ปักธงรัก

บทนำ

สีเทียนจับจ้องชายหนุ่มที่เคลื่อนไหวอยู่บนร่างเปลือยของตนเองด้วยแววตาว่างเปล่าก่อนเบือนหนีปกปิดความรู้สึกเมื่อเขาก้มมองก่อนเงยหน้าคำรามเสียงต่ำยามอารมณ์เพริดสุดขีด ร่างสมส่วนมัดกล้ามสวยอย่างคนออกกำลังกายเป็นประจำเกร็งนิ่งแนบชิดตัวเธอครู่ใหญ่ แล้วเริ่มขยับช่วยส่งเธอถึงฝั่งอีกครั้งก่อนจะซบหน้าลงมาใกล้ๆ เธอเองก็กอดเขาไว้แน่นเมื่อรับสัมผัสพึงพอใจเกินบรรยายพร้อมร้องครางอย่างสุดกลั้น

ไม้เอกยังหายใจหอบข้างๆ หูอยู่อีกพัก ก่อนยันตัวขึ้นมองหน้าแล้วพูดเสียงพร่า

“เทียน ผมมีอะไรจะบอก”

‘อย่านะ อย่าบอก’

สีเทียนได้แต่ปรามในใจกลัวเขาจะพูดบางคำออกมาแล้วทำให้สถานะของทั้งคู่ต้องเปลี่ยนไป

เธอกับไม้เอกผู้ชายที่ยังฝากส่วนหนึ่งไว้ในร่างกายเธอตอนนี้ไม่ใช่คู่รักหรือสามีภรรยา แต่เป็นเพียงเพื่อนสนิทที่ต่างไม่มีแฟน การมีเซ็กส์จึงเป็นเพียงการช่วยปลดเปลื้องอารมณ์ฝ่ายต่ำของกันและกันโดยสัญญาไว้ว่าทุกสิ่งอย่างจะจบแค่บนเตียงเท่านั้น ไม่เอ่ยถึง ไม่หึงหวงและไม่ผูกมัดใดๆ

“มีอะไรก็ว่ามาสิ” เธอถามยังกอดแล้วลูบไล้แผ่นหลังแกร่งเล่นอย่างเคยมือ

“สัญญาก่อนว่าจะไม่โวยวาย”

“เออ อะไรล่ะ” หัวใจหวั่นๆ ชอบกลเทียนเอ๊ย

“ลืมใส่ถุง”

“ไอ้บ้านี่ ออกไปเลย” สีเทียนผลักเขาเต็มแรงจนลงไปนอนแผ่อยู่ข้างตัว

“ก็มันหมดแล้วลืมซื้อมา” ไม้เอกบอก ถูกหญิงสาวที่ลุกขึ้นนั่งทั้งผลักทั้งดันให้ลงจากเตียง

“ไปซื้อโพสตินอร์มาเดี๋ยวนี้เลย” เธอบอกยี่ห้อยาเม็ดคุมกำเนิดแบบฉุกเฉินแล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ แน่นอนว่ามันคงล้างอะไรต่อมิอะไรที่ไม้เอกปล่อยไว้ในตัวเธอออกไม่หมดแน่ แต่ยังดีกว่าไม่พยายามทำอะไรเลย

“คงไม่เป็นไรมั้ง เทียนเพิ่งเป็นเมนส์นี่นา” ไม้เอกตามมาพูดหน้าห้องน้ำที่ไม่ได้ปิดประตูทำให้คนกำลังล้างตัวชะงักหันกลับมามองหน้าเขา เมื่อเขาพยักหน้าอีกครั้งคนกำลังอาบน้ำก็ปิดฝักบัวแล้วเดินออกมา เขารีบกางผ้าขนหนูรับแล้วรวบเธอมากอดไว้ก่อนถามข้างหู

“กลัวท้องขนาดนี้เชียวหรือเทียน”

“เปล่า กลัวเธอเอาโรคมาให้”

“เฮ้ย! บ้าสิ ผมไม่มีใคร ไม่เคยนอนกับใครนอกจากเทียน”

“แน่ละสิ ก็มีของฟรีสะอาดๆ อย่างฉันอยู่ทั้งคนจะไปเสียเงินซื้อของสาธารณะเสี่ยงโรคมาทำไม”

“เฮ้อ ผมไม่เคยคิดว่าเทียนเป็นของฟรีหรือของตายนะ” เขาเช็ดตัวให้ เชยคางให้สบตาก่อนก้มลงมาจูบ สีเทียนจูบตอบดูดดื่มอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อนเช่นกัน ก่อนจะลามเลยไปเป็นการเล้าโลมกันอีกรอบจนไม้เอกต้องอุ้มเธอไปวางบนเตียง แต่ทันทีที่หลังสัมผัสเบาะนุ่มสีเทียนก็พลิกตัวหนี

“พอๆ เธอไม่มีถุง ยังไงฉันก็กลัว”

“โห กำลังขึ้น” ไม้เอกตามลงไปคลอเคลียหลังคอและลาดไหล่ สะกดแก่นกายที่กำลังขึงขังดันหลังหญิงสาวอย่างสุดฤทธิ์

“ช่วยไม่ได้เธอบกพร่องต่อหน้าที่เอง ขยับออกไปฉันจะลุกแล้วพรุ่งนี้ต้องเข้าที่ทำงานแต่เช้า” เธอบอกผลักมือที่เกาะแกะตามตัว ไม้เอกเก็บมือปลาหมึกของตนเองลงนอนกอดเอวเพื่อนสนิทไว้เฉยๆ

“ค้างด้วยกันนะเทียน พรุ่งนี้ผมไปส่งที่บริษัทเอง เสื้อผ้าก็ซักรีดไว้ให้แล้วนะครับ” เขาว่าแล้วจูบริมผมเธออีกครั้ง

“อือ นอนแล้ว” เธอบอกเสียงงัวเงีย ทั้งที่ความจริงแล้วกำลังข่มความรู้สึกพุ่งพล่านที่ถูกปลุกขึ้นมาจากสัมผัสดูดดื่มเมื่อครู่ แต่เธอรู้สึกว่ามันเปลี่ยนไปจากเดิมจนกลัวใจตัวเองจะเผลอไผลแล้วพูดความในใจออกมา เพราะนั่นคือสิ่งที่จะทำให้สองคนต้องแยกจากกันเพราะเคยตกลงไว้แล้วว่าแค่มีความสุขด้วยกันเป็นครั้งคราวเท่านั้น ไม่มีการผูกมัดใดๆ

ความสัมพันธ์ของเธอนางสาวสีเทียนดีเทลยาของบริษัทนำเข้าและจัดจำหน่ายยาชื่อดังกับเขานายไม้เอกนายสัตวแพทย์ประจำโรงพยาบาลสัตว์ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งเป็นแบบ Friends with Benefits (FWB) เป็นความสัมพันธ์ที่คบกันเป็นเพื่อนแต่เพิ่มเซ็กส์แบบไม่ผูกมัดเข้ามาด้วย เพราะต่างเป็นคนโสดและมีความต้องการทางเพศสูง คำสัญญาว่าจะไม่คิดเกินเพื่อนนอน ไม่หึงหวงหากอีกฝ่ายจะมีคนอื่นเริ่มทำให้หัวใจเธอว้าวุ่นแต่ดูไม่ออกว่าเขาเป็นเหมือนกันหรือไม่