เขาใจร้ายกับเธอที่สุด เขาหนีงานแต่งหักหน้าให้อับอาย แถมยังปล่อยให้เธออุ้มท้องและคลอดเพียงลำพัง เมื่อรู้ตัวก็เกือบสายไป จะง้อยังไงให้แม่ของลูกใจอ่อน งานนี้ต้องงัดทุกเล่ห์ เพื่อให้ได้ลูกแฝดแถมเมีย!!!
ศกุนตลาวางจดหมายที่ป้องเขตฝากเอาไว้ลงบนเตียง หลังกลับจากโรงพยาบาล วันนี้เธอเข้ารับการตรวจสุขภาพเพื่อเตรียมความพร้อมของร่างกายสำหรับการทำเด็กหลอดแก้ว โดยการดูแลของนายแพทย์ธนานนท์อย่างใกล้ชิด และเป็นบุคคลที่ป้องเขตฝากจดหมายของเขาเอาไว้ นายแพทย์ธนานนท์ บวรกิจ เป็นสูตินรีแพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านแผนกมีบุตรยากประจำโรงพยาบาลชื่อดัง และยังเป็นเพื่อนสนิทของป้องเขต
หญิงสาวอ่านทวนมานับสิบรอบจนสามารถจดจำทุกตัวอักษรและสลักจารึกลงในหัวใจ ทุกถ้อยคำล้วนกรีดแทงให้เจ็บช้ำ เหยียบย่ำราวกับเธอไม่มีชีวิตและหัวใจ ทั้งที่เขาไม่เคยรู้จักเธอด้วยซ้ำ
สองครากับความรู้สึกแบบนี้ ครั้งแรกที่ได้ยินจากปากของเขา เธอก็คิดว่าเขาเป็นผู้ชายปากร้ายพอสมควร แต่ก็ไม่คิดว่าชายหนุ่มจะใจร้ายมากเพียงนี้ เมื่อสองสัปดาห์ก่อนเป็นวันที่เธอจะจดจำเอาไว้ตลอดชีวิต หลังจากได้ยินคำพูดของเขา ผ่านมาอีกหนึ่งสัปดาห์เขาก็หนีงานแต่งงานและทิ้งความอับอายเอาไว้ให้เธอ แต่ยังดีที่นางวรากุลสามารถแก้ไขสถานการณ์กู้หน้าของเธอเอาไว้ได้ทัน
มาวันนี้เขาก็มาตอกย้ำความรู้สึกย่ำแย่ของเธออีกหนผ่านข้อความสั้นๆ ในจดหมาย ในนั้นมีข้อกำหนดระบุถึงขอบเขตอย่างละเอียดชัดเจน อีกทั้งยังมีหนังสือสัญญาระหว่างเธอกับเขาแนบมาในซอง พร้อมชื่อที่อยู่สำหรับติดต่อทนายความและตราประทับของสำนักงานกฎหมายชื่อดัง
เขาป้องกันทุกอย่างเอาไว้อย่างครบถ้วน สอดรับกับข้อความและคำพูดของเขาเมื่อครั้งก่อนว่าเธอเป็นผู้หญิงหิวเงิน เอาตัวเข้าแลก เพื่อต้องการทรัพย์สมบัติของเขาเท่านั้น
โดยที่เขาเองก็ไม่รู้ว่าศกุนตลาก็คิดไม่แตกต่างจากเขา แต่เธอจำยอมเพราะคำขอร้องและคำว่ากตัญญูเท่านั้น
“ฉันจะฝังทุกตัวอักษรของคุณเอาไว้ในหัวใจ จะไม่มีวันเป็นเหมือนอย่างที่คุณพูดเด็ดขาด” หญิงสาวบอกกับจดหมายด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้ยิน แต่เธอคิดว่านี่คือคำสัญญาและเธอจะรักษาสัจจะของตัวเอง
ตามความต้องการของเจ้าของสเปิร์มที่ระบุเอาไว้อย่างชัดเจน นายแพทย์ธนานนท์ บวรกิจ เป็นแพทย์เจ้าของไข้ของศกุนตลา พร้อมกับระบุรายละเอียดชัดเจนว่าเขาต้องการเพียงทายาทโดยไร้ข้อผูกมัดใดๆ กับเธอทั้งสิ้น เธอไม่มีสิทธิ์ในตัวเด็กหลังจากเธอคลอดบุตรออกมา พร้อมกับข้อตกลงอีกหลายรายการแนบท้าย
หญิงสาวไม่สามารถคัดค้าน เพราะเธอเองก็ตกปากรับคำกับมารดาของเขาเรียบร้อย เมื่อเป็นอย่างนั้นหญิงสาวก็ไม่อยากปล่อยเวลาออกไปให้เนิ่นนาน เธอเข้ารับการตรวจในทันที แต่ถึงอย่างนั้นก็มีขั้นตอนทางการแพทย์และการตรวจเช็กร่างกายเป็นเวลาเกือบสามเดือนทีเดียว
ทุกอย่างระบุเอาไว้ เจ้าของสเปิร์มเลือกใช้วิธีการปฏิสนธิภายนอกร่างกาย หรือที่เรียกกันเป็นภาษาอังกฤษสั้นๆ ว่า IVF (In-vitro Fertilization) เพื่อความสะดวกเพราะเป็นการนำไข่และสเปิร์มมาทำการปฏิสนธิภายนอกร่างกายในห้องปฏิบัติการ จากนั้นจึงจะนำไข่ที่ได้รับการปฏิสนธิแล้ว (ตัวอ่อน) ย้ายกลับเข้าไปในมดลูกเพื่อให้เกิดการตั้งครรภ์ เพื่อความแน่ใจในการเลือกเพศบุตร
ร่างกายของศกุนตลาสมบูรณ์แข็งแรงและมีความพร้อมที่จะมีบุตร สามารถใช้วิธีการผสมเทียมวิธีอื่นได้ แต่เพราะนางวรากุลต้องการเลือกเพศเพราะอยากได้หลานชายไว้สืบสกุล ศกุนตลาไม่อยากเสี่ยงเพราะข้อตกลงที่กำหนดเอาไว้คือต้องมีหลานชายให้นาง วิธีการนี้จึงเป็นวิธีการที่ลงตัวและยินยอมพร้อมใจกันมากที่สุด
ศกุนตลามานอนรอบนเตียงของโรงพยาบาลในเวลาต่อมา หลังจากตรวจเช็กความพร้อมของร่างกายและผ่านขั้นตอนการดูแลสุขภาพมาครบทุกขั้นตอน แม้ว่าข้างเตียงจะมีมารดาและนางวรากุลมาให้กำลังใจ แต่ในแววตาของเธอมีความวิตกกังวล ทั้งกลัวและตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน หญิงสาวสูดลมหายใจและถอนหายใจอยู่หลายครั้งจนนางวรากุลสังเกตเห็น
มืออันเหี่ยวย่นวางทับบนหลังมือของหญิงสาวและบีบเบาๆ อย่างปลอบโยน แววตาของนางเปี่ยมไปด้วยความหวังกับรอยยิ้มที่เกิดขึ้นบนใบหน้า
“มือเย็นเฉียบเชียว ไม่ต้องกังวลนะลูก” หลังจากผ่านพ้นพิธีการแต่งงาน แม้จะไม่ใช่พิธีการที่เกิดขึ้นจริง แต่นางก็เปลี่ยนสรรพนามเรียกขานระหว่างนางกับหญิงสาวทันที
หญิงสาวส่งยิ้มแห้งๆ ยกมืออีกข้างของเธอวางทับบนมือของนางวรากุล ตอบรับเบาๆ
“ค่ะ” ความกลัวเป็นส่วนหนึ่ง ความอายก็มีส่วนอยู่มาก เพราะศกุนตลายังอยู่ในวัยสาวซึ่งยังไม่มีสามี แต่กลับต้องให้ชายหนุ่มเห็นอวัยวะบางอย่าง แม้จะรู้ว่าเขาเป็นแพทย์ แต่เธอก็ยังรู้สึกอายอยู่ดี
เริ่มจากการตรวจภายในครั้งนั้น ซึ่งเธอก็ยังอายไม่หาย แม้ว่าจะเป็นเรื่องปกติในทางการแพทย์ที่ผู้หญิงทุกคนต้องตรวจในช่วงเตรียมความพร้อมก่อนตั้งครรภ์ก็ตาม
เธอเองก็ไม่สามารถเลือกหมอได้ เพราะทุกอย่างถูกระบุเอาไว้ชัดเจนหลังจากที่เจ้าของสเปิร์มได้ฝากไว้ที่โรงพยาบาลแห่งนี้ และได้ระบุชื่อแพทย์เจ้าของไข้ไว้ชัดเจน เธอได้แต่ปลอบใจตัวเองว่าไม่ใช่เธอคนเดียวที่ต้องเจอเรื่องราวน่าอับอายแบบนี้ ผู้หญิงทุกคนก็ต้องเจอทั้งนั้น
แม้ว่าการเก็บไข่ในครั้งต่อมาเมื่อสามวันก่อนของเธอจะถูกวางยาสลบเพื่อป้องกันความเจ็บปวด แต่เมื่อนึกถึงว่าแพทย์เก็บไข่ที่สมบูรณ์จากรังไข่โดยใช้เข็มดูดผ่านทางช่องคลอด โดยอาศัยเครื่องอัลตราซาวนด์เธอก็อายทุกครั้งที่คิดถึง
นางวรากุลยกมือขึ้นลูบผมของหญิงสาวเบาๆ แววตาที่ทอดมองอ่อนโยน นางมักจะบอกขอบคุณซ้ำๆ เมื่อนึกถึงการกระทำของลูกชายก็ยิ่งรู้สึกเห็นใจ และนางก็ยังโกรธไม่หาย
“แม่ขอบคุณหนูอีกครั้งนะลูก”
“หนูรับรู้ถึงความรู้สึกของคุณแม่ค่ะ ยิ่งคุณแม่ขอบคุณ หนูยิ่งรู้สึกผิด เพราะสิ่งที่คุณแม่ให้มามันมากมายกว่าสิ่งที่หนูทำหลายร้อยเท่า” หญิงสาวบอกเสียงเบาจากความรู้สึกข้างในของเธอ ยิ่งได้ยินนางวรากุลพูดแบบนี้ก็ยิ่งสะกิดแผลเก่า ตอกย้ำคำพูดของชายหนุ่มในวันนั้นมากขึ้นทุกครั้ง
เพราะเขาคิดว่าครอบครัวของเธอจะมาปอกลอก เอาตัวเข้าแลกเงินและความสบาย และเพราะเขาพูดออกมาเต็มปากว่าเธอเป็นผู้หญิงไร้ยางอายเจ้ามารยา ซึ่งเมื่อย้อนกลับไปคิดตาม เธอก็ไม่แตกต่างจากสิ่งที่เขาพูดมากนัก
“ขอโทษนะคะ ขอเชิญญาติออกไปรอที่ห้องรับรองค่ะ” พยาบาลสาวผายมือเชิญสตรีสูงวัยสองคน จังหวะเดียวกันกับนายแพทย์หนุ่มเดินสวนเข้ามาในห้องตรวจ เขายกมือทำความเคารพและกล่าวทักทายอย่างนอบน้อม
“สวัสดีครับคุณแม่”
“แม่ฝากด้วยนะหมอนนท์ น้องยังดูหวาดกลัวอยู่เลย” นางวรากุลบอกกับเพื่อนของลูกชาย
“ครับ ผมจะดูแลตลาอย่างดี คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ”
หลังจากที่สตรีสูงวัยสองคนเดินตามพยาบาลออกไปจากห้อง ชายหนุ่มก็หันมายิ้มให้คนบนเตียง กล่าวทักทายทำความคุ้นเคยกับคนไข้ ปกติคู่อื่นจะมีสามีมาให้กำลังใจ แต่ในกรณีของหญิงสาวที่เขาไม่ให้ญาติอยู่ด้วยเพราะมองว่าเธอคงอาย เพราะทุกครั้งที่มาพบแพทย์ตามนัดเขามักเห็นเธอใบหน้าแดงระเรื่อและไม่กล้าสบตาเขา
“ยังมีอาการเจ็บอยู่หรือเปล่าครับ พร้อมไหม” นายแพทย์หนุ่มถามอาการของหญิงสาว เพราะปกติของการเก็บไข่สำหรับการทำเด็กหลอดแก้วจะมีอาการเจ็บอยู่มาก
“ยังมีอาการเจ็บค่ะ แต่ฉันไหว” หญิงสาวตอบกลับ เพราะไข่ที่ได้รับการปฏิสนธิกลายเป็นตัวอ่อนจะต้องย้ายเข้าสู่โพรงมดลูกภายในสามถึงห้าวัน หากคนไข้ไม่มีความพร้อมก็หมายถึงต้องรอให้ไข่ตกในรอบเดือนหน้า ซึ่งขัดกับความต้องการของเธออย่างสิ้นเชิง
นายแพทย์หนุ่มมองหญิงสาวอย่างอ่อนโยน ยังมีพยาบาลสาวอีกคนกำลังเตรียมเครื่องมือให้เขา นั่นทำให้หญิงสาวไม่อายมากนัก
“ทำใจให้สบายนะครับ” เขาบอกพร้อมกับหันไปสนใจกับเครื่องมือ ในขณะที่พยาบาลสาวเดินมาที่เตียงและช่วยคนไข้เตรียมความพร้อมสำหรับการฝังตัวอ่อนในโพรงมดลูก
ผ่านไปเกือบสามสิบนาทีที่หญิงสาวหลับตาปี๋ ตลอดระยะเวลามีเสียงของนายแพทย์หนุ่มกับพยาบาลสาวคุยกันเป็นระยะ จนกระทั่งถึงประโยคสุดท้าย
“เสร็จแล้วครับ หมออยากให้คุณพักฟื้นที่โรงพยาบาลต่ออีกสักคืน เพราะคุณแม่ต้องการความมั่นใจที่สุด”
“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวกล่าวขอบคุณนายแพทย์หนุ่ม เธอเข้าใจความต้องการของนางวรากุลตั้งแต่ต้น เพราะหลังจากที่เธอเก็บไข่เมื่อสามวันก่อน เธอก็ยังอยู่ที่โรงพยาบาลต่อจนกระทั่งถึงตอนนี้
ความรู้สึกบางอย่างก่อขึ้นในหัวใจเธอ เมื่อรับรู้ได้ว่าตัวเองกำลังอุ้มท้องและมีหัวใจอีกสองดวงอยู่ในตัวของเธอ ถึงตอนนี้หญิงสาวก็ภาวนาและลุ้นอย่างใจจดใจจ่อ ขอให้หัวใจทั้งสองดวงอยู่กับเธอจนครบกำหนดคลอดด้วยความสมบูรณ์
บทที่ 1 หัวใจดวงใหม่
03/08/2022
บทที่ 2 ผู้ชายใจร้าย
03/08/2022
บทที่ 3 เหตุผลของเขา
03/08/2022
บทที่ 4 รักแรกพบ
03/08/2022
บทที่ 5 ลืมละสายตามอง
03/08/2022
บทที่ 6 รอยยิ้มพิมพ์ใจ
03/08/2022
บทที่ 7 ผู้หญิงอะไรชื่อกะลา
03/08/2022
บทที่ 8 คิดถึงเพียงเธอ
03/08/2022
บทที่ 9 มัดมือชก
03/08/2022
บทที่ 10 คำขอร้องของมารดา
03/08/2022
บทที่ 11 วาจาทิ่มแทงหัวใจ
03/08/2022
บทที่ 12 วันของเจ้าหญิงที่แสนโชคร้าย
03/08/2022
บทที่ 13 เจ้าบ่าวตัวแทน
03/08/2022
บทที่ 14 เรื่องราวของวันวาน
03/08/2022
บทที่ 15 พี่หมอที่แสนอบอุ่น
03/08/2022
บทที่ 16 อย่าทำตัวน่ารักมากเลย
03/08/2022
บทที่ 17 นายแพทย์ธนานนท์
03/08/2022
บทที่ 18 เตรียมตัวลืมตาดูโลก
03/08/2022
บทที่ 19 คลอดก่อนกำหนด
03/08/2022
บทที่ 20 ลืมตาดูโลก
03/08/2022
บทที่ 21 ขัดใจผู้ชายวัยกลางคน
03/08/2022
บทที่ 22 การกลับมาของเขา
03/08/2022
บทที่ 23 พ่อของลูกตัวจริง
03/08/2022
บทที่ 24 เขาพลาดอะไรไป
03/08/2022
บทที่ 25 หมาหวงก้าง
03/08/2022
บทที่ 26 ผู้ชายร้อยเล่ห์
03/08/2022
บทที่ 27 น้ำตาของความปวดร้าว
03/08/2022
บทที่ 28 ปฏิบัติการจีบแม่ของลูกทำเมีย
03/08/2022
บทที่ 29 หึงแหละดูออก 1
03/08/2022
บทที่ 30 หึงแหละดูออก 2
03/08/2022
บทที่ 31 อยากช่วยเลี้ยงลูกหรืออยากเฝ้าแม่ของลูกกันแน่ 1
03/08/2022
บทที่ 32 อยากช่วยเลี้ยงลูกหรืออยากเฝ้าแม่ของลูกกันแน่ 2
03/08/2022
บทที่ 33 ความทรงจำที่โหดร้าย
03/08/2022
บทที่ 34 ผมขอโทษนะ
03/08/2022
บทที่ 35 มดแดงแฝงพวงมะม่วงอกร่อง
03/08/2022
บทที่ 36 แผลรักเก่าของเขา
03/08/2022
บทที่ 37 หึงทั้งที่ไม่มีสิทธิ์
03/08/2022
บทที่ 38 ผู้ชายขี้หึงแสนงอน
03/08/2022
บทที่ 39 หมาหวงก้าง
03/08/2022
บทที่ 40 ฉันเลือกที่จะอุ้มบุญแลกเงิน นั่นคือเหตุผล
03/08/2022
หนังสืออื่นๆ ของ รริศา
ข้อมูลเพิ่มเติม