นิยาย ขุมนรกทั้ง7 อ่านฟรี

เกิดใหม่ในฐานะคุณหนูตระกูลพาน

จะมีสิ่งใดน่าทุกข์ใจไปมากกว่าการถูกคนในครอบครัวรังเกียจภายหลังจากมารดาเสียชีวิตเด็กน้อยอายุห้าขวบต้องพยายามดิ้นรนเอาชีวิตรอดพร้อมกับน้องสาวที่พึ่งลืมตาดูโลกอีกทั้งน้องชายฝาแฝดที่พึ่งเกิดมายังถูกพรากไป หลี่อันหนิง เด็กสาวผู้เกิดมาพร้อมกับโชคชะตาที่ไม่เหมือนผู้ใดนอกจากต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอดจากคนในครอบครัว ตลอดชีวิตนางยังไม่เคยได้รับอุ่นไอจากผู้เป็นบิดาที่ยังเหลืออยู่ จนกระทั่งลมหายใจสุดท้ายของชีวิต นางก็ยังไม่รู้เลยว่าเหตุใดสวรรค์ถึงได้กำหนดชะตาชีวิตเช่นนี้ให้กับตน เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เด็กสาวพบว่าตนเองกลับมายังอดีตในช่วงเวลาที่ทุกอย่างสามารถแก้ไขได้ พร้อมกับความสามารถที่ไม่มีมนุษย์คนไหนทำได้เหมือนอย่างนาง หลี่อันหนิงได้เริ่มวางแผนแก้แค้นให้กับตนและช่วยเหลือน้องทั้งสองมิให้มีชะตากรรมดั่งชาติที่แล้ว ************************************************************ “ท่านแม่!! ท่านแม่!! ตื่นสิเจ้าคะ นอนที่นี่ไม่ได้นะเดี๋ยวจะไม่สบายเอา” ร่างเล็กแกรนแกะเอาเสื่อที่ห่อม้วนร่างของมารดาออก ก่อนจะเขย่ากายที่เย็นชืดไปนานแล้วของนาง ทว่าในระหว่างที่สายฝนกำลังเทกระหน่ำลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา เสียงร้องแผ่วเบาราวกับลูกแมวน้อยก็ดังขึ้น หลี่อันหนิงมองไปยังช่วงขาของมารดาเห็นบางสิ่งกำลังขยับไหว นางจึงเลิกชุดสีขาวที่เปรอะเปื้อนไปด้วยโลหิตของมารดาขึ้น บัดดลร่างเล็กของเด็กทารกที่กำลังดิ้นรนเอาชีวิตรอดก็ปรากฏแก่สายตา ด้วยสัญชาตญาณ เด็กน้อยในวัยห้าขวบรีบถอดเสื้อคลุมด้านนอกอันเปียกชื้นไปด้วยละอองน้ำฝนออกมาห่อร่างเล็กของน้องสาวเอาไว้ ส่วนตนเองก็เอาแต่เอ่ยพึมพำว่า ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร พี่สาวจะดูแลน้องเอง หลี่อันหนิงกอดเด็กทารกเอาไว้ในอ้อมแขน ใช้ร่างกายเล็กจ้อยของตนกำบังลมฝนให้น้องน้อยอย่างกล้าหาญ ******************************************************** ร่างเล็กนั่งตากฝนอยู่บนเขาเป็นเวลาเนิ่นนาน เพราะหาหนทางกลับเรือนเฉกเช่นผู้ใหญ่ไม่ได้ กายของเด็กน้อยเริ่มสั่นสะท้านเสียงฟันของนางกระทบกันดังกึกกัก ก่อนสติสุดท้ายของเด็กหญิงจะดับวูบไป หลี่อันหนิงคล้ายมองเห็นมารดาของตนที่นอนอยู่เบื้องหน้าลุกขึ้นมาตระกองกอดนางเอาไว้แนบอก ก่อนกระซิบน้ำเสียงอ่อนโยนว่า ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร แม่อยู่นี่แล้ว เสียงเพลงกล่อมเด็กที่มารดาเคยร้องกล่อมตนยามค่ำคืนยังคงดังก้องประทับในโสต หลี่อันหนิงหลับไปทั้งรอยยิ้มโดยไม่รู้ว่าเกิดสิ่งใดขึ้นต่อจากนั้น

ดาวน์โหลดนิยายได้ที่ App

• ACTION •

เจ็ดปีก่อนหน้าที่น้ำอุ่นจะเข้ามาอยู่ที่คฤหาสน์หลังนี้...

เด็กน้อยและชายวัยกลางคนเดินจูงมือกันมาขอข้าวบ้านคนรวยกินสภาพของทั้งคู่ดูอิดโรยเพราะอดอาหารมาหลายวันแล้ว และสิ่งที่ประทังชีวิตคนทั้งคู่ให้อยู่ลอดได้ถึงเวลานี้ก็คงจะเป็นเศษอาหารจากถังขยะข้างทาง

“ขอข้าวเราพ่อลูกกินหน่อยได้ไหมครับ...ให้ลูกผมกินคนเดียวก็ได้” ชายวัยกลางคนพูดบอกหญิงสาวใช้ที่กำลังให้อาหารหมาอยู่ที่ข้างรั้วบ้าน เขาพูดพลางมองอาหารในจานข้าวหมา

“เข้ามาสิ” หญิงสาวสูงอายุพูดบอกพ่อลูกที่ยืนอยู่ข้างรั้วบ้านด้านนอกให้เข้ามาด้านในก่อนจะออกคำสั่งกับสาวคนใช้อีกคนด้วยตำแหน่งที่สูงชั้นกว่า “ไปเอากับข้าวในครัวมาให้พวกเขา”

ทันทีที่ได้เศษอาหารจากบ้านคนรวยพวกเขาสองคนพ่อลูกก็รีบยัดมันเข้าปากด้วยความกระหายหิวทั้งข้าวและน้ำถูกสลับกลืนลงคอทั้งสองพ่อลูก คนเป็นพ่อกินข้าวไปพลางน้ำตาไหลไปก่อนจะพนมมือก้มลงกราบเท้าหญิงสูงอายุใจดีที่ให้อาหารมื้อนี้ที่เป็นมื้ออาหารต่อชีวิตของตนและลูกสาวได้ไปอีกวัน “ขอบคุณมากนะครับคุณผู้หญิง” ชายวัยกลางคนพูดให้เกียรติด้วยความเคารพอย่างสูงกับหญิงผู้นั้น

“คุณหญิงอะไรเล่า ฉันก็เป็นแม่บ้านนี่แหละ”

“ถ้าไม่มากเกินไปผมขอฝากลูกสาวไว้ที่นี่สองสามวันจะได้ไหมครับ ผมจะไปหารับจ้างทำงานแล้วเดี๋ยวได้เงินผมจะกลับมารับลูก” คนเร่ร่อนพูดขอทั้งน้ำตาอย่างไร้หนทางกับหญิงผู้ใจบุญ

หญิงสูงอายุหยุดคิดไตร่ตรองอยู่พักหนึ่งก่อนจะตอบตกลงไปเพราะเห็นใจในความยากจนไร้ซึ่งหนทางของคนทั้งคู่ “สองสามวันนะ…ฉันจะดูแลให้ จะให้ข้าวยัยหนูมันกินไม่ต้องห่วง” หญิงสูงอายุรับปากกับชายเร่ร่อนเพราะสงสารสองพ่อลูก

“ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมาก ฮือๆ” มือสองข้างพนมก้มลงกราบเท้าผู้มีพระคุณอีกครั้งก่อนจะคว้าตัวลูกสาวมากอดไว้เพื่อล่ำลา

“ฮึกๆ พ่อจะไปไหน” เด็กสาวร้องไห้สะอึกสะอื้นพรางถามพ่อของเธอทั้งน้ำตา

“ไม่เป็นไรนะน้ำอุ่นเดี๋ยวพ่อรีบกลับมา หนูอยู่ที่นี่จะมีข้าวกินเชื่อพ่อนะ” มือหนาสกปรกลูบลงที่หัวของเด็กสาวอย่างอบอุ่นแม้เป็นมือที่เลอะเทอะเด็กสาวก็ยังดึงมือของพ่อเธอเข้ามาจูบเพื่อให้กำลังใจพ่อของเธอ “ฮึกๆ ทำตามที่พ่อบอกนะเด็กดี”

“ค่ะ น้ำอุ่นจะเป็นเด็กดีจะอยู่รอพ่อที่นี่ไม่ไปไหนนะ สามวันใช่ไหมคะ?” เสียงเด็กน้อยเอ่ยถามพ่อของเธอด้วยความไว้เนื้อเชื่อใจว่าพ่อของเธอจะกลับมารับเธอตามที่นัดหมายกันไว้ในอีกสามวันข้างหน้า

“สามวันพ่อจะกลับมารับน้ำอุ่นรอพ่อนะ” นั่นเป็นประโยคสุดท้ายที่เด็กน้อยได้ยินจากคนเป็นพ่อ ก่อนที่เขาจะจากไปนานแสนนาน…

เจ็ดปีต่อมา...

“น้ำอุ่น มาหายายหน่อยซิ๊” เสียงแม่บ้านวัยสูงอายุเรียกหาเด็กสาวเร่ร่อน ที่ตอนนี้กลายเป็นหลานสาวสุดที่รักของเธอไปแล้วหลังจากที่อาศัยอยู่ที่นี่นานถึงเจ็ดปี จากตอนนั้นที่เธอมีอายุเพียงแค่สิบสองปีเท่านั้นจนตอนนี้เริ่มโตเป็นสาวและอยู่ในช่วงวัยสิบเก้าย่างเข้ายี่สิบปีในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้

“จ๋ายาย~” เจ้าของเสียงหวานขานรับ

อ่านเลย

ขุมนรกทั้ง7

เกิดใหม่ในฐานะคุณหนูตระกูลพาน

สาวใช้ของคุณชายทั้ง7

7 วัน ขอฉันได้ฝัน