ครั้งแรกของผู้หญิง จำเป็นต้องมอบให้กับชายอันเป็นที่รักเท่านั้นหรือ?
วินาทีที่สัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรง หลินซีก็รู้ว่าเธอไม่มีโอกาสอีกต่อไปแล้ว
เมื่อเผชิญหน้ากับการล่วงละเมิดจากชายแปลกหน้า เธอร้องไห้จนภาพตรงหน้าพร่ามัว แต่ก็ยังคงพยายามจะหนี ทว่าร่างกายที่อ่อนแรงจนแทบหมดสติกลับไร้เรี่ยวแรงโดยสิ้นเชิง ทำได้เพียงยอมจำนนต่อความเป็นจริง และปล่อยให้ความสิ้นหวังกลืนกิน
เมื่อรู้ว่าหมดหนทางแล้ว หลินซีกัดฟันซ่อนความเปราะบางของเธอไว้ข้างใน แล้วพูดออกมาด้วยเสียงที่แหบพร่า “ใส่ถุงยางด้วย”
ชายที่อยู่บนร่างเธอชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เพียงแต่การกระทำกลับหยาบกระด้างและไร้ความรู้สึกมากขึ้น
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ ทุกอย่างถึงได้จบลง
หลินซีถูกดูดกลืนเรี่ยวแรงไปจนหมดสิ้นแล้วเธอก็ผล็อยหลับไป เมื่อตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้นห้องสวีทก็ว่างเปล่า มีเพียงเตียงนอนที่ยับยู่ยี่และร่างกายที่ปวดเมื่อยเป็นเครื่องย้ำเตือนว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้คือเรื่องจริง
งานสังสรรค์ที่ถูกวางแผนไว้ล่วงหน้า เธอถูกคะยั้นคะยอให้ดื่มเหล้าจนแทบจะหมดสติ ก่อนจะถูกส่งมาที่นี่เพื่อให้ชายแปลกหน้าย่ำยี
ในช่วงเวลาคับขัน เธอไร้หนทางขอความช่วยเหลือ นึกถึงมู่จิ่วเซียว สามีของเธอที่กลับมาจากต่างจังหวัดในวันนั้น เธอส่งข้อความขอความช่วยเหลือครั้งแล้วครั้งเล่า โทรศัพท์ครั้งแล้วครั้งเล่า ในที่สุดสายสุดท้ายเขาก็ตอบรับ แต่กลับพูดออกมาเพียงประโยคเดียวว่า “ผมยุ่งมาก คุณแจ้งตำรวจเถอะ”
จนถึงตอนนี้ คำพูดที่ไร้หัวใจและเย็นชาของเขายังคงก้องอยู่ในใจของหลินซี
มันช่างบาดลึก เจ็บปวดถึงขั้วหัวใจ เขาย่ำยีความรักและศักดิ์ศรีที่เธอมีมานานหลายปีจนยับเยินไม่เหลือชิ้นดี
เธอฝืนยิ้มเยาะออกมาเล็กน้อย ความเศร้าหมองในดวงตาค่อย ๆ ถูกแทนที่ด้วยความชาชิน ก่อนจะเลิกผ้าห่มแล้วลุกขึ้นจากเตียง
นามบัตรใบหนึ่งร่วงลงบนพื้น
หลินซีชะงัก ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบมันขึ้นมา และเมื่อเห็นตัวอักษรพิเศษบนนั้น เธอก็รู้สึกเย็นยะเยือกไปทั้งตัว
——มู่ซือ กรุ๊ป
เมื่อคืนมืดสนิท เธอมองเห็นหน้าตาของคนคนนั้นได้ไม่ชัดเจน แต่คาดไม่ถึงเลยจริง ๆ ว่าจะเป็นคนของมู่จิ่วเซียว
ถ้าอย่างนั้น แผนการในครั้งนี้เกี่ยวข้องกับมู่จิ่วเซียวด้วยหรือเปล่า?
……
เมื่อกลับมาถึงคฤหาสน์ที่เย็นยะเยือก หลินซีเห็นรองเท้าและเสื้อโค้ทแสนคุ้นตาที่หน้าประตู ก็รู้ว่ามู่จิ่วเซียวกลับมาแล้ว เธอตกอยู่ในภวังค์ชั่วขณะ