ฉันนี่แหละเศรษฐี

ฉันนี่แหละเศรษฐี

Abelard Evans

5.0
ความคิดเห็น
10.1M
ชม
928
บท

ผมต้องทำงานนอกเวลาทุกวันเพื่อหารายได้ประคองชีวิตและจ่ายค่าเรียนมหาวิทยาลัยด้วยตัวเอง เนื่องจากฐานะครอบครัวยากจนและไม่สามารถส่งเสียผมเข้ามหาวิทยาลัยได้ และตอนเรียนที่มหาวิทยาลัย ผมก็ได้พบกับเธอ-สาวแสนสวยที่หนุ่มๆ ทุกคนในชั้นเรียนต่างก็ใฝ่ฝันถึง ไม่เว้นแม้แต่ผมเอง แต่ผมก็รู้ตัวดีว่าตัวเองไม่คู่ควรกับเธอ ถึงอย่างนั้นก็ตาม ผมก็รวบรวมความกล้าสารภาพกับเธอจนได้ สุดท้ายผมนึกไม่ถึงว่าเธอจะยอมตกลงเป็นแฟนกับผม เธอบอกกับผมว่าอยากได้ของขวัญเป็นไอโฟนรุ่นล่าสุด ผมก็ไปรับงานซักเสื้อผ้าให้เพื่อนร่วมชั้นเรียนเพื่อพยายามเก็บเงินซื้อให้เธอจนได้ และในที่สุดหนึ่งเดือนต่อมา ผมก็ซื้อมาได้จริง ๆ แต่ขณะที่ผมกำลังห่อของขวัญเพื่อนำไปมอบให้เธอ ก็พบว่าเธอกำลังมีอะไรกับหัวหน้าทีมฟุตบอลในห้องล็อกเกอร์ เธอเหมือนเปลี่ยนเป็นอีกคนหนึ่งซึ่งผมไม่เคยรู้จักเลย เธอหัวเราะเยาะความโง่เขลาของผม เหยียดหยามศักดิ์ศรีของผม ปล่อยให้เขาซึ่งตอนนี้ได้กลายเป็นแฟนใหม่ของเธอไปแล้ว ทุบตีผม ผมนอนเจ็บอยู่บนพื้นอย่างสิ้นหวัง ต่อมา จู่ ๆ ผมก็ได้รับโทรศัพท์จากพ่อ ตั้งแต่วันนั้น ชีวิตของผมก็ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างกับหนัามือเป็นหลังมือ ใครจะไปรู้ว่า ผมเป็นลูกชายของมหาเศรษฐี

บทที่ 1 เสียงครางจากในห้อง

ที่สนามกีฬาของมหาวิทยาลัย

มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งสวมชุดกีฬาสีฟ้า ยืนอยู่หน้าประตูสนามกีฬา

มือข้างนึงถือกระสอบ มืออีกข้างสวมถุงมือ กำลังก้มลงหยิบขวดเปล่า โยนลงในกระสอบ

‘ถ้ามีการแข่งบาสทุกวันก็คงจะดี หลังจากจบการแข่งขัน ฉันจะได้เอาขวดพวกนี้ไปขายได้ อย่างน้อย ๆ ก็สองสามร้อย สิ้นเดือนฉันจะได้มีเงินไปซื้อไอโฟนสิบเอ็ดให้หยิงหยิงเป็นของขวัญวันเกิด”

เฉินฝานดูตื่นเต้นมาก ก่อนจะเงยหน้าขึ้นและมองไปรอบ ๆ เพื่อหาขวดพลาสติก

ขณะเดียวกัน มีนักศึกษาชายตัวสูงกลุ่มนึงเดินออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่ละคนถือถังใบเล็ก ๆ ที่มีชุดกีฬาและถุงเท้าเหม็น ๆ เดินเข้ามาหาเฉินฝาน

“เฉินฝาน ชุดของทีมบาสทั้งหมด ถังละห้าสิบ นายเอาไปซักให้ทีสิ”

นักศึกษาชายคนหนึ่งย้อมผมสีแดงในปากคาบบุหรี่ โยนถังลงข้าง ๆ เฉินฝาน

“ทุกคนต่างก็เป็นเด็กใหม่ของทีม อย่าหาว่าฉันกัวเถาไม่ดูแลนายเลยนะ รับไปสิ”

พูดจบ ผู้ชายผมแดงก็โบกมือเพื่อเป็นสัญญาณ คนอื่น ๆ ก็โยนเสื้อผ้า รองเท้า และถุงเท้าที่มีกลิ่นเหม็น ๆ เต็มไปด้วยเหงื่อลงบนพื้น

“นี่เสื้อผ้าและถุงเท้าเหม็น ๆ ที่ฉันให้ลูกทีมเก็บไว้อาทิตย์นึง เพื่อให้นายมีรายได้เลยนะ ลองดมดูสิหอมไหม?”

กัวเถาหยิบถุงเท้าที่มีกลิ่นเหม็นขึ้นมา และโยนใส่เฉินฝาน

เฉินฝานหลบไม่ทัน ทำให้ถุงเท้าตกลงมาบนหน้าของเขา เขาได้กลิ่นเหม็นเปรี้ยวจนแสบจมูก

“ฉัน…”

ขณะที่เฉินฝานกำลังจะโต้กลับ เขาได้แต่กัดฟัน และกลืนคำพวกนั้นลงไป เขาโกรธจนหน้าดำหน้าแดงไปหมด

สำหรับเขา รายได้ทุกอย่างมีความสำคัญ และเขาก็ไม่อยากพลาดมัน

เขาไม่ใช่ลูกเศรษฐี แต่เป็นนักศึกษาที่มาจากครอบครัวจน ๆ คนหนึ่ง

เขาไม่มีคอนเนคชั่นใด ๆ และไม่มีทักษะทางวิชาชีพใด ๆ เพราะฉะนั้นนอกจากจะออกไปทำงานวันหยุดสุดสัปดาห์แล้ว เขายังรับซักรีดเสื้อผ้า และทำการบ้านให้เพื่อน ๆ เพื่อหารายได้อีกด้วย

เขาทำอย่างนี้ทีละเล็กละน้อย จนมีค่าเล่าเรียน และค่าครองชีพ

เฉินฝานพยายามระงับความโกรธ เขาหยิบถุงเท้าที่มีกลิ่นเหม็นออกจากหน้า แล้วโยนมันลงในถัง

“ทั้งหมดสองร้อยห้าสิบ”

“อะนี่ สามร้อย ห้าสิบนั้นเป็นค่าเหนื่อยไปเอาพัสดุที่หน้าประตู แล้วเอาไปให้กัปตันเหวินที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าทีนะ”

พูดจบกัวเถาก็ยิ้ม และเดินจากไปพร้อมกับลูกทีมคนอื่น ๆ

เฉินฝานเก็บเงินขึ้นมา พลางกำหมัดแน่น ก่อนจะถอนหายใจออกมา

“แม้ว่าพวกกัวเถาจะดูไม่เป็นมิตรนัก แต่ตราบใดที่ทำให้เขาได้เงินมา เรื่องแค่นี้ก็เล็กน้อยมาก”

เขารีบหยิบกระสอบ และเดินไปที่ร้านรับซื้อของเก่านอกมหาวิทยาลัย หลังจากขายขวดแล้ว เขาก็ไปเอาพัสดุที่ประตูวิทยาลัย

ระหว่างเดินทางกลับไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า เฉินฝานนับเงินที่เขาหามาได้อย่างพอใจ จนลืมเรื่องไม่สบายใจเมื่อครู่ไปเสียสนิท

พอคิดว่าอีกไม่นานก็จะเก็บเงินซื้อของขวัญให้แฟนได้ เฉินฝานก็เดินฮัมเพลงไปอย่างสบายใจ

แต่ทันทีที่เขามาถึงประตู เขาก็ได้ยินเสียงครางของผู้หญิงดังออกมาจากข้างใน มือที่กำลังจะเคาะประตูเลยชะงักหยุด

‘เสียงคุ้น ๆ แฮะ? !’

เสียงจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้านั้นยังคงดังขึ้นเรื่อย ๆ ยิ่งฟังเฉินฝานก็ยิ่งหน้าแดง แต่แล้วเขาก็รู้สึกแปลก ๆ

เสียงผู้หญิงนั้น เหมือนกับเสียงของหยิงหยิงมาก

“เฮี่ยเซี่ย เสียวมากค่ะ ขยุ้มฝั่งขวาด้วยสิคะ”

“ใจเย็น ๆ หยิงหยิง วันนี้ผมซื้อชุดชั้นในสุดเซ็กซี่มาด้วย เดี๋ยวคุณไปเปลี่ยนนะ แล้วเราค่อยมาเล่นเสียวกัน”

เสียงครางดังออกมาอีกครั้ง คราวนี้ชัดเจนกว่าเดิมมาก

หยิงหยิงเหรอ? หยิงหยิงใช่ไหม?

เฉินฝานเลือดขึ้นหน้า เขาถีบประตูห้องออกอย่างแรง

และก็ได้เห็นภาพที่เขาไม่มีวันลืม

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ท่านประธานขาอย่าดุ

ท่านประธานขาอย่าดุ

มณีมายา/แอล/รมตี
5.0

“ที่รัก ร่างกายของคุณหวานอร่อยไปทั้งตัว หวานจนผมหยุดกินไม่ได้ แล้วตอนนี้ผมหิวอีกแล้ว” ตฤณ ท่านประธานบริษัท วัย 37 ปี หนุ่มโสดหล่อ รวย พ่อบุญทุ่ม ถูกใจใครก็เปย์หนัก ไม่เว้นแม้แต่เลขาสาวสวยที่เขาบังคับมารับตำแหน่ง ด้วยวิธีแสนเจ้าเล่ห์แม้เธอไม่เต็มใจ แต่ในเมื่อเขา “อยากได้” วิธีสุดแสนร้ายกาจเขาก็งัดมาใช้ เพื่อให้ได้เธอมาครอบครอง ***** “ผมขับรถไปรับคุณได้ด้วยตัวเองเลย ไม่ได้ขู่ด้วย เอาให้รู้ไปทั้งบริษัทว่า... คุณเป็นคนของผม ผมมีรถให้เลือกนั่ง 10 คัน ลือกมาสักยี่ห้อเดี๋ยวขับไปหาครับ” “คุณมันบ้า อีตาผู้ชายบ้า เวรกรรมอะไรของฉันเนี่ย แล้วต้องมาอยู่ซอยเดียวกัน” “ท่านประธาน คำที่ถูกต้อง ตกลงขึ้นรถมาหรือยังครับปั้นหยา” “คอยดูนะ ถ้าฉันเจอหน้าคุณ...” “จะสมนาคุณผมด้วยจูบเหรอ” “คุณ!”

ขอเลิกกับสามีงี่เง่า

ขอเลิกกับสามีงี่เง่า

Thalia Frost
5.0

กลางวันอ่อนหวาน กลางคืนร้อนแรง นี่คือคำที่ลู่เยียนจือใช้เพื่อบรรยายถึงเธอ แต่หานเวยบอกว่าตัวเองมีชีวิตอยู่ไม่ถึงครึ่งปี ลู่เยียนจือกลับไม่ลังเลที่จะขอหย่ากับสือเนี่ยน “แค่ปลอบใจเธอไปก่อน ครึ่งปีข้างหน้าเราค่อยแต่งงานใหม่” เขาคิดว่าสือเนี่ยนจะรออยู่ที่เดิมตลอด แต่เธอได้ตาสว่างแล้ว น้ำตาแห้งสนิท หัวใจสือเนี่ยนก็แตกสลายไปแล้วด้วย การหย่าปลอมๆ สุดท้ายกลายเป็นจริง ทำแท้งลูก เริ่มต้นชีวิตใหม่ สือเนี่ยนจากไปโดยไม่หันกลับมาอีก แต่ลู่เยียนจือกลับเสียสติ ต่อมา ได้ยินว่าคุณชายลู่ผู้มีอิทธิพลนั้นก็อยู่นิ่งๆ ต่อไปไม่ได้ ขับรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ไล่ตามเธออย่างบ้าคลั่ง เพียงเพื่อขอให้เธอเหลือบมองเขาอีกครั้ง...

ห้ามหย่า

ห้ามหย่า

Bronson Heiss
5.0

ในวันแต่งงาน เสิ่นเยวียนถูกคู่หมั้นและน้องสาวของเธอทำร้าย และถูกจำคุกเป็นเวลาสามปีด้วยความทุกข์ทรมาน หลังจากได้รับการปล่อยตัวจากคุก น้องสาวผู้ชั่วร้ายได้คุกคามด้วยชีวิตแม่และพยายามให้เธอมอบตัวกับชายชรา อย่างไรก็ตาม เธอได้พบกับเซียวเป่ยหาน ซึ่งเป็นผู้ทรงอิธิพลที่หล่อเหลาและเย็นชาแห่งแห่งสังคมด้านมืด อย่างไม่คาดคิด และชะตากรรมของเธอก็เปลี่ยนไปตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา แม้ว่าเซียวเป่ยหานจะเย็นชา แต่เขากลับปฏิบัติต่อเสิ่นเยวียนดั่งเป็นสมบัติล้ำค่า นับแต่นั้นมา เธอจัดการคนเสแสร้ง เอาคืนแม่เลี้ยงและไม่ถูกกลั่นแกล้งอีกต่อไป

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
ฉันนี่แหละเศรษฐี
1

บทที่ 1 เสียงครางจากในห้อง

30/08/2022

2

บทที่ 2 คนจนสมควรโดนรังแกงั้นเหรอ

30/08/2022

3

บทที่ 3 ฉันเป็นทายาทมหาเศรษฐี

30/08/2022

4

บทที่ 4 ลูกต้องชินกับความรวยให้ได้

30/08/2022

5

บทที่ 5 น้ำหอมราคาสามแสน

30/08/2022

6

บทที่ 6 ฉันเอาน้ำหอมขวดนี้

30/08/2022

7

บทที่ 7 ใส่ร้ายฉันงั้นเหรอ

30/08/2022

8

บทที่ 8 ตราประจำตระกูล

30/08/2022

9

บทที่ 9 ฉันเป็นคนรักสะอาด

30/08/2022

10

บทที่ 10 ของขวัญสุดวิเศษ

30/08/2022

11

บทที่ 11 น้ำหอมนี้เป็นของปลอม!

30/08/2022

12

บทที่ 12 พี่สาวเป็นคนรวยติดอันดับต้น ๆ ของเมืองเจียง

30/08/2022

13

บทที่ 13 กล้าแตะต้องน้องชายฉันก็ลองดู

30/08/2022

14

บทที่ 14 ไม่มีที่ยืนสำหรับคนจน

30/08/2022

15

บทที่ 15 คุณเฉิน

30/08/2022

16

บทที่ 16 ร้านอาหารฝรั่งเศส

30/08/2022

17

บทที่ 17 นาฬิกาปาเต็กฟิลิปป์

30/08/2022

18

บทที่ 18 สารรูปจน ๆ อย่างนายเนี่ยนะ

30/08/2022

19

บทที่ 19 เป็นแคดดี้

30/08/2022

20

บทที่ 20 โดนนาฬิกาโรเล็กซ์

30/08/2022

21

บทที่ 21 เห็นแก่พ่อฉันเถอะ

30/08/2022

22

บทที่ 22 พ่อแกเป็นใคร

30/08/2022

23

บทที่ 23 แกแน่งั้นเหรอ

30/08/2022

24

บทที่ 24 คุกเข่าแล้วเอาหัวคำนับ

30/08/2022

25

บทที่ 25 ใครคือเพื่อนของนาย

30/08/2022

26

บทที่ 26 สวัสดีค่ะ บอส

30/08/2022

27

บทที่ 27 ไม่มีข้อมูลสมาชิก

30/08/2022

28

บทที่ 28 ฉันจะฆ่าตัวตายให้นายดู

30/08/2022

29

บทที่ 29 เราเลิกกันไปแล้ว

30/08/2022

30

บทที่ 30 มันจบแล้ว

30/08/2022

31

บทที่ 31 เธอบอกว่าไม่รักเงินไม่ใช่เหรอ

30/08/2022

32

บทที่ 32 กล่องใส่น้ำหอม

30/08/2022

33

บทที่ 33 เป็นเศรษฐีงั้นเหรอ

30/08/2022

34

บทที่ 34 เรื่องอื้อฉาวของเฉินฝาน

30/08/2022

35

บทที่ 35 โต้กลับ

30/08/2022

36

บทที่ 36 เฮียเถา ฉันเชื่อเฮีย

30/08/2022

37

บทที่ 37 เศรษฐีลึกลับจากมหาวิทยาลัยเดียวกัน

30/08/2022

38

บทที่ 38 ฉันจะรอคุณในป่า

30/08/2022

39

บทที่ 39 ไปป่าจริง ๆ เหรอ

30/08/2022

40

บทที่ 40 ดับฝันความรวย

30/08/2022