สีสันของเธอ

ชายหนุ่มย่นหัวคิ้วอย่างแปลกใจ เขาตั้งใจเงี่ยหูฟังเมื่อรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงเด็กร้อง ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่สามารถเกิดขึ้นได้ในคฤหาสน์ของเขา ที่นี่ไม่มีเด็ก หรือแม้เพียงสตรีที่อยู่ในคฤหาสน์ก็ไม่มี เขาไม่นิยมให้อิสตรีมาวุ่นวายกับพื้นที่และอาณาจักรส่วนตัวของเขา ยกเว้นสถานที่ที่เขาจัดไว้สำหรับพวกเธอ ซึ่งก็ไม่ใช่คฤหาสน์คาร์ลอสแห่งนี้

ซันเซส คาร์ลอส เป็นชายหนุ่มเจ้าของส่วนสูงหกฟุตครึ่ง ใบหน้า หล่อเหลาคมคาย ทว่าดวงตาสีมรกตเข้มของเขาแฝงความดุดันและน่ากลัว ภายในดวงตาไม่เคยมีประกายแห่งความสุขในช่วงห้าปีหลัง ทั้งใบหน้า ของเขาก็เรียบเฉยราวกับคนไร้ความรู้สึก

ซันเซสเป็นทายาทผู้สืบทอดเพียงคนเดียวของตระกูลคาร์ลอส เขาและซารีน่าน้องสาวไม่เคยชื่นชอบธุรกิจด้านมืดของบิดา เขาและเธอเลือกเรียนในสาขาที่ตนชื่นชอบ เมื่อเรียนจบชายหนุ่มก็หันมาจับธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ของตนเอง ขณะนั้นซารีน่ายังเรียนอยู่เกรดหก ด้วยอายุที่ห่างกับพี่ชายมากกว่าหนึ่งรอบปี ทำให้ซันเซสกลายเป็นผู้ปกครองของซารีน่า โดยปริยาย เพราะบิดาของพวกเขาไม่มีเวลาแม้กระทั่งนั่งร่วมโต๊ะกับลูกในวันคริสต์มาส

ซันเซสเป็นวิศวกรหนุ่มไฟแรงที่ถูกจับตามอง เมื่อห้าปีก่อนเขากำลังนำพาบริษัทก้าวขึ้นมาในแถวหน้าด้วยวัยเพียงสามสิบต้นๆ ธุรกิจที่สวนทางกับธุรกิจมืดของบิดา หลายคนจับตาปรามาสเอาไว้ว่าบริษัทของเขาต้องมี อลอนโซ่ คาร์ลอสผู้เป็นบิดาคอยหนุนหลัง นั่นทำให้ชายหนุ่มยิ่งถอยห่าง จากบิดาและคาร์ลอส

ความคิดต่างกลายเป็นความห่างเหิน เขาไม่เคยรับรู้และไม่ต้องการจะรับรู้เรื่องราวของคาร์ลอส ปาร์ค จนกระทั่งบิดาของเขาถูกลอบสังหาร น้องสาวหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยในคืนเดียวกันเมื่อห้าปีก่อน

วิศวกรหนุ่มนักบริหารต้องหวนกลับมาจับด้ามปืนล้างแค้นให้บิดาและตามหาน้องสาวอีกครั้ง ตำแหน่งผู้นำคาร์ลอส ประธานบริหารคาร์ลอส ปาร์คถูกส่งต่อมาที่เขาโดยปริยาย

ชายหนุ่มมั่นใจว่าต้องเป็นฝีมือใครบางคน แต่เขาก็ไม่สามารถ หาหลักฐานมาเอาผิดพวกนั้นได้จนกระทั่งถึงตอนนี้ พวกเขาไม่ทิ้งร่องรอย ให้เอาผิดได้เลย และเขาไม่อยากใช้กฎหมู่จัดการ

ห้าปีกับตำแหน่งผู้นำคาร์ลอสที่สร้างตัวขึ้นมาผงาดอีกครั้ง ความโหดเหี้ยมไม่เป็นรองผู้เป็นบิดา แต่คนที่ไม่มีกิจกรรมอื่นอย่างเขา กลับมีอำนาจทรงพลังมากกว่า อลอนโซ่ คาร์ลอสผู้เป็นบิดา แต่...

ห้าปีที่เขาตามหาน้องสาวแทบพลิกแผ่นดิน แต่ก็ไร้ร่องรอยของน้องสาวจนเขาทำใจยอมรับว่าเธออาจจะเสียชีวิตพร้อมกับบิดา หากแต่ยังไม่พบศพที่สามารถยืนยันได้อย่างแน่นอน

ห้าปีกับการเกาะติดตระกูลคาซ่าและเธียร์ แต่ก็ยังไม่มีข้อมูลที่จะเอาผิดพวกเขา ช่วงเวลาโหดร้ายที่ทำให้ชายหนุ่มเกือบคลั่งอยู่หลายหน เพราะมันหมายถึงความสามารถและภาวะผู้นำของเขา มันเป็นปมด้อยเพียงข้อเดียว ที่ฝังอยู่ในใจของชายหนุ่ม เขาเป็นผู้นำที่ทุกคนยกย่องเชิดชู แต่เรื่องตามหาน้องสาว เขายังทำไม่สำเร็จจนปล่อยเวลายืดเยื้อมาจนถึงตอนนี้ เขาจะทน เงยหน้ามองสมาชิกคาร์ลอสอย่างภาคภูมิใจได้อย่างไรกัน

เป้าหมายแรกที่เขายอมรับตำแหน่งเพราะต้องการปิดฉากล้างแค้นครั้งสุดท้าย ก่อนจะวางมือและหวนกลับไปใช้ชีวิตในแบบที่เขาชื่นชอบอีกครั้ง แต่เวลาก็ล่วงเลยมาถึงห้าปี

จนความเป็นตัวตนของเขาถูกตำแหน่งและหน้าที่ปัจจุบันกลืนเอาไว้ ความแข็งกร้าวปิดบังความอ่อนโยนที่เคยมี และแทบไม่มีใครได้เห็นรอยยิ้มของซันเซสอีกเลยหลังจากนั้น

“อุแว้ๆ” เสียงเด็กร้องไห้จ้าดังเข้ามาใกล้ในความรู้สึกของชายหนุ่ม หัวคิ้วของเขาขมวดเข้าหากันและหันไปมองที่บานประตูอัตโนมัติ เพราะรู้ว่าต้นเสียงอยู่ภายนอกบานประตูบานนั้น ในจังหวะที่บานประตูห้องของเขาถูกเปิดออก

ชายหนุ่มที่เข้ามาใหม่โค้งคำนับให้ผู้เป็นนาย ในมือของเขายังถือตะกร้าสานใบใหญ่ที่หุ้มเอาไว้ด้วยผ้าปักฉลุสีขาวคาดชมพู ในตะกร้าใบนั้นห่อหุ้มสิ่งมีชีวิตเอาไว้ และสิ่งมีชีวิตในตะกร้ายังร้องไห้จ้าไม่หยุด แต่กลับยิ่งแผดเสียงร้องหนักขึ้นเรื่อยๆ

“อะไร” คำถามกึ่งคำรามอย่างไม่พอใจเมื่อมีเสียงรบกวนโสตประสาท สายตาคมกริบของเขาหันไปจ้องมองใบหน้าบอดีการ์ดหนุ่มอย่างเอาเรื่อง

เสียงร้องของเด็กทำให้สีหน้าที่เคร่งขรึมของชายหนุ่มดุดันมากขึ้น ในชีวิตของเขาห่างไกลคำว่าเด็กทารกและเด็กมาเกือบยี่สิบปี เพราะเด็กคนสุดท้ายที่เขาสัมผัสคือซารีน่าน้องสาวของเขา ถ้าหากว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ อายุของเธอก็คงจะย่างเข้าปีที่ยี่สิบสามในเดือนหน้า เขาจำได้ว่าตอนซารีน่าเกิด เขากำลังโตเป็นหนุ่มวัยสิบห้า

“เด็กครับ” อดัมตอบกลับผู้เป็นเจ้านาย ขณะที่ยกตะกร้าชูขึ้นเล็กน้อยให้ซันเซสมองเห็นใบหน้าของหนูน้อยที่อยู่ในตะกร้า