เริงใจในเปลวฝัน

โรงแรมในเครือเวทยาไวทยานันท์

ตึกรูปทรงสี่เหลี่ยมตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้าเสียดท้องนภา แสงตะวันสาดอาบย้อมท้องคคนานต์ให้เป็นสีทองผ่องอำไพ

หมู่นกกาบินมาเกาะบนสายไฟระย้าที่โยงกันไปมาอย่างไม่รู้ทิศทางในกรุงเทพมหานคร

โรงแรมระดับห้าดาว ‘เวทยานันตา’ ในเครือไวทยากรุ๊ป บริษัทอสังหาริมทรัพย์ยักษ์ใหญ่ที่ลงทุนด้วยเม็ดเงินมหาศาลของคุณคุณอนันต์ เวทยาไวทยานันท์ ผู้ก่อตั้งบริษัทที่เวลานี้เข้าสู่วัยชราแล้ว

อสังหาริมทรัพย์ที่ก่อตั้งขึ้นมาขณะนี้ในมือของคุณอนันต์ไพศาล นักธุรกิจหนุ่มที่ถูกจัดว่าเป็นคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยวของประเทศในตอนนี้

เหตุก็เพราะเวลานี้คุณอนันต์ไพศาลเลี้ยงลูกคนเดียว คือคุณชยุทธ เพราะภรรยาสาวได้หย่าร้างกับเขาอย่างไม่ปรานีในความสัมพันธ์ครั้งนี้ของเขาอีกต่อไป

กระนั้นอสังหาขนาดยักษ์ใหญ่ที่เขาเพียรสร้างมากลับสร้างกำไรมหาศาลให้กับคุณอนันต์ไพศาล

สื่อต่างประเทศในหลายสำนักข่าวยังพาดหัวไว้อีกว่า โรงแรม‘เวทยานันตา’ โดดเด่นเรื่องการบริการ และคุณภาพของอาหารในห้องอาหารก็ดีเยี่ยมไม่เป็นสองรองใคร

เม็ดเงินที่คุณอนันต์ไพศาลได้ลงทุนเมื่อเทียบกับเงินที่ได้รับมาคุ้มค่าถึงที่สุดในยุคที่เศรษฐกิจกำลังง่อนแง่นนั้นทำให้บริษัทและตระกูลเวทยาไวทยานันต์ก้าวขึ้นเป็นหนึ่งในตระกูลที่มั่งคั่งร่ำรวยที่สุดในเวลานี้

‘กริ๊ง’ เสียงโทรศัพท์ของประธานบริษัทวัยกลางคนดังขึ้น ชายหนุ่มวัยกลางคนกดรับปลายสายทันที

“คุณอนันต์ค่ะ” เสียงปลายสายเอ่ยอย่างร้อนรนจนคนรับอดรู้สึกกังวลใจไม่ได้

“ได้เดี๋ยวฉันรีบไป” คนรับสายเอ่ยขึ้นอย่างรวดเร็วพลางคว้าสูทตัวโคร่งใหญ่ติดมือมาด้วย

รองเท้าขัดมันจนเห็นเงาวับสาวเท้าเดินออกมาจากห้องอย่างรวดเร็ว ท่ามกลางความตกใจของเลขาที่อยู่หน้าห้อง

“เดี๋ยวผมกลับมา ประชุมกันไปก่อนเลย” เสียงเข้มของชยุทธเอ่ยกล่าวกับเลขาสาวหน้าห้องของเขา

“ค่ะท่านประธาน” เลขาสาวรับคำ

รถสปอร์ตคันหรูทะยานออกไปตามเส้นทางที่มันเคยไป ประธานบริษัทวัยกลางคนบึ่งรถออกไปอย่างรวดเร็วทว่าชยุทธ์จำต้องเหยียบเบรกอีกครั้งเมื่อการสัญจรข้างหน้าแน่นขนัด

“รถมาติดอะไรในเวลานี้เนี่ย” เสียงเข้มของประธานบริษัทในเครือไวทยากรุ๊ปเอ่ยอย่างหัวเสีย

ทว่าเมื่อรถยนต์คันหรูผ่านพ้นไฟแดงมาได้ รถสปอร์ตคันโก้กลับทำหน้าที่ของมันอีกครั้ง

“พ่อรอผมก่อนนะ ผมจะไปให้ทัน” ประธานบริษัทหนุ่มกล่าว แล้วหมุนพวงมาลัยรถไปตามเส้นทางที่เคยสัญจรเป็นประจำ

เคหาสน์ไวทยาเวทยานันท์

“คุณพ่อ” เสียงร้องไห้ดังขึ้นท่ามกลางความเสียใจของคนใช้ในบ้าน และลูกหลานที่มาเฝ้าดูแลคุณอนันต์ ไวทยาเวทยานันต์มหาเศรษฐีบริษัทอสังหาริมทรัพย์แห่งหนึ่ง

“ขวัญวัจนี พ่อยังมีลูกชายอีกคนหนึ่งทีเกิดจากแม่กรองใจ” คุณอนันต์ ไวทยาเวทยานันต์เอ่ยขึ้นพลางไอออกมาอย่างหนัก

“ขวัญสุตา ไวทยาเวทยานนันต์ เท่านั้นที่จะรับมรดกเคหาสน์ที่ดินที่อยู่ใกล้ที่นั่นได้” ผู้ก่อตั้งบริษัทวัยชราเอ่ยอย่างตะกุกตะกักกับขวัญวัจนี ผู้เป็นบุตรสาวคนโตของภรรยาเอก

“เราจะหาเธอเจอได้อย่างไรคะคุณพ่อ” ขวัญวัจนีเอ่ยถามทั้งน้ำตาที่อาบแก้มทั้งสองข้างของหญิงวัยกลางคน

“เธอจะสวมสร้อยหยกประจำตระกูลเรา ลูกต้องหาเธอให้พบพ่อจะได้ไปสวรรค์กับเขาสักที” อนันต์ยังไม่ทันพูดจบประโยค ร่างของชายวัยชราก็พลันกระตุกแล้วจากไปอย่างรวดเร็ว

มือหนาของชายชราที่ขวัญวัจนีจับอยู่เมื่อครู่ตกลงไปแล้วทว่าหญิงวัยกลางคนได้ทำใจไว้แล้ว

“ป้าจะตามหาหนูเอง ขวัญสุตา” ขวัญวัจนีกล่าวพลางปล่อยมือของผู้จากไปลงอย่างแผ่วเบา

การจากไปของอนันต์ เวทยาไวทยานันท์ สร้างความเสียใจให้กับลูกหลานในตระกูลอย่างมาก โดยเฉพาะชยุทธที่มามาทันได้ดูใจพ่อของตนเองเพราะมัวแต่เซ็นเอกสารของบริษัทอยู่

บริษัท S.A.D.

“ขวัญๆ นัทได้ข่าวว่าจะมีปาร์ตี้บริษัทนี่” นัทรียาเอ่ยขึ้นกับขวัญสุตา เมเนเจอร์สาวที่กำลังขมักเขม่นอยู่กับการเซ็นเอกสารในห้องทำงานแห่งหนึ่ง

“ใช่จะมี ฝ่ายการตลาดเป็นคนจัด” ขวัญสุตากล่าวพลางเงยหน้าขึ้นมาสบสายตาของอีกฝ่าย

นัทรียาและขวัญสุตาอาศัยอยู่ในบ้านใหญ่หลังโตซึ่งขวัญสุตาเป็นเด็กสาวที่มารดาของนัทรียาได้เก็บขวัญสุตามาเลี้ยงดู ด้วยเหตุนี้เองขวัญสุตาและนัทรียาจึงสนิทสนมกันเป็นพิเศษ

ขวัญสุตาเลือกเรียนนิเทศศาสตร์ส่วนนัทรียาก็ลงเรียนนิเทศเหมือนกัน แต่คนละสาขา

นัทรียาเลือกเรียนสาขาการตลาดแบรนด์ ส่วนหญิงสาวเลือกเรียนสาขาวารสารศาสตร์ทว่าความชอบในงานศิลปะมีมากกว่า นั่นเป็นเหตุผลที่ขวัญสุตาได้จับผลัดจับผลูมาเป็นเมเนเจอร์ด้านกราฟฟิกดีไซน์โดยเฉพาะ ส่วนนัทรียาก็ได้รับการเลื่อนขั้นเป็นผู้ช่วยเมเนเจอร์ฝ่ายขาย

“เห็นว่างานเลี้ยงจะจัดที่โรงแรมนะ” ขวัญสุตาเอ่ยขึ้นแล้วรวบกองเอกสารไว้บริเวณนั้น

“อ๋อ” นัทรียาเอ่ยแล้วหันไปหยิบการ์ดเชิญที่ขวัญสุตาทำขึ้นมาดูแล้วเอ่ยถามหญิงสาว

“แล้วห้องนอนที่โรงแรมเป็นห้องคู่หรือห้องเดี่ยวละ” นัทรียาเอ่ยถามขวัญสุตาด้วยแววตาอยากรู้อยากเห็น

“น่าจะห้องคู่นะ” ขวัญสุตาเอ่ยออกมาหลังจากนิ่งคิดไปเพียงชั่วครู่

“เอ๋...แล้วอย่างนี้ขวัญสุตาคนเก่งจะนอนกับใครดีน้า” นัทรียาเอ่ยกระเซ้าเพื่อนสนิทสาวอย่างยั่วเย้า

“จะนอนกับใครได้เล่า ก็คุณนภตุลย์มั้ง” ขวัญสุตากล่าวลอย ๆทว่าใบหน้าของหญิงสาวแดงซ่าน

“...เอ่อ” นัทรียาเอ่ยแค่นั้นก็หมุนตัวกลับไปยังโต๊ะทำงานของตนเอง

“อ้าวนัทขวัญจะไปร้านคาเฟ่ นัทจะเอาอะไรไหม” ขวัญสุตาเอ่ยถามเพื่อนสนิทสาวของเธออย่างจริงใจ

“อ๋อ...เอานมกล่องหนึ่ง” นัทรียากล่าวเสียงเข้ม

“ได้เดี๋ยวขวัญซื้อมาฝาก” ขวัญสุตาเอ่ยพลางหมุนตัวแล้วสาวเท้าเดินออกไป

ร้านคาเฟ่ข้างบริษัท

“เอาเค้กอันนี้ค่ะ / ครับ” เสียงของขวัญสุตาเอ่ยขึ้นเป็นเสียงเดียวกันกับเสียงปริศนาของชายหนุ่ม

ขวัญสุตาชะงักในน้ำเสียงอันคุ้นเคยของชายหนุ่ม หญิงสาวหมุนตัวไปเผชิญหน้ากับเขาทันที

“อ้าวคุณศร” ขวัญสุตาเอ่ยทักทายชายหนุ่มด้วยสีหน้าบึ้งตึง

“สวัสดีครับคุณขวัญ” สรศักดิ์เอ่ยกับหญิงสาวด้วยท่าทีสุภาพ

“เป็นอย่างไรบ้างคะกับตำแหน่งใหม่” ขวัญสุตาเอ่ยถามชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงสดใสกว่าเดิม

“ก็สนุกดีครับ แต่ผมว่ามันต้องมีการเจาะกลุ่มการตลาดมากกว่านี้” สรศักดิ์เอ่ยขึ้นพลางวิจารณ์อย่างออกรสออกชาติ

“งั้นเหรอคะ” ขวัญสุตากล่าวกับชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงจริงจังเสียจนสะดุดใจชายหนุ่มอย่างสรศักดิ์

ตั้งแต่เกิดมาเขายังไม่เคยเห็นใครเป็นหญิงสาวมหัศจรรย์แบบเธอเลย แววตาสดใสและน้ำเสียงร่าเริงของขวัญสุตาสร้างความสนใจและดึงดูดใจให้แก่สรศักดิ์โดยที่เขาไม่ทันรู้ตัว

“อุ๊ย สายแล้วขวัญขอตัวขึ้นไปทำงานก่อนนะคะ” ขวัญสุตาเอ่ยกับชายหนุ่มแล้วรีบสาวเท้าเข้าไปที่แคชเชียร์เพื่อชำระเงินอย่างรวดเร็ว

หญิงสาวจ้ำอ้าวออกไปอย่างรวดเร็วทิ้งให้สรศักดิ์ยืนมองขวัญสุตาที่เดินหายลับไปจนเหลือแต่ฝุ่นควัน

ผ่านไปหนึ่งเดือน

ความสัมพันธ์ของขวัญสุตากับสรศักดิ์คืบหน้าอย่างมาก เวลามีปัญหาสรศักดิ์มักจะเข้ามาซักถามเธอก่อนเป็นคนแรก ทำให้หญิงสาวได้แลกเปลี่ยนความคิดแก่เขามากมาย

เวลานี้สรศักดิ์เป็นแค่เพียงเพื่อนสนิทของขวัญสุตารองจากนัทรียาเท่านั้น อีกไม่นานเขาน่าจะตีตื้นเพื่อนสาวของเธออย่างนัทรียาได้

เมื่อไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมาสรศักดิ์ชวนเธอไปเลือกซื้อชุดว่ายน้ำ ขวัญสุตาก็ลากนัทรียาไปด้วย ทำให้เธอได้เจอกับนภตุลย์ที่กลายมาเป็นเพื่อนสนิทของเมเนเจอร์ฝ่ายการตลาดอย่างสรศักดิ์

โรงแรมหรูหราระดับห้าดาว

“ได้มาพักอย่างนี้ก็ดีนะ” นัทรียากล่าวกับขวัญสุตาขณะที่หญิงสาวและพนักงานทั้งหมดก้าวลงจากรถของบริษัท

“นั่นสิ...ขวัญเห็นด้วย” ขวัญสุตาเอ่ยกับเพื่อนสาวแล้วบิดตัวไปมาอย่างเคยชิน

“เอ้อ ขวัญมีปาร์ตี้ตอนเย็น ขวัญจะไปไหม” นัทรียาเอ่ยถามขวัญสุตาอย่างสงสัย

“ดูก่อน ขวัญอาจจะพักอยู่ข้างบน เดี๋ยวขวัญขอตัวก่อนนะ” ขวัญสุตากล่าวแล้วขอตัวไปรับคีย์การ์ดจากสรศักดิ์เสียก่อน

ขวัญสุตาเดินก้าวออกไปนานแล้ว หญิงสาวเดินผ่านหน้านภตุลย์และกลุ่มเพื่อนร่วมงานชาย

“ศร ไหนคีย์การ์ดขวัญล่ะ” ขวัญสุตากล่าวกับสรศักดิ์อย่างรวดเร็ว

“อ้าวไม่รอขึ้นไปพร้อมนัทเหรอ” สรศักดิ์เอ่ยทักท้วงขวัญสุตาขึ้นอย่างประหลาดใจ

“ไม่ล่ะขวัญรู้สึกปวดหัว เดี่ยวขอตัวไปนอนดีกว่า” ขวัญสุตาเอ่ยกับชายหนุ่มราวกับเด็กน้อยเอาจอมขี้เกียจ

มือหนาของสรศักดิ์ส่งคีย์การ์ดให้กับขวัญสุตาอย่างรวดเร็วทว่าจนแล้วจนรอดมือของเขาก็ยังไปโดนมือของขวัญสุตาอยู่ดี

“ขอตัวก่อนนะคะศร” ขวัญสุตาเอ่ยแก้เก้อ หญิงสาวรีบจ้ำอ้าวขึ้นห้องพักในโรงแรมไปทิ้งสรศักดิ์ให้มองมือตนเองอย่างเหม่อลอย