10 เล่มนิยายที่คล้ายกับ ภรรยามาเฟีย นิยาย

สารบัญ

1. จอมเสเพลอย่างท่านอย่ามาเกี้ยวข้า

2. ท่านแม่ผู้นี้คืออดีตสุดยอดนักฆ่า

3. ฉันนี่แหละเศรษฐี

4. เจ้าสัวลึกลับกับเจ้าสาวบังเอิญ

5. โซ่เสน่หากามเทพ

6. แสนร้าย แสนรัก

7. เสด็จอาเลิกตามใจพระชายาสักทีเถอะ

8. การแต่งงานที่ไม่คาดคิดของฉันกับ CEO

9. ของหวงท่านอ๋องอำมหิต

10. เขยไม่เอาถ่านกับตำนานลูกเศรษฐี

---

1. จอมเสเพลอย่างท่านอย่ามาเกี้ยวข้า

ผู้เขียน: ซีไซต์

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 แทนคุณ

กิ่งหลิวโบกโบยยามต้องลม ส่งเสียงหวีดหวิวคล้ายกับท่วงทำนองแห่งบทเพลงขับขาน คลอเคล้าเกี่ยวกระหวัดไปกับเสียงครางต่ำแผ่วไม่ขาดสาย

บทเพลงนี้คล้ายจะเป็นบทรักอันร้อนแรงของคู่สามีภรรยา คล้ายกับเป็นความฝันอันแสนหวานที่ทำให้คนไม่อยากตื่น แต่ทว่าความเป็นจริงนั้นบัดนี้มีสตรีผู้หนึ่งซึ่งกดข่มอารมณ์วาบหวามของตนเองเอาไว้

ในเรือนหลังใหญ่ภายในจวนของท่านหมอหลวงแห่งแคว้นซูอานที่ยิ่งใหญ่ บังเกิดม่านสีขาวกำลังสั่นสะเทือนกระเพื่อมไหว เสียงลมหายใจอันเร่าร้อนของคนทั้งสองทำให้แก้มของสตรีนางหนึ่งแดงระเรื่อ ลมหายใจเป่ารดเรือนกายของและกัน ช่างแนบชิดจนมิอาจคิดเป็นอื่นได้นอกจากพวกเขาคือคู่สามีภรรยาที่กำลังอยู่ในอารมณ์วาบหวาม

โฉมสะคราญนางหนึ่งกำลังแยกขาออกพร้อมกับกัดฟันข่มอารมณ์วาบหวามที่บังเกิดจนทนไม่ไหวต้องส่งเสียงครางแผ่วออกมาให้ตนเองอับอาย

ผู้รุกรานร่างอรชรคือบุรุษผู้หล่อเหลา ใบหน้าของเขางดงามราวอิสตรี ผิวขาวราวหยกล้ำค่า กรอบหน้าหวานแต่ทว่าคมคายยิ่ง ชวนให้คนที่ได้พบเห็นพลันต้องตกตะลึง

บุรุษผู้นี้กำลังสำรวจร่างกายของนางทั้งดูดกินอย่างตะกละตะกลาม ฟันของเขาขบเม้มผิวขาวผ่องจนเกิดรอยช้ำ ดูดชิมริมฝีปากนุ่มนิ่มของนางจนบวมเห่อ นางหลับตาพริ้มมือเรียวไล้ลูบเขาอย่างช้า ๆ พร้อมกับส่งถ่ายกระแสบางอย่างออกจากฝ่ามือเข้าสู่ร่างของเขา

"เจ้างดงามจนข้าไม่อาจห้ามใจได้"

บุรุษผู้นั้นกล่าวด้วยน้ำเสียงคลั่งหวาน เขาลูบไล้ร่างกายของนางด้วยสายตา ในยามที่แสงจันทร์สาดสะท้อนส่องทาบทับจนเผยให้เห็นนวลพักตร์ชัดเจน ทำให้หัวใจของเขาถึงกับกระตุกด้วยหลงในเสน่ห์หานี้

2. ท่านแม่ผู้นี้คืออดีตสุดยอดนักฆ่า

ผู้เขียน: NovelHall

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 ตอนที่ 1 อย่ารังแกแม่จ๋า

ตอนที่ 1 อย่ารังแกแม่จ๋า

“แม่จ๋า! ตื่นสิ! อย่าเพิ่งตาย! ฮือออ...แม่จ๋า...”

เหลิงหยุนเจียวฟื้นสติท่ามกลางหัวสมองที่เต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวาย เสียงร้องไห้โฮของเด็กน้อยที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะดังลั่นอยู่ข้างหู ร่างทั้งร่างของเธอสั่นสะท้านรุนแรง

แต่อย่างไร เธอรู้สึกหายใจหายคอลำบากเหลือเกิน เปลือกตาก็ยังหนักอึ้งเกินกว่าจะเปิดมองได้ และทุกอณูร่างกายก็ยังปวดร้าวระบมแสนสาหัสราวกับเพิ่งโดนจับไปทรมานมาก็ไม่ปาน

ทันใดนั้น ก็มีสุ้มเสียงอันชั่วร้ายของหญิงแปลกหน้านางหนึ่ง แหกปากตะโกนลั่นอย่างหยามเหยียดว่า

“เจ้าสวะน้อย แม่สุนัขตัวเมียของเจ้าได้สิ้นใจตายไปแล้ว! ควรจะดีใจที่เจ้ายังไม่ตายโหงตายห่าตามมันไป แต่....”

น้ำเสียงอันชั่วร้ายของหญิงแปลกหน้าชะงักหยุดกลางคัน ตามมาด้วยเสียงหัวเราะคิกคักเจือผสมความอาฆาตพยาบาทดั่งพิษร้าย

“แต่ชีวิตหลังจากนี้ของเจ้าต่อให้อยู่ก็เสมือนตายทั้งเป็น! พวกเจ้า! พาตัวเศษสวะน้อยไป!”

“พวกเจ้า! อย่าเข้ามา! อย่าเข้ามานะ! แม่จ๋า…แม่จ๋า! ช่วยข้าด้วย!”

สุ้มเสียงของเด็กน้อยที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะดังกึกก้องขึ้นอีกครา สิ่งนี้เปรียบเสมือนเหล็กแหลมที่พุ่งเสียบทะลุใส่ดวงใจของเหลิงหยุนเจียว

เธอเบิกตาคู่เย็นชาโพล่งขึ้นในทันใด รีบหันศีรษะขวับและใช้แรงเฮือกสุดท้ายพุ่งทะยานเข้าใส่ต้นเสียงอย่างรวดเร็ว

ยังไม่ทันที่ชายฉกรรจ์เหล่านั้นจะแตะสัมผัสร่างกายของเด็กชายตัวน้อยเสียด้วยซ้ำ กรงเล็บเรียวยาวทั้งห้าของเหลิงหยุนเจียวก็พุ่งตะปบเข้าใส่ลำคอของอีกฝ่ายไว้เสร็จสรรพ

แกร๊ก!

เสียงกระดูกคอลั่นหักสนั่นหวั่นไหวโดยพลัน แม้กระทั่งไออากาศมวลความร้อนรอบตัวยังสั่นไหวบิดเบี้ยว

ก่อนที่ผู้คนรอบข้างจะทันตอบสนองอันใด ชายฉกรรจ์ร่างกำยำผู้นั้นก็ล้มลงต่อหน้าต่อตาเหลิงหยุนเจียว ม่านตาดำของเด็กชายตัวน้อยตีบเล็กเท่ารูเข็ม สีหน้าการแสดงออกดูตกใจสุดขีด ไม่สามารถระงับคลื่นอารมณ์ให้สงบได้

“แม่จ๋า!”

เด็กชายตัวน้อยรีบวิ่งมากอดต้นขาของเหลิงหยุนเจียวด้วยความปิติตื้นตัน โดยพร้อมกันนั้นเอง จู่ๆก็มีกระแสความทรงจำแปลกประหลาดมากมายทะลักหลั่งไหลเข้าสู่ห้วงความคิดของเธอราวกับน้ำป่า

ในฐานะสายลับผู้มีนิสัยใจคอเหี้ยมโหดอันดับต้นๆแห่งยุคศตวรรษที่22 เธอได้รับภารกิจสุดท้ายโดยต้องสังหารผู้ทรยศในองค์กร จุดจบในตอนจบคือจำต้องพลีชีพตายไปพร้อมกับพวกมัน และนั่นส่งผลให้เธอทะลุมิติมายังโลกแห่งนี้!

3. ฉันนี่แหละเศรษฐี

ผู้เขียน: Abelard Evans

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 เสียงครางจากในห้อง

ที่สนามกีฬาของมหาวิทยาลัย

มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งสวมชุดกีฬาสีฟ้า ยืนอยู่หน้าประตูสนามกีฬา

มือข้างนึงถือกระสอบ มืออีกข้างสวมถุงมือ กำลังก้มลงหยิบขวดเปล่า โยนลงในกระสอบ

‘ถ้ามีการแข่งบาสทุกวันก็คงจะดี หลังจากจบการแข่งขัน ฉันจะได้เอาขวดพวกนี้ไปขายได้ อย่างน้อย ๆ ก็สองสามร้อย สิ้นเดือนฉันจะได้มีเงินไปซื้อไอโฟนสิบเอ็ดให้หยิงหยิงเป็นของขวัญวันเกิด”

เฉินฝานดูตื่นเต้นมาก ก่อนจะเงยหน้าขึ้นและมองไปรอบ ๆ เพื่อหาขวดพลาสติก

ขณะเดียวกัน มีนักศึกษาชายตัวสูงกลุ่มนึงเดินออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่ละคนถือถังใบเล็ก ๆ ที่มีชุดกีฬาและถุงเท้าเหม็น ๆ เดินเข้ามาหาเฉินฝาน

“เฉินฝาน ชุดของทีมบาสทั้งหมด ถังละห้าสิบ นายเอาไปซักให้ทีสิ”

นักศึกษาชายคนหนึ่งย้อมผมสีแดงในปากคาบบุหรี่ โยนถังลงข้าง ๆ เฉินฝาน

“ทุกคนต่างก็เป็นเด็กใหม่ของทีม อย่าหาว่าฉันกัวเถาไม่ดูแลนายเลยนะ รับไปสิ”

พูดจบ ผู้ชายผมแดงก็โบกมือเพื่อเป็นสัญญาณ คนอื่น ๆ ก็โยนเสื้อผ้า รองเท้า และถุงเท้าที่มีกลิ่นเหม็น ๆ เต็มไปด้วยเหงื่อลงบนพื้น

“นี่เสื้อผ้าและถุงเท้าเหม็น ๆ ที่ฉันให้ลูกทีมเก็บไว้อาทิตย์นึง เพื่อให้นายมีรายได้เลยนะ ลองดมดูสิหอมไหม？”

กัวเถาหยิบถุงเท้าที่มีกลิ่นเหม็นขึ้นมา และโยนใส่เฉินฝาน

เฉินฝานหลบไม่ทัน ทำให้ถุงเท้าตกลงมาบนหน้าของเขา เขาได้กลิ่นเหม็นเปรี้ยวจนแสบจมูก

“ฉัน…”

ขณะที่เฉินฝานกำลังจะโต้กลับ เขาได้แต่กัดฟัน และกลืนคำพวกนั้นลงไป เขาโกรธจนหน้าดำหน้าแดงไปหมด

4. เจ้าสัวลึกลับกับเจ้าสาวบังเอิญ

ผู้เขียน: Roana Javier

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 จับชู้

“ฉันยอมเป็นของคุณแล้วนะคะ คุณยังไม่ยอมเลิกกับชูจี้อีกเหรอ？” เสี่ยงออดอ้อนของเธอ ริมฝีปากของเธอเผยอขึ้นเล็กน้อย เธอนั่งคร่อมอยู่บนตัวชายหนุ่มด้วยสภาพเปลือยครึ่งท่อน

“อยู่บนเตียง อย่าพูดถึงเรื่องนี้ได้ไหม？” ผู้ชายคนนั้นกำลังคึก เขาบีบคลึงหน้าอกของเธออย่างแรง

พอไม่ได้คำตอบที่ต้องการ ผู้หญิงคนนั้นก็ดูจะไม่ค่อยพอใจนัก “ฉันจะพูด ก็แค่เด็กเก็บมาเลี้ยง สถานะของเธอยังเทียบไม่ได้กับหมาตัวหนึ่งเลย เธอมีอะไรดีนักหนาฮะ？”

ผู้ชายคนนั้นไม่พูดอะไร แต่กดเอวของผู้หญิงคนนั้นไว้ แล้วกระแทกเข้าออกอย่างแรงจนเธอครางออกมาไม่หยุด

ชูจี้ยืนอยู่หน้าประตู ใบหน้าที่งดงามของเธอดูอ่อนล้าอย่างเห็นได้ชัด เมื่อได้ยินเสียงที่ลอดออกมาจากในห้อง ดวงตาของเธอก็ลุกวาว

เธอเพิ่งกลับมาจากโรงพยาบาล

สามเดือนก่อน ยายซุนที่เลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เด็กป่วยเป็นโรคตับแข็งระยะสุดท้าย ตอนนี้ยายซุนต้องเปลี่ยนตับซึ่งจำเป็นต้องใช้ค่ารักษาพยาบาลจำนวนมาก

เสียงฝนตกพร่ำ ๆ ดังมาจากนอกบ้าน ตอนนี้น้องสาวของเธอกำลังมีอะไรกับแฟนของเธออยู่

“ฉันไม่สน！ คืนนี้คุณต้องบอกมาว่าคุณเลือกนังนั่น หรือเลือกฉัน” ชูเสวขมวดคิ้ว พลางทุบหน้าอกของจือหยวนอย่างร้อนใจ เพื่อต้องการคำตอบ

ชูจี้เตะประตูเข้าไปข้างใน พลางจ้องไปที่ชายชั่ว และหญิงสารเลวตรงหน้า ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “มีอะไรให้ต้องถามอีกงั้นเหรอ แค่ผู้ชายคนเดียว ถ้าชอบฉันจะยกให้”

5. โซ่เสน่หากามเทพ

ผู้เขียน: มณีมายา/แอล/รมตี

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 ประธานบริษัทคนใหม่

ภายในโรงแรมหรู ระดับห้าดาวแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ คลาคล่ำไปด้วยสื่อมวลชนคับคั่ง เหล่าคนดังไฮโซและนักธุรกิจแถวหน้าของเมืองไทยที่ต่างตบเท้ากันมาร่วมงานประกวดการออกแบบเครื่องประดับ เพื่อเฟ้นหาดีไซเนอร์มาประดับวงการพร้อมทั้งเซ็นสัญญาร่วมงานกับบริษัทเพชรยักษ์ใหญ่ของเมืองไทยอย่างบริษัท Grey&M Jewelry จำกัด(มหาชน)

โดยการจัดงานครั้งนี้ เกิดขึ้นภายใต้แนวคิดของประธานบริษัทคนใหม่อย่าง คาเมรอน เกรย์ มหัทธนวงศ์สกุล ผู้บริหารหนุ่มวัยสามสิบเอ็ดปี ที่เพิ่งจะมารับตำแหน่งได้ไม่นาน ด้วยความที่เป็นคนตั้งใจทำงาน เก่ง ไฟแรง จึงอยากได้ดีไซเนอร์เป็นคนรุ่นใหม่ และไฟแรงพอๆ กันมาร่วมงานด้วย เพื่อจะได้มีไอเดียร์แปลกๆ ไม่ซ้ำใครในการตีตลาดอัญมณีเมืองไทย สู่ระดับเอเชีย ไปจนถึงระดับโลก และการประกวดก็ได้ค้นพบเพชรเม็ดงามสิบคนสุดท้าย เพื่อที่จะขึ้นโชว์ผลงานจริงในค่ำคืนนี้ โดยการสวมใส่ของนางแบบแถวหน้าของเมืองไทย

เวียงพิงค์ ขวัญคำ สาวน้อยเมืองเชียงใหม่ หนึ่งในผู้เข้าร่วมการแข่งขันและเข้ารอบสิบคนสุดท้าย จากการคัดเลือกกว่าหนึ่งร้อยคนผ่านผลงานการวาดภาพในรอบแรก หญิงสาวอายุยี่สิบเอ็ดปีและเพิ่งจะคว้าปริญญาหมาดๆ ทางด้านการออกแบบอัญมณีโดยเฉพาะ และหวังว่าเรียนจบจะได้ทำงานในบริษัทอัญมณีที่ไหนสักแห่ง แต่แล้วอยู่ๆ โอกาสทองก็มาถึง เมื่อมีการจัดการประกวดเฟ้นหาดีไซเนอร์รุ่นใหม่ ของบริษัท Grey&M Jewelry แต่เธอไม่กล้าสมัครเพราะดูจะเกินเอื้อม แต่สุดท้ายได้รับแรงผลักดันมาจากเพื่อนรักให้สมัครแข่งขัน และก้าวแรกก็เป็นผลสำเร็จนั่นคือเข้ารอบสุดท้าย เพื่อสร้างชิ้นงานและโชว์ในค่ำคืนนี้ แต่เธอไม่รู้เลยว่าเบื้องหลังความสำเร็จได้มาเพราะอะไร

แต่เพราะเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ได้ออกงานใหญ่ระดับเฟิร์สคลาส ทำให้เวียงพิงค์ออกอาการประหม่าไม่น้อย อีกทั้งเรื่องการแต่งตัวที่ไม่เคยแต่งมาก่อน คือการใส่ชุดราตรี แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะชุดที่สวมใส่มาในค่ำคืนนี้ยังหยิบยืมจากเพื่อนรัก เพราะเธอไม่มีเงินมากพอที่จะซื้อชุดใหม่ แต่ชุดที่สวมใส่ก็เป็นชุดน่ารัก คือราตรีเกาะอกสีฟ้าความยาวประมาณหัวเข่ากับรองเท้าส้นสูงอวดขาขาวๆ แม้จะไม่เคยแต่งแต่มันคือความจำเป็นเพราะถือเป็นการให้เกียรติงานและอาชีพในอนาคตของตัวเอง

“ไม่เห็นต้องประหม่าขนาดนั้นเลยยัยเตี้ย” เมษาซึ่งเป็นเพื่อนรักของเวียงพิงค์ เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงกระซิบขณะที่กำลังนั่งรออยู่ในห้องแต่งตัว เพื่อให้ประธานมาเปิดงานเสียก่อน

“ใครจะไม่ประหม่าล่ะ เมย์ลองมาเป็นพิ้งค์ไหมล่ะ ไม่เคยออกงานแบบนี้มาก่อนเลย” เวียงพิงค์ตอบอย่างเครียดๆ

“ใครจะเคยล่ะ แต่มันเป็นการประกวดสู้ๆ สิ ดูผู้แข่งขันคนอื่นไม่เห็นตื่นเต้นอย่างพิ้งค์เลย” เมษาพยายามปลอบใจพร้อมกับบุ้ยหน้าไปทางผู้แข่งขันคนอื่นๆ ซึ่งอยู่ในห้องเดียวกัน

6. แสนร้าย แสนรัก

ผู้เขียน: Adolf Dunne

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 การเกิดใหม่ การหย่าร้าง

“ยูชิงซู คุณ ตายแน่！”

บนเตียงขนาดใหญ่ปรากฎร่างชายผู้หนึ่งที่แววตาของเขาลุกโชนไปด้วยไฟแห่งความโกรธ เขาใช้มือทั้งสองของเขากำรอบลำคอของหญิงสาวแล้วออกแรงบีบอย่างแรง

หายใจไม่ออก！

หญิงสาวเพี่งจะตื่นมาก็ถูกชายผู้นั้นรัดคอโดยที่เธอยังไม่ทันรู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น

เธอสัมผัสได้แค่เพียงว่าออกซิเจนในปอดค่อย ๆ จางลง และความปรารถนาที่จะเอาตัวรอดจากสัญชาตญาณของเธอ ทำให้เธอต้องยกมือขึ้นเพื่อจับมือของอีกฝ่ายแล้วพยายามดึงมันออกจากกัน

แต่เธอก็สู้แรงของเขาไม่ไหว การต่อต้านของเธอกลับทำให้เขาออกแรงเพิ่มขึ้นไปอีก ดวงตาทั้งสองของชิงซูเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ ประสาทการรับรู้ของเธอค่อย ๆ เลือนลาง สติของเธอกำลังจะหลุดลอยไป

ปัง！

แม่บ้านพังประตูเข้ามาอย่างรวดเร็ว เห็นภาพดังนั้น เธอรีบรุดเข้าไปคว้าแขนของชายผู้นั้นออก “นายน้อยคะ นายน้อย ปล่อยสิคะ ปล่อย！ นายหญิงกำลังจะตายแล้วนะคะ”

“เธอสมน้ำหน้าที่โดนมันแล้ว！” เขาส่งเสียงรอดไรฟัน ดวงตาทั้งสองของเขาเต็มไปด้วยความคับแค้น

แม่บ้านพบว่าร่างของชิงซูนั้นค่อย ๆ อ่อนแรง จนเกือบนิ่งสนิทในที่สุด แม่บ้านจึงรีบคุกเข่าขอร้องข้างเตียง “นายน้อยคะ ถ้าฉันปล่อยให้นายน้อยพลั้งมือฆ่านายหญิงไปแล้ว แล้วอย่างนี้คุณจะให้ฉันมีหน้าไปพบคุณท่านได้อย่างไร วิญญาณของคุณท่านคงจะไม่มีทางสงบสุขแน่ ๆ ” แม่บ้านร่ำไห้

7. เสด็จอาเลิกตามใจพระชายาสักทีเถอะ

ผู้เขียน: Pinkygirl

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 นางมีชีวิตใหม่อีกครั้ง！

ในคุกใต้ดินที่ทั้งมืดและชื้น ตะขอเหล็กหนาสองอันเจาะเข้าไปในเนื้ออย่างรวดเร็ว จากนั้นก็มีเลือดสาดกระเซ็นออกมา มันเจาะเข้าไปในกระดูกไหล่ของเซียวหยี่เกออย่างไร้ความปรานี

“อ้า！”

นางกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด และสะดุ้งทั้งตัวด้วยความหวาดกลัว ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้ตัวของนางสั่นไม่หยุด ดวงตาข้างซ้ายที่บวมเป่งกับรอยแผลเป็นที่คล้ายกับไส้เดือนบนหน้าของนาง เหมือนว่าจะทำให้นางดูน่าสยดสยองน่าหวาดกลัวมากขึ้น และเลือดก็ไหลออกมาตามตะขอจนแดงเต็มพื้น

ผู้ชายสามคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าของนาง เมื่อเห็นสภาพน่าอนาถของนาง เหมือนกับว่าพวกเขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไร

“ทำไม？ ทำไมถึงทำกับข้าแบบนี้？” เซียวหยี่เกออดทนกับความเจ็บปวดที่แทบจะขาดใจตาย เงยหน้าขึ้นมองไปทางพวกเขาด้วยความยากลำบาก พวกเขาคนหนึ่งคือผู้ชายที่นางรักอย่างสุดใจ คนหนึ่งคือท่านพี่ของนาง คนหนึ่งคือเพื่อนที่รักกันมาตั้งแต่วัยเด็ก นางไม่อยากเชื่อว่า พวกเขาจะทำกับนางอย่างโหดร้ายขนาดนี้

เชียนซือเฉินเดินเข้ามาตรงหน้านาง “เกอเอ๋อร์ เจ้าไม่ควรหนี ฝูเอ๋อร์เป็นพี่สาวของเจ้า นางร่างกายอ่อนแอมาตั้งแต่เด็ก แต่เลือดของเจ้ามียาวิเศษปะปนอยู่กว่าร้อยชนิด พิษทั้งปวงไม่สามารถทำอะไรเจ้าได้ แล้วยังสามารถทำให้คนฟื้นคืนชีพได้ หมอหลวงได้บอกแล้วว่า ใช้เลือดในตัวของเจ้าแลกให้กับฝูเอ๋อร์ นางก็จะสามารถมีอายุยืนยาวได้ เจ้าครอบครองตัวตนของฝูเอ๋อร์มานานหลายปี นางไม่เคยตำหนิอะไรเจ้า แล้วยังดีกับเจ้าเป็นอย่างมากด้วย เจ้าเองก็ไม่อยากให้นางเป็นอะไรไป ถูกต้องหรือไหม？ ”

“นางสามารถมีอายุยืนยาว แล้วข้าล่ะ？ ข้าก็ต้องตายอย่างนั้นหรือ？” เซียวหยี่เกอมองผู้ชายที่ตัวเองรักอย่างสุดหัวใจตรงหน้า แต่ในเวลานี้กลับดูแปลกหน้าเป็นอย่างมาก “ท่านพี่ซือเฉิน ท่านบอกเองว่าจะไม่ทำให้ข้าเสียใจ！” นางลองพิษทุกชนิดเพื่อเขาจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด ถึงได้สามารถฝึกตัวเองให้พิษทั้งปวงมิอาจเข้ามากล้ำกลายนางได้ แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นข้ออ้างที่เขาจะนำมาใช้ทำร้ายนาง

8. การแต่งงานที่ไม่คาดคิดของฉันกับ CEO

ผู้เขียน: Pumpkin Witch

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 บทที่1 เสียงครวญครางในห้องหนังสือ

ฉันกลอกตามองบนใส่ตัวเองในกระจก ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าตัวเองจะแต่งตัวเปิดเผยยั่วยวนได้ขนาดนี้ แต่ฉันก็ไม่มีทางเลือกนี่นา

ฉันแต่งงานกับเหอซวี่มาได้สองปีแล้ว วันนี้ ก็เป็นวันฉลองครบรอบวันแต่งงานของเราทั้งคู่ ตลอดสองปีมานี้ เขาไม่ค่อยมีอารมณ์ที่จะมีอะไรกับฉันเท่าไหร่นัก ถ้าฉันไม่เป็นฝ่ายเข้าหาเขาก่อน ฉันกลัวว่า สักวันนึง ฉันจะต้องเสียเขาไป คืนนี้ฉันจึงตัดสินใจที่จะลงทุนทำทุกอย่างเพื่อเอาชนะใจของเขาให้ได้

วินาทีต่อมา ฉันก็ได้ยินเสียงดับเครื่องยนต์รถดังมาจากหน้าต่าง

ฉันจึงถอดเสื้อคลุมออก แล้วเดินออกจากห้องในชุดกระโปรงสลิปสีแดง

“ฉันคิดถึงคุณมากเลยค่ะ ที่รัก” ฉันเอื้อมมือไปโอบรอบคอของเขาแล้วบรรจงจูบที่ริมฝีปากของเขา

เหอซวี่กลับผลักฉันออก ก่อนจะเหลือบมองมาทีฉัน ฉันรู้สึกได้ว่า เขาเคลิบเคลิ้มไปชั่วครู่

ฉันเลยแอบดีใจขึ้นมา ที่ฉันทำแบบนี้ เขาคงชอบสินะ

“ทำไมต้องแต่งตัวแบบนี้ล่ะ？”

เขาถามขึ้นขณะที่กำลังเดินไปนั่งที่โซฟา

“ที่รัก คุณจำได้ไหมคะว่า วันนี้วันอะไร？” ฉันถามแบบลองชิง หลังจากที่นั่งลงข้าง ๆ เขา

เหอซวี่อึ้งไปครู่นึง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเฉยเมยว่า “วันอะไรเหรอ？“

ความผิดหวังแวบเข้ามาในใจของฉัน แต่ฉันก็ยังฝืนยิ้ม

“ไม่มีอะไรเป็นพิเศษหรอกค่ะ ฉันแค่ล้อเล่นน่ะ“ ฉันเอนตัวเข้าไปซบในอ้อมแขนของเขา สอดมือเข้าไปในเสื้อ ลูบไล้หน้าอกของเขา “คุณอยากจะไปอาบน้ำมั้ยคะ ที่รัก ฉันจะไปเตรียมน้ำให้ค่ะ”

9. ของหวงท่านอ๋องอำมหิต

ผู้เขียน: ซีไซต์

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 0 บทนำ

หลิวฉูฉู่อดีตฮองเฮาตัวร้าย ในยามที่ยังมีชีวิตนางเป็นคนหลงใหลในอำนาจ ไม่ว่าจะเป็นวางแผนชั่ว วางยาพิษเด็ก วางเพลิง เผากระท่อม นางล้วนทำมาทั้งหมดเพราะอำนาจอันสูงสุด ทว่าสวรรค์กลับลงโทษนางให้ผู้อื่นมาเข้าร่างของนางเอง ยามนั้นวิญญาณของหลิวฉูฉู่ออกจากร่างมาแล้วก็นับว่าได้ตายจาก นางโกรธแค้นผู้ที่ทำให้นางเป็นเช่นนี้นางจึงได้กลายเป็นวิญญาณอาฆาตกระทั่งถูกไต้ซือฉีกงจับขังเอาไว้ในร่างของกระต่ายน้อยตัวหนึ่งไม่ให้ทำเรื่องเลวร้ายได้อีก

แต่เพราะวิญญาณของนางร้ายกาจเกินไป นางจึงกลืนกินวิญญาณของกระต่ายตัวน้อยและหลบหนีไป ไต้ซือฉีกงสามารถติดตามจับนางเอาไว้ได้อีกครั้งจากนั้นจึงกักขังวิญญาณเอาไว้ในร่างของแมวอันมีพลังชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุด

หลิวฉูฉู่เวียนว่ายตายเกิดถึงเก้าภพเก้าชาติในร่างของแมว และทุกชาตินางต้องพบเจอกับฉีกงไต้ซือผู้คอยกักขังและเลี้ยงดูนาง ไต้ซือผู้นี้แม้จะอยู่ในร่างกายที่แตกต่างทั้งหนุ่มและแก่ในแต่ละชาติภพ แต่เขาก็มีความทรงจำที่เกี่ยวกับนางโดยไม่ขาดตกบกพร่อง

ในชีวิตสุดท้ายหลิวฉูฉู่ได้กลายเป็นสัตว์เลี้ยงของท่านหญิงผู้หนึ่งนาม 'หลินจื่อเว่ย' บุตรีที่อ่อนแอของหลินอ๋อง สตรีผู้งดงามอ่อนหวานและมีจิตใจที่แสนดีจนไม่น่าเชื่อว่าจะสามารถใช้ชีวิตอยู่ในโลกนี้ได้ดั่งคนทั่วไป

และเป็นไปอย่างที่หลิวฉูฉู่คาดการณ์เอาไว้ บุตรีของหลินอ๋องร่างกายอ่อนแอ มารดาของนางซึ่งเป็นพระชายาจู่ ๆ ถูกใส่ความว่าคบชู้ และถูกทำโทษจนทนพิษบาดแผลไม่ไหวจึงสิ้นชีวิต

หลินจื่อเว่ยเสียใจจนล้มป่วย ยังถูกแม่เลี้ยงรังแกสารพัด หลินอ๋องผู้เป็นบิดานั้นหูเบา ยังคิดรังเกียจว่าหลินจื่อเว่ยอาจจะไม่ใช่บุตรสาวของตนเอง จึงไม่ไยดีนาง ทั้งเลื่อนชายารองขึ้นมาเป็นเป็นชายาเอก สนับสนุนลูกอนุให้เป็นท่านหญิงผู้สูงศักดิ์และข่มเหงหลินจื่อเว่ยไม่เว้นวัน

10. เขยไม่เอาถ่านกับตำนานลูกเศรษฐี

ผู้เขียน: Sydney Chaplin

👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม

บทที่ 1 ภรรยานอกใจ

ณ แผนกต้อนรับของบริษัท อีสท์เดย์ เดคคอร์เรชั่น เมืองจิ่วเจียง ประเทศอเมริกา

“นี่คือกาแฟที่คุณฟางจืออางสั่งไว้ค่ะ จะให้ไปส่งไว้ที่ไหนดีครับ？”

หลินเทียนถือถุงกระดาษในมืออย่างระมัดระวัง เพราะกลัวว่าจะทำกาแฟหกอยู่ด้านใน

ผู้ช่วยหญิงที่แผนกต้อนรับมองพิจารณาหลินเทียนตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วก็พูดด้วยสีหน้าดูถูกเหยียดหยามว่า “ตามฉันมา”

หลินเทียนเดิมเป็นคนขับอูเบอร์ แต่วันนี้เขาได้รับคำสั่งซื้อเดลิเวอรี่โดยไม่คาดคิดพร้อมเงินพิเศษ แล้วก็ยังได้ค่าส่งแบบเร่งด่วนเพิ่มมาอีกสองร้อยดอลลาร์ เขาถึงได้มาที่นี่

หลังจากนั้นไม่นาน หลินเทียนก็เดินตามผู้ช่วยหญิงคนนั้นไปที่ประตูสำนักงาน

ตอนที่หลินเทียนเพิ่งจะวางมือลงบนลูกบิดประตูสำนักงาน เสียงอ่อนเสียงหวานที่ชวนปลุกอารมณ์ของผู้หญิงก็ดังมาจากข้างใน

เสียงนี้ หลินเทียนคุ้นเคยเป็นอย่างมาก มันเหมือนกับเสียงของเจียงเชียนหนิงที่เป็นภรรยาของตัวเองเลย

ไม่หรอก เขาต้องฟังผิดแน่ ๆ

แต่หลินเทียนก็ยังทนไม่ไหวจึงต้องขยับเข้าไปฟังใกล้ ๆ

“อ่าส์...คุณฟาง อย่าทำแบบนี้สิคะ...”

“ให้ผมจูบหน่อยเถอะนะ สามีที่ไม่เอาไหนคนนั้นของคุณคงไม่เคยจูบคุณมาก่อนสิท่า”

เมื่อหลินเทียนได้ยินบทสนทนานี้ เขาก็ตัวแข็งอยู่กับที่ ราวกับถูกฟ้าผ่าลงมาอย่างจัง