข้า...หากข้าทำลายพลังของท่านในตัวข้า ท่านจะกลายเป็นเพียงมนุษย์คนหนึ่งเท่านั้น” แพทริกเคร่งเครียด เมื่อคำนึงถึงอาเธอร์ แม้ร่างแหลกเหลวสลายไปแล้วแต่เมื่อใดก็ตามที่เขาเจอกับอาเธอร์ในชาติภพใหม่และคืนพลังส่วนนี้ให้ไป อาเธอร์จะจดจำทุกๆอย่างของตนได้ และสามารถสร้างโอกาสให้กับตัวเองอีกครั้ง แม้จะไม่ยิ่งใหญ่ในทันที
‘มาลี มาลา’ แพทริกส่งกระแสจิตเรียกข้าบริวารที่อาเธอร์สร้างและช่วยไว้
“ท่านแพทริก” ไม่นานทั้งสองก็ปรากฎตัว
“เจ้ารู้ใช่มั้ย การมีอยู่ของเจ้าบ่งบอกว่าอาเธอร์หาได้สูญสิ้นไม่”
“พวกเราทราบเจ้าค่ะ” มาลี มาลา เอ่ยขึ้นมาพร้อมกัน “เศษเสี้ยววิญญาณของนายท่านอยู่ในตัวท่านแพทริก”
“ใช่แล้ว ข้ารับพลังของท่านพี่อาเธอร์มาพร้อมกับเศษเสี้ยววิญญาณส่วนน้อย วิชานี้ก็มีแต่ท่านพี่เท่านั้นที่ทำได้”
“เจ้าค่ะ” แพทริกมองเข้าไปในคฤหาสน์
“พลังของข้าถูกกักกั้นไว้ที่นั่น ข้าไม่อาจเข้าไปได้” มาลี มาลา มองตากัน “แน่นอนว่าเจ้าทั้งสองก็ไม่อาจเข้าไปได้เช่นกัน”
“พวกข้ารู้สึกถึงพลังของเทพผู้พิทักษ์”
“มีเกราะขุมพลังปกป้องคฤหาสน์หลังนี้ คราวนี้ข้าคงเจอศึกหนัก เทพผู้พิทักษ์ตนนี้ไม่อ่อนแอเหมือนเจ้าหลินเลยสักนิด”
“ข้านึกออกแล้ว พลังปกป้องมาร แต่ไม่ทำร้ายเทพด้วยกัน” แพทริกจ้องมาลีและเขาก็นึกถึงใครคนหนึ่งได้ ‘เทพธิดาราตรี’
“พวกเจ้ากลับไปก่อน ข้ารู้แล้วว่าจะต้องทำอย่างไร”
“เทพธิดาราตรี รักสันโดษยิ่งนัก พวกข้าทั้งสองเคยได้เข้าพบกับนางครั้งหนึ่ง นางมีโฉมที่งดงาม” แพทริกยกยิ้ม เรื่องนั้นทำไมเขาจะไม่รู้
“มาลี มาลา พวกเจ้าไปเถอะ ไม่มีอะไรที่ต้องห่วงทั้งนั้น”
พรึ่บ! ควับ ควับ ควับ แพทริกเดินไปเดินมาอยู่ที่ทุ่งลานกว้าง เขาเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่สว่างจ้าในยามกลางวัน เวลาค่อยๆผ่านไปจนตะวันลับฟ้า ประตูที่ไม่เคยมองเห็นในยามตะวันส่องสว่างตอนนี้ได้ปรากฎตรงหน้าแพทริก แอ๊ดดดด ประตูเปิดออกให้กับแขกที่ไม่รับเชิญ
“ข้าไม่คิดว่าจะได้เห็นหน้าท่านอีก” แพทริกมองเข้าไปผ่านม่านบังตา แม้จะทะลุม่านแต่หญิงสาวหลังม่านกลับยืนหันหลังให้เขา
“เจ้าเคยไปเยี่ยมข้ามั้ย”
“ข้าเป็นเทพธิดาจากสรวงวรรค์ ท่านเป็นแค่มนุษย์ที่บำเพ็ญฝึกวิชาจนมีปราณ หาใช่ลูกหลานเทพไม่”
“เจ้าไม่เคยเปลี่ยน ข้ามอบหัวใจให้กับเจ้า แต่เจ้าเฉยชากับข้า เพราะข้าต่ำต้อยในความคิดของเจ้า” ฮาฮา เสียงใสกังวาล
“เพราะอย่างงี้สินะ ท่านถึงได้เข้าสู่วัฎจักรจอมเวทย์ ไปภักดีต่ออาเธอร์ และตอนนี้ท่านยังเก็บรักษาเศษวิญญาณของอาเธอร์ไว้อีกด้วย”
“ราตรี เจ้าไม่รู้สึกว่าเป็นหนี้ข้าบ้างเหรอ”
เสียงหัวเราะกังวาลใสดังขึ้นอีกครั้ง “ได้...ข้าจะคืนนี้แต่กาลก่อนให้ท่าน บอกมาสิว่าท่านต้องการอะไร” แพทริกยกยิ้ม เมื่อเขาเข้าไปเอาตัวเดซี่ออกมาไม่ได้ ก็ต้องให้เธอออกมาด้วยตัวเธอเอง
เสียงการเดินย่ำบนเส้นทางเบรลล์บล็อก ปรากฎร่างระหงเธอมีดวงตากลมโตขนตาหนางอนเป็นแพนรำพัน สะกดคนที่มองเข้าไปในดวงตานั้นได้อย่างง่ายดายแต่ช่างน่าเสียดายที่เจ้าของดวงตานั้นหาได้รับรู้ความอ่อนไหวของผู้ที่มองเธอแม้สักนิด
“พี่ไมค์” เดซี่นั่งลงที่เก้าอี้ประจำของเธอ
เฮ้ยยย “นี่พี่ไม่ได้ขยับ รวมถึงกลั้นหายใจเลยนะเนี่ย” เดซี่ไม่สนใจคำพี่ชาย เธอลงมือกินอาหารตรงหน้า ไมค์ก้มหน้าสนใจไอแพดในมือต่อ
“พี่ไมค์” จู่ๆเดซี่ก็เรียกพี่ชาย ไมค์แค่ขานรับในคอ แต่สายตายังคงอ่านข่าวจากไอแพด
“ป๊ารู้เรื่องพี่กับนางแบบคนนั้นแล้วนะ” !! คราวนี้ไมค์เบิกตากว้างมองเดซี่ แต่ก็นั้นแหละท่าทางของเขาเดซี่ไม่อาจเห็น แต่เธอยิ้มขบขัน ทุกอย่างเกิดจากความรู้สึกที่เธอคาดเดาได้
ผลุ๊บ เสียงร่างสูงลุกจากเก้าอี้ “พี่ไปก่อนนะ” ไมค์พูดจบก็เดินออกจากห้องอาหารไปอย่างรวดเร็ว นั่นก็เพราะเขาไม่ต้องการเจอหน้ากับป๊า จำต้องฉิ่งหนีเพื่อเลี่ยงคำถามกับคำต่อว่าที่จะตามมา
“อ้าวนั่น...ไมค์ทำไมถึงดูรีบร้อนแบบนั้น” เสียงของป๊านั่นเอง เดซี่ทำแค่ยิ้มอย่างขบขัน “ลูกพ่อเช้าวันนี้เป็นไงบ้าง”
“หนูไม่เป็นไรค่ะ” เดซี่ตอบกลับผู้เป็นบิดาอย่างสดใส เส้นผมนุ่มสลวยถูกฝ่ามืออุ่นค่อยๆลูบไล้อย่างอ่อนโยน สองพ่อลูกนั่งกินไปคุยไปจนเดซี่เตือนให้บิดาไปทำงาน
“เดซี่ ป๊าไม่อยากให้ลูกอยู่เพียงลำพัง”
“บ้านหลังนี้หนูอยู่มาตั้งแต่จำความได้นะคะ แม้หนูจะมองไม่เห็น แต่หนูก็จะไม่ได้รับอันตรายอะไรจากบ้านหลังนี้แน่นอนค่ะ”
“อ๊ะอ๊ะ ไม่เคยชนะเจ้าได้เลย” เสียงหัวเราะของสองพ่อลูกดังออกมาอย่างมีความสุข เดซี่เมื่อส่งบิดาไปทำงานเธอก็เดินตามทางเบรลล์บล็อกเพื่อขึ้นชั้นสอง
บทที่ 1 มองไม่เห็น
06/02/2022
บทที่ 2 สาเหตุการตกบันได
06/02/2022
บทที่ 3 ตาบอด
06/02/2022
บทที่ 4 หมอปลอม
06/02/2022
บทที่ 5 เขาแตะต้องร่างกายของเธอ
06/02/2022
บทที่ 6 ชำระล้างหลังXXX
06/02/2022
บทที่ 7 โลกความจริง
06/02/2022
บทที่ 8 นายท่าน
06/02/2022
บทที่ 9 จอมเวทย์แห่งเงา
06/02/2022
บทที่ 10 มหาครุฑาเชน
06/02/2022
บทที่ 11 ไร้พลังประจำกาย
06/02/2022
บทที่ 12 ธิดาครุฑี
06/02/2022
บทที่ 13 ดวงจันทราสาดแสง
17/04/2022
บทที่ 14 ฝ่ามือหนาร้อนผ่าว
17/04/2022
บทที่ 15 คืนพลังกลับมา
17/04/2022
บทที่ 16 พลังของแพทริกมากกว่าสองพันปี
17/04/2022
บทที่ 17 “ความรักอย่างนั้นเหรอ ข้าเคยอยากได้จากท่านหรือไร
17/04/2022
บทที่ 18 “เดซี่...เธอ...อยู่ไหน”
17/04/2022
บทที่ 19 “ไม่อยากลองดูสักหน่อยเถอะ”
17/04/2022
บทที่ 20 เดซี่ดวงตาร้อนผ่าว
17/04/2022
บทที่ 21 กรี๊ดดดด สิ้นเสียงนั้น
17/04/2022
บทที่ 22 “นี่...ข้าจะ...ตาย...มั้ย”
17/04/2022
บทที่ 23 เขาควรต้องคลายเครียด
17/04/2022
บทที่ 24 โอบชะโลมสองนิ้ว
17/04/2022
บทที่ 25 สีวิกากล้าเปิดเผยด้านมืด
17/04/2022
บทที่ 26 “มนต์หุ่น”
17/04/2022
บทที่ 27 “ผู้ติดตามไม่พอ”
17/04/2022
บทที่ 28 “เผ่ามันตรา...”
17/04/2022
บทที่ 29 ความบริสุทธิ์ของพวกข้าถือว่าสำคัญ
17/04/2022
บทที่ 30 ครุฑาเชน
17/04/2022
บทที่ 31 ข้าอยากสัมผัสปากของท่าน
17/04/2022
บทที่ 32 “แพทริก...คนมักมาก”
17/04/2022
บทที่ 33 “บอกข้ามาว่าพวกเจ้ารู้อะไรอีก”
17/04/2022
บทที่ 34 เมญ่าจะไม่ไหวแล้ว
17/04/2022
บทที่ 35 พลังปราณอมตะ
17/04/2022
บทที่ 36 “ข้างกายเจ้าตลอดไป”
17/04/2022
บทที่ 37 ความลับนี้
17/04/2022
บทที่ 38 เป็นเพียงมนุษย์ที่มีอาขัยไม่ถึงหนึ่งร้อยปี
17/04/2022
บทที่ 39 ตอนจบ 1.2
17/04/2022
บทที่ 40 ตอนจบ 2.2
17/04/2022
หนังสืออื่นๆ ของ รุ่งอรุโณทัย
ข้อมูลเพิ่มเติม