"วันดับนางริษยา" นิยายแนวสยองขวัญกระตุกประสาทที่จะมาเขย่าขวัญทุกคนให้กระเจิง ความจริงใดกันแน่ที่หลบซ่อนในเคหาสน์สถานแห่งนี้ หรือมันอาจจะเป็นกลลวงของใครบางคนที่กำลังมุ่งหมายจะทำลายพวกเขา เจ้าหล่อนจะทำเช่นไรในเกมล้างเกมผลาญชีวิตเช่นนี้ มาร่วมค้นหาบทสรุปในนิยายเล่มนี้กันค่ะ
คฤหาสน์มอนอฟอยด์
“กรี๊ด” เสียงหวีดร้องแหลมสูงของใครบางคนหวีดเสียงลั่นห้องหับโอ่โถง
“นังนุ่นนังผู้หญิงแพศยา” อัญมณีกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง
มือหยาบกร้านภายใต้ถุงมือสีดำแสนสวยฉวยหยิบมีดด้ามคมกรีดไปยังรูปถ่ายงานแต่งงานสายฟ้าฟาดของหลานชายเป็นทางยาว
ทว่านั่นยังไม่สาแก่ใจของอัญมณี คุณอาสาวหยิบกรรไกรขึ้นมาตัดภาพระหว่างนรีกุลและนัฐธวีร์จนขาดวิ่นไปทันที
แต่ไหนแต่ไรมาอัญมณีไม่เคยเกลียดและชิงชังผู้หญิงคนไหนเท่านังนรีกุลนี่มาก่อน เพราะนังหญิงแพศยานั้นคนเทียวที่ทำให้นัฐธวีร์หลานชายที่เธอรักยิ่งกว่าชีวิตเปลี่ยนไปเป็นคนละคน
อัญมณีแอบรักหลานชายนอกไส้อย่างนัฐธวีร์มาตลอดเวลา จนกระทั่งเขาเลือกที่จะเดินออกมาจากอ้อมอกของผู้เป็นมารดา และกรพจน์ พี่ชายของอัญมณีไปนอนกกผู้หญิงเชื้อสายจีนอย่างนรีกุลทำให้อัญมณียิ่งทวีความเกลียดชังในตัวของหญิงสาวมากกว่าเดิม
เพราะหล่อนเชื่ออย่างสุดใจว่าผู้หญิงอย่างนรีกุลจะหาดีอะไรได้ นอกเสียจากจะมีเงินมีทองให้หลานนอกไส้ผลาญเล่นก็เท่านั้นเอง
“แอนหล่อนจับตามองนังนุ่นไว้ให้ดี ฉันเชื่อว่านังนุ่นมันจะต้องกลับมาอีกแน่ อีมารหัวใจของฉัน…อีนรีกุล” อัญมณีคำรามเล็ดลอดไรฟัน
“เจ้าค่ะคุณอา” แอนรับคำแล้วจึงเดินออกมาทิ้งให้อัญมณียืนหัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่คนเดียว
ก็ใครเล่าจะไปโง่อยู่ในสภาวะที่ ‘คุณอาอัญมณี’ เกรี้ยวกราดเช่นนี้ได้
อัญมณีตบโต๊ะฉาดใหญ่ส่งเสียงดังลั่น แววตาของหล่อนเวลานี้ดุร้ายคล้ายกับเดรัจฉานก็ไม่ปาน
“อีนรีกุล…แกอย่าหวังเลยว่าแกจะมีชีวิตอยู่ได้ต่อไป” อัญมณีรำพึงกับตนเองด้วยแรงโทสะที่ยากเกินจะยับยั้งได้
ห้องนอนของคฤหาสน์ฝั่งปีกด้านขวา
“แหมวีร์คะ” นรีกุลล่าวขึ้นขณะกำลังหยอกล้อเล่นกันกับนัฐธวีร์อย่างมีความสุข
“ไม่ต้องมาพูดเลย เมื่อวานผมเป็นห่วงคุณแทบแย่” ชายหนุ่มแสร้งทำเมินหล่อนเสียดื้อ ๆ
มือเรียวของนรีกุลที่กำลังจับแก้มชายคนรักหยุดชะงัก ขณะมองเรียวปากบางของชายหนุ่มยังคงขยับต่อ
“นุ่น…คุณไม่ได้ลงมาชิมอาหารสูตรใหม่ของคุณอาอัญมณี นุ่นคุณรู้ไหมว่าอาหารพวกนี้อร่อยมาก ๆ แค่ไหน” นัฐธวีร์ไม่พูดเปล่าเขายกมือจับแก้มของหญิงสาวอย่างแผ่วเบา
ลมหายใจของหญิงสาวกระตุก ในยามที่ชายคนรักเอ่ยขึ้นเรื่องนี้ขึ้นมา หากนัฐธวีร์ยังคงเล่าต่ออย่างสนุกปากสนุกคำ
สามีของหล่อนไม่รู้เนื้อรู้ตัวเลยว่าหญิงคนรักเริ่มรู้สึกคลื่นไส้อย่างไรชอบกล ๆ เขายังคงบรรยายถึงอาหารมื้อค่ำต่อไป…
“วีร์คะ…นุ่นมีอะไรบางอย่างอยากจะบอกวีร์ค่ะ” นรีกุลกล่าวขึ้นขณะสบสายตาจริงจังของนัฐธวีร์ที่มองมา
“นุ่นว่าอาหารของคุณอาไม่อร่อยเลยค่ะ” นรีกุลกล่าวด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ สีหน้าของหล่อนดูไม่สบอารมณ์เท่าใดนัก
แม้ว่านรีกุลอยากจะบอกความจริงกับชายหนุ่มมากเพียงใด หากแต่หล่อนไม่มีหลักฐานไม่มากพอที่จะเปิดโปงความชั่วร้ายของคุณอาอัญมณีได้เลย
หล่อนจำต้อง ‘กลืน’ ความรู้สึกที่อยากบอกเรื่องราวมากมายในคฤหาสน์กับเขาลงไป ก่อนที่นัฐธวีร์จะมองว่าเธออาจจะป่วยเป็นโรคทางระบบประสาทเสีย
“วีร์ค่ะ” นรีกุลเอ่ยขึ้นแล้วมองมาทางใบหน้าของนัฐธวีร์ด้วยนัยน์ตาจริงจัง
“ครับนุ่น” นัฐธวีร์กล่าวพลางทอดมองใบหน้าสวยของหญิงสาว ที่เวลานี้มีหยดน้ำเกาะพราวบริเวณริมฝีปากอวบอิ่ม
“นุ่นว่า…”
“ปากเลอะครับนุ่น” นัฐธวีร์เอ่ยขึ้นพลางเอื้อมมือหนาของเขาเขี่ยบริเวณริมฝีปากของหญิงสาวอย่างอ่อนโยน
เจ้าหล่อนรู้สึกร้อนที่ใบหน้าผะผ่าวขึ้นมาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ดวงหน้าของนรีกุลแดงระเรื่อ ริมฝีปากสวยขยับเอ่ยบางสิ่งบางอย่างออกมา
“นุ่นว่าที่นี่มีอะไรแปลก ๆ ค่ะ” ในที่สุดนรีกุลก็กล่าวออกมาด้วยความรู้สึกหวาดกลัว
คิ้วเข้มของชายหนุ่มขมวดมุ่นเข้าหากันเป็นปมใหญ่ เรียวปากหยักเอ่ยถาม
“แปลกยังไงเหรอครับ” ชายคนรักถามเสียงเข้มขณะจ้องมองใบหน้าหญิงสาวอย่างเริ่มมีโทสะ
“วีร์คะนุ่นยอมรับนะคะว่านุ่นรู้สึกแปลก ๆ กับกับคฤหาสน์มอนอฟอยด์ ที่นี่ทำให้นุ่นรู้สึกว่ามันเป็นเหมือนคฤหาสน์ผีสิงอย่างไรก็ไม่รู้ค่ะ” พูดจบเจ้าหล่อนเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น
“นุ่น” นัฐธวีร์เอ่ยเรียกชื่อของหล่อนด้วยน้ำเสียงดัง เขาย่นหัวคิ้วเล็กน้อย
ไม่ใช่ว่า…เขาไม่รู้สึกว่าคฤหาสน์แห่งนี้กำลังแอบซ่อนอะไรไว้ แต่ทว่าหาก ‘คุณอาอัญมณี’ มาได้ยินเรื่องนี้คงไม่ดีต่อศรีภรรยาของเขาเป็นแน่
แต่จะทำอย่างไรได้เล่า…นัฐธวีร์เองก็รู้สึกเช่นนั้นเหมือนกัน ชายหนุ่มสบสายตาภรรยาด้วยแววตาจริงจัง แล้วเปิดปากออกมาว่า
“นุ่นจะคิดอย่างนั้นก็ได้นะ…ถ้านุ่นคิดว่าที่นี่ไม่เหมาะกับนุ่น ผมจะพานุ่นกลับไปส่งที่บ้านเก่าเหมือนเดิม” นัฐธวีร์พูดด้วยน้ำเสียงที่ดังกว่าเดิม
หญิงสาวมีสีหน้าเผื่อนลงอย่างเห็นได้ชัด หล่อนมองชายหนุ่มคนรักอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาตนเอง
“ไม่ค่ะ…นุ่นไม่ไปไหนทั้งนั้นค่ะ นุ่นจะอยู่ที่นี่ต่อไปค่ะวีร์” เจ้าหล่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นพร่า
ความหวาดหวั่นแล่นเข้าสู่ขั้วหัวใจ หล่อนนึกไว้แล้วไม่มีผิดว่าการณ์จะต้องเป็นเช่นนี้ นรีกุลส่ายหน้าเป็นพัลวัน
“ก็ได้ครับนุ่น แต่อย่าพูดอย่างนี้อีกผมไม่ชอบ” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจจนนรีกุลรู้สึกได้
นี่เป็นครั้งแรกเลยที่เจ้าหล่อนได้เห็นดวงตาแข็งกระด้างไร้ซึ่งความปรานีเช่นนี้ กระนั้นนรีกุลยังไม่ละความพยายาม
“วีร์คะ…ถ้านุ่นพิสูจน์ได้ล่ะคะว่าที่นี่มีอะไรบางอย่างแอบซ่อนไว้ วีร์จะเชื่อใจนุ่นได้ไหมคะ” นรีกุลกล่าวเสียงอ่อนเบา
“ถ้าคุณจะพิสูจน์ก็ได้นะนุ่น…แต่ตอนนี้ผมไม่อยากได้ยินเรื่องของคฤหาสน์ผีสิงที่มอนอฟอยด์แห่งนี้อีก คฤหาสน์หลังนี้เป็นสถานที่ที่ผมรักมาก ผมหวังว่าคุณคงจะเข้าใจผมบ้างนะ” พูดจบชายหนุ่มก็ผุดลุกนั่งบนเตียง
“ก็ได้ค่ะวีร์ นุ่นจะไม่พูดเรื่องนี้อีก” หญิงสาวรับปากคนรักหนุ่ม
“ตกลงนุ่น…งั้นผมจะถือว่าผมไม่ได้พูดเรื่องนี้กับนุ่นแล้วกันนะ” นัฐธวีร์กล่าวด้วยน้ำเสียงดุดันกว่าเดิม
เสียงโทรศัพท์มือถือของคนรักหนุ่มดังขึ้น นัฐธวีร์สวมรองเท้าแตะแล้วเดินเลี่ยงออกมาคุย ทิ้งให้นรีกุลที่นอนอยู่บนเตียงมองไปทางเขาอย่างไม่สบายใจ
“ฮัลโหลครับ” นัฐธวีร์กรอกเสียงลงไปตามปลายสายที่โทรเข้ามา
“อะไรนะครับ”
เจ้าหล่อนมองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อในเสียงที่ก้องในโสตประสาท เธอเข้าใจมาตลอดว่านัฐธวีร์รักเธอมากจนถึงขั้นยอมแต่งงานอยู่กินกับเธอ เธอมั่นใจว่าเขาจะไม่ทิ้งเธอไปไหน
หากแต่คำพูดและท่าทีเมื่อครู่ของนัฐธวีร์บอกหญิงสาวได้ว่า จากนี้ไปหล่อนควรจะทำตัวเช่นไร
หยาดน้ำใสไหลคลอเบ้าตา หล่อนเงยหน้าขึ้นหวังจะกลั้นไม่ให้น้ำตา ‘ร่วง’ ลงมาอาบแก้มสองข้าง แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีสิ่งใด ‘รั้ง’ มันไว้ได้
เวลานี้หญิงสาวรู้สึกคล้ายกับว่าเจ้าหล่อนเหมือนคนกำลังจะขาดอากาศหายใจในน้ำ และไม่สามารถเรียกร้องให้ใครช่วยได้อีก
‘อาการน้ำท่วมปากเป็นแบบนี้นี้เอง’
หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึกอย่างเชื่องช้า เป็นตายร้ายดีอย่างไรหล่อนก็จะไม่ไปจากคฤหาสน์ผีสิงนี้เด็ดขาด หากนัฐธวีร์อยู่ได้ นรีกุลก็อยู่ได้เช่นกัน!
+++
บทที่ 1 ผู้สังเกตการณ์ ()
03/07/2024
บทที่ 2 ผู้สังเกตการณ์ ()
03/07/2024
บทที่ 3 น้ำอัญชันเนื้อมนุษย์
03/07/2024
บทที่ 4 ความลับของคุณอา
03/07/2024
บทที่ 5 บอกลา
03/07/2024
บทที่ 6 คำตอบที่ไม่มีใคร(อยาก)รู้
03/07/2024
บทที่ 7 แก้ของ
03/07/2024
บทที่ 8 คำขอโทษ
03/07/2024
บทที่ 9 บ้านใหม่
03/07/2024
บทที่ 10 อวสาน
03/07/2024
หนังสืออื่นๆ ของ สรีสามัญ ดวงดาหลา
ข้อมูลเพิ่มเติม