แค้นแสนรัก
อสักครู่เกิดอะไรขึ้นกับเธอ พร้อมกับมองไปรอบด้านอย่างสำรวจว่าเธออยู่ที่ไหน ร่างบางลุกขึ้นนั่งทั
ู่ไหน แล้วเสื้อนี้ข
ญิงสาวที่รัวคำถามใส่เธอพ
้นขึ้นมาก็ถ
แล้วฉันมาอยู
ข้าใจอาชีพสำคัญแบบฉันหรอก ว่าแต่หล่อนเถอะมาที่นี่ได้ไง อย่าบอกนะว่าคุณลันไปหิ้วหล่อนมาหล่อนนี่วอนหาเรื่องใส่ตัวเสียแล้ว ไ
ถึงลวรรษ นี่เธอมาถึงถิ่นของลวรรษแล้วใช่ไหม แต่ว่าที่ผู้หญิงคนนี้พูดบอกว่าคุณลันมีเจ้าของแล้วหมายความว่าอย่างไร หัวใจดวงน้อ
สร็จหร
ัวเมื่อได้ยินเสียงห้
อยแล้วค่
ัวว่าตัวเองกลั้นลมหายใจตั้งแต่เมื่อไร ก่อนจะช้อนตาขึ้นมองหน้าคนมาใหม่ช้าๆ ใช่เขาจริงๆ ด้วย ลวรรษยืนอยู่ตร
รู้สึกตัวแล้วก็ออกไปจ
่เขาไม่เคยไร้น้ำใจกับใครแบบนี้มาก่อน และที่สำคัญทำไมห
ดังออกมาเบาหวิวจนคิดว่ามีเพี
ด้แล้ว อ้อ...เสร็จแล้วช่วยเอาน้ำเกล
ทำไมวันนี้คุณลันของเธอถึงได้ปากจัดขนาดนี้นะ แล้วทำไ
ั้งเมื่อได้ยินคำพูดของเขา หญิงสาวก้มหน้าลงซ่อนความเสียใจที่กำลังเอ่อล้นออ
อ่อ ขะ...
่งจำปี หรือว่า
ุณลัน นี่เธอ! รีบออก
.พี่ล
ันว่าพี่ ฉันไ
ลอาบสองแก้มของเธอทันที มัญชุลิกา...เธอจะไม่อ่อนแอ ถึงแม้เขาจะให้เธอไปตา
คุณ
แอของตัวเธอได้ หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดตัวเองช้าๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองผู้ชายตรงหน้าอีกครั้ง พอได้เห็นหน้าของลวรรษใ
ทำอย่างอื่นไม่เป็นหรือไง หรือเ
้ง คุณลันของเธอกลายเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร แต่ดูๆ ไปแ
โทษ
ร็วราวกับเด็กน้อย แต่ยิ่งห้ามน้ำตาของเธอกลับยิ่งไหล ที่มันไหลออกมาเพราะเธอผิดหวัง เธอหวังไว้มากว
ำอ
่ะ นกยู
ุ่นเคือง ยิ่งเห็นน้ำตาของมัญชุลิก
ก็ช่วยออกไปจากที่นี
ีเสียงสะอื้นดังออกมาแต่หยาดน้ำ
ยินไหม จะร้องไห้หาสวรรค์วิมานอะไร
สุดตัว ริมฝีปากเม้มเข้าหากันแน่น พยายามอย่างเหลื
คุณลัน ใครทำให้
ยินเหมือนเสียงคนคุยกัน เพียงครู่เสียงคุยนั้นกลับดังขึ้น จนเธอคิดว่าต้องไปปรามเส
มาจากไหนก็ไม่รู้ค่ะ พอถามก็ร้องห่มร้องไห้คร่
กพูดเกินจร
บมยุรินเอ่ยปรามเพื่อนที่ทำงานด้วยกันทันท
จะคุยกับผู้หญิงคนนี้ จำปาออ
ย้งออกไป แต่ก็ต้องเงียบเมื่อเส
อก
เพียงมัญชุลิกากับลวรรษเพียงลำพัง สายตาเยาะเย้ยมองไปยังร่า
เรียกน้ำต
วจไปทั่วใบหน้าคมเข้มนั้นอีกครั้ง ลวรรษยังเหมือนเดิมทุกอย่าง เพียงแต่มีริ้วรอยบนใบหน้
าที่น
อ...ฉันอยา
งเธอแล้วหรือไง หรือว่าเขาเข็ดกับผู้หญิงห
นกยูง...อดทนไว้ เขาพูดออกไปแบบนั้นเพราะเขากำลังโ
ก็เชิญคิดไปเถอะ แต่ที่ฉันต้องมาหาคุณเพร
งด้วยเสียงสั่นเล็กน้อย ก