Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
เร้นรักเจ้าสาวจำเป็น

เร้นรักเจ้าสาวจำเป็น

นามปากกา ญาตา

5.0
ความคิดเห็น
5K
ชม
21
บท

“ทำอะไรกัน” มัลลิกาได้ยินเสียงลูอิสก็พยายามลุกขึ้นเดินไปหาเขา กำเสื้อเชิ้ตไว้ทั้งสองมือ “กลับมาแล้วเหรอคะ” “คุณดื่มเหรอ” ลูอิสก้มลงดมกลิ่นใกล้ ๆ เธอส่ายหน้าหันไปชี้ทางโดมินิกและอลิส “คุณหมอบอกเป็นยาบำรุงร่างกายค่ะ” ลูอิสมองหน้าเพื่อน คว้าเอวคอดไว้เมื่อเจ้าหล่อนทำท่าจะเซล้มไปทางอื่นให้ขยับมาพิงกายตัว แต่คนเมาดื้อยันมือออกห่างแถมยังใจกล้ากำเสื้อเขาไว้ “จริงไหมคะ” “เรื่องอะไรครับ” ลูอิสควงหญิงสาวไปทางโซฟารั้งเธอให้นั่งบนตัก มัลลิกาแกะมือที่จับเอวขยับขึ้นนั่งคร่อมสอดแขนคล้องลำคอมองหน้าเขาอย่างเรื่อง โดยไม่รู้เลยว่าการกระทำของเธอกำลังทำให้เก๊กขรึมหลุดภาพลักษณ์ “ก็คุณโดมินิกเล่าว่าคุณแอบซุกกิ๊กไว้ที่บริษัท ที่ให้พลอยอยู่แต่บ้านเพราะตัวเองจะได้มีความสุขส่วนพลอยก็นั่งโง่ ๆ ทำกับข้าวรอสามี รอนอนพร้อมคุณเท่านั้น” เธอชี้ไปทางคนเล่าที่ยกมือขึ้นฉับ ลูอิสมองหน้าเพื่อนอีกฝ่ายรีบลุกขึ้นขยับถอยห่าง “พวกเรากลับก่อนนะ” อลิสลุกขึ้นตามแรงสะกิดส่งยิ้ม “กลับแล้วเหยอ” คนเมาหันไปถามเสียงยาน “แล้วอลิสมาหาใหม่นะคะ” “ค่ะ บ๊ายบาย” มัลลิกาที่เมากรึ่มพยักหน้าโบกมือให้ ก่อนจะหันกลับไปมองหน้าสามีอย่างเอาเรื่อง ลูอิสมองอาการขู่เป็นลูกแมวแล้วยิ้ม ยกมือขึ้นลูบเส้นผมนุ่มความเหนื่อยจากการทำงานถูกเธอช่วยชำระล้างอย่างง่ายดายอยู่ทุกวัน เสียงเตือนข้อความเข้า “อลิสบอกว่าวันนี้เหมาะที่สุดสำหรับการปั๊มลูก ฉันเอาใจช่วยนายนะ” มัลลิกาแย่งมือถือเขาแล้ววางไว้ข้างกาย กุมหน้าคมคายให้หันมาสนใจ “จริงไหมคะ” “เรื่องไหน” ลูอิสถามเธอพร้อมกระเตงร่างหญิงสาวขึ้นเดินออกจากห้องนั่งเล่นตรงไปห้องนอน ทุกจังหวะการเดินมั่นคงหนักแน่น สายตาก็มองหน้าคนเมาแล้วยิ้มอารมณ์ดี ไม่ว่าจะมองอีกกี่ครั้ง มัลลิกาก็เป็นคนที่สามารถทำให้เขารู้สึกดีโดยที่ไม่ต้องทำอะไรเลย “ที่ไม่ยอมให้พลอยไปทำงานเพราะจะได้มีความสุขกับพวกหล่อน” มัลลิกาว่าพรางทำแก้มป่องสอดสองแขนคล้องคอ ลูอิสยิ้มชอบใจที่ได้เห็นอาการคล้ายหึงหวงตนจากเจ้าหล่อน ประตูห้องถูกเปิดและปิดลงพร้อมสองกายเดินเข้ามาด้านใน สะโพกได้รูปถูกวางบนเตียงกายชายกำลังจะถอยออกห่างแต่ถูกแขนที่คล้องคอรั้งไว้ จนเขาต้องตอบเสียงหนักแน่น “ผมมีแค่คุณ”

บทที่ 1 ตอนที่ 1

“อีพลอย มึงอยู่ไหน เอาเงินมาให้กูเดี๋ยวนี้” เสียงยานคางดังลั่นร้านพร้อมข้าวของตกลงพื้น ตามด้วยร่างชวนเซเดินไปมาตรงในมือกอดขวดเหล้ายกขึ้นดื่มอึกใหญ่เข้ามาในร้านขายของชำขนาดเล็ก

“แม่เมามาอีกแล้วเหรอ” มัลลิกาเดินออกมาดูแล้วก้มลงเก็บข้าวของที่ตกพื้นจัดเรียงเข้าที่ตามเดิม มองชั้นวางของที่เริ่มว่างหลายที่

“กูบอกให้มึงเอาเงินมา ก็เอามาสิวะอีนี่ เลี้ยงเสียข้าวสุกจริง ๆ” นภสรโวยวายขึ้นอีกครั้ง

“แล้วที่ฉันให้แม่ไปล่ะ เอาไปเล่นไพ่อีกแล้วใช่ไหม”

“อีลูกเวรกล้าขึ้นเสียงใส่กูเหรอ เขาเรียกต่อทุนหมดแล้วโว้ย” นภสรยกมือขึ้น แล้วหลบสายตาเดินไปมา

“ฉันไม่มีให้หรอก ต้องเอาเงินไปซื้อของเติมเข้าร้าน”

“เงินนั่นนะเหรอกูเอาไปใช้หมดแล้ว และกูรู้ว่ามึงยังมีเงินเก็บอีก”

“ว่าไงนะ แม่เอาเงินพลอยไปใช้แล้วเหรอ แม่ทำแบบนี้ได้ไง” มัลลิกามองตาโตสองคิ้วขมวดยุ่งรีบเดินไปเปิดกล่องเงินที่เก็บแยกไว้ซื้อจ่ายในร้าน ไม่มีเงินเหลือสักบาท ก่อนจะเลื่อนเปิดเก๊ะยังพอมีเงินเหลืออยู่บ้างแม้ไม่มาก เธอรีบเก็บเงินตรงนั้นใส่กระเป๋า ทิ้งตัวนั่งยกมือลูบหน้าตัวเอง อยากร้องไห้แต่ก็ร้องไม่ออก ทั้งเหนื่อยและท้อแท้

“ทำไมกูจะทำไม่ได้ อย่าลืมสิว่ากูเป็นคนให้ชีวิต ชุบเลี้ยงมึงมา หัดสำนึกข้าวแดงแกงร้อนกูบ้าง บ้านที่กูให้ซุกหัวนอนและถ้ากูรู้ว่าโตมาแล้วเถียงฉอด ๆ แบบนี้กูเอาขี้เถ้ายัดปากไปนานแล้ว” นภสรถือขวดเหล้าเหวี่ยงไปมาจนหกเลอะก่อนจะเดินไปเปิดตู้แช่เย็น “อะไรกันวะ เปิดร้านขายของแต่ไม่มีเหล้าสักขวด”

มัลลิกาไม่สนใจปล่อยให้อีกฝ่ายบ่น อีกเดี๋ยวหยุดไปเอง ร่างโรยแรงใบหน้าเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าเดินไปเก็บข้าวของเตรียมปิดร้าน

มัลลิกา รูปร่างทรวดทรงรูปนาฬิกาทราย ทั้งผิวพรรณและใบหน้าได้รูป สวยใส แต่มีชีวิตวัยสาวในอายุยี่สิบสี่ปีของมัลลิกาต้องจมอยู่กับแม่ที่ติดการพนันและเหล้า เธอเรียนจบเพียงแค่ม.หก อนาคตกำลังสดใสเพราะสอบชิงทุนเรียนปริญญาตรีได้แต่ต้องมาจบลงเพราะถูกแม่เอาเสื้อผ้า เอาเอกสารรายงานตัวไปเผาทิ้งจนเธอไม่สามารถเรียนได้ ต้องทำงานหาเงินมาเปิดร้านขายของชำเล็ก ๆ เพื่อประทังชีวิตไปวัน ๆ

“แม่ มากินข้าวค่ะ” มัลลิกาเดินออกมาตามมารดาตรงม้าหินอ่อนด้านหน้าร้านแต่ไม่พบอีกฝ่ายเจอเพียงขวดเหล้าเปล่าที่เหลือทิ้งไว้ต่างหน้า ตอนนี้เวลาเกือบหนึ่งทุ่มคงไม่พ้นไปบ่อน

ในตอนเด็กเธอขอร้อง อ้อนวอนไม่ให้ไปแต่ก็ไม่สำเร็จ สุดท้ายก็ไปอีกจนได้ เธอเดินไปปิดร้าน แล้วเข้าไปนั่งกินข้าว แต่แล้วเสียงกุกกักด้านหน้าบ้านก็ดังขึ้น

มัลลิกาพยายามทำตัวให้เงียบที่สุด เพราะกลัวว่าหากข้างนอกมีคนจริงและรู้ว่ามีคนอยู่ในบ้านอีกฝ่ายจะบุกเข้ามา หญิงสาวก้าวเท้าเดินไปหยิบกระเป๋าเงินและมือถือตัวเองก่อนเสียงเรียกเข้าจากเพื่อนเธอจะดังขึ้นและนั่นทำให้คนที่อยู่ข้างนอกทุบประตูเสียงดัง

ปัง ปัง

“เปิดประตู”

เสียงห้วนห้าวน่ากลัวดังขึ้นทำให้มัลลิกาตกใจทำมือถือร่วงจนแตกกระจาย พยายามเปิดมาประกอบให้เร็วที่สุด

“ระ ร้านปิดแล้วจ้า ไว้มาพรุ่งนี้นะ” เธอทำใจดีสู้ตะโกนกลับไปก่อนจะเก็บมือถือขึ้นมาเปิดเครื่องและเป็นจังหวะเดียวกับประตูร้านถูกพังเข้ามา

“จะ จะทำอะไร ออกไปจากบ้านฉันนะ”

“แม่มึงบอกพวกกูมาเอาตัวมึงไปให้เสี่ย”

“หมายความว่าไง” มัลลิกามองชายร่างใหญ่กว่าด้วยความหวาดกลัวขยับถอยห่างไปหลายก้าว หวาดกลัวอย่างที่สุด

โรงแรมหรูระดับห้าดาว ที่มีคิวเข้าพักเต็มทุกเดือนด้วยทำเลที่ตั้งติดกับวิวธรรมชาติและการบริการที่ดีเยี่ยม รวมถึงห้องพักสะอาดสะอ้านเปิดต้อนรับทั้งชาวไทยและต่างชาติ โดยเฉพาะจุดขายคือห้องอาหารในโรงแรมที่ดึงดูดความสนใจและความอยากรู้อยากลองได้เป็นอย่างดี

ถูกบริหารโดยหนุ่มหล่อสเปคสาว ๆ ที่หุ้นส่วนกับเพื่อนชาวต่างชาติ อาภากร นักธุรกิจชื่อดังในเมืองไทย และหุ้นส่วน ลูอิส เกรย์สัน หนุ่มในฝันของสาว ๆ หลายคนที่อยากได้เป็นสามี

นอกจากความร่ำรวย และมีนิสัยเย็นชา ฉลาดรู้ทันคนแล้ว ข่าวเม้าส์ในวงในเรื่องบนเตียงก็แซบไม่แพ้กัน และตอนนี้เขากำลังหาสาวที่จะมาเป็นแม่พันธุ์ให้เขา

“เป็นไง เดินทางเหนื่อยไหม ฉันให้พนักงานเตรียมห้องกับอาหารให้แล้ว”

“ขอบใจ แต่ฉันอยากเดินดูรอบ ๆ โรงแรมก่อน”

“ตามสบาย ฉันโดนตามตัวด่วน นายมีอะไรโทรมาแล้วกัน” อาภากรยกมือถือที่ยังคาสาย

“อืม” ลูอิสพยักหน้าแล้วเดินออกไปตามด้วยลูกน้อง

โรงแรมนี้เขาวางเงินร่วมหุ้นกับเพื่อน ช่วยตรวจสอบการออกแบบและกฎเกณฑ์การรับพนักงานมีการฝึกอบรมการให้บริการเหมือนโรงแรมดังต่างประเทศ รวมถึงทำเลที่นี่ดี ชายหนุ่มเดินออกมาสูดอากาศด้านนอกมีต้นไม้ที่ตัดแต่งกิ่งใบเรียบร้อย

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ นามปากกา ญาตา

ข้อมูลเพิ่มเติม

หนังสือที่คุณอาจชอบ

เมียเด็กของคุณป๋า

เมียเด็กของคุณป๋า

โรแมนติก

4.9

“ฮึ ผู้หญิงอย่างเธอไม่มีสิทธิ์เป็นแม่ของลูกฉันจำใส่หัวเธอไว้!” “ค่ะ หนูรู้ตัวดีว่าตัวเองก็แค่ของเล่นชิ้นหนึ่งที่คุณใช้เงินซื้อมา” “รู้ตัวก็ดี จะได้ไม่ต้องพูดซ้ำ!” น้ำเสียงราบเรียบท่าทีนิ่งเฉยสายตาเย็นชาของ ปรเมศวร์ จ้องหน้า พิชญา เด็กสาวด้วยความหงุดหงิดรำคาญใจ เพราะไม่มีทางเลือกเธอต้องยอมเป็นของเล่นให้เขาจนกว่าเขาจะเบื่อเพื่อแลกกับความสุขสบายของครอบครัว เธอต้องอดทนนะ แนนนี่ “หนูเจ็บ!” เด็กสาวในชุดนักเรียน มองหน้าชายหนุ่มด้วยความหวาดกลัว เมื่อเธอขัดขืนไม่ยอมทำตามคำสั่ง "อย่ามาลีลา" เขาพ่นลมหายใจแรงๆ อย่างหงุดหงิด ยิ่งดวงตากลมโตคู่นั้นสั่นระริกมันยิ่งสร้างรำคาญใจให้แก่เขา “ไม่ทำได้มั้ย” เด็กสาวมองหน้าชายหนุ่มที่นั่งขาไขว่ห้างหลังพิงโซฟาจ้องหน้าเธออย่างเบื่อหน่าย ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าคำขอของเธอไม่เป็นผลแต่เธอก็อยากจะลองดูอีกสักครั้ง พรึบ! “ฮึ...ไม่อยากให้พ่อแม่และน้อง ๆ เธอสบายรึไง!” ใบหน้าหล่อคมคายที่นิ่งเรียบ ไร้ซึ่งอารมณ์ยากจะคาดเดา เดินตรงเข้าไปประชิดตัวสาวน้อยที่อยู่ตรงหน้า สายตาเกรี้ยวกราดเลือดเย็นมองเธออย่างดูถูกเหยียดหยาม “แคก ๆ ๆ” เด็กสาวสำลักควันบุหรี่ที่เขาตั้งใจพ่นใส่ “อย่ามาทำเป็นลีลาแค่นอนอ้าขาให้ฉันเอามันจะตายรึไง!” เขาทิ้งมวนบุหรี่ลงพื้นแล้วใช่เท้าเหยียบ พรึบ! ร่างบางถูกผลักล้มหงายหลังนอนราบกับเตียงอย่างแรง “อย่าทำอะไรหนูเลย” สองมือยกขึ้นไหวพร้อมดันตัวรูดถอยหนีเมื่อชายหนุ่มค่อยๆ เอามือค้ำยันที่นอนคลานเข่าเข้ามาประชิดตัว “อย่าทำเหมือนไม่เคย!” น้ำเสียงราบเรียบแววตาดุดันทำเอาคนฟังถึงกับจิตใจวูบหาย สาวน้อยมองเขาอย่างหวาดกลัวเพราะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอบางเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอเจอเทพบุตรในคราบซาตานอย่างเขา ที่ภายนอกเป็นนักธุรกิจหนุ่มเจ้าพ่อเหมืองเพชรพันล้านที่ทุกคนในแวดวงไฮโซรู้จักเขาดี แต่น้อยคนนักที่จะรู้จักตัวตนที่แท้จริงและด้านมืดของเขา ที่ดุร้าย ป่าเถื่อนเหมือนสัตว์ป่า “ขอแค่เรียนจบอดทนไว้” สาวน้อยได้แค่นึกคิดพูดปลอบใจตัวเอง เพียงแค่เธอเรียนจบมีงานทำเธอก็จะไม่ต้องตกเป็นทาสอารมณ์ของคนใจร้ายอย่างเขา ที่เห็นเธอเป็นเพียงสินค้าตัวหนึ่ง แต่เธอจะรู้มั้ยว่าสินค้าทุกอย่างที่ตกต้องอยู่ในมือเขาแล้วนั้น ถ้าเขาไม่เบื่อเธอจะไม่ได้อิสรภาพและชีวิตของเธอคืน แควก!! “กรี๊ด!!!” “หนูเจ็บ!” ชุดนักเรียน ถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ อย่างไม่ไยดี “ฮึ...น่ารำคาญ!” “ทำเป็นเล่นตัว เล่นตัวยังไงราคาค่าตัวเธอมันก็ไม่ได้ขึ้นไปกว่านี้หรอก” นิ้วเรียวยาวปลดกระดุมเสื้ออย่างเร่งรีบ สายตาคมกริบจดจ้องไปยังร่างเปลือยเปล่า ดวงตาสาวน้อยยังคงสั่นระริกด้วยความหวาดกลัว ถึงนี่จะเป็นครั้งที่สองที่เขาจะทำเรื่องน่าอายกับเธอแต่ด้วยความที่ยังเด็ก เธอทั้งสับสนและไม่เข้าใจทำไมต้องเป็นเธอที่ต้องมาแบกรับทุกอย่างไว้แต่เพียงคนเดียว แค่เพราะพ่อเธอต้องการเงินไปใช้หนี้การพนัน เพื่อให้น้อง ๆ ได้ทีที่ซุกหัวนอน เพื่อให้แม่ได้มีหน้ามีตาอยู่ในสังคมจอมปลอมทำไมต้องเป็นเธอที่ต้องมาแบกรับทุกอย่างไว้แค่คนเดียว ทั้งหมดนี่มันก็ไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงขายตัวตามช่อง ผิดก็แต่ชายหนุ่มบินไปๆ มาๆ เพื่อติดต่อธุรกิจทำให้เธอไม่ต้องประเชิญหน้ากับเขาทุกวัน แต่ในเวลาเดียวกันถ้าเขากลับมาเขาจะส่งลูกน้องคนสนิทมารับตัวเธอเพื่อไปสนองอารมณ์ของเขา “อ้าขาออก!” น้ำเสียงราบเรียบที่เขาเอ่ยออกมาพร้อมฝ่ามือใหญ่จับที่ขา ทำให้คนตัวเล็กถึงกับสะดุ้ง พรึบ! ร่างบางถูกดึงให้มาอยู่ใต้ร่างหนา “ฉันไม่อยู่...แอบไปร่านที่ไหนรึเปล่า” ปลายนิ้วโป้งเกลี่ยริมฝีปากบางชมพูระเรื่อ ผิวขาวใสเรียบเนียนอมชมพูทำให้สายตาคู่ดุดันค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นเร่าร้อนมองร่างบางด้วยความปรารถนา “ฉันลงทุนซื้อเธอมาด้วยเม็ดเงินก้อนโต เธอคงจะรู้ดีว่าต้องทำยังไงฉันถึงจะพอใจและครอบครัวเธอถึงจะสบาย” ใบหน้าหล่อเหลา ก้มลง...มอบจุมพิตให้แก่เธออย่างอ่อนโยน แต่นั้นมันก็ไม่ได้ช่วยให้คนตัวเล็กใต้ร่างรู้สึกดีขึ้นสักนิด แต่ทว่าเธอกลับรู้ดีว่านี่มันแค่เริ่มต้น “ฮื้อ!” สาวน้อยนิ่วหน้าเมื่อสัมผัสถึงของแข็งบางอย่างค่อย ๆ ถูกสอดใส่ดันเข้ามาในตัวเธอโดยไร้ซึ่งเกาะป้องกัน “รู้ใช่มั้ยฉันไม่ชอบเสียง มันน่ารำคาญ!” เด็กสาวเม้มริมฝีปากแน่นเป็นเสียตรง เมื่อแก่นกายขนาดใหญ่สอดดันเข้ามาในตัวเธอทีเดียวจนมิดลำ ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด เมื่อแก่นกายขนาดใหญ่สับเอวสอบถาโถมเข้าใส่ร่องแคบเธออย่างเร่าร้อน รุนแรง แต่เธอก็ต้องเก็บกลั่นไม่ให้มีเสียงใดๆ เล็ดลอดออกมาเพราะฉะนั้นมันจะยิ่งเป็นการทำให้เขาหงุดหงิดและกระทำกับเธอรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ

สุลต่านร้ายขังรัก ชุด ทัณฑ์ทราย

สุลต่านร้ายขังรัก ชุด ทัณฑ์ทราย

มหาเศรษฐี

4.9

เมื่อองค์สุลต่านแห่งฟาดิลาห์ถูกวางยาปลุกกำหนัดในคืนวันอภิเษกสมรส... จิรัชยาเป็นเพียงลูกของนางบำเรอของอัครมหาเสนาบดีประจำมหานครฟาดิลาห์ หน้าที่ของลูกนอกสมรสอย่างหล่อนก็คือคอยรับใช้ ฮันนา ว่าที่องค์สุลตาน่า ความทุกข์แสนสาหัสเดียวในใจของหล่อนก็คือการแอบหลงรักจ้าวผู้ครองแคว้น ทั้งๆ ที่รู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมอง แต่แล้วความฝันของหล่อนก็เป็นจริง เมื่อหล่อนได้นอนอยู่ใต้ร่างขององค์สุลต่านแห่งฟาดิลาห์ แต่คืนนั้นมันเป็นคืนแต่งงานของเขากับฮันนา...! “ยังไม่รีบไสหัวลงไปจากเตียงอีกหรือ!” กายสาวบอบช้ำยังไม่ทันได้ขยับลงจากแท่นบรรทมก็ถูกเขาผลักไสแรงๆ จนกลิ้งตกลงมากองกับพื้นห้องไม่ต่างจากเศษขยะสกปรก น้ำตาแห่งความปวดร้าวไหลพรากออกมาราวกับสายฝน “หม่อมฉัน... ขอประทานอภัยเพคะ หม่อมฉัน...” จิรัชยาพยายามจะอธิบาย แต่เสียงเกรี้ยวกราดขององค์สุลต่านแผดดังก้องขึ้นเสียก่อน หล่อนตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว “เธอกล้ามากนะที่วางยาฉัน!” “หม่อมฉัน... ไม่รู้เรื่องนะเพคะ หม่อมฉัน... ไม่ได้ทำ...” หล่อนสะอื้นได้อย่างน่าเวทนา แต่ก็ไม่ได้รับความเมตตาจากชายผู้สูงศักดิ์เลยแม้แต่น้อย “ถ้าเธอไม่ได้ทำ งั้นก็คงเป็นแม่ของเธอสินะที่ทำ จิรัชยา!”

สุดที่รักของจักรพรรดิ

สุดที่รักของจักรพรรดิ

โรแมนติก

5.0

หลังจากดูแลสามีมาเป็นเวลาสามปี เมื่อเห็นสามีสอบติดขุนนาง เฉียวชูเยว่ก็นึกว่าชีวิตดีๆ จะมาแล้ว แต่กลับไม่รู้ว่าสามีเป็นคนโลภ และเจ้าชู้ เพื่อจัดการปัญหาให้สามี เฉียวชูเยว่เสียตัวให้กับจักรพรรดิโหดร้ายโดยไม่ได้ตั้งใจ เพื่อชีวิตและอนาคตของสามี นางได้แต่อดทนเอาไว้ จากนั้น สามีของนางก็ได้รับการยกย่องจากจักรพรรดิ และถูกเลื่อนตำแหน่งเรื่อยๆ เมื่อสามีของนางกำลังเพลิดเพลินอำนาจและสาวสวยนั้น นางกำลังรับใช้กับจักรพรรดิอย่าง้อยใจ แต่ไม่คาดคิดว่าความพยายามของนางได้แลกกับใบหย่าจากสามี ในวันแต่งงานของสามี นางถูกฆาตกรไล่ตามและตกลงไปในโคลน เมื่อนางหมดหวังนั้น จักรพรรดิก็มายืนอยู่ตรงหน้านาง "มาเป็นคนของข้าสิ และจะไม่มีใครกล้ารังแกเจ้าอีก!"

วิวาห์ฟ้าแลบ

วิวาห์ฟ้าแลบ

โรแมนติก

5.0

[แสนหวาน + วิวาห์ฟ้าแล่บ + แต่งงานก่อน แล้วรักทีหลัง] แฟนที่หลู่ชิงชิงเลี้ยงดูมาหลายปีกลับนอกใจเธอ แอบไปคบกับเพื่อนสนิทของเธอ? เธอทนต่อกับเรื่องนี้ไม่ได้ และไปสมัครขอแต่งงานโดยตรง และแต่งงานกับชายแปลกหน้าอย่างรวดเร็ว หลังจากการแต่งงานแล้ว ชายคนนั้นคำหนึ่งก็ว่าเขาจะออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดในครอบครัวสองคำก็ว่าจะเลี้ยงดูเธอ หลู่ชิงชิงเยาะเย้ยคิดว่ามันเป็นกลอุบายและคำโกหกของผู้ชายอีกแล้ว โดยไม่คาดคิดว่าชายคนนี้กลับกลายเป็นคนให้ความสำคัญกับภรรยาตัวเองจริงๆ ทั้งสนับสนุนอาชีพการงานของเธอและยังช่วยเธอทำงานบ้านด้วย และให้เธอตกแต่งบ้านตามใจชอบ ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข สิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจยิ่งกว่านั้นคือทุกครั้งที่เธอประสบปัญหา เขาก็สามารถแก้ปัญหาให้เธอได้ตลอด ทุกครั้งที่เธอถามเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ เขามักจะหัวเราะและเปลี่ยนเรื่องอย่างฉลาดโดยชมเธอว่าเป็นคนมีความสามารถ ทำงานเก่ง จนกระทั่งวันหนึ่ง ภายใต้การเลี้ยงดูจากสามีของเธออย่างต่อเนื่อง เธอก็ประสบความสำเร็จเช่นกัน จากนั้นเธอถึงพบว่ามีผู้ชายคนหนึ่งในนิตยสารการเงินระดับโลกที่ดูเหมือนสามีของเธอทุกประการ...

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ