“ฌาน” ชายหนุ่มเจ้าของความสูง 190 เซนติเมตร และใบหน้าคมกับดวงตาสีน้ำตาลสีเดียวกับเส้นผมที่ยาวประบ่าของเขา ดูเพียงแวบเดียวก็รู้ว่าชายหนุ่มวันสายสิบสี่คนนี้ไม่ใช่คนไทยแท้แต่สำเนียงของเขามิผิดเพี้ยนจากคนไทยเลยสักนิด ตลอด 3 ปีที่ผ่านมาเขาอยู่อย่างสงบและปิดบังฐานะที่แท้จริงของตน จนเมื่อวันหนึ่งเขาได้พบกับ “ยิหวา” อดีตนักข่าวสายบันเทิงที่ตกอับมีปากเสียงกับดาราสาวเจ้าน้ำตาคนหนึ่งจนตัวเองถูกปลดออกจากงานแบบสายฟ้าแลบ วิญาณนักข่าวของยิหว่าทำให้เขาหงุดหงิด ความลับที่พยายามเก็บซ่อนไว้เพื่อความปลอดภัยของเธอเอง แต่มันช่างแสนยากเย็นเมื่อได้ชิดใกล้ เขายิ่งปรารถนาในตัวเธอ
แสงแลบแปลบปลาบจากปลายฟ้าส่องกระทบซีกหน้าของชายหนุ่มในชุดดำ แม้จะมีเพียงแสงสลัวจากโคมไฟสีส้มบนเสาไฟฟ้า แต่กระนั้นเด็กสาววัย 19 ที่ยืนเกาะหน้าต่างห้องนอนบนชั้นสองของบ้านก็มองเห็นดวงตาเรืองแสงสีแดงวับวาว มือเรียวยกขึ้นปิดปากเพื่อกลั้นเสียงของตนเองไม่ให้หลุดรอดออกมา เท้าทั้งสองถูกตรึงด้วยภาพตรงหน้า
‘ฆาตกรรม!’
ชายหนุ่มยกมือขึ้นเสยผมหนักๆ เพราะน้ำฝนที่เทกระหนำใส่ร่างของเขา รู้สึกเจ็บๆ คันๆ ที่มุมปากจนเผลอแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากของตนเองเขามองร่างชายหนุ่มวัยไล่เลี่ยกับเขาที่นอนชักกระตุกอย่างไร้ความเมตตาและใช้ปลายเท้าที่สวมรองเท้าหนังสีดำเขี่ยอีกฝ่ายอย่างไร้มารยาท สัญชาตญาณบอกว่าร่างของชายผู้นี้ชีพจรกำลังจะหยุดเต้นและเพียงไม่นานนักก็เป็นไปตามคาด ทว่าสัญชาตญาณอีกเช่นกันที่ทำให้เขาเงยหน้าขึ้นมองที่หน้าต่างห้องๆ หนึ่งบนชั้นสองของบ้านหลังนี้ เขาไม่คิดว่าเลยเที่ยงคืนที่ฝนตกกระหน่ำอย่าบ้าคลั่งจะยังมีคนตื่นอยู่ และที่สำคัญ...ท่าทางจะเห็นอะไรที่ไม่ควรเห็นเข้าเสียแล้ว
เหมือนมีรังสีความร้อนพุ่งตรงมายังหญิงสาว เธอผงะถอยห่างจากบ้านหน้าต่างเมื่อตั้งสติได้แล้วหมุนตัวรีบก้าวไปที่ประตูทันที ในขณะที่มือเรียวเล็กที่สั่นระริกกำลังปลดกลอนเธอก็รู้สึกว่ามีหยดน้ำตกใส่แก้มเนียนสัมผัสเย็นวาบซ้อนอยู่ด้านหลัง มือของเธอชะงักงันเธอกลั้นหายใจพลิกตัวกลับมาเผชิญหน้ากับความจริงแต่แล้วดวงตากลมโตก็ต้องเบิกกว้างเมื่อดวงตาสีแดงเพลิงที่เห็นไกลๆ กลับปรากฏเบื้องหน้า ร่างของชายหนุ่มคนนั้นช่างสูงใหญ่กว่าเธอนัก เพียงแค่เงาของเขาก็ทาบทับร่างเธอจนมิดมันทำให้ร่างเธอสั่นระริกอย่างหวาดผวาและไม่รู้ตัวเลยว่าไหล่สองข้างถูกจับแน่นและเขายื่นหน้ามาใกล้จนเธอรู้สึกได้ถึงกลิ่นคาวของเลือดที่ปะปนในลมหายใจที่รดอยู่ปลายจมูก
ดึกๆ ดื่นๆ ทำไมไม่นอนละหนูน้อย”
“ปะ...ปล่อย...” น้ำเสียงแสนเยียบเย็นไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นเลย แต่เธอก็ไม่รู้เสียงของตัวเองไปอยู่ไหนหมด เธออยากหวีดร้องแต่ทำไมไม่ได้! แล้ว...เขามาอยู่ตรงนี้ได้ยังไงกัน! เพียงแค่ไม่กี่วินาทีเขาเข้ามาในห้องเธอได้ยังไง!!!
“ก็เธอไม่ได้ล็อกหน้าต่างนี่” เขาหัวเราะในลำคอท่าทางหวาดกลัวของเธอทำให้เขาขำทั้งที่เธออยากจะร้องไห้ เด็กสาวเหลือบมองไปด้านหลังหน้าต่างบานนั้นเปิดอยู่จริงๆ ทั้งที่เมื่อครู่เธอปิดไว้แล้ว ลมฝนที่พัดผ่านทำเอาผ้าม่านขยับไหวและห้องของเธอกำลังชุ่มน้ำฝน แต่ที่น่ากลัวกว่าคือเขารู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ในใจ
“ผมจะเข้ามาไม่ได้หรอกถ้าคุณไม่อนุญาต”ชายหนุ่มหัวเราะอีก
“ฉัน...ฉัน...ไม่ได้เรียกคุณเข้ามา....ในบ้านของฉัน...”
เด็กสาวโต้กลับอย่างขลาดๆ แต่แล้วคำพุดของเธอก็ถูกดูดกลืนเมื่อริมฝีปากหยักสวยทาบทับริมฝีปากอิ่มของเด็กสาวที่เผยอขึ้นเพื่อส่งเสียง หลังของเธอถูกดันชิดบานประตูเท้าเล็กๆ ลอยขึ้นจากพื้น ความเยียบเย็นแล่นผ่านทั่วร่างจนเหมือนเลือดจะแข็งตัวแต่เมื่อปลายลิ้นของเขาเกี่ยวกระหวัดกับเด็กสาวความร้อนรุ่มก็เข้ามาแทนที เธอได้สติและดินร้นแต่ไม่อาจต้านทานเรียวแรงมหาศาลของอีกฝ่ายได้ ดวงตากลมโตเบิกกว้างจ้องมองอีกฝ่ายอย่างไม่ลดละและเขาก็จ้องเธอกลับ เธอสะดุ้งเมื่อรู้สึกถึงเขี้ยวแหลมคมที่เม้มริมฝีปากเธออยู่ เรี่ยวแรงของเธอค่อยๆ หมดลงพร้อมกับดวงตาที่หรี่และปิดลงช้าๆ และมือที่ทุบอยู่พัลวันเมื่อครู่ตกลงข้างลำตัว
ชายหนุ่มถอนจุมพิตเมื่อร่างบางกลายเป็นตุ๊กตาผ้าไร้เรี่ยวแรงจะทรงตัว เขาช้อนร่างเด็กสาวขึ้นและพาเธอลงนอนบนเตียงนุ่มของเธอเอง ปลายนิ้วเกลี่ยเส้นผมของเด็กสาวเบาๆ ดวงตาสีแดงเมื่อครู่อ่อนโยนลงอย่างประหลาด เขาเหลียวมองรอบข้างในห้องนอนของเด็กสาวแปลกหน้า รูปหมู่ของครอบครัว รูปหมู่ของเพื่อนๆ และรูปเดี่ยวของเจ้าของห้อง หนังสือเล่มหนาและโล่รางวัลต่างๆ รวมทั้งตุ๊กตาน่ารักมากมายมันทำให้เขายิ้มออกมา เป็นรอยยิ้มที่ไม่ค่อยมีใครเห็นบนใบหน้าคมเข้มนี้เท่าไหร่นัก
“เธอยังเด็กอยู่มาก” เขาพึมพำขณะที่ปลายนิ้วลากจากริมฝีปากสวยลงมาที่ลำคอแล้วมือใหญ่ก็กำเข้าที่ลำคอขาวผ่อง
“จำไว้นะ...อย่าอนุญาตให้ใครเข้ามาง่ายๆ อย่างนี้อีก”
ชายหนุ่มยิ้มบางๆ แล้วก้มจุมพิตที่หน้าผากของเธออีกครั้ง ขอให้เขาเป็นเพียงฝันข้ามคืนของเธอก็พอ
บทที่ 1 บทนำ
26/04/2022
บทที่ 2 ตื่นจากฝัน
26/04/2022
บทที่ 3 ทำงาน
26/04/2022
บทที่ 4 มาแล้วเหรอ
30/04/2022
บทที่ 5 รู้สึกได้
30/04/2022
บทที่ 6 จมูกดี
30/04/2022
บทที่ 7 มีอะไรก็พูดมา
03/05/2022
บทที่ 8 งานหนักเลยนะเนี้ย
03/05/2022
บทที่ 9 ทะเลาะวิวาท
03/05/2022
บทที่ 10 อย่าไป
03/05/2022
บทที่ 11 เป็นความผิดของผมเหรอ
03/05/2022
บทที่ 12 กรุงเทพฯ 33 ปีที่แล้ว
03/05/2022
บทที่ 13 แด่..ลูกแกะตัวที่ 5
03/05/2022
บทที่ 14 ต้อนรับ
03/05/2022
บทที่ 15 เสียงสั่น
03/05/2022
บทที่ 16 คิดอะไรอยู่
03/05/2022
บทที่ 17 มันไม่เวอร์ไปหน่อยเหรอ
03/05/2022
บทที่ 18 ผลประโยชน์มันเยอะ
05/05/2022
บทที่ 19 ลาออก
05/05/2022
บทที่ 20 แน่ใจแล้วเหรอ
05/05/2022
บทที่ 21 เขายังเหมือนเดิม
05/05/2022
บทที่ 22 ปีศาจร้าย
05/05/2022
บทที่ 23 ไร่ชงคา
05/05/2022
บทที่ 24 เจ้าทำร้ายผู้หญิงของข้า
05/05/2022
บทที่ 25 ผมแค่พนักงานในไร่คนหนึ่งเท่านั้นครับ
05/05/2022
บทที่ 26 หิว
05/05/2022
บทที่ 27 ลังเล
05/05/2022
บทที่ 28 ไม่กล้าสบตา
06/05/2022
บทที่ 29 รับบทนางรอง
06/05/2022
บทที่ 30 แบบนี้น่าจะเรียกว่า...Destiny
06/05/2022
บทที่ 31 เหยื่อก็ยังเป็นเหยื่ออยู่วันยันค่ำ
06/05/2022
บทที่ 32 ผมไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับคุณ!
06/05/2022
บทที่ 33 หวานไหม
06/05/2022
บทที่ 34 เคยมาที่นี่
06/05/2022
บทที่ 35 ช่วยลุกทีครับ
06/05/2022
บทที่ 36 คุณเรียกผมไง
06/05/2022
บทที่ 37 ทำไมไม่รัก
06/05/2022
บทที่ 38 มีเสน่ห์นะแต่ไม่รู้ตัว
06/05/2022
บทที่ 39 อยากร้องไห้
06/05/2022
บทที่ 40 กระหาย
06/05/2022
หนังสืออื่นๆ ของ เพลงมีนา
ข้อมูลเพิ่มเติม