ทหารที่รัก

าแต่เธอมานั่งรอตั้งแต่เจ็ดโมงนิดๆ แล้ว ทั้งที่รู้ว่ารถคันที่พี่

าใบสีขาวคู่เก่ง เธอไม่รู้ว่าพี่เขมจะชอบไหมและยิ่งใกล้

ใจแทบหยุดเต้น พี่เขมจริงๆ พี่

น้องฟ้าทานอะไ

หนูรอมากิ

เลยนะครับ พี่ไม่

น้าไปนิดนึงและเขาก็แตะหลังเธอเบาๆ ให้เดินตามเขาไป ข้ามไปได้ครึ่งนึงเขาก็เปลี่ยนมายืนอ

อยู่กับพี่เขมให้นานที่สุดเธอจะทำท

ี่ไหนคะ” เธอถามร

ลย วันนี้น้องฟ้

งสือ กินขนม เดินเล่นแล้วกลับบ้านตอนเย็

รมไหมครับ พรุ่งนี้เช้า

าหาหนูหรอคะ” เธอคิดว่

นบ่ายๆ ไปถึงที่โน่น

หนื่อยแย่เล

ทานให้หมดดีกว่า

ธอเลือกหนังเองเขามีหน้าที่จ่ายเงินและเดินตามเธอเข้าไปในโรงเท่านั้นและเขาก็ยังคงความเ

ลือกว่าเขาอยากกินอะไรและเขาก็เลือกร้านที่เธอไม่เคยคิดจะเข้ามาก่อนเลย

ร้านนี้แหละที่ใกล้เคียงส

้วยความปลื้มใจพี่เขมห่วง

ี่แผนกเครื่องเขียนกับงานฝีมือ พราวฟ้า

ะ หนูขอโทษนะคะที่ปล่อยให้พ

ี่เขมก็อยากไปครับ” พราวฟ้ายิ้มให้ทหารที่รักของเธอแล้วหันไปเลือกข

้ากินไอติมได้

พี่ก็ชอบ

ขนมด้วย” พี่เขมสั่งไอติมรสชอคโกแลตกั

ว่านะครับน้องฟ้า เย็นแ

ลมีห้องพักแบบรายวันพี่เขมนอนได้ไ

อว่าพี่เป็นทหารนอ

ิ หนูลื

เขมที่ห้องพักซอยถัดไปนะคะคุณลุง” พราวฟ้

องฟ้าออกมาได

เช้าได้ไหมคะ หนูอยา

น้ำเสร็จพี่โทรหานะค

ุ่ม ถึงจะอยู่กับเขาทั้งวันมันก็ยังไม่มากพอ เธออยากอ

ี่พ่อกับแม่ไปสัมมนาต่างประเทศเธอถึงได้ออกจากบ้านมาได้แต่เช้าตรู่แบบน

นเขาก็เห็นชัดเจนเลยว่าพราวฟ้าตัวเล็กกว่าเขามากๆ เธอสูงแค่หนึ่งร้อยห้าสิบแปดเท่านั้นส่วนเ

นะคะเมื่อวานพี่เขม

ลย พี่อยากไปเหม

่ขัดใจอะไรเธอสักอย่างและแน่นอนมาเขาดินต้องไปถีบเรือเป็ด เธอปั่นไปได้แปบเดียวก็

ะ พี่เขมเห

ยกไปทานข้าว น้องฟ้าทานอะไรก็ดูอร่อยไปหมดไม่น่าเชื่อว่าเธอจะเป็นคนง

พี่เขม เราไปท่าร

ยุดเวลาไว้แค่ตรงนี้ตอนนี้เหลือเกิน แค่คิ

ู่ข้างๆ พี่เขม อีกครึ่งชั่วโมงรถก็จะออกแล้ว เธออยากชวนเขาคุยเพื่อฆ่า

จ็บปวดแบบนี้มาก่อนเลย ใบหน้าที่แสนเศร้

มาหาเธอเลยจะดีกว่าไหมเพราะเวลาที่เขาต้องกลับไปมันไม่คุ้มเลยกับความทรมานที่

ทุกวันเหมือนเดิมน

ว่านี้ ต่อให้โทรคุยกันทั้งวันทั้งคืนมั

่หัวจรดเท้าเธอหายใจไม่ออกเธออยากอ้อนวอนไม่ให้เขาไปแต่เธ

าก็เหมือนกันสัญญาได้ไหมว่าเราทั้ง

ือแค่เขาคนเดียวยังไม่ขึ้นไปนั่งประจำที่ พราวฟ้