รักโคตรร้าย ผู้ชายพันธุ์ดิบ

ในคุกใต้ดินที่ทั้งมืดและชื้น ตะขอเหล็กหนาสองอันเจาะเข้าไปในเนื้ออย่างรวดเร็ว จากนั้นก็มีเลือดสาดกระเซ็นออกมา มันเจาะเข้าไปในกระดูกไหล่ของเซียวหยี่เกออย่างไร้ความปรานี

“อ้า！”

นางกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด และสะดุ้งทั้งตัวด้วยความหวาดกลัว ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้ตัวของนางสั่นไม่หยุด ดวงตาข้างซ้ายที่บวมเป่งกับรอยแผลเป็นที่คล้ายกับไส้เดือนบนหน้าของนาง เหมือนว่าจะทำให้นางดูน่าสยดสยองน่าหวาดกลัวมากขึ้น และเลือดก็ไหลออกมาตามตะขอจนแดงเต็มพื้น

ผู้ชายสามคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าของนาง เมื่อเห็นสภาพน่าอนาถของนาง เหมือนกับว่าพวกเขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไร

“ทำไม？ ทำไมถึงทำกับข้าแบบนี้？” เซียวหยี่เกออดทนกับความเจ็บปวดที่แทบจะขาดใจตาย เงยหน้าขึ้นมองไปทางพวกเขาด้วยความยากลำบาก พวกเขาคนหนึ่งคือผู้ชายที่นางรักอย่างสุดใจ คนหนึ่งคือท่านพี่ของนาง คนหนึ่งคือเพื่อนที่รักกันมาตั้งแต่วัยเด็ก นางไม่อยากเชื่อว่า พวกเขาจะทำกับนางอย่างโหดร้ายขนาดนี้

เชียนซือเฉินเดินเข้ามาตรงหน้านาง “เกอเอ๋อร์ เจ้าไม่ควรหนี ฝูเอ๋อร์เป็นพี่สาวของเจ้า นางร่างกายอ่อนแอมาตั้งแต่เด็ก แต่เลือดของเจ้ามียาวิเศษปะปนอยู่กว่าร้อยชนิด พิษทั้งปวงไม่สามารถทำอะไรเจ้าได้ แล้วยังสามารถทำให้คนฟื้นคืนชีพได้ หมอหลวงได้บอกแล้วว่า ใช้เลือดในตัวของเจ้าแลกให้กับฝูเอ๋อร์ นางก็จะสามารถมีอายุยืนยาวได้ เจ้าครอบครองตัวตนของฝูเอ๋อร์มานานหลายปี นางไม่เคยตำหนิอะไรเจ้า แล้วยังดีกับเจ้าเป็นอย่างมากด้วย เจ้าเองก็ไม่อยากให้นางเป็นอะไรไป ถูกต้องหรือไหม？ ”

“นางสามารถมีอายุยืนยาว แล้วข้าล่ะ？ ข้าก็ต้องตายอย่างนั้นหรือ？” เซียวหยี่เกอมองผู้ชายที่ตัวเองรักอย่างสุดหัวใจตรงหน้า แต่ในเวลานี้กลับดูแปลกหน้าเป็นอย่างมาก “ท่านพี่ซือเฉิน ท่านบอกเองว่าจะไม่ทำให้ข้าเสียใจ！” นางลองพิษทุกชนิดเพื่อเขาจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด ถึงได้สามารถฝึกตัวเองให้พิษทั้งปวงมิอาจเข้ามากล้ำกลายนางได้ แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นข้ออ้างที่เขาจะนำมาใช้ทำร้ายนาง

“ตั้งแต่ต้น คนที่ข้ารักก็คือฝูเอ๋อร์ เป็นเพราะฝูเอ๋อร์จิตใจดี ไม่อยากทำร้ายเจ้า เลยบีบให้ข้ารับปากกับเจ้า”

“แต่ข้าต่างหากที่เป็นคู่หมั้นของท่าน！” เซียวหยี่เกอเจ็บปวดหัวใจเป็นอย่างมาก เพื่อให้ได้ครองรักกับเขา นางถึงขนาดรับปากข้อเสนอที่เหลวไหลของเขา สองพี่น้องใช้สามีคนเดียวกัน นางยอมถอยให้ครั้งแล้วครั้งเล่า แต่สิ่งที่ได้กลับมากลับเป็นจุดจบแบบนี้

“แต่ข้าไม่ได้รักเจ้าเลย！ แคว้นหลานจ้าวเองก็ไม่มีทางยอมรับพระชายาเอกที่ดวงตาข้างหนึ่งมีแผลเป็น！” ความไร้หัวใจถูกเขียนไว้เต็มใบหน้าที่ครั้งหนึ่งนางเคยคลั่งไคล้

“แต่ดวงตาของข้าพวกท่านเป็นคนบังคับให้ข้ามอบให้กับท่านพี่ และรอยแผลที่หลงเหลืออยู่นี้ก็เป็นเพราะข้าช่วยท่าน！” คำพูดของเขาบาดหัวใจดวงนั้นที่เต็มไปด้วยรูพรุนของเซียวหยี่เกออีกครั้ง

เชียนซือเฉินบ่ายหน้าหนี ไม่มองนางอีก “เกอเอ๋อร์ ทั้งหมดก็เป็นข้าที่ผิดต่อเจ้า เจ้าวางใจได้ รอวันหน้าหลังจากที่ข้าได้ขึ้นครองบัลลังก์แล้ว ก็จะมีคำสั่งให้แต่งตั้งเจ้าเป็นพระชายาเอก ฝังศพของเจ้าไว้ในสุสานเชื้อพระวงศ์ อีกร้อยปีข้างหน้า ข้ากับฝูเอ๋อร์ก็จะฝังที่เดียวกับเจ้า ถึงตอนนั้นพวกเราก็จะสามารถอยู่ด้วยกันอีกครั้ง” เขาช่างแสดงความไร้ยางอายออกมาจนถึงขีดสุดจริง ๆ ！

“ท่านพี่ซือเฉิน มีวิธีที่จะช่วยพี่สาวของข้าตั้งมากมาย ข้าไม่อยากตายจริง ๆ ...” เซียวหยี่เกอไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่า ผู้ชายที่ตัวเองรักด้วยชีวิตจะทำกับนางเช่นนี้ สัญชาตญาณของการร้องขอชีวิต ทำให้นางรู้สึกกลัวขึ้นมา

ฉู่เทียนฉีที่อยู่ข้าง ๆ กลัวว่าเชียนซือเฉินจะใจอ่อน ก็เร่งเร้าขึ้นอย่างรีบร้อน “องค์รัชทายาท ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาลังเล เราสามารถรอได้ แต่ฝูเอ๋อร์รอไม่ไหวอีกแล้ว”

“ท่านพี่ ข้าก็เป็นน้องสาวของท่านพี่ ตอนนั้นท่านพี่ให้ข้าควักดวงตาของข้ามอบให้กับพี่สาว ท่านพี่บอกว่าจะดูแลข้าตลอดไป ทำไมท่านพี่ถึงทนทำร้ายข้าได้ถึงเพียงนี้？” เซียวหยี่เกอมองผู้ชายที่เคยรักและห่วงใยนางมาโดยตลอดแล้วรู้สึกเจ็บปวดหัวใจเป็นอย่างยิ่ง

ฉู่เทียนฉีทำเสียงฮึดฮัดออกมา แล้วพูดขึ้นด้วยสายตาที่เย็นชาว่า “ถ้าไม่ใช่เพราะฝูเอ๋อร์ เด็กนอกคอกอย่างเจ้าที่ไม่รู้ว่าโผล่มาจากที่ไหน ก็คู่ควรเรียกข้าว่าท่านพี่ด้วยหรือ เจ้าขโมยชีวิตของฝูเอ๋อร์ไปสิบกว่าปี ก็ถึงเวลาที่ต้องคืนให้นางแล้ว！”

“พวกท่านแต่ละคนพูดว่าข้าขโมยชีวิตของนาง แต่นั่นเป็นความผิดของข้าด้วยหรือ？ ทำไมพวกท่านถึงเอาความผิดทั้งหมดมาให้ข้า？” ที่แท้ ที่พวกเขาดีกับนางทุกอย่าง ก็เพื่อเซียวหยี่ฝูเท่านั้น นางเอาสายตาที่เป็นความหวังสุดท้ายมองไปทางผู้ชายอีกคนหนึ่ง “ท่านพี่เฟิง แล้วท่านล่ะ？ ท่านก็คิดแบบนี้เหมือนกันใช่หรือไม่？ ” นี่เป็นความหวังสุดท้ายของนาง นางภาวนาในใจ

แต่คำพูดของหนิงเฟิงต่อจากนี้กลับทำให้หัวใจของนางตกลงไปในหุบเหวลึกอีกครั้ง ：“เซียวหยี่เกอ ฝูเอ๋อร์มีบุญคุณช่วยชีวิตข้า เจ้ากับข้ามีอะไรหรือ？ ถ้าไม่เพราะรู้ว่าเลือดในตัวของเจ้ายังมีประโยชน์กับฝูเอ๋อร์อยู่บ้าง ข้าคงไม่มีทางชายตามองเจ้าด้วยซ้ำ！”