วิกฤตรักสัมผัสอันตราย

หลินซือเยว่ผู้นี้ มีสามชะตาในคราเดียว

มาชาวีร์

หลังผ่าตัดนักพรตเฒ่าผู้หนึ่งนั้น นางวูบหมดสติและเสียชีวิตลงไป ลืมตาตื่นขึ้นมาอีกที ก็อยู่ในร่างของคุณหนูปัญญาอ่อนที่มีชื่อเดียวกันผู้นี้เสียแล้วทั้งยังจำอดีตชาติยามเป็นปรมาจารย์เต๋าได้อีกด้วย +++ 1 : ไล่ออกจากอารามไท่ผิงกวน แคว้นจิ้น ราชวงศ์เซวียน อารามไท่ผิงกวน “ไป ๆ อาจารย์ขับไล่พวกท่านออกจากอารามแล้ว อย่าได้มาเหยียบที่นี่อีก” “ศิษย์พี่รองรีบปิดประตูเร็วเข้า !” ตุบ ! ห่อผ้าสองห่อถูกโยนออกมาจากประตูอาราม ปัง ! ตามด้วยเสียงปิดประตูลงสลักอย่างหนาแน่น สตรีนางหนึ่งยืนตัวตรงเป็นสง่า เสื้อผ้ากับเส้นผมของนางปลิวไสวดั่งไผ่ลู่ลม หลินซือเยว่เงยหน้าขึ้นมองป้ายชื่ออารามไท่ผิงกวนด้วยสายตาเลื่อนลอย อาศัยอยู่ที่นี่มานานเท่าใดแล้วนะ บางครั้งนางเองก็ลืมเลือนวันเวลาไปเหมือนกัน “คุณหนูเจ้าคะ ศิษย์น้องทั้งสองของท่านทำเกินไปแล้วนะเจ้าคะ เหตุใดถึงไล่พวกเราสองคนออกจากอารามได้เล่า” เผิงฉือกระทืบเท้าเบา ๆ ตรงไปฉวยห่อผ้าทั้งสองบนพื้น ขึ้นมาคล้องแขนตัวเองไว้ “หากไม่ได้รับคำสั่งจากอาจารย์ ศิษย์น้องทั้งสองคงไม่กล้าขับไล่ข้าออกจากอารามหรอก” น้ำเสียงของนางสงบนิ่งฟังแล้วสบายหูยิ่งนัก หาได้มีความโกรธเกลียดแต่อย่างใด “นั่นรถม้า” นิ้วเรียวสวยชี้ไปยังรถม้าคันที่มีคนนั่งเฝ้าอยู่ “ป้าเผิงไปถามดูว่าใช่รถม้าของเราหรือไม่” เผิงฉือไม่รอช้ารีบตรงไปหาคนเฝ้ารถม้าที่อยู่ใต้ต้นไผ่ในทันที ไม่ช้านางก็กลับมาพร้อมกับรอยยิ้มนิด ๆ “เป็นรถม้าของเราจริง ๆ เจ้าคะคุณหนู คนขับบอกว่าเป็นคนของตระกูลหลินเจ้าค่ะ ได้รับคำสั่งจากท่านพ่อของคุณหนู ให้มารับคุณหนูกลับตระกูลหลินเพื่อไปแต่งงานเจ้าค่ะ” “กลับไปแต่งงานนี่เอง” นางเอ่ยเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่ หันหลังกลับไปทางประตูอาราม ประสานมือค้อมตัวคำนับลาอาจารย์ เผิงฉือเห็นเช่นนั้นก็อดที่จะคำนับตามนางไม่ได้ ภายในอารามไท่ผิงกวน “อาจารย์เหตุใดถึงไม่บอกลากับศิษย์พี่ใหญ่ไปตรง ๆ ล่ะ ทำเช่นนี้นางไม่โกรธท่านไปจนวันตายเลยรึ” เหอกุ้ยแม้มีอายุยี่สิบแปดปีแล้ว ทว่าเขากราบเป็นศิษย์เจ้าอาวาสชุนหวังเหล่ยหลังสตรีผู้นั้น จึงได้เป็นเพียงแค่ศิษย์พี่รองเท่านั้น “นั่นสิอาจารย์ ศิษย์พี่ใหญ่นางไม่เคยออกจากอารามไปไหนไกล ท่านทำเช่นนี้ไม่ใช่ขับไล่นางไปสู่ความตายหรอกรึ” จางเจียเฟิ่งเห็นด้วยกับศิษย์พี่รองของเขา “ให้มันน้อย ๆ หน่อยเจ้าศิษย์โง่ทั้งสอง พวกเจ้าคิดว่าอารามไท่ผิงกวนแห่งนี้ สามารถอยู่รอดมาได้เพราะใครกัน หากไม่ใช่เพราะฝีมือของศิษย์พี่ใหญ่ของพวกเจ้า เห็นนางเงียบ ๆ แบบนั้น ความคิดนางกว้างไกลยิ่งนัก อาจารย์อย่างข้ายังเทียบนางไม่ติดด้วยซ้ำไป” เจ้าอาวาสชุนปีนี้อายุอานามปาเข้าไปหกสิบห้าปีแล้ว ทว่าร่างกายยังแข็งแรง อารามเต๋าแห่งนี้มีวิถีแบบไม่เคร่งครัด ใช้ชีวิตเยี่ยงฆราวาสผู้หนึ่ง สามารถแต่งงานมีครอบครัวได้ “อาจารย์นางอยู่ในอารามวาดยันต์กันภัยให้ชาวบ้านที่มากราบไหว้ ตั้งโต๊ะรักษาโรคภัยให้ผู้คนในตัวอำเภอฝู แต่หนนี้นางต้องกลับบ้านไปเพื่อแต่งงาน นางบริสุทธิ์ถึงเพียงนั้นมิถูกสามีจับกลืนกินจนไม่เหลือกระดูกหรอกรึ” เหอกุ้ยนึกภาพเทพเซียนผู้สูงส่งอย่างหลินซือเยว่ หากต้องร่วมเตียงกับบุรุษหยาบกระด้าง เพียงเท่านั้นเขาก็ทำใจไม่ได้จริง ๆ แทบอยากจะไปแย่งตัวศิษย์พี่ใหญ่ของตัวเองกลับคืนมา “เลิกคร่ำครวญได้แล้ว กลับไปกวาดลานอารามกับตรวจดูน้ำมันตะเกียงให้เรียบร้อย ศิษย์พี่ใหญ่ของพวกเจ้าไม่อยู่ เจ้าทั้งสองต้องรีบร่ำเรียนศึกษาหาความรู้ อารามไท่ผิงกวนจะได้เจริญรุ่งเรืองในภายภาคหน้าต่อไปได้” เจ้าอาวาสชุนทำเสียงดังใส่ลูกศิษย์ทั้งสอง “ไป ๆ ข้าจะสวดมนต์” โบกมือไล่ทั้งคู่ให้ออกจากห้องสวดมนต์ไป เจ้าอาวาสชุนรีบลุกไปปิดประตูลั่นกลอน ท่าทางลุกลี้ลุกลนจนผิดปกติ ย่องเบา ๆ ไปที่ใต้เตียงนอน ดึงหีบไม้เก่าเก็บออกมา ครั้นกดสลักเปิดออก ก็พบตั๋วเงินจำนวนสามพันตำลึงอยู่ในนั้น ตระกูลหลินที่ไม่ได้บริจาคน้ำมันตะเกียงมาหลายปี จู่ ๆ ก็ส่งตั๋วเงินมาให้ พร้อมกับขอรับคนกลับไปเพื่อแต่งงาน ช่วงนี้ชาวบ้านมาทำบุญที่อารามน้อยลง หลินซือเยว่ก็ไม่รู้ว่าเกิดอันใดขึ้นกับนาง ถึงไม่ยอมลงจากอารามไปรักษาผู้คน รายได้เลยหายหดแทบจ่ายอาหารการกิน(สุรานารี)ไม่พอ ตั๋วเงินสามพันตำลึงนี่มาได้ทันเวลาพอดี ! แครก ๆ ๆ ๆ เสียงกวาดลานหน้าอารามดังขึ้นพร้อมกับเสียงบ่นของเหอกุ้ย “ข้ารู้ว่านางเก่งเอาตัวรอดได้ ข้าเพียงไม่อยากให้นางไปก็เท่านั้น” “ศิษย์พี่รองท่านอย่าได้เสียใจไปเลย ไม่ใช่ว่ามีแต่นางที่ต้องแต่งงานมีครอบครัว ท่านเองก็เถอะที่บ้านส่งคนมารับทุกปีไม่ใช่รึ” จางเจียเฟิ่งรู้ดีว่าตนและเหอกุ้ย ถูกครอบครัวลงโทษด้วยการส่งมาอยู่ยังอารามแห่งนี้ ทว่าเพียงชั่วคราวเท่านั้น “ตัวข้านั้นไม่เป็นไรหรอก เจ้านั่นแหละศิษย์น้องสาม ข้าได้ยินว่าที่บ้านของเจ้า เพิ่งหาคู่หมั้นหมายคนใหม่ให้เจ้าอีกคนแล้วไม่ใช่รึ” สองศิษย์พี่น้องหยุดกวาดลานอาราม แล้วหันหน้าไปมองตากัน จากนั้นพวกเขาก็ถอนหายใจดัง ๆ พร้อมกัน ไม่มีศิษย์พี่ใหญ่อยู่ด้วย นับจากนี้ไปยามทำความผิดใครจะออกหน้าคอยช่วยเหลือ ยามเงินหมดใครจะให้หยิบยืม ยิ่งคิดพวกเขาก็ยิ่งไม่สบายใจเป็นอย่างมาก บนถนนมุ่งหน้าสู่เมืองหลวง รถม้าไม้ธรรมดาไม่เล็กไม่ใหญ่ ไร้ป้ายชื่อตระกูลบอกกล่าว คล้ายไม่อยากให้ผู้อื่นล่วงรู้ว่าคนที่นั่งอยู่ด้านในเป็นใคร เผิงฉือพยายามหลอกถามคนขับรถม้าอยู่หลายหน ถึงสถานการณ์ของตระกูลหลินในยามนี้ นางไม่เคยไปที่นั่นมาก่อนไม่รู้จักใครสักคน คนขับรถม้าตอบว่า เขามีหน้าที่มารับคุณหนูรองกลับบ้านเท่านั้น เรื่องอื่นนั้นเขาไม่รู้จริง ๆ “ได้ถามหรือไม่ ใช้เวลากี่วันในการเดินทาง” หลินซือเยว่เอ่ยเสียงเนิบ ๆ “ถามแล้วเจ้าค่ะ เขาบอกว่าราว ๆ สิบวันก็ถึงเมืองหลวงแล้ว” “สิบวันเชียวรึ” หลินซือเยว่มองห่อผ้าที่วางอยู่ด้านข้าง มีเพียงของใช้จำเป็นของนางไม่กี่ชิ้น พร้อมกับก้อนเงินจำนวนห้าสิบตำลึง “คงต้องแวะซื้อของในอำเภอฝูเสียก่อน” เผิงฉือรีบเปิดม่านบอกกับคนขับรถม้า แต่เขากลับทำเสียงฮึดฮัดคล้ายไม่พอใจ “เสียเวลาเดินทางเปล่า ๆ” น้ำเสียงเขากระด้างกระเดื่อง

ดาวน์โหลดนิยายได้ที่ App

ปลายมกราคม 2011

กรุงมาดริด ประเทศสเปน

มาดริด เมืองหลวงและจัดว่าเป็นเมืองใหญ่ที่สุดของสเปน ตั้งอยู่ในใจกลางของคาบสมุทรไอบีเรีย ที่นี่จัดเป็นศูนย์กลางของศิลปะ และอุตสาหกรรมต่างๆ นักธุรกิจและมหาเศรษฐีใหม่ของสเปนเกิดขึ้นมหาศาลในทุกปี และหนึ่งในนั้นก็คงหนีไม่พ้น คาร์โลส อะลอนโซ อิเกลเซียส หนุ่มเลือดลาติน สแปนิซ ผิวสีทอง วัยเพียงสามสิบสามปีเศษ ที่ก้าวขึ้นสู่บัลลังก์ผู้ทรงอำนาจที่สุดในสเปน

คาร์โลส อะลอนโซ อิเกลเซียส ถูกจัดอันดับจากนิตยสารระดับโลกว่าเป็นผู้ชายที่ผู้หญิงแทบจะทั้งโลกใฝ่ฝันอยากขึ้นเตียงด้วยมากที่สุด อาจจะเป็นเพราะใบหน้าสี่เหลี่ยมคมคายที่อยู่ในกรอบผมเส้นเล็กสีเข้มที่ผ่านการตัดแต่งมาอย่างประณีตจากช่างฝีมือเยี่ยม หรืออาจจะเป็นเพราะนัยน์ตาคมจัดสีน้ำเงินที่เต็มไปด้วยความเลือดเย็น ไร้หัวใจ หรือบางทีอาจจะเป็นเพราะริมฝีปากสีสดบางเฉียบที่อยู่ใต้จมูกโด่งงามที่เจือความเยาะหยันไว้ตลอดเวลานั่น

แต่ไม่ว่าจะเป็นเพราะส่วนไหนของใบหน้าสมบูรณ์แบบ ไร้ที่ตินี้ ผู้หญิงทั้งโลกก็ไม่เคยลดความคลั่งไคล้ที่มีต่อเทพบุตรมารนามว่า คาร์โลสลงเลย จะเห็นได้ชัดเจนจากการขึ้นอันดับสูงสุดของผู้ชายในฝันของสาวทั้งโลกมายาวนานถึงห้าปีซ้อนเลยทีเดียว

ไม่มีใครก้าวขึ้นมาวัดรอยเท้ากับเขาได้...

ผู้ชายที่ทั้งอำมหิต แต่ขณะเดียวกันก็เต็มไปด้วยความเซ็กซี่ เร้าร้อน ร่างกายที่สมบูรณ์แบบ แกร่งกำยำไปทั่วทั้งร่าง ทำให้ผู้หญิงน้ำลายหกได้ไม่ยาก จะเห็นได้จากรูปแอบถ่ายของปาปารัซซี่ที่ถ่ายได้ตอนที่เขากำลังขึ้นจากสระว่ายน้ำในหาดส่วนตัวเมื่อสองเดือนที่ผ่านมา ภาพพวกนั้นขายหมดล้านก๊อปปี้ได้ภายในไม่ถึงสิบนาทีและมีการพิมพ์ซ้ำมากหลายพันครั้ง และตอนนี้มันก็กลายเป็นภาพหายากที่สุดในโลกไปเสียแล้ว

แต่คาร์โลสไม่ได้ดีใจกับสิ่งเหล่านั้นแม้แต่น้อย... เขากลับรู้สึกขยะแขยงสตรีเหล่านั้นจนแทบจะอาเจียน พวกหล่อนก็ไม่ต่างไปจากพวกปลิง พวกทาก ที่หวังจะใช้เรือนร่างไต่ลงไปในถังข้าวสารทองคำของเขา

แต่... ฝันไปเถอะ

คาร์โลส อะลอนโซ อิเกลเซียส ไม่ใช่หมู ที่ใครจะจับได้ง่ายๆ และการแต่งงานก็ไม่เคยอยู่ในหัวของเขามาก่อน

แม้จะมีผู้หญิงเข้ามาในชีวิตมากมาย แต่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้ผู้ชายที่มีสัญชาตญาณนักล่าอย่างเขายอมสยบได้เลยแม้แต่คนเดียว แค่หนึ่งคืนบนเตียงในเพ้นต์เฮาส์สุดหรู และหลังจากนั้นทุกอย่างก็จบลงด้วยการจ่ายเงินจำนวนมากพอที่จะทำให้ผู้หญิงหิวเงินพวกนั้นยอมจากไปแต่โดยดี

รอยยิ้มเหยียดหยันที่มักจะผุดที่มุมปากหยักสวยเป็นนิจโค้งขึ้นน้อยๆ เมื่อนึกถึงสีหน้าของสตรีเหล่านั้นยามได้รับเช็คจำนวนหลายหมื่นยูโรจากเขา พวกหล่อนก็ไม่ต่างจากสินค้าที่ถูกซื้อมาบำบัดความใคร่ จากนั้นก็ถูกเขี่ยทิ้งไม่ต่างจากกระดาษชำระ

ชายหนุ่มผละจากวิวตรงหน้าเดินกลับมานั่งที่โต๊ะไม้มะฮอกกานีโบราณภายในห้องทำงานแสนหรูหราของตัวเอง ที่ตั้งอยู่ชั้นบนสุดของ อาวิลล่า อะลอนโซ บริษัทยักษ์ใหญ่ที่มีเขาเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ที่สุด อาวิลล่า ทำเงินได้มหาศาลทุกปีตั้งแต่เปิดดำเนินการ

เอ็ดสัน อะลอนโซ โดนาส และ มารีอา อิเกลเซียส บัลเดส บิดามารดาของเขาที่ล่วงลับไปแล้วเกือบสิบปีได้มอบธุรกิจคมนาคมนี้ไว้ในมือของเขา โดยหวังว่าลูกชายคนนี้จะทำให้มันยิ่งใหญ่ได้ และทุกอย่างมันก็เป็นความจริง คาร์โลสไม่ได้ทำให้ท่านทั้งสองผิดหวัง เพราะเพียงแค่ไม่กี่ปีที่เข้ามาบริหารงาน ชายหนุ่มก็กลายเป็นเจ้าพ่อแห่งธุรกิจสื่อสารและคมนาคมผู้ทรงอิทธิพลที่สุดในสเปนและในโลกตะวันตกได้อย่างง่ายดาย

ด้วยจิตวิญญาณของผู้ล่า คาร์โลส ไม่เคยปล่อยให้คู่แข่งมีโอกาสหายใจแม้แต่เฮือกเดียวในการประลองกันในสนามธุรกิจ ชายหนุ่มเด็ดหัว พร้อมกับขยี้คู่แข่งจนแหลกเหลวคามืออย่างเลือดเย็น จนความเหี้ยมโหด ไร้ความปรานีของเขาเป็นที่กล่าวขานไปทั่วโลก และด้วยผลพ่วงนี้จึงไม่มีใครหน้าไหนกล้าเข้ามารุกล้ำอำนาจของเขาเลยแม้แต่คนเดียว

มือใหญ่สีทองค่อยๆ เปิดแฟ้มรายชื่อบริษัทที่น่าสนใจในแถบเอเชีย นัยน์ตาคมกริบที่เหล่าอิสตรีขนานนามให้ว่า ‘เทพบุตร’ แต่คู่แข่งในโลกธุรกิจกลับขนานนามให้คาร์โลสว่า ‘จอมมาร’ ไล่ไปตามตัวอักษรยาวเหยียด หน้าแล้วหน้าเล่าก่อนจะมาหยุดที่บริษัทซัน กรุ๊ป จำกัด ที่ตั้งอยู่ในประเทศไทย

“ซัน กรุ๊ปหรือ น่าสนใจ...”

ชายหนุ่มพึมพำเบาๆ ก่อนจะพลิกไปหน้าถัดไปเพื่ออ่านรายละเอียดของซัน กรุ๊ป และรอยยิ้มอำมหิตก็ผุดขึ้นที่มุมปากหยักสวยของคาร์โลส มือใหญ่เอื้อมไปกดอินเตอร์คอม พร้อมทั้งออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงทรงอำนาจกับเลขาสาวหน้าห้องด้วยความเคยชิน

“มิสเทเรซ่า ผมต้องการติดต่อกับเจ้าหนี้ของซัน กรุ๊ป ไทยแลนด์เดี๋ยวนี้...”

อ่านเลย