Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
4.9
ความคิดเห็น
80.6K
ชม
61
บท

สำหรับเธอ ความรัก ไม่มีความแค้น สำหรับเขา รักที่มอบให้ คือความแค้นต้องชำระ เพราะความเข้าใจผิด ทำให้เขาเกลียดเธอ คิดเสมอว่าเธอคือผู้หญิงแสนร้ายกาจ หลอกลวงเขา เห็นเขาเป็นผู้ชายหน้าโง่ สำหรับเธอ เขาคือรักแรก รักเดียว และรักสุดท้าย ไม่ว่าเขาจะโกรธ จะเกลียดเธอเท่าไร เธอก็ยอม นั่นเป็นเพราะคำว่ารัก...คำเดียว แต่สำหรับเขา เธอคงเป็นได้แค่เครื่องระบายความแค้น

บทที่ 1 1

บทที่ 1

เกล็ดน้ำตาใสวาวราวกับน้ำค้างหยาดรินไหลอาบสองแก้มบอบบางช้าๆ ประหนึ่งเม็ดฝนไหลรินจากท้องฟ้าอย่างไม่ขาดสายราวกับสายเลือด กระบอกตาทั้งสองข้างของเธอร้อนผ่าวปวดร้าวไปหมด แต่ความรู้สึกทั้งหมดต้องอดกลั้นเอาไว้ให้ลึกสุดใจ ริมฝีปากสั่นระริกค่อยๆ ฝืนแย้มรอยยิ้มออกมา มือเล็กสั่นระริกบีบมือที่ผอมซีด เห็นเส้นเลือดปูดออกมานอกผิวหนังจนเหลือแต่หนังหุ้มกระดูกของพี่ชายเอาไว้ หยาดน้ำที่คอยจะรินไหลออกมาอีกถูกผลักให้ไหลย้อนกลับเข้าไปในอก ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่น เธอจะไม่ยอมให้พี่ชายที่เธอรักเป็นห่วงอีกต่อไป

“นกยูง...นกยูงของพี่ พี่ขอโทษ...ขอโทษ...ที่คอยแต่ทำให้นกยูงเสียใจ พี่มันเลว...สมควรแล้วที่ชีวิตเป็นแบบนี้ อย่าโกรธพี่นะ...อย่าโกรธ”

น้ำตาที่ถูกกล้ำกลืนเข้าไปในอกแทบจะไหลรินออกมาอีกครั้ง เมื่อได้ยินถ้อยคำแหบพร่าของพี่ชาย เรียวปากบางสั่นระริกพยายามฝืนยิ้มออกมาอีกครั้ง เปลือกตาบางกะพริบถี่เพื่อขับไล่หยาดน้ำตาแห่งความอ่อนแอนั้นออกไปอีกครั้ง

“ไม่เป็นไรค่ะพี่ชัช...ไม่เป็นไรเลย พี่ชัชไม่ต้องพูดอะไรอีกนะคะ พักผ่อนเถอะ”

“นกยูงน้องรักของพี่...พี่คงไม่ได้อยู่ดูแลน้องอีกแล้ว พี่ขอโทษ ถ้าพี่ไม่พูดตอนนี้คงไม่มีโอกาสได้พูดกับนกยูงอีกแล้ว ตลอดเวลาพี่มีแต่ทำให้นกยูงเสียใจเพราะความเลวของพี่ รวมทั้งเรื่องของไอ้ลัน...ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ ป่านนี้นกยูงกับไอ้ลันคงไม่ต้องแยกกันแบบนี้ พี่อยากขอโทษ อยากให้ลันยกโทษให้พี่ อยากขออโหสิกรรมในสิ่งที่พี่เคยทำ เคยทรยศ อยากฝากให้มันดูแลนกยูงของพี่”

เสียงแห้งแหบพร่าของเมชัชติดขัด เสียงหายใจหอบสะท้าน เขารู้ตัวดี...รู้ว่าคงจะอยู่บนโลกนี้ได้ไม่นาน แต่ตอนนี้ที่เขากังวลที่สุด ใครจะดูแลน้องน้อยของเขาคนนี้ ถ้าเขาไม่อยู่สักคนใครจะดูแล ใครจะดีกับมัญชุลิกาเท่าเขา ถึงแม้เขาจะไม่ใช่พี่ชายที่ดีนัก แต่เขาก็ไม่เคยยอมให้ใครทำร้ายน้องน้อยของเขาเนื่องจากบิดากับมารดาสั่งแล้วสั่งอีกก่อนที่ท่านจะเสียชีวิตว่าอย่าทิ้งน้อง...กระบอกตาปวดร้าวขึ้นมาทันทีเมื่อคิดถึงตรงนี้ ตอนนี้เขาไม่สามารถรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับผู้มีอุปการะคุณทั้งสองท่านได้แล้ว เรื่องทั้งหมดเป็นเพราะเขา...เพราะความโลภเพียงสิ่งเดียว

มัญชุลิกาสะอื้นไห้อีกครั้ง มือบางบีบกระชับมือของพี่ชายแน่นเรียวปากบางที่สั่นระริกพยายามส่งยิ้มให้คนตรงหน้าอย่างที่สุด

“ไม่เป็นไรคะพี่ชัชไม่ต้องเป็นห่วง นกยูงจะทำทุกอย่างเพื่อให้พี่ลันอภัยให้พี่ชัชให้ได้ ต่อให้เขาโกรธและเกลียดนกยูงมากแค่ไหน นกยูงจะพาพี่ลันมาหาพี่ชัชนะคะ พี่ชัชทำใจให้สบาย ไม่ต้องคิดมากสักวันหนึ่งพี่ลันจะต้องมาขอโทษและให้อภัยกับเรื่องทั้งหมด เชื่อนกยูงนะคะ”

มือผอมซีดเซียวของเมชัชพยายามอย่างเหลือเกินที่จะบีบมือบางของน้องสาว ดวงตาทั้งคู่แดงก่ำ เสียงหายใจหอบสะท้าน นี่เอง...ที่เขามารู้สึกตัวเมื่อสายเมื่อไม่เหลือใคร ทรัพย์สมบัติ ชีวิต หรือแม้แต่เพื่อนเพียงคนเดียวอย่างลวรรษเขายังทรยศความไว้ใจ เชื่อใจ เพียงเพราะความโลภเพียงตัวเดียว ทั้งๆ ที่ครอบครัวของเขาไม่ได้ยากจนหรือเดือดร้อนการเงินแม้แต่น้อย แต่เจ้าความโลภนั้นมันก็ยังครอบคลุมและมีอิทธิพลต่อใจของเขา เรื่องทุกอย่างมันถึงลงเอยแบบนี้ ตอนนี้เขาไม่เหลือใครทั้งสิ้น

“นกยูงถ้ามีโอกาสได้เจอไอ้ลัน... ฝากบอกว่าพี่ขอโทษขออโหสิกรรมกับเรื่องทั้งหมด บอกมันว่าพี่เสียใจ... แต่ถ้ามันไม่ให้อภัยพี่ล่ะก็ พี่ก็ไม่โกรธเพราะพี่ทำตัวเองทั้งนั้น คนเลวอย่างพี่ก็สมควรแล้วที่ไม่เหลือใครสักคนสมควรแล้วที่จะตายไปอย่างไม่มีใครเสียใจแต่พี่เสียใจอยู่อย่างเดียว ความรักของนกยูงกับไอ้ลันเพิ่งเริ่มเท่านั้น พี่ก็เป็นคนทำลายมันลงด้วยน้ำมือของพี่”

เสียงของเมชัชขาดห้วงอีกครั้งน้ำเสียงแหบพร่าพยายามอย่างเหลือเกินที่จะพูดออกมา เพราะถ้าเขาช้าอีกเพียงแค่วินาทีเดียว เขาอาจไม่ได้พูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมา... สงสารน้องน้อยตรงหน้ายิ่งนัก นกยูงตัวน้อยต้องอยู่อย่างเดียวดายใบโลกใบกว้างเพราะความเลวของคนเป็นพี่ เมชัชพยายามบีบมือเล็กของมัญชุลิกาอีกครั้งแต่สัมผัสนั้นก็เบาหวิวจนแทบไม่รู้สึกในความคิดของมัญชุลิกา สายตาของเมชัชมีเพียงความเสียใจ ขอโทษ เมื่อสบตาดวงตาพราวระยับไปด้วยหยาดน้ำของน้องสาว

“ไม่เป็นไรค่ะพี่ชัช นกยูงไม่เป็นไร ถือเสียว่านกยูงกับเขาไม่ใช่คู่กัน ถ้าผู้ชายคนนั้นรักนกยูงจริง เขาคงไม่คิดทิ้งนกยูงไปหรอก แต่ที่เขาทิ้งนกยูงไปเพียงเพราะว่าเรารักกันไม่พอ ป่านนี้เขาคงจะลืมนกยูงแล้วก็ได้ พี่ชัชไม่ต้องรู้สึกเสียใจอะไรกับเรื่องนี้ทั้งสิ้น ทำใจให้สบาย พักผ่อนนะคะ...อย่าพูดอีกเลย ยิ่งพูดยิ่งเหนื่อย ขอให้พี่ชัชรับรู้ไว้แค่เพียงว่า นกยูงตัวนี้ของพี่ชัชแข็งแรงเสมอ นกยูงอยู่ได้ ต่อให้โลกใบนี้เลวร้ายขนาดไหน...นกยูงก็จะสู้ นกยูงจะพาพี่ลันมาอโหสิกรรมต่อหน้าพี่ชัชให้ได้...นกยูงสัญญา แต่ตอนนี้พี่ชัชพักผ่อนก่อนนะคะ”

รอยยิ้มซีดเซียวของเมชัชพยายามฝืนออกมาอย่างสุดกำลัง นั่นไง...นกยูงน้อยของเขาเป็นแบบนี้เสมอ ให้อภัย ไม่ยึดติดยึดแค้นอะไรทั้งสิ้น...

“พักหรือนกยูง... อีกไม่กี่นาทีพี่ก็ได้พักยาวแล้ว...พักตลอดชีวิต ตอนนี้ให้พี่พูดเถอะ ก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้พูดออกมา พี่ขอโทษ...ขอโทษทุกเรื่องที่เคยทำให้นกยูงเสียใจ และอยากฝากนกยูงไปขอโทษไอ้ลัน บอกมันว่าพี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจ พี่ขออโหสิกรรมกับมันทุกเรื่อง...และถ้าชาติหน้ามีจริง ก็ขอให้เราได้เกิดมาเป็นพี่น้องกันอีก พี่สัญญา...ชาติหน้าพี่จะไม่ทำให้นกยูงเสียใจอีกเด็ดขาด พี่จะปกป้องนกยูงให้นานกว่าชาตินี้...นกยูงของพี่”

ร่างบางของมัญชุลิกาสะอื้นไห้อีกครั้ง หยาดน้ำตาพรั่งพรูจากสองตาเปียกสองแก้มของเธอหลั่งไหลออกมาราวกับหยาดฝน ความเสียใจของเธอไม่เคยจากหาย เพียงแต่เธอเก็บมันเอาไว้ลึกสุดหัวใจเท่านั้น

วันนั้นฝนตกหนัก ภาพพี่ชายของเธอกับเขาคนนั้นกำลังถกเถียงกันเสียงดัง เธอกำลังวิ่งลงมาจากชั้นบน เมื่อสาวใช้วิ่งเข้าไปบอกเธอว่าคุณลันมาหา แต่หญิงสาวก็ต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงลวรรษตะโกนใส่หน้าพี่ชายของเธอดังลั่น

“ฉันไม่คิดเลยไอ้ชัชว่าแกจะเลว หักหลังได้แม้กระทั่งเพื่อนของแก”

เมชัชใช้สองมือของตัวเองผลักอกกว้างของลวรรษออกไปอย่างแรง ก่อนจะชี้หน้าชายหนุ่มตรงหน้า รอยยิ้มเหยียดออกมาพร้อมกับสายตาเหยียดหยามดูแคลน

“ก็แกมันโง่คนอย่างแกจะไปทันอะไรกับเกมส์แข่งขันของธุรกิจ ฉันลงทุนมากกว่าแก ฉันก็ต้องได้มากกว่าแกสิถึงจะถูก ถึงเงินเราจะลงกันคงละครึ่ง...แต่ฉันต้องบากหน้าฝ่าฟันกับไอ้พวกเขี้ยวลากดินนั่นมากกว่าแก ส่วนแบ่งฉันก็ต้องมากกว่าสิ”

ลวรรษมองหน้าผู้ชายตรงหน้าอย่างผิดหวังเสียใจ เมื่อครั้งที่ตกลงทำธุรกิจร่วมกันเมชัชไม่เห็นพูดแบบนี้ เงินก้อนนั้นเป็นก้อนที่เขาเก็บมาทั้งชีวิต เป็นก้อนที่เขาคิดจะสร้างอนาคตกับใครคนหนึ่ง การอยู่บนโลกใบนี้เพียงลำพังโดยไม่รู้ว่าใครเป็นบิดามารดา อยู่กับหลวงตาที่วัดมาตั้งแต่เกิดก็ว่าได้ทำให้เขาเก็บเล็กผสมน้อย ใช้เงินอย่างประหยัด หนักเอาเบาสู้กับงานทุกชนิด บากบั่นส่งตัวเองเรียนจนจบปริญญาตรี แต่ตอนนี้ความภูมิใจของเขากำลังจะสลายเพียงเพราะเพื่อนทรยศอย่างเมชัช

เขากับเมชัชเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนมหาวิทลัยเดียวกัน ในตอนนั้นเมชัชเป็นหนุ่มสังคมมากขนาดใครๆ ทั่วมหาวิทยาลัยก็รู้จักหมด แต่ชายหนุ่มก็ยังลดตัวมาสนิทสนม ไม่รังเกียจกับความจนของเขา คบค้าสมาคมกันตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมา จนวันหนึ่งเมชัชชวนเขาทำธุรกิจ ในตอนนั้นเขาลังเลเล็กน้อย แต่พอคิดถึงอนาคตที่จะดีขึ้นเรื่อยๆ หากธุรกิจของเขาประสบความสำเร็จ และที่สำคัญสิ่งที่สร้างขึ้นมาทั้งหมดก็เพื่อมัญชุลิกา เขาจะสร้างตัวให้หญิงสาวไม่ต้องอายใครที่ตัดสินใจคบกับผู้ชายที่มีแต่ตัวอย่างเขา เขาก็ตกลงกับเมชัชทันที แต่พอได้ยินคำพูดของเมชัชในตอนนี้ ความไว้วางใจ เสียใจก็ประเดประดังเข้ามาบนอกของเขาอย่างจัง

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ พุดน้ำบุษย์

ข้อมูลเพิ่มเติม
เจ้าพ่อก่อรัก

เจ้าพ่อก่อรัก

มหาเศรษฐี

5.0

“เป็นอะไรคะ...ไข้กลับมาหรือเปล่า” มือเล็กยื่นไปแตะหน้าผากของชายหนุ่มอย่างร้อนใจเพราะความเป็นห่วง แต่หัวใจดวงน้อยของหญิงสาวก็ต้องไหววูบหล่นกับพื้นเมื่อมือหนาของอนรรฆปัดมือเล็กของเธอออก “กะ...เกิดอะไรขึ้นคะ” “เก่งนี่...ตีหน้าได้เนียนสนิท...คิดจะโกหกฉันไปอีกนานแค่ไหน” หัวใจดวงน้อยของกมิตตราไหววูบหล่นไปกองกับเท้าทั้งดวง “ทะ...ทำไมคุณเอียนพูดแบบนั้นคะ” ถามไปแล้วหญิงสาวก็ต้องกลั้นหายใจรอคำตอบของอีกฝ่าย ก่อนที่ซองสีน้ำตาลสำหรับใส่เอกสารจะถูกโยนมาตรงหน้าเธอ “นี่ใช่ไหม...สิ่งที่เธออยากได้” น้ำเสียงราบเรียบกับสายตาเย็นชาของอนรรฆมันทำให้กมิตตราแทบจะหายใจไม่ออก “มันซื้อเธอเท่าไร บอกฉันมาสิ...เผื่อฉันจะเสนอเงินในราคาที่สูงกว่ามัน ตัวเธอราคาเท่าไร...กมิตตรา เธอถึงได้ยอมทรยศความไว้ใจของฉัน” ซองเอกสารสีน้ำตาลถูกเขวี้ยงใส่หน้ากมิตตราอย่างแรงด้วยน้ำมือของอนรรฆ “อยากได้ไอ้เอกสารนี่มากใช่ไหม ได้...ถ้าเธออยากได้นักฉันก็จะให้...แต่มีข้อแลกเปลี่ยนนะ” ความหวาดหวั่นของกมิตตราฉายชัดในดวงตาคู่ที่ฉ่ำด้วยหยาดน้ำตาอย่างเห็นได้ชัด “คะ...คุณทำอะไร ยะ...อย่าทำอะไรแก้มเลยนะคะ” เสียงสั่นสะท้านถามออกมาเพียงแผ่วเบาเมื่อเห็นมือหนากระชากสาบเสื้อของตัวเองจนกระดุมหลุดหล่นกระจายลงบนพื้นไปคนละทิศละทาง ดวงตาวาวโรจน์พุ่งมองมาที่เธอ “ยะ...อย่าทำอะไรแก้มเลยนะคะ แก้มขอร้อง” กมิตตรายกมือขึ้นไหว้อ้อนวอน “ไง ตัวสั่นระริกเลย...กลัวหรือว่าตื่นเต้นกันล่ะ” น้ำเสียงเยาะหยันของอนรรฆบีบเค้นหัวใจของเธออย่างแรง “คุณเอียนขา...แก้มขอโทษ อย่าโกรธแก้มเลยนะคะ แก้มจำเป็นจริง ๆ อย่าทำอะไรแก้มเลยนะคะ แก้มกลัว...” เสียงสะอื้นวอนขอของกมิตตราไม่ได้ทำให้อนรรฆใจอ่อนลงแม้แต่น้อย “กลัว...กลัวอะไร เธอควรจะดีใจสิที่ครั้งหนึ่งได้มีโอกาสสนองตัณหาของนายอนรรฆ เอียน แบรนดอน เจ้าพ่อธุรกิจคอมพิวเตอร์ ที่เธอยอมเอาตัวเองเข้าแลกเพราะเงิน” “มะ...ไม่จริงนะคะ...พวกนั้นขู่แก้ม จะทำร้ายน้อง ๆ ของแก้ม...แก้มถึงต้องทำแบบนี้ แก้มไม่ได้อยากหลอกคุณเอียนนะคะ ไม่ได้อยากหลอกทุกคน” “หยุดพูดเถอะ...ฉันสะอิดสะเอียนกับคำพูดมารยาจอมปลอมของเธอจริง ๆ” ดวงตาวาวโรจน์ของอนรรฆลุกโชนขึ้นเมื่อได้ยินเสียงสะอื้นของกมิตตราพูดออกมาแบบนั้น อนรรฆมองผู้หญิงใต้ร่างอย่างสมเพช กมิตตราที่เคยหยิ่งในศักดิ์ศรี เงินไม่สามารถซื้อเธอได้ แม้จะเป็นแค่เด็กกำพร้าไม่รู้หัวนอนปลายเท้า ไม่ได้ร่ำรวย ผู้หญิงที่เขาชื่นชมคนนั้นหายไปไหน ทำไมถึงได้เหลือเพียงผู้หญิงโกหกหลอกลวง และซื้อได้ด้วยเงินคนนี้ ดวงตาแดงก่ำของอนรรฆมองหญิงสาวใต้ร่างอย่างสมเพช “ถือเสียว่าฉันซื้อเธอด้วยใบประมูลนั่นละกัน...ราคามันเกือบพันล้านเลยนะ...ผู้หญิงอย่างเธอหาอีกกี่ชาติก็ไม่มีใครเป็นพ่อบุญทุ่มเท่าฉันหรอกกมิตตรา” พูดจบมือหนาทั้งสองข้างของอนรรฆก็ดึงสาบเสื้อของกมิตตราออกจากกันอย่างแรง เผยให้เห็นสิ่งที่ซ่อนอยู่ด้านใน ในขณะที่หญิงสาวใต้ร่างดิ้นรนพร้อมกับวอนขอเขาอย่างน่าสงสาร แต่อนรรฆหาได้ฟังไม่ “จะดีดดิ้นเพิ่มราคาให้ตัวเองหรือยังไง เรียกมา...กมิตตรา ฉันทุ่มไม่อั้นอยู่แล้ว” แววตาหวาดกลัว เสียงร่ำไห้ มือบางที่ยกขึ้นไหว้วอนขออนรรฆ ไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มใจอ่อนลงแม้แต่น้อย แววตาเย็นชามุ่งร้ายมองมาที่เธอเขม็ง ในนั้นมีแต่ความโกรธและเกลียดชัง “คุณเอียน...อย่าทำอะไรแก้มเลยนะคะ แก้มกลัวแล้ว แก้มขอร้อง” กมิตตราสะอื้นไห้ออกมาอย่างน่าสงสาร แต่อีกฝ่ายกลับไม่ได้คิดแบบเดียวกับเธอ ตอนนี้อนรรฆเหมือนสัตว์ร้ายดี ๆ นี่เอง ไม่มีอะไรมาดลใจให้เขาเปลี่ยนใจได้ เสียงกมิตตรากรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียงเมื่อใบหน้าคมเข้มก้มลงซุกไซ้กับซอกคอของเธอ โดยที่มือทั้งสองข้างของเขาตรึงข้อมือทั้งสองข้างของเธอให้กางออกบนเตียงกว้าง ไม่ให้เธอดิ้นรนหนีรอดจากเขาไปได้ “อย่า...อย่านะ” เสียงกรีดร้องวอนขอของกมิตตราถูกปิดด้วยริมฝีปากหนาของอนรรฆที่บดขยี้อย่างไร้ความปรานี เพียงครู่เดียวกลีบปากบางของกมิตตราก็ช้ำบวมเจ่อ รสเค็มที่ลิ้นของเธอสัมผัสได้มันทำให้เธอรู้ว่านั่นคือเลือด ร่างบางพยายามดิ้นรนเอาตัวรอดแต่มันกลับไม่ได้ผล หยาดน้ำตาแห่งความเจ็บปวด หวาดกลัว ไหลรินจากหางตาไม่ขาดสาย

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ช่วยข้าทีสองสามีของข้าคือท่านอ๋องจอมโหด

ช่วยข้าทีสองสามีของข้าคือท่านอ๋องจอมโหด

โรแมนติก

5.0

ความสุขในฐานะคุณหนูอันดับหนึ่งของหนานอิงต้องพังลงทันใด เมื่อนางถูกโจรชั่วจับตัวมาและยังกระทำย่ำยี กระทั่งมารดาของนางยังถูกคร่าชีวิต สาวใช้ข้างกายถูกตัดลิ้นจนเสียสติกลายเป็นคนบ้าใบ้ ทั้งหมดด้วยความริษยาของฮูหยินใหญ่ผู้นั้น หนานอิงได้พบกับหานเซียวและลู่หนิงหวังสองอ๋องพี่น้องที่คอยช่วยเหลือนาง อ๋องผู้ป่าเถื่อนโหดร้ายและแสนเย็นชา แม้จะให้การช่วยเหลือแต่นางก็กลายเป็นนางบำเรอของพวกเขาเช่นกัน ไม่ว่าสองอ๋องจะโหดร้ายแต่นางจำต้องอดทน สุดท้ายนางกลายเป็นมือสังหารที่วางชีวิตไว้กับพวกเขาเพื่อแลกกับการแก้แค้น นางถูกฝึกอย่างหนักจนเก่งกาจยิ่ง หนานอิงจะทำเช่นใดเมื่อได้รู้ว่า คนที่ย่ำยีนางและเป็นศัตรูที่นางต้องการสังหารคือ สองอ๋องทั้งสองที่เป็นผู้กระทำย่ำยีนางจนปางตาย ฆ่า หรือ ไม่ฆ่า ล้วนเป็นนางที่ต้องเลือก! หมายเหตุ นิยายเรื่องนี้เป็นความรักแบบ 3P โปรดดาวน์โหลดตัวอย่างก่อนอ่านค่ะ ภาคต่อของนิยายเรื่องนี้คือเรื่อง Trigger warning: 3P

ฉันไม่มีทางยอมแพ้

ฉันไม่มีทางยอมแพ้

โรแมนติก

5.0

เมื่อเธออายุยี่สิบ ชิงฉือได้รู้ว่าตนเองไม่ใช่ลูกโดยกำเนิดของตระกูลต้วน เธอถูกลูกสาวที่แท้จริงของตระกูลต้วนล้อมกรอบ จนถูกพ่อแม่บุญธรรมไล่ออกจากบ้านและกลายเป็นตัวตลกในเมือง เมื่อเธอกลับไปหาพ่อแม่ชาวนา จากนั้นก็พบว่าบิดาผู้ให้กำเนิดของเธอเป็นคนที่รวยที่สุดในเมืองเจียงเฉิงส่วนพี่ชายของตนเองเป็นอัจฉริยะในแวดวงต่างๆ ทุกคนมองดูเด็กสาวตัวเล็กคนนี้ด้วยความเห็นใจและถือว่าเธอเป็นสมบัติล้ำค่า แต่ค่อยๆ พบว่า... ที่แท้ว่าน้องสาวเป็นคนมากความสามารถ? อดีตแฟนหนุ่มผู้น่ารังเกียจหัวเราะเยาะ "อย่ามาตามเซ้าซี้ไม่เลิก ฉันมีแต่เมียนเมียนอยู่ในใจ!" คนใหญ่แห่งเมืองหลวงปรากฏตัว "เมียฉันจะเห็นหัวนายเหรอ?"

ได้ยินเสียงฉันไหม

ได้ยินเสียงฉันไหม

โรแมนติก

4.4

เมื่อพวกเขาพบกันอีกครั้ง ฟู่หนานเซียวก็ขจัดความหวาดระแวงและความเย่อหยิ่งให้หมดแล้ว และกอดเมิ่งชิงหนิงอย่างแน่น “กลับมาอยู่กับผมดีมั้ย?” เธอเคยเป็นเลขาของเขา และเป็นคู่นอนของเขาในตอนกลางคืนด้วย ใช้ชีวิตแบบนี้กินเวลาสามปี เมิ่งชิงหนิงทำตามที่เขาบอกโดยตลอด ราวกับสัตว์เลี้ยงที่ว่าง่าย จนกระทั่งฟู่หนานเซียวประกาศว่าเขากำลังจะแต่งงานกับคนอื่น เธอจึงตัดสินใจให้พ้นจากความรักที่ไร้ค่าของตนเองและเตรียมจะจากไป แต่ใครจะไปรู้ว่า มีเหตุไม่คาดคิดเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง ความพัวพันของเขา การตั้งครรภ์ของเธอ และความโลภของแม่เธอค่อยๆ ผลักเธอลงสู่นรก สุดท้ายก็โดนทรมานอย่างหนัก เมื่อเธอกลับมาในอีกห้าปีต่อมา เธอก็ไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป แต่เขาตกอยู่ในความบ้าคลั่งห้าปี

จิตวิญญาณข้าถูกผนึก

จิตวิญญาณข้าถูกผนึก

โรแมนติก

5.0

อวิ๋นหลาน นักฆ่าอันดับหนึ่งแห่งศตวรรษที่ 25 ได้ข้ามภพและเกิดใหม่ในร่างของหญิงสาวผู้ไร้ประโยชน์ซึ่งมีชื่อเดียวกันในจวนเทพเจ้าแห่งสงคราม รากวิญญาณถูกทำลายไป? บำเพ็ญวิชาไม่ได้? คู่หมั้นถอนหมั้น? ทุกคนหัวเราะเยาะนาง? การควบคุมอสูร ยาพิษ ยาลูกกลอนปีศาจ อาวุธลับ...นางจัดการได้อย่างสบายๆ อดีตผู้ไร้ค่า แต่บัดนี้มาแก้แค้นชาาเจ้าชู้ เอาคืนทุกคนที่รังแกตนเอง ได้ประสบความสำเร็จ และขึ้นไปสู่จุดสูงสุด ผู้แข็งแกร่งอย่าคิดจะทำอะไรตามใจ ผู้อ่อนแออย่าท้อแท้ กล้ามารุกรานข้า งั้นก็อย่าหาว่าข้าไม่เตือนก็แล้วกัน เขาเป็นจ้าวแห่งอาณาจักรปีศาจ ชอบเอาใจนาง นางฆ่าคน เขาช่วยปิดปาก นางทำลายศพ เขาช่วยกำจัดหลักฐาน เขายอมทำทุกอย่างเพื่อนาง ชีวิตนี้ยอมร่วมทุกข์ร่วมสุขไม่ทอดทิ้งกัน

ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ

ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ

โรแมนติก

5.0

“อันตัวข้า มีนามว่าไป๋ฟางเซียน” ปกติคนอื่นข้ามเวลาคงได้รับมิติ พลังวิเศษ ความเทพทรูต่าง ๆ แล้วนางเล่า ไม่เห็นเป็นเหมือนในนิยายที่เคยอ่านบ้าง เท่านั้นยังไม่พอ! นางยังเข้ามาอยู่ในร่างสาวงามอันดับหนึ่ง มีสถานะเป็นถึงภรรยาของท่านแม่ทัพ ที่สามีหาได้รักใคร่ชมชอบไม่ ออกจะเกลียดแสนเกลียดเสียด้วยซ้ำไป หนำซ้ำสามีหน้าตายผู้นั้นดันมีคนที่ตนพึงใจอยู่แล้ว เช่นนี้นางจะเอาตัวรอดต่อไปในโลกที่ไม่รู้จักได้อย่างไร นอกจากจะต้องปรับตัวอย่างมากแล้ว นางต้องคิดหาวิธีรับมือกับบุรุษผู้เป็นสามีที่จ้องแต่จะกินหัวนางอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันอีกด้วย! โอ สวรรค์ ท่านเกลียดชังอะไรข้านักหนา เหตุใดถึงให้ข้าเผชิญชะตากรรมเช่นนี้ ชีวิตสงบสุขที่ใฝ่ฝัน คงได้จบสิ้นกันแล้ว แต่ช่างเถอะ ในเมื่อมันเป็นสิ่งที่ต้องเจอ ไม่สามารถหลีกหนีได้ นาง! ไป๋ฟางเซียนผู้นี้! จะขอร่วมลงประชันสนามอารมณ์กับเขาเอง! ให้มันรู้กันไปเลยว่า ภรรยาอย่างนาง จะเอาชนะสามีอย่างเขา... ไม่ได้!

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ