5.0
ความคิดเห็น
5K
ชม
13
บท

เมื่ออยู่ๆ เจ้านายที่สาวๆ หมายปองปรากฏกายต่อหน้าแถมยังให้ไปทำงานใกล้ชิด ตำแหน่ง ช่างเสื้อส่วนตัว แต่หน้าที่ของเธอนั่นเหมือนสาวใช้ส่วนตัวเสียนี่สิ แถมยังมีหน้าที่พิเศษที่ทั้งสุขปนซาบซ่านรออยู่อีกด้วย.... “ก็ได้ ฉันยอมหยุด ออกไปซะ แต่ถ้าอยากให้ฉันคลายความทรมานให้ก็ถอดเสื้อผ้าออกให้หมด”

บทที่ 1 ตอนที่ 1

“วันนี้ยอดขายเป็นยังไงบ้าง” เจ้านายหนุ่มหล่อเหลาเดินควงสาวเข้ามายังร้านขายเสื้อผ้าผู้ชาย ถามพนักงานที่จ้างไว้ดูแลเสียงเรียบ พร้อมกายหนาปรากฏต่อสายตาอีกฝ่าย

“เท่าเมื่อวานเลยค่ะ” หญิงขยับลุกขึ้นยืนรายงานเพราะคิดว่าเป็นเพื่อนข้างๆ ร้าน แต่เมื่อเห็นว่าใครก็ต้องรีบปิดปากแน่น

ยอดขายของทุกวันดีอย่างเกินคาด แม้จะเป็นวันธรรมดาเสื้อผ้าแบรนด์นี้ก็ขาย สาขาที่เธออยู่น้อยครั้งนักที่เจ้านายจะเข้ามาตรวจและวันนี้มาแปลกเขาเดินควงสาวสวยเข้ามา ไร้ร่างผู้ชายเหมือนครั้งก่อน

“แล้วมันเท่าไหร่ล่ะ ที่เท่านั่นนะ”

“เจ้านายไม่ได้ดูบัญชีที่หญิงทำให้เหรอคะ”

ถึงได้มาถามเนี่ย เธอต่อคำในใจเพราะยังเกรงๆ เจ้านายหนุ่มหล่อ และโสดแต่ไม่สดคนนี้จะไล่เธอออกจากงาน ดวงหน้าหวานขาวผ่องภายใต้กรอบแว่นสี่เหลี่ยมที่สวมทับดวงตากลมโตสุกสกาวมองหน้าหล่อเหลาราวกับเทพบุตร แต่นิสัยเพลย์บอยเจ้าสำราญทำให้เธอไม่อยากเข้าใกล้ ถึงแม้ว่าเขาจะดูดีมากก็ตาม

“นี่ยอกย้อนฉันเหรอ” กวิน มองพนักงานที่กำลังต่อปากต่อคำไม่ตกฟากด้วยความแปลกใจ

“เปล่าค่ะ หญิงไม่บังอาจ”

“งั้นหล่อนก็รีบรายงานมาสิยะ เสียเวลา” คู่ขาอีกฝ่ายตีฝีปากกล้าต่อว่าแทน

กวินหันมองหน้าเมญ่าแล้วชักสิหน้าไม่พอใจเขาไม่ชอบให้คู่ขาสอดปากสอดคำ “คุณกลับไปได้แล้วเมญ่า”

“มะ..หมายความว่าไงคะ” เมญ่าหน้าเสียที่อยู่ๆ ถูกสั่งให้ไล่กลับเสียอย่างนั้น

“ผมบอกให้กลับไป แล้วไม่ต้องมาหาผมอีก”

“คุณทำแบบนี้กับเมญ่าไม่ได้นะคะ จะไล่เมญ่าแบบนี้ไม่ได้”

“ทำไมไม่ได้ คุณรู้ใช่ไหมผมไม่ชอบผู้หญิงที่สอดปากสอดคำ และกิริยาเต้นเร้าแบบนี้” เสียงห้าวต่อว่าอีกฝ่าย

เขาไม่สนว่าจะมีใครมองอยู่ตอนนี้

“คิคิ” วนิดากลั้นหัวเราะ เมื่อเห็นผู้หญิงที่มาด้วยหน้าถอดสี

“หัวเราะอะไรยะ” เมญ่าหวีดร้อง มองหน้าวนิดาด้วยความไม่พอใจ

“เดี๋ยวหญิงไปเอาน้ำมาให้นะคะเจ้านาย” วนิดารีบเจ้นไปหลังร้านทันทีเพราะเกรงว่าอาการขำสะใจของตนจะไปขัดใจเจ้านายหนุ่มหล่อเหลาเข้าจนถูกไล่ออก

“กลับไปซะแล้วอย่ามาให้ผมเห็นหน้าอีก”

“เชอะ คิดว่าตัวเองหล่อ รวยคนเดียวเหรอไง ฉันไม่ง้อก็ได้ ผู้ชายไร้หัวใจ!” ต่อว่าเสร็จก็สะบัดหน้าหนี และเดินออกจากร้านด้วยความขัดใจที่อยู่ๆ ถูกมหาเศรษฐีหล่อ รวยทิ้งกลางคัน

ด้านวนิดาหลังจากรินน้ำเย็นใส่แก้วเสร็จก็เดินออกมา เธอยังเห็นเจ้านายหนุ่มยืนสำรวจร้านเงียบๆ

“น้ำค่ะเจ้านาย” เธอวางมันลงบนโต๊ะแล้วถอนออกมายืนห่างๆ เพราะกลัวจะเข้าไปขัดสายตาของผู้เป็นนาย

หญิงมองชายชาตรีตรงหน้าด้วยความชื่นชม เขาทั้งหล่อเหลา รวยล้นฟ้า และเก่งกาจ เธอแอบหลงรักมานานแล้วอยากเจอตัวเป็นๆ สักครั้ง แต่ตอนนั้นคงได้แค่ฝัน หากเพียงว่าเวลานี้ชายที่เธอหลงรักมายืนตรงหน้า ก่อนจะรีบหลบตาเมื่อชายตรงหน้าหันกลับมาทางตน

“ทำงานที่นี่มากี่ปีแล้ว” กวินถามสาวน้อยตรงหน้า สายคาดุคมมองสำรวจร่างบางอ้อนแอ่นอย่างสนใจ โครงหน้ารูปไข่ผิวกระจ่างใสเนียนอมชมพู ดวงตากลมโตซุกซน และเรียวปากน่าจูบ... อ่า ชักอยากทำอะไรมากกว่ามองแล้วสิ

“เพิ่งทำงานไม่กี่เดือนค่ะ”

วนิดาไม่ได้ตอบว่านานหรือไม่ เธอก้มหน้าหลบตาคู่คมแกร่งนั้นด้วยความประหม่า เคยถูกจ้องมองมาหลายต่อหลายครั้งแต่ไม่รู้สึกแปลกเท่าครั้งนี้เลย สายตาที่มองมานั้นดูร้อนแรงแฝงไปด้วยความเสน่หาจนหัวใจดวงน้อยในอกซ้ายเต้นแรงเร็ว

ทำไมตื่นเต้นแบบนี้นะ

“อายุเท่าไหร่แล้ว”

กวินยังถามต่อขณะขยับเข้าไปใกล้อีกฝ่ายมากขึ้น กลิ่นกายหอมๆ ลอยแตะจมูกกระตุ้นความปรารถนาในร่างกายให้วิ่งพล่านไปทั่วทั้งร่าง ความต้องการรุนแรงจนปวดร้าวไปทั่วลำกายทำให้กวินเบี่ยงหน้าหนีเล็กน้อย

บ้าจริง แค่ได้กลิ่นก็ต้องการมากแบบนี้ ถ้าได้จับ กอด จูบ ไม่คลั่งเหรอวะ

“ยี่สิบสามปีค่ะ” วนิดาเงยหน้าขึ้นตอบคำถามตามมารยาท กลับต้องสงสัยเมื่อเห็นอีกฝ่ายเบี่ยงหน้าหนี

“มีครอบครัวหรือยัง แล้วที่บ้านอยู่กับใคร”

เขาชักอยากรู้เรื่องของเธอมากขึ้น อยากรู้ทุกอย่าง อาการแบบนี้ไม่เคยเป็นมาก่อน จนตัวเองไม่เข้าใจทำไมต้องสนใจเธอคนนี้มากด้วย

“ที่บ้านอยู่กับพ่อและแม่ค่ะ ส่วนครอบครัวหญิงยังโสดอยู่ค่ะ” วนิดาตอบไปตามตรง เริ่มตื่นเต้นจนหูอื้อ ไม่คิดฝันว่าเจ้านายอย่างเขาจะสนใจพนักงานต่ำต้อยเช่นเธอได้

“งั้นแสดงว่าไม่มีแฟน” ท่าทางครุ่นคิดนั้นทำคนฟังชักตงิดใจ “ดีเลยฉันจะให้เธอย้ายไปทำงานด้วย”

“คะ หมายความว่ายังไง” วนิดาเบิกตาโตมองอีกฝ่ายอย่างตกใจในคำพูด หรือเธออาจแค่หูแว่วไปเองจนต้องถามซ้ำ

“พรุ่งนี้ฉันจะให้เธอไปทำงานกับฉัน เตรียมตัวให้พร้อมพรุ่งนี้จะมารับ” คำสั่งสั้นๆ ห้าว

“เดี๋ยวสิคะ ฉันยังไม่ได้ตอบตกลงเลยนะคะ” วนิดาร้องเสียงหลงไม่ใช่ว่าไม่อยากไปทำงานที่อื่นเพราะเธอเองก็หวังเงินเดือนและความก้าวหน้า แต่นี่มันปุบปับเกินไปจนตั้งตัวไม่ทัน

“เธอทำสัญญาทำงานไว้หนึ่งปีใช่ไหม” กวินมองหน้ากระจ่างใส สองคิ้วย่นเข้าหากัน ด้วยความแปลกใจ เธอคนนี้มีอะไรที่น่าสนใจอยู่มาก

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ นามปากกา ญาตา

ข้อมูลเพิ่มเติม
เร้นรักเจ้าสาวจำเป็น

เร้นรักเจ้าสาวจำเป็น

โรแมนติก

5.0

“ทำอะไรกัน” มัลลิกาได้ยินเสียงลูอิสก็พยายามลุกขึ้นเดินไปหาเขา กำเสื้อเชิ้ตไว้ทั้งสองมือ “กลับมาแล้วเหรอคะ” “คุณดื่มเหรอ” ลูอิสก้มลงดมกลิ่นใกล้ ๆ เธอส่ายหน้าหันไปชี้ทางโดมินิกและอลิส “คุณหมอบอกเป็นยาบำรุงร่างกายค่ะ” ลูอิสมองหน้าเพื่อน คว้าเอวคอดไว้เมื่อเจ้าหล่อนทำท่าจะเซล้มไปทางอื่นให้ขยับมาพิงกายตัว แต่คนเมาดื้อยันมือออกห่างแถมยังใจกล้ากำเสื้อเขาไว้ “จริงไหมคะ” “เรื่องอะไรครับ” ลูอิสควงหญิงสาวไปทางโซฟารั้งเธอให้นั่งบนตัก มัลลิกาแกะมือที่จับเอวขยับขึ้นนั่งคร่อมสอดแขนคล้องลำคอมองหน้าเขาอย่างเรื่อง โดยไม่รู้เลยว่าการกระทำของเธอกำลังทำให้เก๊กขรึมหลุดภาพลักษณ์ “ก็คุณโดมินิกเล่าว่าคุณแอบซุกกิ๊กไว้ที่บริษัท ที่ให้พลอยอยู่แต่บ้านเพราะตัวเองจะได้มีความสุขส่วนพลอยก็นั่งโง่ ๆ ทำกับข้าวรอสามี รอนอนพร้อมคุณเท่านั้น” เธอชี้ไปทางคนเล่าที่ยกมือขึ้นฉับ ลูอิสมองหน้าเพื่อนอีกฝ่ายรีบลุกขึ้นขยับถอยห่าง “พวกเรากลับก่อนนะ” อลิสลุกขึ้นตามแรงสะกิดส่งยิ้ม “กลับแล้วเหยอ” คนเมาหันไปถามเสียงยาน “แล้วอลิสมาหาใหม่นะคะ” “ค่ะ บ๊ายบาย” มัลลิกาที่เมากรึ่มพยักหน้าโบกมือให้ ก่อนจะหันกลับไปมองหน้าสามีอย่างเอาเรื่อง ลูอิสมองอาการขู่เป็นลูกแมวแล้วยิ้ม ยกมือขึ้นลูบเส้นผมนุ่มความเหนื่อยจากการทำงานถูกเธอช่วยชำระล้างอย่างง่ายดายอยู่ทุกวัน เสียงเตือนข้อความเข้า “อลิสบอกว่าวันนี้เหมาะที่สุดสำหรับการปั๊มลูก ฉันเอาใจช่วยนายนะ” มัลลิกาแย่งมือถือเขาแล้ววางไว้ข้างกาย กุมหน้าคมคายให้หันมาสนใจ “จริงไหมคะ” “เรื่องไหน” ลูอิสถามเธอพร้อมกระเตงร่างหญิงสาวขึ้นเดินออกจากห้องนั่งเล่นตรงไปห้องนอน ทุกจังหวะการเดินมั่นคงหนักแน่น สายตาก็มองหน้าคนเมาแล้วยิ้มอารมณ์ดี ไม่ว่าจะมองอีกกี่ครั้ง มัลลิกาก็เป็นคนที่สามารถทำให้เขารู้สึกดีโดยที่ไม่ต้องทำอะไรเลย “ที่ไม่ยอมให้พลอยไปทำงานเพราะจะได้มีความสุขกับพวกหล่อน” มัลลิกาว่าพรางทำแก้มป่องสอดสองแขนคล้องคอ ลูอิสยิ้มชอบใจที่ได้เห็นอาการคล้ายหึงหวงตนจากเจ้าหล่อน ประตูห้องถูกเปิดและปิดลงพร้อมสองกายเดินเข้ามาด้านใน สะโพกได้รูปถูกวางบนเตียงกายชายกำลังจะถอยออกห่างแต่ถูกแขนที่คล้องคอรั้งไว้ จนเขาต้องตอบเสียงหนักแน่น “ผมมีแค่คุณ”

หนังสือที่คุณอาจชอบ

เกิดใหม่ในเงามืด

เกิดใหม่ในเงามืด

Orson Erickson
5.0

ครอบครัวเสิ่นเลี้ยงดูเซี่ยซางหนิงเป็นเวลา 20 ปี และเธอเองก็ถูกเอาเปรียบมาเป็นเวลา 20 ปีเช่นกัน วันหนึ่ง พวกเขาตามหาลูกสาวตัวจริงพบ และเซี่ยซางหนิงก็ถูกไล่ออกจากตระกูลเสิ่น ได้ยินมาว่าพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดของเธอกำลังเผชิญกับความยากลำบากอย่างหนัก แต่ความเป็นจริง พ่อแม่ทางสายเลือดของเธอเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงในเมืองไห่ เป็นตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดที่ตระกูลเสิ่นไม่สามารถเอื้อมถึงได้ ตระกูลเสิ่นที่คอยดูว่าเซี่ยซางหนิงจะต้องตกอับอย่างน่าสมเพช แต่กลับต้องตกตะลึงซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับตัวตนของเซี่ยซางหนิง ผู้มีอิทธิพลในการเงินระดับโลก วิศวกรระดับแนวหน้า นักแข่งรถอันดับหนึ่งของโลก... เธอยังมีความสามารถที่ซ่อนอยู่อีกกี่อย่างกันแน่ คู่หมั้นยกเลิกการหมั้นกับเซี่ยซางหนิง อย่างไรก็ตาม เมื่อเซี่ยซางหนิงไปออกเดทกับพี่ชายฝาแฝดของเขา เขากลับปรากฏตัวขึ้นและสารภาพรักกับเธอ

เป็นสุดที่รักของผู้เผด็จการ

เป็นสุดที่รักของผู้เผด็จการ

Charlton Buccafusco
5.0

ตลอดสิบปีที่ฉู่จินเหอรักเหลิ่งมู่หยวนฝ่ายเดียว เอาใจใส่กับเขาอย่างเต็มที่ แต่เธอไม่เคยคิดว่าที่แท้เธอเป็นแค่ตัวตลกคนหนึ่งเท่านั้น ที่สำนักงานเขตเพื่อทำการหย่า เหลิ่งมู่หยวนมองดูฉู่จินเหอด้วยความเย็นชาและพูดอย่างเหยียดหยามว่า "ถ้าเธอคุกเข่าลงและขอร้องฉัน ฉันอาจจะให้โอกาสเธอกอีกครั้ง ฉู่จินเหอเซ็นอย่างไม่ลังเลและออกจากตระกูลเหลิ่ง สามเดือนต่อมา ฉู่จินเหอปรากฏตัวอย่างเปิดเผย ในเวลานั้น เธอเป็นประธานเบื้องหลังของ LX นักออกแบบลับที่ล้ำค่าที่สุดในโลก และเจ้าของเหมืองที่มีมูลค่าหลายร้อยล้าน ทางตระกูลเหลิ่งคุกเข่าลงและขอร้องให้คืนดีและขอการให้อภัย ฉู่จินเหอแยู่ในโอบกอดของซีอีโอโจว ซึ่งเป็นคนใหญ่คนโตในโลกธุรกิจอย่างมีความุข เธอเลิกคิ้วพลางเยาะเย้ย "ฉันในตอนนี้ไม่ใช่คนที่พวกคุณมาเกี่ยวข้องได้"

อาเขยจอมเถื่อน

อาเขยจอมเถื่อน

มณีน้ำเพชร
5.0

เขา...พ่อเลี้ยงดรัณ พัชรอมรินทร์ ผู้ชายที่เกิดมาบนกองเงินกองทองแต่มีอดีตสุดแสนจะเจ็บปวด บาดแผลที่ทิ่มแทงหัวใจมาตลอดระยะเวลาหลายปีมันกำลังจะกลัดหนอง ถ้าไม่ทำการรักษาให้หาย เธอ...พลับพลึง โรจนศุภเกียรติ สาวน้อยวัยใสผู้มีโลกส่วนตัวที่แสนจะงดงาม และหลงรักผู้ใหญ่ใจดีคนหนึ่งมาตลอด ‘ความรักคือการให้’ นี่คือนิยามความรักของเธอ เรื่องราวคงไม่วุ่นวายถ้าเธอไม่กลับมารับรู้ว่าเขาเป็น ‘หม้าย’ และเรื่องราวก็คงไม่วุ่นวายกว่า ถ้าเธอกับเขาไม่ต้องเปลี่ยนสถานะจาก ‘น้าเขยกับหลานเมีย’ มาเป็น ‘สามีกับภรรยา’ มันอาจจะเป็นความสมหวังถ้าเธอจะได้แต่งงานกับผู้ใหญ่ใจดีที่หลงรักมาตลอด แทนการแต่งงานกับผู้ใหญ่ใจร้ายที่ไม่รู้สาเหตุว่าอะไรถึงเปลี่ยนให้เขาเป็นคนละคน เถื่อนและไร้เหตุผลสิ้นดี “เมียของฉันต้องเก่งเรื่องบนเตียง ต้องทำกับข้าวอร่อย ต้องทำงานในไร่ได้ไม่ต่างจากคนงาน ที่จริงจะต้องทำงานบ้านเป็นทุกอย่าง ขยัน ไม่นิ่งดูดายปล่อยให้แม่บ้านทำเอง เธอก็ต้องเป็นแบบนั้น” “ก็ได้ พลับทำให้ได้” “เริ่มเลย” “ปล่อยสิคะ ไม่ปล่อยแล้วจะทำได้ไง” ถ้าเขายังกอดเธอแน่นแบบนี้ ยังหายใจรดใบหน้าเธอแบบนี้ แล้วจะออกไปทำทุกอย่างที่ต้องการได้ยังไง “หน้าที่แรกที่บอก จำได้ไหม”

ไม่เป็นทาสรักอีกต่อไป

ไม่เป็นทาสรักอีกต่อไป

Frannie Bettuzzi
5.0

คุณท่านเสียว คุณชายยอดเยี่ยมที่โด่งดังในเมือง B ได้แต่งงาน แต่มีข่าวลือว่าเจ้าสาวมีรูปร่างหน้าตาที่น่าเกลียดและมีฐานะต่ำต้อย สามปีมานี้ เขาปฏิบัติกับเธออย่างเย็นชาและทำเหมือนเป็นคนแปลกหน้า เจียงซิงซิงอดทนกับความเย็นชาอย่างเงียบ ๆ เธอยังคงรักเขาอย่างสุดหัวใจ เสียสละความนับถือตนเองและยอมละทิ้งตัวตนของเธอเอง จนกระทั่งวันหนึ่ง สุดที่รักของเขากลับประเทศ เขได้สารภาพว่าเขาแต่งงานกับเธอเพียงเพื่อช่วยชีวิตคนรักในใจของเขาเท่านั้น เจียงซิงซิงเสียใจและผิดหวังมาก เธอจึงเซ็นเอกสารหย่าและจากไปด้วยความเศร้าใจ สามปีต่อมา เจียงซิงซิงผู้สวยงามจนน่าทึ่งกลับมาอีกครั้ง ได้กลายมาเป็นศัลยแพทย์ที่ดีที่สุดและเป็นยอดฝีมือด้านเปียโน อดีตสามีรู้สึกเสียใจ และกอดเธอแน่นท่ามกลางสายฝน เสียงของเขาสั่นเครือ "ที่รัก คุณเป็นของผม..."

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ