ดอกไม้สีเขียวของมาเฟีย l YAOI

ยเราไปเ

ถูก จะหันหนีวิ่งออกประตูสายตา

ั้นแท้ๆเชียว…แบบนี้ไม่ใช่ว่า

บบรรยากาศในงานศพ พนันได้ว่าใครๆก็ต้องคิดว่าเจ้าของห้องเป็นพวกปลงตกจนสามารถจะออก

ิสระฉันใด นอกวั

มแขนยาวมาให้ผม แต่ผมไม่ได้สนใจ เพียงเหลือบตามองบนแล้วใช้หางตามองไปที่เต

ยตัวได้ ทำไมเรื่องรา

ปั

ปด้านนอก แต่ก็เห็นเพียงแค่ท้องฟ้าเพราะห้องที่อยู่ อย

ียง

ปืนกันช่วงเวลานี้ทุกวันน่ะคร

จใส่ทั้งจานเลยแห

ตรงนี้ 'วิน' รายนี้ก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างกับเห็นว่ามันเป็นเรื่องสนุก แบบนี้ยิ

่าครับ ดูเหม่อๆ ท่า

ากไปเล่นกีฬายิงปืน

น่ะ จะว่าไปข้างนอก

ว

ับน

คนที่พูดด้วยซะที่ไหน เห็นทีจับอบรมมารยาทยังน้อยไปด้วยซ้

ปืนทำให้เมียกูตกใจ

ับน

กม

กษ์นี่เป็นผู้มืออิทธิพลแบบไหนกันนะถึงได้ป่าเถื่อนเย้ยกฎหมายแบบนี้

มจงใจพูดให้เจ

ึห

โด่งผมออกไปก่อนที่อะไ

่วโมงผ่

ึดใจวางซ้อนเป็นภูเขาขนาดย่อม บนโซฟาสีดำ ข้างๆตัว

านไปจัดหาเสื้อผ้าแบรนด์เนมม

องอีก เลือกเอาที่เจ

คงคิดว่าแต่งไว้ทุกข์" ผมใช้มือยืดชายเสื้อตัวที่ใส่อยู่แล้วมองมันอย่างพิเครา

ตัวนั้นไม่เอา

กอย่าง สรุปจะเป็นสาม

กับว่าจะเลือกใส่เอง ผมมองภาพเจ้ายักษ์หยิบวางเสื้อผ้าไปมาด้วยความอนาถใจ ไม่รู้ว่าจะต้องรู

จะขนมาเยอะแยะทำไมก็ไม่รู้ มันเหนื่อย

้าผู้หญิง ต่อให้เอาคุณลำด

ไม่วายเอามืออีกข้างปิดปากขำคิกคัก "ลองใส่

ดูโอเวอร์ไซซ์กับกางเกงเหนือเข่าสีขาว จะว่าไป ตอนอยู่ในวังไม่เคยใส่เสื้อผ้าสบายๆแบบนี้

ก

นสัญญาณให้เจ้ายักษ์หันมาทำ

มุ

ายตาเจ้าเล่ห์ใช้นิ้วโป้งขวาปาดริมฝีปากล่างเป็น

ห้ไอ้คนไม่มีหัวใจ แต่

รอกนะ แค่ไม

รงเรียนอนุบาลหมีน้อย ตอนนี้ผู้ปกครองนักเรียนอนุบาลหมีน้อย

้อมือผมเตรียมหยิบนาฬิกาเรือนหร

บนาย

ไป

ผมมองตามวินที่ออก

ีวิตนี้นอกจากในวังก็มีแต่ที่ต่างประเทศที่ผมพอจะหายใจหายคอไปไหนมาไหนได้บ้าง เพราะในอาณ

ม่

่าตัวเองจะไม่ออกจากห้อง ดูสิว่าถ้า

ึ

งกับตักเยลลี่ ผมที่หัวห้อยพาดอยู่บนบ่าแ

แต่ก็ไม่อยากจำมันเป็นภ

่อย