พจน์ศรัช โคฟาวเดอร์ หนุ่มที่ได้โคจรมาพบกับธาสิกา คู่หมั้นคนสุดท้ายที่เหลืออยู่ เรื่องราวชุลมุนยิ่งขึ้นเมื่อคู่หมั้นคนก่อนเสียชีวิตลงอย่างเป็นปริศนาในสถานอโคจรที่เขาต้องมีเอี่ยวไปด้วย งานนี้ธาสิกาจึงต้องลงมือสืบสาวเรื่องราวด้วยตัวเอง งานแต่งยังคงดำเนินต่อไป และใครกันเป็นผู้อยู่เบื้องหลังการเสียชีวิตอย่างเป็นปริศนาของยศรินทรา แฝดพี่ของธาสิกา ไม่รู้ว่าจะเรียกพรหมลิขิตเขียนไว้หรือจะเป็นบาปเวรแต่ชาติปางไหน...เมื่อหัวใจรักของเขาทั้งคู่เริ่มก่อตัวขึ้นโดยที่ทั้งสองไม่รู้ตัว
เวลา 17.00 น.
ลิฟต์แก้วของโรงแรมหรู ‘ท็อปฟอร์เอฟเวอร์’ ไต่ระดับขึ้นจากล่างสุดไปจนถึงชั้นสิบห้า
ร่างสูงเงยหน้ามองไปยังตัวเลขดิจิทัลที่แสดงบนหน้าปัดบอกเวลาเล็ก
ไม่นานนักประตูลิฟต์พลันเปิดขึ้นตามด้วยร่างโปร่งก้าวเดินออกมาอย่างรวดเร็ว
งานสัมมนาโรงแรมหรูระดับห้าดาว ท็อปฟอร์เอฟเวอร์
แชนเดอเลียส่องประกายวาววับจับตาถูกแขวนไว้บนเพดานลายสวยของดอกกุหลาบพันปีเกี่ยวกระหวัดกับเถาวัลย์เครือใหญ่ที่คุณมาร์กจิตรกรมากฝีมือบรรจงวาดเอาไว้
แขกเหรื่อในงานนี้ล้วนเป็นนักธุรกิจพันล้าน พจน์ศรัชมองเหล่านักธุรกิจซีอีโอสาวที่แต่งตัวในลุคทำงานอย่างตื่นเต้น…ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงเสียที
สายตาคู่คมกวาดตามองกลุ่มนักผู้ประกอบการสุภาพบุรุษ พวกเขาสวมชุดสูทจากห้องเสื้อเกรดดีทับกับเชิ้ตราคาแพงที่พจน์ศรัชคาดว่า ดูแล้วน่าจะอิมพอร์ตมาจากเมืองนอกพากันเดินเข้างานอย่างพร้อมเพรียง
บริกรของโรงแรมเริ่มทยอยเตรียมของว่างและเครื่องดื่มใส่ถาดสแตนเลสชุบสีทองให้ผู้เข้าร่วมงาน
ทันทีที่พจน์ศรัชสังเกตเห็นบริกรเริ่มเดินเสิร์ฟน้ำ มือหนาของเขารีบกดรับสายโทรศัพท์ที่โทรเข้ามาทันที…ก่อนจะผลุบหายเข้าไปในห้องประชุมอีกห้องอย่างรวดเร็ว
เสียงปลายสายถามขึ้นอย่างเกรี้ยวกราดจนพจน์ ศรัชที่เอาหน้าแนบลงกับโทรศัพท์สมาร์ตโฟนต้องสะดุ้งโหยง
“ตาพัชมาหรือยังพจน์ศรัช” ปลายสายถามขึ้นด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเสียเต็มประดา
“ผมคิดว่าตอนนี้คุณพัชกำลังมาครับ”
“ถ้าคุณพัชไม่มาโทรตามฉัน”
“ครับ...คุณผู้หญิง” ชายหนุ่มในวัยยี่สิบเก้าปีเอ่ยขึ้นพลางกดวางสายโทรศัพท์ลงในทันที
พจน์ศรัชสาวเท้าออกไปจากห้อง ในหัวของชายหนุ่มครุ่นคิดถึงคำพูด ‘คุณผู้หญิงจิตรา’ อย่างไม่สบอารมณ์มากนัก
เขายืนสงบสติอารมณ์อยู่เพียงชั่วครู่ แต่แล้วพจน์ศรัชพลันได้ยินเสียงเรียกของหญิงสาวคนหนึ่งดังมาจากข้างหลัง
ใบหน้าคมคายของชายหนุ่มหันไปตามเสียงเรียกของสตรีตรงหน้า
“ขอโทษนะคะ ห้องน้ำไปทางไหนคะ” เสียงหวานดังมาจากหญิงร่างเล็ก
ดวงตาคู่สีดำสนิทภายใต้แว่นกันแดดสีชาลอบมอง ‘ผู้ถามทาง’ อย่างจับสังเกต
คนตรงหน้ามีรูปร่างผอมบาง หล่อนสวมเดรสสั้นสีครีมอ่อนมีระบายตรงปกเสื้อ ชุดที่เธอสวมใส่มีป้าย GUUZZI ติดอยู่ที่ด้านหลัง
แบรนด์กูดสิเป็นร้านห้องเสื้อที่โด่งดังจากเมืองน้ำหอม อาภรณ์ใส่อยู่บ่งบอกถึงฐานะของเจ้าตัวว่ามั่งคั่งเพียงใด
ดวงตาของสาวปริศนากลมโตสุกใสราวกับหยาดน้ำค้างยามอรุณรุ่ง เรียวปากอวบอิ่มได้รูปแต้มสีชมพูระเรื่อชวนให้หลงใหลอยู่ไม่น้อย
“อ้อ ห้องน้ำไปทางขวาครับ” พจน์ศรัชหันไปเอ่ยกับหญิงสาวคนนั้นอย่างสุภาพ แล้วผายมือออกทางด้านขวา
ธาสิกาลอบมองอากัปกิริยาของชายหนุ่มตรงหน้อย่างงุนงง
ภาพที่อยู่ด้านหน้าเจ้าหล่อนเป็นชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง เขาสวมแว่นกันแดดสีชา ชายคนนี้สวมสูทสีขาวสะอาดตา ธาสิกาอดรู้สึกไม่ได้ว่าเธออาจเคยพบกับชายผู้นี้มาก่อน
ธาสิการีบสะบัดไล่ความคิดยุ่งเหยิงในหัวของเธอออกอย่างรวดเร็ว ริมฝีปากของหล่อนขยับเพียงเล็กน้อย
“ค่ะ ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวกล่าวขอบคุณชายหนุ่มวัยกลางคนตรงหน้า ดวงหน้าหวานของธาสิการะบายรอยยิ้มกว้าง
“ไม่เป็นไรครับ” พจน์ศรัชกล่าวอย่างไม่ใส่ใจมากนัก ชายหนุ่มหันมองไปทางอื่นราวกับว่าเขากำลังสนใจบางสิ่งที่อยู่ด้านนอก
‘หญิงคนเมื่อครู่’ หายไปแล้ว ทว่าพจน์ศรัชยังคงได้กลิ่นหอมอ่อนเบาคล้ายดอกมะลิโชยมาแตะจมูกอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว
ชายหนุ่มคลับคล้ายคลับคลาว่าเขาเคยเจอหญิงสาวที่ไหนมาก่อน หากแต่นึกเท่าไหร่ พจน์ศรัชก็ยังนึกไม่ออก
“กริ๊ง” เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้งดึงสติชายหนุ่มออกจากภวังค์
มือเรียวดึงโทรศัพท์เจ้าปัญหาออกจากกระเป๋ากางเกงออกอย่างรวดเร็ว
พจน์ศรัชมองเบอร์ที่โชว์บนหน้าจอมือถือรุ่นล่าสุดแล้วถอนใจออกมาเฮือกใหญ่ นิ้วเรียวกดสไลด์หน้าจอปัดขึ้นทันที
“ศรัช...วันนี้ฉันไม่ไปแล้วนะ นายขึ้นพูดแทนได้เลย” ปลายสายบอกด้วยน้ำเสียงเริงร่า
ทันทีที่แฝดน้องได้ยินเสียงอันคุ้นหูของแฝดพี่ คิ้วดำของพจน์ศรัชขมวดเป็นปมขึ้นมาทันที
“หมายความว่าอย่างไรครับคุณพัช ตอนนี้คุณพัช อยู่ที่ไหนเหรอครับ” พจน์ศรัชพยายามเอ่ยถามอย่างควบคุมสติตนเอง เขาเค้นหาความจริงจาก ‘แฝดผู้พี่’ ด้วยน้ำเสียงสุภาพ
“เออน่า...ฉันให้นายขึ้นพูดแทนแล้วกันนะแฝดน้อง” คนปลายสายตอบมาอย่างไม่ยี่หระ ท้ายประโยคคล้ายกับอีกฝ่ายกลั้วเสียงหัวเราะหึ ๆในลำคอ
“ครับ” พจน์ศรัชเอ่ยขึ้นอย่างยอมรับจำนนในโชคชะตาของเขา ทว่ายังไม่ทันที่เขาจะได้ถามต่อ หูเจ้ากรรมพลันได้ยินบางอย่าง
“พี่พัชขา” เสียงหวานแหลมมีจริตเล็ดลอดเข้ามาในสายโทรศัพท์ ก่อนที่ปลายสายจะตัดลงอย่างรวดเร็ว
“เวร” พจน์ศรัชสบถขึ้นอย่างอารมณ์เสียถึงที่สุด
หุ้นส่วนหนุ่มกรอกตาบนอย่างเบื่อหน่าย…
นี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่กันที่แฝดพี่ปัดความรับผิดชอบเรื่องงานใน HK กรุ๊ปแล้วปล่อยให้พจน์ศรัชเป็นเจ้าชายขี่ม้าขาวทุกครั้งไป
“คุณพัชนะ เฮ้อ” พจน์ศรัชเอ่ยอย่างแผ่วเบากับตนเอง เขาพ่นลมหายใจอย่างกลัดกลุ้มกับการกระทำแฝดพี่และคุณจิตราแม่เลี้ยงที่ชอบบงการชีวิตพวกเขา
ทว่าความคิดชายหนุ่มต้องหยุดลงเพียงเท่านั้นเมื่อเลขานุการประจำบริษัทเดินเข้ามาหาด้วยทีท่ากระหืดกระหอบ
“เป็นอย่างไรบ้างครับคุณพจน์ศรัช ติดต่อคุณพัชได้ไหมครับ” เสียงเข้มของพนักงานหนุ่มที่จัดคิวอีเว้นท์ร้องถามเขา
“ไม่ได้ แต่นักธุรกิจหน้าใหม่ ๆ มาร่วมงานกันเยอะแล้วใช่ไหม” พจน์ศรัชถามพนักงาน HK กรุ๊ปอย่างสุภาพ เขารีบซ่อนโทรศัพท์ด้านหลังจนมิดชิดเพื่อกัน ‘คนจัดคิว’ เห็น
“ใช่ครับ ผู้ลงทะเบียนมากันครบจำนวนที่แจ้งแล้วครับ” เลขาหนุ่มตอบคำถามพจน์ศรัช พลางมองสีหน้าของเจ้านายหนุ่มอย่างวิตก
“ถ้าอย่างนั้น คุณพจน์ศรัชขึ้นบรรยายแทนคุณพัชได้ไหมครับ”
พจน์ศรัชมองผ่านแว่นกันแดดสีชาอย่างลังเลเล็กน้อย แต่ในเวลาเชานนี้เขาไม่มีทางเลือกอีกต่อไป
“ครับ” พูดจบเขาก็รีบจัดเสื้อสูทให้เรียบร้อยแล้วเดินนำเข้างานประจำปีไป
+++
บทที่ 0 บทนำ
17/07/2024
บทที่ 1 จำนนต่อโชคชะตา
17/07/2024
บทที่ 2 บังเอิญเหมือน
17/07/2024
บทที่ 3 แฝดพี่
17/07/2024
บทที่ 4 อุบายที่หนึ่ง
17/07/2024
บทที่ 5 โคจรมาพบ (1)
17/07/2024
บทที่ 6 โคจรมาพบ (2)
17/07/2024
บทที่ 7 แผนร้าย
17/07/2024
บทที่ 8 ริษยา
17/07/2024
บทที่ 9 ผิดฝาผิดตัว
17/07/2024
บทที่ 10 ตกหลุมรัก
17/07/2024
บทที่ 11 จับกุม
17/07/2024
บทที่ 12 สลับตัว
17/07/2024
บทที่ 13 การแต่งงาน
17/07/2024
บทที่ 14 เบาะแส
17/07/2024
บทที่ 15 หวั่นไหว
17/07/2024
หนังสืออื่นๆ ของ สรีสามัญ ดวงดาหลา
ข้อมูลเพิ่มเติม