/0/28592/coverorgin.jpg?v=61d99921b88194fcbb53bd63ad76f4cd&imageMogr2/format/webp)
ท่ามกลางความมืดมิดและเย็นเฉียบ เสียงกระซิบเดี๋ยวดังเดี๋ยวเบาค่อยๆ เข้าสู่โสตประสาทของหญิงสาว
“เอาล่ะ โชคดียิ่งที่มาทัน มิเช่นนั้นร่างนี้คงใช้การมิได้แล้ว”
“ไป๋อู่ฉาง! เจ้าคนสะเพร่า! ถ้าร่างนี้ใช้มิได้นางก็ไม่มีร่างใหม่อีกแล้วนะ”
“ข้าถึงได้บอกให้เจ้ารีบอย่างไรเล่า ช่างเถอะ เพียงเท่านี้ก็หมดหน้าที่ของพวกเราแล้ว กลับไปพักผ่อนให้สบายใจดีกว่า”
เสียงรอบด้านเงียบลงอีกครั้ง เหลือเพียงความหนาวเย็นที่คอยกัดกินจิตใจหญิงสาวเท่านั้น
หลี่เหมยลี่พยายามนึกว่าเหตุใดตนเองจึงมาอยู่ที่นี่ หากจำไม่ผิดเธอกระโดดลงไปช่วยเด็กชายที่ลื่นตกลงไปในกระแสน้ำป่า ซึ่งไหลบ่าลงมาท่วมเส้นทางสัญจร ตอนไปเที่ยวล่องแก่งที่น้ำตกล่องละมุน
เธอส่งเด็กคนนั้นเข้าไปใกล้ฝั่งได้อย่างปลอดภัย แต่ตนเอง…
‘ดูเหมือนว่า… ฉันคงจะตายไปแล้วสินะ!’
หญิงสาวโอดครวญอยู่ในใจอย่างรู้สึกแย่ ชีวิตนี้อยู่มาสามสิบปีไม่เคยเสียใจกับการเป็นสาวท้วมมากขนาดนี้
เพราะเป็นสาวร่างใหญ่ทำให้เหล่าเจ้าหน้าที่อุทยานไม่สามารถดึงตัวเธอและเด็กขึ้นจากกระแสน้ำอันเชี่ยวกรากได้ ทั้งที่ผูกเชือกกู้ภัยไว้กับตัวแท้ๆ!
/0/5328/coverorgin.jpg?v=e1e407d4d51280ba97a8c97759e693ea&imageMogr2/format/webp)
/0/6075/coverorgin.jpg?v=db8e354d1846d9ed9f29ca8ee1763c7d&imageMogr2/format/webp)
/0/19521/coverorgin.jpg?v=639bf8258e73d87e425705f2d41e4f1b&imageMogr2/format/webp)
/0/7779/coverorgin.jpg?v=559b0b573b41fe3ee104c69a0360fc83&imageMogr2/format/webp)
/0/10379/coverorgin.jpg?v=c9486eeae3af37a7ee05c98d110a050d&imageMogr2/format/webp)
/0/4326/coverorgin.jpg?v=173701742c27e4a5b5ac688122f19466&imageMogr2/format/webp)
/0/12347/coverorgin.jpg?v=481479eaab3439778dcc299a90f41b54&imageMogr2/format/webp)
/0/4385/coverorgin.jpg?v=18e71f220ad2c0a39d436a2ae6879a5c&imageMogr2/format/webp)