“ท่านพี่เจ้าขา ได้โปรดเถิดเจ้าค่ะ” เขาแสแสร้งทำเป็นไม่รู้เก่งยิ่งเมื่อเอ่ยถามว่า “เจ้าต้องการสิ่งใดหรือ” นางเม้มปากเขินอายยิ่งนักใบหน้าที่แดงอยู่แล้วบัดนี้แทบจะกลายเป็นสีเลือด ไม่กล้าบอกเขาตามตรง ดังนั้นจึงถูกคนผู้นั้นรังแกหนักขึ้นเมื่อเขาลากนิ้วผ่านรอยแยกช้า ๆ แผ่วเบา “หากต้องการสิ่งใดก็แค่บอกข้าเท่านั้น” นางสบสายตากับเขา ยามนี้เขากำลังจ้องมองนางอยู่ด้วยแววตาคลุกเคล้าไปด้วยความร้อนแรงหื่นกระหาย เมื่ออารมณ์พุ่งสูงจนถึงขีดสุดนางก็ทรมานจนต้องเอ่ยปากร้องขอ “ท่านพี่เลียให้ข้าเถิดเจ้าค่ะ เลียเนินสวาทให้ข้าเถิด ข้าต้องการลิ้นของท่านพี่ยิ่งนัก” เขากลับไม่ปล่อยนางโดยง่าย “ชอบหรือ ให้ข้าเลียตรงนี้ชอบหรือ” นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักสำหรับผู้ใหญ่ เป็นนิยายแบบพล็อตอ่อน เน้นฉากรักบนเตียงของตัวละครเป็นหลัก เหมาะสำหรับผู้มีอายุ 25 ปีขึ้นไป ไม่เหมาะสำหรับสายคลีนใส ๆ นะคะ หากใครไม่ชอบอ่าน NC เยอะ ๆ กรุณาเลื่อนผ่าน เพราะเรื่องนี้เน้น NC เป็นหลักค่ะ ซีไซต์ นักเขียน
“ดื่มเถิดจะทำให้เจ้าลืมอายและไร้ความเจ็บปวด”
รั่วหลานรับจอกน้ำมาดื่มด้วยความรู้สึกขมขื่นทั้งกลืนน้ำที่ให้สีแดงที่ไร้รสชาติลงคอ ท่านอากู้อันซึ่งเป็นผู้ดูแลหอบุปผาโปรยแห่งนี้เห็นว่านางตัวสั่นจนไม่อาจควบคุมได้ ก็บังเกิดความรู้สึกสงสารยิ่งนัก
ใบหน้างามไร้สีเลือดไปแล้ว กู้อันจึงได้จับมือของนางเอาไว้แล้วคลึงเบา ๆ
“หลันหลันเรื่องมาถึงตอนนี้แล้ว อย่างไรก็ไม่อาจถอยได้อีกหากคิดหันหลัง มิใช่แค่มารดากับน้องชายของเจ้าที่ต้องเดือดร้อน ยังมีหอบุปผาโปรยของข้าอีก เจ้าคงจะไม่คิดถอยใช่หรือไม่”
หลันหลันคือชื่อที่ใช้ในหอบุปผาโปรยที่ท่านอากู้อันเป็นคนตั้งให้นางเมื่อสามปีก่อนซึ่งเป็นครั้งแรกที่นางเข้ามาขอทำงานยังสถานที่แห่งนี้
ทว่าแม้นางจะเข้ามาทำงานในหอนางโลม นางก็ขายเพียงฝีมือขับร้องเล่นดนตรีเท่านั้นไม่เคยคิดขายตัวกระทั่งบัดนี้ด้วยความจำเป็นจึงให้นางตัดสินใจคิดทำเรื่องนี้
รั่วหลานกัดริมฝีปากล่างของตนเองจนเจ็บ นางย่อมรู้ดีว่ามาถึงขั้นนี้แล้วไม่อาจจะถอยได้อีก
“ท่านอาข้าพร้อมแล้วเจ้าค่ะ ข้าจะทำเต็มความสามารถ”
กู้อันยิ้มให้กำลังใจแล้วเอ่ยว่า
“นายท่านผู้นี้แม้จะดูเจ้าอารมณ์ไปบ้างทว่าเขากลับมีรูปโฉมเหนือสามัญ หญิงคณิกานางใดที่ได้รับใช้เขาเวลาต่อมามักจะกลายเป็นหญิงคณิกาอันดับหนึ่ง เจ้าโชคดีแล้วที่ได้ปรนนิบัติเขา”
วาสนาหรือไม่นางย่อมไม่รู้ ทว่ายามนี้ไม่อาจที่จะถอยได้อีกแล้วรั่วหลานสูดหายใจเข้าลึก หลังจากดื่มยาไปชั่วครู่นางก็รู้สึกว่าความตึงเครียดในร่างกายนี้ลดลงไปไม่น้อย
ท่านอากู้อันยังเกรงว่าหากนางยังมีท่าทางกังวลและดูไร้เดียงสาเช่นนี้จะทำให้นายท่านผู้นั้นไม่พอใจ จึงได้เอ่ยว่า
“เจ้ายิ้มให้ข้าดูสักหน่อย และบอกข้าให้ชื่นใจว่าจดจำสิ่งที่ข้าสอนมาได้แล้วใช่หรือไม่ ต้องปรนนิบัติแบบมืออาชีพ”
“ข้าจำได้เจ้าค่ะ จะไม่ทำให้ท่านอาผิดหวัง”
รั่วหลานพยักหน้ารับ พยายามที่จะฉีกยิ้ม แม้จะดูเสแสร้งไร้ความจริงใจก็ทำให้กู้อันพอใจยิ่ง
นั่นเป็นเพราะรั่วหลานผู้นี้มีรูปโฉมงดงามงดงามยิ่งนัก แม้จะเป็นรอยยิ้มจอมปลอมทว่าสามารถทำให้คนหลอมละลายได้โดยพลัน
“ดีแล้ว ยาที่เจ้าดื่มข้าได้มาจากแคว้นเหมิงนามสวรรค์ลืมเลือน เป็นยาที่ไม่เหมือนยาปลุกกำหนัดทั่วไป นอกจากจะทำให้เจ้ามีความสุขแล้วยังทำให้เจ้าไม่รู้จักความเจ็บปวด นับเป็นยาที่ราคาแพงยิ่งหากมิใช่เจ้าที่ไร้เดียงสาเพียงนี้ ข้าไม่มีทางที่จะให้ดื่มของแพงเช่นนี้เด็ดขาด”
“ขอบคุณเจ้าค่ะท่านอา”
“เช่นนี้พวกเรารีบไปกันเถิด ไม่อาจปล่อยให้แขกคนสำคัญรอได้”
รั่วหลานยังคงเป็นกังวล
“ดะ เดี๋ยวก่อนเจ้าค่ะท่านอา นายท่านผู้นี้เป็นคนเช่นไรเจ้าคะ ที่ข้าได้ยินมาว่าเขาเจ้าอารมณ์ยิ่งเป็นเช่นนั้นจริงหรือไม่ ว่ากันว่ามีนางโลมผู้หนึ่งเกือบเอาชีวิตไม่รอดเพราะคนผู้นั้นมาแล้วจริงหรือไม่เจ้าคะ”
“เจ้าอย่าไปฟังความคนอื่นให้มาก เจ้างดงามเพียงนี้บุรุษเห็นล้วนอ่อนระทวย ขอเพียงเจ้าตั้งใจทำงานผู้ใดจะกล้าไล่เจ้ากัน”
กู้อันยิ้มให้กำลังใจอย่างเต็มเปี่ยม
ความจริงคนผู้นี้มีชื่อเสียงเรื่องแท่งหยกทองคำ ไม่ว่านางโลมใดที่ผ่านการหลับนอนกับเขาแล้วมักจะกลายเป็นนางโลมอันดับหนึ่ง คนที่ตั้งฉายาก็คือหญิงคณิกาในหอนางโลมของนาง
แต่ผู้ใดจะสมบูรณ์แบบเพียงนั้นเล่า ในเมื่อมีข้อดีก็ต้องมีข้อเสีย แม้จะมีแท่งหยกทองคมแต่เขาเป็นคนที่มีอารมณ์ขึ้นลงยิ่งนัก หากคนที่เข้าไปปรนนิบัติทำให้เขาไม่พอใจเพียงเล็กน้อยก็มักจะถูกไล่ออกมาทันใด
มีหลายคราที่เขามาที่นี่แล้วไม่มีผู้ใดกล้าเข้าไปปรนนิบัติทำให้เขาบังเกิดอารมณ์เดือดดาล
เดิมทีเขายังมีอี้หงซึ่งเป็นอดีตหญิงคณิกาอันดับหนึ่งคอยดูแล ทว่าหลังจากเขาหายไปหนึ่งปีกลับมาอีกครั้งอี้หงก็ถูกนายท่านผู้หนึ่งไถ่ตัวไปเป็นอนุแล้ว จึงทำให้เขาไม่พอใจยิ่ง
หลังจากที่รู้ว่าอี้หงได้ถูกคนอื่นแย่งชิงไปแล้ว นายท่านผู้นี้ก็ดื่มเหล้าจนเมามาย ไม่ว่าสตรีใดก็ไม่สามารถทำให้เขาพอใจได้ ยังทำลายข้าวของในหอคณิกาจนพังยับเยิน บัดนี้ชื่อเสียงของเขายิ่งเลวร้ายลง ทำให้สตรีในหอล้วนหวาดผวา
ท่านอากู้อันไม่รู้ว่าเบื้องหลังคนผู้นี้เป็นผู้ใด แต่ดูจากท่าทางของเขาแล้วให้เดาว่าอาจจะเป็นคนชนชั้นสูงผู้หนึ่งที่มีอำนาจล้นฟ้า
ก่อนที่นายท่านผู้นี้จะมาที่หอบุปผาโปรยก็มักจะส่งคนมาแจ้งล่วงหน้านับเดือน และวันนั้นเขาจะเหมาหอนางโลมแห่งนี้ให้ลูกน้องของเขามาใช้บริการ ในยามที่เขามาที่นี่ทำให้กู้อันจำเป็นต้องปิดหอนางโลมเพื่อต้อนรับคณะของเขาตามคำสั่ง
คนผู้นี้ร่ำรวยมหาศาลและจ่ายไม่อั้น ไม่อาจละทิ้งได้ในเมื่อเขาสั่งให้ปิดและยอมจ่ายนางก็ไม่รั้งรอที่จะทำเช่นนั้น ดีเสียอีกนางไม่จำเป็นต้องให้นางโลมของนางเหนื่อยยากเรียกหาลูกค้ามาใช้บริการให้เปลืองน้ำลาย
เมื่อแม่นางอี้หงไม่อยู่ จำเป็นต้องหาคนมาแทน แต่ยามนี้สตรีในหอนางโลมของนางล้วนไม่ถูกใจเขาแล้วทำให้กู้อันร้อนรนยิ่ง
กู้อันหันไปมองมาก็เห็นว่าหลันหลันทำงานเป็นนางรำอยู่ที่นี่มาหลายปีแล้ว หลันหลันยังเดือดร้อนเรื่องเงินจนต้องขอเบิกเงินล่วงหน้าและติดหนี้นางอยู่หลายร้อยตำลึง
สตรีที่งดงามและยังเชี่ยวชาญเรื่องขับร้องทั้งร่ายรำเช่นนี้เหมาะสมที่สุดแล้ว
แม้หลันหลันจะไม่เคยรับแขกมาก่อน แต่นางก็เป็นเด็กช่างสงสัยก่อนหน้านี้ก็ได้ฝึกเรียนรู้เรื่องเหล่านี้มาไม่น้อย จึงไม่จำเป็นเริ่มต้นสอนกันใหม่ บัดนี้สามารถสอนเพิ่มเติมและทำงานได้เลย
แรกเริ่มหลันหลันปฏิเสธไม่ยอมรับงานนี้อยู่หลายวันแต่เมื่อจนตรอกแล้วจึงยินยอมในที่สุด
“หลันหลันเจ้าทำได้ข้าเชื่อเช่นนั้น”
หลังกล่าวจบกู้อันก็พาร่างเล็กงดงามของรั่วหลานตรงไปยังห้องใหญ่ที่สุดที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้เพื่อนายท่านผู้ร่ำรวยโดยเฉพาะ
เมื่อถึงหน้าประตูอันวิจิตรหรูหรา ท่านอากู้อันก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงหวานใสเท่าที่สตรีวัยสี่สิบสองปีจะทำได้
“นายท่าน ข้าพาแม่นางหลันหลันมาแล้วเจ้าค่ะ”
“เข้ามา”
น้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้น ด้านหน้ามีองครักษ์รูปร่างใหญ่ประดุจยักษ์ใบหน้าเหี้ยมเกรียมข่มขวัญคนสองคนเฝ้าอยู่ เมื่อได้ยินคำอนุญาตจากผู้ที่อยู่ด้านในประตูใหญ่จึงเปิดกว้างออกทันที
องครักษ์ที่เฝ้าอยู่หน้าประตูผู้หนึ่งเอ่ยขึงขัง
“เข้าไปแล้วปรนนิบัติให้ดี หากเจ้าทำให้นายท่านผิดหวังอาจต้องโทษตัดหัว”
ท่านอากู้อันใบหน้าถอดสีนางจ้ององครักษ์ผู้นั้นอย่างหวาดกลัว แน่นอนว่านางตกใจยิ่งนัก ทว่าด้วยประสบการณ์ที่สั่งสมมาเนิ่นนานเพียงนี้ทำให้ท่านอากู้อันในที่สุดก็ยิ้มแห้ง ๆ ออกมา
“แหม นายท่านผู้นี้อย่าล้อเล่นสิเจ้าคะ แม่นางหลันหลันของข้าบอบบางยิ่งนัก หากแยกแยะไม่ได้ว่าพวกท่านล้อเล่นคงได้เป็นลมล้มพับไปแล้ว”
คนทั้งสองเงียบกริบ สายตามิได้บ่งบอกว่าล้อเล่นแม้แต่น้อย คนที่ผ่านประสบการณ์โชกโชนเช่นท่านอากู้อันยังตกใจแทบฉี่ราด คงไม่ต้องเอ่ยถึงรั่วหลานบัดนี้นางแทบอยากจะหันหลังวิ่งหนีไปในทันใด
รั่วหลานหันไปมองท่านอากู้อันด้วยสายตาขลาดเขลา นางบังเกิดความกลัว จนไม่อาจก้าวขาเข้าไปด้านในได้
ท่านอายกมือขาวลูบหลังของนางแผ่วเบา ทั้งส่งยิ้มแกมส่งสายตาบังคับพร้อมกับเอ่ยว่า
“แม่นางหลันหลันเจ้าเข้าไปเถิด อย่าให้นายท่านต้องรอนาน พี่ชายท่านนี้ก็แค่ล้อเล่นไม่มีผู้ใดคิดฆ่าฟันกันในสถานเริงรมย์เป็นแน่ หากใจไม่สงบก็ให้คิดถึงมารดาและน้องชายของเจ้าเอาไว้แล้วเจ้าจะดีขึ้น”
คำแนะนำของกู้อันย่อมได้ผล ยังมีมารดาและน้องชายที่รอนางอยู่ แต่อย่างไรก็ยังรู้สึกกลัวอยู่ดี
รั่วหลานตัวสั่นนางเห็นสายตาของคนที่เฝ้าประตูแล้ว มองอย่างไรก็มิใช่เรื่องล้อเล่น หากนางทำสิ่งใดผิดหรืออาจจะถูกตัดหัวจริง ๆ
จากนั้นมือเรียวของท่านอากู้อันก็กึ่งผลักกึ่งดันให้นางก้าวเข้าไป หลันหลันสูดหายใจเข้าลึก ด้านในมีแสงเรืองรองของตะเกียงน้ำมันส่องสะท้อนเงาคนให้ทอดยาวออกมาราวกับเงาของภูตผี
นางแข็งใจเดินเข้าไปด้านในเมื่อก้าวพ้นธรณีประตูองครักษ์ทั้งสองก็ปิดประตูตามหลังอย่างรวดเร็ว
หากเป็นยามปกติอากาศด้านในห้องต้องอบอุ่นกว่าด้านนอกมาก อย่างไรในห้องนี้ก็เป็นห้องพิเศษด้านล่างเป็นพื้นอุ่นที่ได้รับการเติมถ่านจนเต็ม
ทว่าบัดนี้รั่วหลานกลับรู้สึกหนาวยิ่งนัก อาภรณ์ที่นางสวมเป็นอาภรณ์ที่ตัดเย็บมาเป็นพิเศษเพื่อนาง เนื้อผ้าเป็นไหมลื่นผืนบาง หากถอดเสื้อคลุมออกจะสามารถมองเห็นสัดส่วนอันงดงามของนางได้อย่างชัดเจน
ไม่รู้ว่ายามนี้มีลมพัดมาจากที่ใดจึงได้หอบเอาไอเย็นเสียดผิวเข้ามาด้วย ขนอ่อนของรั่วหลานลุกชันจนผิวเนียนตั้งเป็นตุ่ม หัวใจเต้นระรัวจะแทบจะหลดออกจากอก
นางมองแผ่นหลังของนายท่านผู้นั้นที่บัดนี้ยืนชื่นชมภาพวาดฝาผนังขนาดใหญ่อย่างตั้งอกตั้งใจโดยไม่สนใจนางเลยแม้แต่น้อย
เขาอยู่ในชุดขาวตัวในเนื้อผ้าบางยิ่งจนสามารถมองเห็นมัดกล้ามงดงามที่แผ่นหลังใหญ่ได้อย่างชัดเจน
นางยอมรับว่าไม่เคยเห็นบุรุษใดที่มีรูปร่างองอาจงดงามเท่านี้มาก่อน ที่เท้าเปลือยเปลือยเปล่าไม่สวมกระทั่งถุงเท้าป้องกันไอเย็น คล้ายร่างกายใหญ่โตนั้นไร้ซึ่งความหนาวโดยสิ้นเชิง
นางพินิจมองแผ่นหลังนั้นด้วยความรู้สึกตื่นกลัว คนผู้นี้มีเรือนร่างสูงกำยำผมของเขาถูกปล่อยยาวสยายคลอเคลียเป็นเงาสะท้อนแสงไฟยาวจนเกือบถึงกลางหลัง เขาสูงกว่านางถึงช่วงตัวกระทั่งนางต้องแหงนเงยมองด้านบนศีรษะของเขา
นางกวาดสายตามองเขาตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า สัมผัสได้ถึงกลิ่นไอความสูงส่งที่แผ่ออกมาจากรอบกาย ไม่ผิดจากที่ท่านอากู้อันเอ่ยไว้แม้แต่น้อย
รั่วหลานกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ท่าทางเย็นชาประดุจน้ำแข็งพันปีนั้นกำลังตกอยู่ในภวังค์แห่งความงามของภาพวาดนางจึงไม่กล้าที่จะเอ่ยปากรบกวนเขา
เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้ากระทั่งสุ้มเสียงทุ้มต่ำกดดันเอ่ยขึ้น
“เข้ามาเนิ่นนานเพียงนี้ ยังไม่ทำสิ่งใดอีก เห็นชัดว่าเจ้าอ่อนหัดยิ่งนัก กู้อันผู้นั้นคุยโวโอ้อวดว่าเจ้าเป็นสตรีบริสุทธิ์สาวงามอันดับหนึ่ง ที่ได้รับการอบรมมาอย่างดี ข้าจึงยอมจ่ายราคาแพงลิ่ว เห็นทีว่าจะเป็นเพียงลมปาก ไสหัวไปให้ไกลสายตาของข้าแล้วหาคนใหม่มา ก่อนที่ข้าจะมีโทสะ”
รั่วหลานตกใจแทบสิ้นสติ เพราะนางกลัวเกินไปจึงไม่กล้าที่จะทำสิ่งใดจึงได้แต่ยืนนิ่งเหมือนคนไร้สติกระทั่งทำให้เขาบังเกิดโทสะ
ทว่าหากเขาไล่นางออกไปทุกสิ่งทุกอย่างของนางก็จบสิ้นแล้ว
ท่านแม่ของข้า น้องชายของข้าจะทำเช่นไร ไม่ได้ข้าไม่อาจออกไปได้
เมื่อคิดถึงน้องชายและท่านแม่ของตนดูเหมือนว่านางจะกล้าหาญขึ้นมาโดยพลัน
“มะ ไม่ได้ ขะ ข้าจะออกไปไม่ได้เป็นอันขาด นายท่านอย่าไล่ข้าเลยนะเจ้าคะ”
เขาหันขวับมามองนาง ใบหน้านั้นหล่อเหลาชวนให้ตกตะลึงทว่าเยือกเย็นจนชวนให้หายใจไม่ออก เขามองสตรีร่างบางที่มีท่าทางตื่นตระหนกด้วยสายตารำคาญยิ่ง
“หากยังไม่ยอมออกไป แล้วข้าเผลอสังหารเจ้าก็อย่าหาว่าข้าไม่เตือน”
บทที่ 1 นายท่านผู้นั้น
09/08/2023
บทที่ 2 ให้โอกาสข้าสักครั้งเถิดเจ้าค่ะ
09/08/2023
บทที่ 3 ข้าจะสอนเจ้า
09/08/2023
บทที่ 4 เนินเนื้อสวรรค์แสนอร่อย
09/08/2023
บทที่ 5 นางหายไปที่ใด
09/08/2023
บทที่ 6 ต้องเป็นนางเท่านั้น
09/08/2023
บทที่ 7 แค่มีเท้าคู่นี้ข้าก็เสร็จได้
09/08/2023
บทที่ 8 ต้องให้หมอที่ดีที่สุดมารักษา
09/08/2023
บทที่ 9 ในที่สุดก็ฟื้นแล้ว
09/08/2023
บทที่ 10 โร้เดียงสายิ่ง
09/08/2023
บทที่ 11 เตรียมการ
09/08/2023
บทที่ 12 บอกความต้องการของเจ้าสิ
09/08/2023
บทที่ 13 ตื่นเต้นยิ่งนัก
09/08/2023
บทที่ 14 สะใภ้ปลอม ๆ
09/08/2023
บทที่ 15 เลียกลีบกลางแสงจันทร์
09/08/2023
บทที่ 16 เล่นรักตนเอง
09/08/2023
บทที่ 17 คนคุ้นเคย
09/08/2023
บทที่ 18 แผนแตก
09/08/2023
บทที่ 19 อยู่กับข้าได้หรือไม่
09/08/2023
บทที่ 20 เรื่องราวทุกอย่างล้วนผ่านไปแล้ว ตอนจน
09/08/2023
หนังสืออื่นๆ ของ ซีไซต์
ข้อมูลเพิ่มเติม