Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
หญิงคณิกายอดดวงใจ 25+

หญิงคณิกายอดดวงใจ 25+

ซีไซต์

5.0
ความคิดเห็น
36.1K
ชม
20
บท

“ท่านพี่เจ้าขา ได้โปรดเถิดเจ้าค่ะ” เขาแสแสร้งทำเป็นไม่รู้เก่งยิ่งเมื่อเอ่ยถามว่า “เจ้าต้องการสิ่งใดหรือ” นางเม้มปากเขินอายยิ่งนักใบหน้าที่แดงอยู่แล้วบัดนี้แทบจะกลายเป็นสีเลือด ไม่กล้าบอกเขาตามตรง ดังนั้นจึงถูกคนผู้นั้นรังแกหนักขึ้นเมื่อเขาลากนิ้วผ่านรอยแยกช้า ๆ แผ่วเบา “หากต้องการสิ่งใดก็แค่บอกข้าเท่านั้น” นางสบสายตากับเขา ยามนี้เขากำลังจ้องมองนางอยู่ด้วยแววตาคลุกเคล้าไปด้วยความร้อนแรงหื่นกระหาย เมื่ออารมณ์พุ่งสูงจนถึงขีดสุดนางก็ทรมานจนต้องเอ่ยปากร้องขอ “ท่านพี่เลียให้ข้าเถิดเจ้าค่ะ เลียเนินสวาทให้ข้าเถิด ข้าต้องการลิ้นของท่านพี่ยิ่งนัก” เขากลับไม่ปล่อยนางโดยง่าย “ชอบหรือ ให้ข้าเลียตรงนี้ชอบหรือ” นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักสำหรับผู้ใหญ่ เป็นนิยายแบบพล็อตอ่อน เน้นฉากรักบนเตียงของตัวละครเป็นหลัก เหมาะสำหรับผู้มีอายุ 25 ปีขึ้นไป ไม่เหมาะสำหรับสายคลีนใส ๆ นะคะ หากใครไม่ชอบอ่าน NC เยอะ ๆ กรุณาเลื่อนผ่าน เพราะเรื่องนี้เน้น NC เป็นหลักค่ะ ซีไซต์ นักเขียน

บทที่ 1 นายท่านผู้นั้น

“ดื่มเถิดจะทำให้เจ้าลืมอายและไร้ความเจ็บปวด”

รั่วหลานรับจอกน้ำมาดื่มด้วยความรู้สึกขมขื่นทั้งกลืนน้ำที่ให้สีแดงที่ไร้รสชาติลงคอ ท่านอากู้อันซึ่งเป็นผู้ดูแลหอบุปผาโปรยแห่งนี้เห็นว่านางตัวสั่นจนไม่อาจควบคุมได้ ก็บังเกิดความรู้สึกสงสารยิ่งนัก

ใบหน้างามไร้สีเลือดไปแล้ว กู้อันจึงได้จับมือของนางเอาไว้แล้วคลึงเบา ๆ

“หลันหลันเรื่องมาถึงตอนนี้แล้ว อย่างไรก็ไม่อาจถอยได้อีกหากคิดหันหลัง มิใช่แค่มารดากับน้องชายของเจ้าที่ต้องเดือดร้อน ยังมีหอบุปผาโปรยของข้าอีก เจ้าคงจะไม่คิดถอยใช่หรือไม่”

หลันหลันคือชื่อที่ใช้ในหอบุปผาโปรยที่ท่านอากู้อันเป็นคนตั้งให้นางเมื่อสามปีก่อนซึ่งเป็นครั้งแรกที่นางเข้ามาขอทำงานยังสถานที่แห่งนี้

ทว่าแม้นางจะเข้ามาทำงานในหอนางโลม นางก็ขายเพียงฝีมือขับร้องเล่นดนตรีเท่านั้นไม่เคยคิดขายตัวกระทั่งบัดนี้ด้วยความจำเป็นจึงให้นางตัดสินใจคิดทำเรื่องนี้

รั่วหลานกัดริมฝีปากล่างของตนเองจนเจ็บ นางย่อมรู้ดีว่ามาถึงขั้นนี้แล้วไม่อาจจะถอยได้อีก

“ท่านอาข้าพร้อมแล้วเจ้าค่ะ ข้าจะทำเต็มความสามารถ”

กู้อันยิ้มให้กำลังใจแล้วเอ่ยว่า

“นายท่านผู้นี้แม้จะดูเจ้าอารมณ์ไปบ้างทว่าเขากลับมีรูปโฉมเหนือสามัญ หญิงคณิกานางใดที่ได้รับใช้เขาเวลาต่อมามักจะกลายเป็นหญิงคณิกาอันดับหนึ่ง เจ้าโชคดีแล้วที่ได้ปรนนิบัติเขา”

วาสนาหรือไม่นางย่อมไม่รู้ ทว่ายามนี้ไม่อาจที่จะถอยได้อีกแล้วรั่วหลานสูดหายใจเข้าลึก หลังจากดื่มยาไปชั่วครู่นางก็รู้สึกว่าความตึงเครียดในร่างกายนี้ลดลงไปไม่น้อย

ท่านอากู้อันยังเกรงว่าหากนางยังมีท่าทางกังวลและดูไร้เดียงสาเช่นนี้จะทำให้นายท่านผู้นั้นไม่พอใจ จึงได้เอ่ยว่า

“เจ้ายิ้มให้ข้าดูสักหน่อย และบอกข้าให้ชื่นใจว่าจดจำสิ่งที่ข้าสอนมาได้แล้วใช่หรือไม่ ต้องปรนนิบัติแบบมืออาชีพ”

“ข้าจำได้เจ้าค่ะ จะไม่ทำให้ท่านอาผิดหวัง”

รั่วหลานพยักหน้ารับ พยายามที่จะฉีกยิ้ม แม้จะดูเสแสร้งไร้ความจริงใจก็ทำให้กู้อันพอใจยิ่ง

นั่นเป็นเพราะรั่วหลานผู้นี้มีรูปโฉมงดงามงดงามยิ่งนัก แม้จะเป็นรอยยิ้มจอมปลอมทว่าสามารถทำให้คนหลอมละลายได้โดยพลัน

“ดีแล้ว ยาที่เจ้าดื่มข้าได้มาจากแคว้นเหมิงนามสวรรค์ลืมเลือน เป็นยาที่ไม่เหมือนยาปลุกกำหนัดทั่วไป นอกจากจะทำให้เจ้ามีความสุขแล้วยังทำให้เจ้าไม่รู้จักความเจ็บปวด นับเป็นยาที่ราคาแพงยิ่งหากมิใช่เจ้าที่ไร้เดียงสาเพียงนี้ ข้าไม่มีทางที่จะให้ดื่มของแพงเช่นนี้เด็ดขาด”

“ขอบคุณเจ้าค่ะท่านอา”

“เช่นนี้พวกเรารีบไปกันเถิด ไม่อาจปล่อยให้แขกคนสำคัญรอได้”

รั่วหลานยังคงเป็นกังวล

“ดะ เดี๋ยวก่อนเจ้าค่ะท่านอา นายท่านผู้นี้เป็นคนเช่นไรเจ้าคะ ที่ข้าได้ยินมาว่าเขาเจ้าอารมณ์ยิ่งเป็นเช่นนั้นจริงหรือไม่ ว่ากันว่ามีนางโลมผู้หนึ่งเกือบเอาชีวิตไม่รอดเพราะคนผู้นั้นมาแล้วจริงหรือไม่เจ้าคะ”

“เจ้าอย่าไปฟังความคนอื่นให้มาก เจ้างดงามเพียงนี้บุรุษเห็นล้วนอ่อนระทวย ขอเพียงเจ้าตั้งใจทำงานผู้ใดจะกล้าไล่เจ้ากัน”

กู้อันยิ้มให้กำลังใจอย่างเต็มเปี่ยม

ความจริงคนผู้นี้มีชื่อเสียงเรื่องแท่งหยกทองคำ ไม่ว่านางโลมใดที่ผ่านการหลับนอนกับเขาแล้วมักจะกลายเป็นนางโลมอันดับหนึ่ง คนที่ตั้งฉายาก็คือหญิงคณิกาในหอนางโลมของนาง

แต่ผู้ใดจะสมบูรณ์แบบเพียงนั้นเล่า ในเมื่อมีข้อดีก็ต้องมีข้อเสีย แม้จะมีแท่งหยกทองคมแต่เขาเป็นคนที่มีอารมณ์ขึ้นลงยิ่งนัก หากคนที่เข้าไปปรนนิบัติทำให้เขาไม่พอใจเพียงเล็กน้อยก็มักจะถูกไล่ออกมาทันใด

มีหลายคราที่เขามาที่นี่แล้วไม่มีผู้ใดกล้าเข้าไปปรนนิบัติทำให้เขาบังเกิดอารมณ์เดือดดาล

เดิมทีเขายังมีอี้หงซึ่งเป็นอดีตหญิงคณิกาอันดับหนึ่งคอยดูแล ทว่าหลังจากเขาหายไปหนึ่งปีกลับมาอีกครั้งอี้หงก็ถูกนายท่านผู้หนึ่งไถ่ตัวไปเป็นอนุแล้ว จึงทำให้เขาไม่พอใจยิ่ง

หลังจากที่รู้ว่าอี้หงได้ถูกคนอื่นแย่งชิงไปแล้ว นายท่านผู้นี้ก็ดื่มเหล้าจนเมามาย ไม่ว่าสตรีใดก็ไม่สามารถทำให้เขาพอใจได้ ยังทำลายข้าวของในหอคณิกาจนพังยับเยิน บัดนี้ชื่อเสียงของเขายิ่งเลวร้ายลง ทำให้สตรีในหอล้วนหวาดผวา

ท่านอากู้อันไม่รู้ว่าเบื้องหลังคนผู้นี้เป็นผู้ใด แต่ดูจากท่าทางของเขาแล้วให้เดาว่าอาจจะเป็นคนชนชั้นสูงผู้หนึ่งที่มีอำนาจล้นฟ้า

ก่อนที่นายท่านผู้นี้จะมาที่หอบุปผาโปรยก็มักจะส่งคนมาแจ้งล่วงหน้านับเดือน และวันนั้นเขาจะเหมาหอนางโลมแห่งนี้ให้ลูกน้องของเขามาใช้บริการ ในยามที่เขามาที่นี่ทำให้กู้อันจำเป็นต้องปิดหอนางโลมเพื่อต้อนรับคณะของเขาตามคำสั่ง

คนผู้นี้ร่ำรวยมหาศาลและจ่ายไม่อั้น ไม่อาจละทิ้งได้ในเมื่อเขาสั่งให้ปิดและยอมจ่ายนางก็ไม่รั้งรอที่จะทำเช่นนั้น ดีเสียอีกนางไม่จำเป็นต้องให้นางโลมของนางเหนื่อยยากเรียกหาลูกค้ามาใช้บริการให้เปลืองน้ำลาย

เมื่อแม่นางอี้หงไม่อยู่ จำเป็นต้องหาคนมาแทน แต่ยามนี้สตรีในหอนางโลมของนางล้วนไม่ถูกใจเขาแล้วทำให้กู้อันร้อนรนยิ่ง

กู้อันหันไปมองมาก็เห็นว่าหลันหลันทำงานเป็นนางรำอยู่ที่นี่มาหลายปีแล้ว หลันหลันยังเดือดร้อนเรื่องเงินจนต้องขอเบิกเงินล่วงหน้าและติดหนี้นางอยู่หลายร้อยตำลึง

สตรีที่งดงามและยังเชี่ยวชาญเรื่องขับร้องทั้งร่ายรำเช่นนี้เหมาะสมที่สุดแล้ว

แม้หลันหลันจะไม่เคยรับแขกมาก่อน แต่นางก็เป็นเด็กช่างสงสัยก่อนหน้านี้ก็ได้ฝึกเรียนรู้เรื่องเหล่านี้มาไม่น้อย จึงไม่จำเป็นเริ่มต้นสอนกันใหม่ บัดนี้สามารถสอนเพิ่มเติมและทำงานได้เลย

แรกเริ่มหลันหลันปฏิเสธไม่ยอมรับงานนี้อยู่หลายวันแต่เมื่อจนตรอกแล้วจึงยินยอมในที่สุด

“หลันหลันเจ้าทำได้ข้าเชื่อเช่นนั้น”

หลังกล่าวจบกู้อันก็พาร่างเล็กงดงามของรั่วหลานตรงไปยังห้องใหญ่ที่สุดที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้เพื่อนายท่านผู้ร่ำรวยโดยเฉพาะ

เมื่อถึงหน้าประตูอันวิจิตรหรูหรา ท่านอากู้อันก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงหวานใสเท่าที่สตรีวัยสี่สิบสองปีจะทำได้

“นายท่าน ข้าพาแม่นางหลันหลันมาแล้วเจ้าค่ะ”

“เข้ามา”

น้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้น ด้านหน้ามีองครักษ์รูปร่างใหญ่ประดุจยักษ์ใบหน้าเหี้ยมเกรียมข่มขวัญคนสองคนเฝ้าอยู่ เมื่อได้ยินคำอนุญาตจากผู้ที่อยู่ด้านในประตูใหญ่จึงเปิดกว้างออกทันที

องครักษ์ที่เฝ้าอยู่หน้าประตูผู้หนึ่งเอ่ยขึงขัง

“เข้าไปแล้วปรนนิบัติให้ดี หากเจ้าทำให้นายท่านผิดหวังอาจต้องโทษตัดหัว”

ท่านอากู้อันใบหน้าถอดสีนางจ้ององครักษ์ผู้นั้นอย่างหวาดกลัว แน่นอนว่านางตกใจยิ่งนัก ทว่าด้วยประสบการณ์ที่สั่งสมมาเนิ่นนานเพียงนี้ทำให้ท่านอากู้อันในที่สุดก็ยิ้มแห้ง ๆ ออกมา

“แหม นายท่านผู้นี้อย่าล้อเล่นสิเจ้าคะ แม่นางหลันหลันของข้าบอบบางยิ่งนัก หากแยกแยะไม่ได้ว่าพวกท่านล้อเล่นคงได้เป็นลมล้มพับไปแล้ว”

คนทั้งสองเงียบกริบ สายตามิได้บ่งบอกว่าล้อเล่นแม้แต่น้อย คนที่ผ่านประสบการณ์โชกโชนเช่นท่านอากู้อันยังตกใจแทบฉี่ราด คงไม่ต้องเอ่ยถึงรั่วหลานบัดนี้นางแทบอยากจะหันหลังวิ่งหนีไปในทันใด

รั่วหลานหันไปมองท่านอากู้อันด้วยสายตาขลาดเขลา นางบังเกิดความกลัว จนไม่อาจก้าวขาเข้าไปด้านในได้

ท่านอายกมือขาวลูบหลังของนางแผ่วเบา ทั้งส่งยิ้มแกมส่งสายตาบังคับพร้อมกับเอ่ยว่า

“แม่นางหลันหลันเจ้าเข้าไปเถิด อย่าให้นายท่านต้องรอนาน พี่ชายท่านนี้ก็แค่ล้อเล่นไม่มีผู้ใดคิดฆ่าฟันกันในสถานเริงรมย์เป็นแน่ หากใจไม่สงบก็ให้คิดถึงมารดาและน้องชายของเจ้าเอาไว้แล้วเจ้าจะดีขึ้น”

คำแนะนำของกู้อันย่อมได้ผล ยังมีมารดาและน้องชายที่รอนางอยู่ แต่อย่างไรก็ยังรู้สึกกลัวอยู่ดี

รั่วหลานตัวสั่นนางเห็นสายตาของคนที่เฝ้าประตูแล้ว มองอย่างไรก็มิใช่เรื่องล้อเล่น หากนางทำสิ่งใดผิดหรืออาจจะถูกตัดหัวจริง ๆ

จากนั้นมือเรียวของท่านอากู้อันก็กึ่งผลักกึ่งดันให้นางก้าวเข้าไป หลันหลันสูดหายใจเข้าลึก ด้านในมีแสงเรืองรองของตะเกียงน้ำมันส่องสะท้อนเงาคนให้ทอดยาวออกมาราวกับเงาของภูตผี

นางแข็งใจเดินเข้าไปด้านในเมื่อก้าวพ้นธรณีประตูองครักษ์ทั้งสองก็ปิดประตูตามหลังอย่างรวดเร็ว

หากเป็นยามปกติอากาศด้านในห้องต้องอบอุ่นกว่าด้านนอกมาก อย่างไรในห้องนี้ก็เป็นห้องพิเศษด้านล่างเป็นพื้นอุ่นที่ได้รับการเติมถ่านจนเต็ม

ทว่าบัดนี้รั่วหลานกลับรู้สึกหนาวยิ่งนัก อาภรณ์ที่นางสวมเป็นอาภรณ์ที่ตัดเย็บมาเป็นพิเศษเพื่อนาง เนื้อผ้าเป็นไหมลื่นผืนบาง หากถอดเสื้อคลุมออกจะสามารถมองเห็นสัดส่วนอันงดงามของนางได้อย่างชัดเจน

ไม่รู้ว่ายามนี้มีลมพัดมาจากที่ใดจึงได้หอบเอาไอเย็นเสียดผิวเข้ามาด้วย ขนอ่อนของรั่วหลานลุกชันจนผิวเนียนตั้งเป็นตุ่ม หัวใจเต้นระรัวจะแทบจะหลดออกจากอก

นางมองแผ่นหลังของนายท่านผู้นั้นที่บัดนี้ยืนชื่นชมภาพวาดฝาผนังขนาดใหญ่อย่างตั้งอกตั้งใจโดยไม่สนใจนางเลยแม้แต่น้อย

เขาอยู่ในชุดขาวตัวในเนื้อผ้าบางยิ่งจนสามารถมองเห็นมัดกล้ามงดงามที่แผ่นหลังใหญ่ได้อย่างชัดเจน

นางยอมรับว่าไม่เคยเห็นบุรุษใดที่มีรูปร่างองอาจงดงามเท่านี้มาก่อน ที่เท้าเปลือยเปลือยเปล่าไม่สวมกระทั่งถุงเท้าป้องกันไอเย็น คล้ายร่างกายใหญ่โตนั้นไร้ซึ่งความหนาวโดยสิ้นเชิง

นางพินิจมองแผ่นหลังนั้นด้วยความรู้สึกตื่นกลัว คนผู้นี้มีเรือนร่างสูงกำยำผมของเขาถูกปล่อยยาวสยายคลอเคลียเป็นเงาสะท้อนแสงไฟยาวจนเกือบถึงกลางหลัง เขาสูงกว่านางถึงช่วงตัวกระทั่งนางต้องแหงนเงยมองด้านบนศีรษะของเขา

นางกวาดสายตามองเขาตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า สัมผัสได้ถึงกลิ่นไอความสูงส่งที่แผ่ออกมาจากรอบกาย ไม่ผิดจากที่ท่านอากู้อันเอ่ยไว้แม้แต่น้อย

รั่วหลานกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ท่าทางเย็นชาประดุจน้ำแข็งพันปีนั้นกำลังตกอยู่ในภวังค์แห่งความงามของภาพวาดนางจึงไม่กล้าที่จะเอ่ยปากรบกวนเขา

เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้ากระทั่งสุ้มเสียงทุ้มต่ำกดดันเอ่ยขึ้น

“เข้ามาเนิ่นนานเพียงนี้ ยังไม่ทำสิ่งใดอีก เห็นชัดว่าเจ้าอ่อนหัดยิ่งนัก กู้อันผู้นั้นคุยโวโอ้อวดว่าเจ้าเป็นสตรีบริสุทธิ์สาวงามอันดับหนึ่ง ที่ได้รับการอบรมมาอย่างดี ข้าจึงยอมจ่ายราคาแพงลิ่ว เห็นทีว่าจะเป็นเพียงลมปาก ไสหัวไปให้ไกลสายตาของข้าแล้วหาคนใหม่มา ก่อนที่ข้าจะมีโทสะ”

รั่วหลานตกใจแทบสิ้นสติ เพราะนางกลัวเกินไปจึงไม่กล้าที่จะทำสิ่งใดจึงได้แต่ยืนนิ่งเหมือนคนไร้สติกระทั่งทำให้เขาบังเกิดโทสะ

ทว่าหากเขาไล่นางออกไปทุกสิ่งทุกอย่างของนางก็จบสิ้นแล้ว

ท่านแม่ของข้า น้องชายของข้าจะทำเช่นไร ไม่ได้ข้าไม่อาจออกไปได้

เมื่อคิดถึงน้องชายและท่านแม่ของตนดูเหมือนว่านางจะกล้าหาญขึ้นมาโดยพลัน

“มะ ไม่ได้ ขะ ข้าจะออกไปไม่ได้เป็นอันขาด นายท่านอย่าไล่ข้าเลยนะเจ้าคะ”

เขาหันขวับมามองนาง ใบหน้านั้นหล่อเหลาชวนให้ตกตะลึงทว่าเยือกเย็นจนชวนให้หายใจไม่ออก เขามองสตรีร่างบางที่มีท่าทางตื่นตระหนกด้วยสายตารำคาญยิ่ง

“หากยังไม่ยอมออกไป แล้วข้าเผลอสังหารเจ้าก็อย่าหาว่าข้าไม่เตือน”

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ ซีไซต์

ข้อมูลเพิ่มเติม
วุ่นรักมนตรา คำสาปบุปผา NC20+

วุ่นรักมนตรา คำสาปบุปผา NC20+

โรแมนติก

5.0

​ฝูจื่อหรงก้มหน้าวูบลงมาบดริมฝีปากกับโจวเจ้าเว่ยเบาๆ แต่เจ้าเว่ยต้องการมากกว่านั้น หญิงสาวแลบลิ้นออกมารอรับ นางเป็นฝ่ายสอดความอ่อนนุ่มเข้าไปภายในปากของเขาแทน แม้มือจะยังไม่มีแรงมากนักแต่การยึดเหนี่ยวใบหน้าเขาไว้กลับไม่เป็นปัญหา หญิงสาวบดริมฝีปากสามีอย่างเร่าร้อน "ถอดเสื้อผ้าให้ข้า จื่อหรงถอดให้ข้ามันร้อนเหลือเกิน" เจ้าเว่ยปากสั่นร้อนรนเพราะทนกับความรู้สึกเสียวซ่านที่รบกวนจนรู้สึกทรมานในทุกสัมผัสของเขา พรางนึกขัดใจตนเองที่สิ้นไร้เรี่ยวแรงแม้กระทั่งเสื้อผ้าของตนเองยังไม่มีปัญญาถอด "เจ้าเว่ยของข้าอย่าได้รีบร้อน เราจะค่อยๆสัมผัสและมีความสุขด้วยกัน" ฝูจื่อหรงจุมพิตปากบาง พลางถอดอาภรณ์ของนางอย่างทะนุถนอม "พี่เต้ข้าไม่เข้าใจ เจ้าหลีกเลี่ยงข้ามาตลอดเหตุใดถึงยอมโดยง่าย หากข้ามีแรงมากกว่านี้คงได้ปลุกปล้ำเจ้าไปหลายครั้งแล้ว" เจ้าเว่ยกล่าวพลางพยามยามใช้มือคว้ามังกรตัวใหญ่ไว้ในมือจนสำเร็จ อารมณ์ความต้องการเพิ่มทวีขึ้นโดยที่เจ้าเว่ยไม่อาจระงับอารมณ์ได้อีกต่อไป เธอกำความใหญ่แน่นแล้วลูบไล้ช้าๆ มันร้อนไปทั่วทั้งฝ่ามือ ภายใจร่างกายและจิตใจของเจ้าเว่ยสั่นระริกด้วยความร้อนและไฟปรารถนา ในที่สุดฝูจื่อหรงก็ถอดอาภรณ์ออกจากร่างบางได้สำเร็จ เจ้าเว่ยดูเหมือนจะมีแรงขึ้นมาเล็กน้อย นางยังกำมังกรยักษ์แน่นไม่ยอมปล่อย นางเลียริมฝีปากเมื่อมองร่างมันจนฝูจื่อหรงรู้สึกลำคอแห้งผาก รู้สึกอยากกดศีรษะของคนตัวเล็กลงแล้วยัดมังกรเข้าไปในโพรงปากให้นางได้สมปรารถนาเสียเดี่ยวนี้ "ปล่อยมันก่อนเจ้าเว่ย เจ้าต้องไปอาบน้ำ" เขากระซิบเสียงแหบพร่า พยายามแกะมือเล็กที่กอบกำมังกรของเขาอยู่ เจ้าเว่ยต้องปล่อยอย่างอดเสียดาย ใบหน้าของนางฟ้องความต้องการออกมาจนฝูจื่อหรงนึกขัน แนะนำตัวละคร เรื่องย่อ โจวเจ้าเว่ย องค์หญิงแห่งแคว้นเหลียง ทายาทของเผ่าบุปผาขึ้นชื่อว่าเป็นโฉมงามล่มเมือง คนของเผ่าบุปผาเป็นเผ่าที่ถือกำเนิดมาจากเทพเซียนรูปโฉมงดงามแต่ต้องคำสาปเรื่องของความรัก หากพวกเขามีความรักจะไม่สมหวังและตายอย่างอนาถด้วยความรักนั้น ฝูจื่อหรง ฮ่องเต้แคว้นชินที่มีเบื้องหลังการครองอำนาจโดยการสนับสนุนของมหาเสนาบดีฟางอี้จวิ้น รูปโฉมงดงามจนทำให้แข้งขาสตรีอ่อนระทวย เรื่องสตรีสำหรับเขาเป็นเพียงเพื่อมีไว้สนับสนุนบัลลังก์ให้มั่นคงเท่านั้น คนทั่วราชสำนักรู้ดีว่าเขาเป็นเพียงหุ่นเชิดของมหาเสนาบดีฟางอี้จวิ้น กระทั่งวันหนึ่งเขาต้องแต่งงานเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรีกับองค์หญิงผู้ลึกลับผู้หนึ่ง ที่เข้ามาพังทะลายกำแพงหัวใจที่เขาตั้งเอาไว้ และ นางผู้นั้นยังทำท่าคล้ายกับว่าไม่อาจอยู่กับเขาได้อีก สตรีผู้หนึ่งซึ่งมีความลับบางประการซ่อนอยู่ โจวเจี๋ยหลุน พี่ชายฝาแฝดขององค์หญิงโจวเจ้าเว่ยโจวเจ้าเว่ยองค์หญิงผู้สามารถเดินทางข้ามมิติได้โดยใช้ขลุ่ยเพรียกบุปผาซึ่งเป็นขลุ่ยวิเศษในการเดินทางข้ามมิติ โจวเจ้าเว่ยเป็นสตรีของเผ่าบุปผาอันลี้ลับ ต้องคำสาปที่ไม่สามารถมีความรักได้ หากนางมีความรักจำเป็นต้องเจ็บปวดจนถึงแก่ความตาย เพราะเหตุนี้โจวเจ้าเว่ย และ โจวเจี๋ยหลุน พี่ชายจึงต้องออกเดินทางเพื่อตามหาวิธีแก้คำสาปที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด และ พวกเขาไม่อาจเปิดเผยความลับนี้ให้ ฝูจื่อหรงล่วงรู้ได้ (เรื่องนี้เป็นนิยายภาคต่อของต้องมนต์บุปผาค่ะ)

ผู้ช่วยมือหนึ่งของท่านพ่อ

ผู้ช่วยมือหนึ่งของท่านพ่อ

โรแมนติก

5.0

เหวินเฟยเทียนเป็นพ่อค้าหน้าเลือดที่เห็นแก่ตัวที่สุดโดยเขามีผู้ช่วยคนสำคัญก็คือเฉินลี่จู เด็กสาวที่เขาได้ช่วยเอาไว้จากหมู่บ้านขอทานเมื่อนานมาแล้ว เขาเพียงใช้นางเพื่อหวังผลประโยชน์ในขณะที่เฉินลี่จูกลับมอบหัวใจให้เขาจนหมดใจ กระทั่งวันหนึ่งก็ถึงจุดแตกหัก เมื่อเหวินเฟยเทียนไม่เห็นความสำคัญของนางอีกต่อไป เขากำลังจะแต่งงานกับคุณหนูซุนซื่อผู้มอบผลประโยชน์ให้เขาได้มากกว่านาง จนทำให้นางเสียใจและหนีเตลิด เพราะนางหนีจากเขาทำให้เหวินเฟยเทียนกินไม่ได้นอนไม่หลับใช้ชีวิตเหมือนตายทั้งเป็น เขาตามหานางและสุดท้ายได้พบกับเด็กน้อยผู้หนึ่งนามว่าหลี เด็กหญิงซึ่งมีใบหน้าคล้ายคลึงเขาราวกับถอดแบบออกมา! นิยายเรื่องนี้เป็น ประเภท ดราม่า และ มีเด็กในเรื่องค่ะ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

พระชายาสารพัดพิษ

พระชายาสารพัดพิษ

โรแมนติก

4.9

"นางเป็นบุตรีผู้สูงศักดิ์ของฮูหยินเอกของจวนเสนาบดี นางมีหน้าตาโดดเด่น ทั้งอ่อนโอนและมีน้ำใจไมตรีต่อผู้อื่น แต่... นางทำดีต่อป้าของนาง นางกลับฆ่าแม่ของนางตาย นางรักเอ็นดูน้องสาวของนาง แต่น้องสาวกลับแย่งสามีของนางไป นางคอยสนับสนุนและดูแลสามีของนางอย่างสุดหัวใจ แต่สามีกลับทำให้นางตายทั้งกลม...ตระกูลฝ่ายมารดาของนางก็ถูกประหารชีวิตทั้งตระกูลด้วย นางตายตาไม่หลับและสาบานว่าหากมีชาติหน้า นางจะไม่เมตาตาต่อใครอีก ใครก็ตาม กล้ามาทำร้ายข้า ข้าจะล้างแค้นด้วยชีวิตทั้งตระกูลของพวกเจ้า เมื่อเกิดใหม่อีกครั้ง นางอายุได้สิบสี่ปี นางสาบานว่าจะต้องเปลี่ยนชะตากรรมและแก้แค้นชาติก่อน ป้านางใจ้ร้าย นางจะใจร้ายกลับยิ่งกว่านาง นางคิดจะได้ครองตำแหน่งฮูหยินงั้นเหรอ บอกเลยไม่มีทาง! ส่วนน้องสาวชอบผู้ชายชั่ว ๆ นักไม่ใช่หรือ ได้!ข้าจะยกให้เลย ส่วนชายชั่วนั่น ข้าจะทำให้เจ้าไม่สามารถมีทายาทได้อีกตลอดทั้งชาติ!แต่ข้าจะแก้แค้น เหตุใดเจ้าต้องมาช่วยข้าด้วย?"

สุดแค้นแสนหื่น

สุดแค้นแสนหื่น

โรแมนติก

5.0

“อ๊อย... ” หล่อนร้องคราง เมื่อหนวดเคราสากระคาย ปักทิ่มลงบนผิวเนื้ออ่อนๆ ของทรวงอก ทำเอาเส้นขนลุกซู่ สองเต้าขยับยก หัวนมชูชันรับเคราแข็งปักทิ่มลงมาไม่ยั้ง แอ่นสองเต้าสู้ริมฝีปากของพ่อเลี้ยงดามพ์ ครอบลงมาดูดเลียลนลานหิวกระหาย “อูย... สะ... เสียว... ” เดือนฉายเม้มริมฝีปากแน่น ปลายลิ้นร้อนผ่าวของ พ่อเลี้ยงตวัดรัวรวบหัวนม เลียกินรอบวงป้านหัวนมสลับไปมาทั้งสองข้าง ขณะที่กึ่งกลางกายของหล่อนกำลังโดนนิ้วยาว กระแทกยัดเข้าใส่รูเสียงดังพลั่กๆ น้ำหล่อลื่นทะลักออกมาอาบเลื่อมลำนิ้วของเขา “นมก็เต่งตึง... ร่องก็ฟิตแน่นดีเหลือเกินเดือนจ๋า... อ๊า ดูสิ... น้ำเยิ้มออกมาแล้ว” สีหน้าของพ่อเลี้ยงบ่งบอกความสะใจ ที่เห็นอารมณ์ของหล่อนกระเจิดกระเจิง ก็ใครจะทนไหว โดนหนักขนาดนี้ ไม่อ่อนระทวยก็เกินไป เพราะว่าพ่อเลี้ยงจอมหื่นจู่โจมทั้งหัวนมและร่องสวาทของหล่อนไปพร้อมกัน

ฮัวฟู่หรง ฮูหยินร้ายแม่ทัพทมิฬ

ฮัวฟู่หรง ฮูหยินร้ายแม่ทัพทมิฬ

โรแมนติก

4.9

เมื่อฮัวฟู่หรงถูกวางแผนฆาตกรรมให้จบชีวิตลงบนสะพานข้ามแม่น้ำเฉียนถัง สาเหตุเพราะได้รับบทฮูหยินฮัวของแม่ทัพอินลี่ซานผู้เลื่องลือแห่งต้าฉิน ที่นำมาทำละครฟอร์มยักษ์แห่งปี ซึ่งบทดังกล่าวตกมาเป็นของฮัวฟู่หรง ดาราสาวน้องใหม่ที่กำลังมาแรงในวงการบันเทิงจีน และมีชื่อแซ่ที่ดันไปตรงกับตัวละคร ครั้นหญิงสาวลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งพบว่าตัวเองมาอยู่ในอดีตยุคของขุนพลเทพแห่งต้าฉิน ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือแม่ทัพทมิฬอินลี่ซานที่กำลังพลิกแผ่นดินตามล่าค้นหาฮูหยินที่หายสาบสูญไป และเธอก็คือฮูหยินฮัวที่หายสาบสูญไปของแม่ทัพทมิฬ ที่สตรีทั่วหล้าต่างพากันริษยา หากแต่การกลับมาครั้งนี้ของฮัวฟู่หรง ดารา่สาวชื่อดังเธอไม่ได้ไร้เดียงสาดั่งเช่นในอดีตอีกต่อไป แต่เธอร้ายและก็ถือสากับทุกๆ คนที่ทำให้คนรอบข้างที่เธอรักต้องเจ็บและตายจากอย่างไม่หวนคืน ร้ายรักให้ถึงที่สุด ร้ายลึกทะลุไปจนสุดขั้วหัวใจ แต่ถึงร้ายอย่างไรก็เป็นหนึ่งในหัวใจของแม่ทัพทมิฬ เพราะแม่ทัพผู้กล้ารักมั่นต่อสตรีร้ายกาจนางนี้ยิ่งนัก

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
หญิงคณิกายอดดวงใจ 25+
1

บทที่ 1 นายท่านผู้นั้น

09/08/2023

2

บทที่ 2 ให้โอกาสข้าสักครั้งเถิดเจ้าค่ะ

09/08/2023

3

บทที่ 3 ข้าจะสอนเจ้า

09/08/2023

4

บทที่ 4 เนินเนื้อสวรรค์แสนอร่อย

09/08/2023

5

บทที่ 5 นางหายไปที่ใด

09/08/2023

6

บทที่ 6 ต้องเป็นนางเท่านั้น

09/08/2023

7

บทที่ 7 แค่มีเท้าคู่นี้ข้าก็เสร็จได้

09/08/2023

8

บทที่ 8 ต้องให้หมอที่ดีที่สุดมารักษา

09/08/2023

9

บทที่ 9 ในที่สุดก็ฟื้นแล้ว

09/08/2023

10

บทที่ 10 โร้เดียงสายิ่ง

09/08/2023

11

บทที่ 11 เตรียมการ

09/08/2023

12

บทที่ 12 บอกความต้องการของเจ้าสิ

09/08/2023

13

บทที่ 13 ตื่นเต้นยิ่งนัก

09/08/2023

14

บทที่ 14 สะใภ้ปลอม ๆ

09/08/2023

15

บทที่ 15 เลียกลีบกลางแสงจันทร์

09/08/2023

16

บทที่ 16 เล่นรักตนเอง

09/08/2023

17

บทที่ 17 คนคุ้นเคย

09/08/2023

18

บทที่ 18 แผนแตก

09/08/2023

19

บทที่ 19 อยู่กับข้าได้หรือไม่

09/08/2023

20

บทที่ 20 เรื่องราวทุกอย่างล้วนผ่านไปแล้ว ตอนจน

09/08/2023