แม่บ้านวัยกระเตาะ

ลูกค้าน้อยแต่งานเก็บกวาดก็ยังมีเหมือนเดิมแถมวันนี้เธอยังอู้ไปต่อแถว

่อปากว่าไก่ย่างร้านนี้อร่อยนุ่มลิ้นเต็มปากเต็มคำ น้ำจิ้มที่ร้านให้ก็เข้ากันได้แบบพอดิบพอดี สิ

ธอชอบเสียงของมันนัก ได้ยินแล้วสดชื่นเหมือนมีงานรื่นเริงเป็นโอกาสพิเศษอะไร

ั้งคนทั้งแมวก็เพราะข้าวปลา

แล้วพรุ่งนี้ค่อยเอาไปผัดข้าวแล้วกัน” เป็นเรื่องปกติที่เอมิลี่คุยกับ

ยวเนื้อตัวจะเหม็นกลิ่นน้ำมัน” เอมิลี่นึกขึ้นได้ว่าพรุ่งนี้ต้องไป

โอเลี้ยง รอแล้วรอเล่าแต

มีใครมาแทนหรอกเพิ่งวันเดียวเอง ไว้ถ้าหลานป้ามา

ิกามาดูเวลา เธอพลิกซ้ายพลิกขวาหวังจะงีบต่ออีกสักชั่วโ

ให้พี่ไปช่วยงานบ้านแล้วก็ดูแลช่วยเหลือหยิบจับอยู่ใกล้ๆ ไม่รู้จะเป็นยังไงแต่จะทำให้

ับผ้าห่มตบหมอนแล้วเดินลงไปข้างล่

ดจนปริ่มขอบ จากนั้นก็คลุกข้าวกับไก่ต้มน้ำซุป วั

ำงานไม่ได้เรื่อง คุณกานดาเลยไล่กลับบ้าน

ใหญ่ พวกคนรวยๆ เขาอยู่กินกันยังไง เธอไม่รู้สักอย่าง พอคิดมาถึงตรงนี้ เอมิ

ได้ ต้องสู้ต้องเข้มแข็งสิ เหมือนที่พ่อกับแม่เคยบอก ไม่มีสิ่ง

เด็กดีไว้ใจได้ ถ้าเธอหนีหน้าไม่ยอมไปทำงานต

ยิบมานานแล้ว ปกติไปขายข้าวแกงเธอใส่แค่กางเกงขายาวกับเสื้อยืดสีขาวท

ที่เคยใส่ไปเที่ยวกับพ่อแม

้านไปๆ มาๆ จนเริ่มเวียนหัว อีกห้านาทีจะแปดโม

ลับค่ำแค่ไหน” แปดโมงตรงไม่ขาดไม่เกิน รถยนต์คันหนึ่งก็มาจอดหน้าบ้

ขับรถในชุดสีน้ำเงินเ

นคนรับใช้ของคุณกานดาค

คุณกานดาให้เ

เอมิลี่ขึ้นไปนั่งบนรถที่เบาะด้านหลัง เธอนั่งเงียบไปตลอด

มหลายเท่า เรียกว่าต

ครามขึ้นทุกที เธออยากกลับบ้านเปลี่ยนใส่

ะไรอยู

ูดกับผมรึ

องจ้ะ” เอมิลี่ตอบแบบอายๆ เขาจะ

งบ่อยๆ ครับ ไม่มี

หนูคิดว่าเป็นอ

เพลงคุยกับตัวเองไปครับ

คุยกับตัวเองเพราะ

มือนกันครับ คุณท่านอ

ล่ะคะ ชื่อคุ

เช้ากลับดึกดื่น บ้านใหญ่

าดบ้านหนูหลังเล็กน

ยู่ดูแล น่า

ไม่รู้หนูจะโง่เปิ่นจ

เจ้าอย่าง ก็คนธรรมดานี่แหละแค่มีเงินทองมากกว่

ม่ถูกนักเพราะเธอมีเงินทองมากกว่

ับคุณหนู บ้

านหรือสวนป่าจ๊ะ

รับ สามีคุณกา

เห็นคุณก

พอท่านจากไปแล้ว คุณกานดาก็เมตตาให้ง

ดาใจดีจั

งไปข้างหน้าก็เห็นกานดายืนอยู่จริงๆ รถยนต์คันง

อม ทุกอย่างเ

ร้อยดีค

วันนี้ฉันไม่ไปไหนแล

รับ ผมขอต

างลำบากไหมเอม” กานดาถามระห

กนิดเลยค่ะ มีรถไปรับ วัน

ป้าเป็นห่วง หน

่ะ คุณป้าล่ะ

่วันนี้โก้จะกินด้วย ต้องทำอาห

วั่นๆ เธอยังไม่พร้อมเจอเจ้านายอีกคนเพ

ักเธอรู้มาว่าเป็นถิ่นของผู้ดีมีอันจะกินซึ่งไม่เกินจริงเลย บ

่ตั้งอยู่หน้าบ้านหรอก มันบ่งบอกถ

โอ่โถงโปร่งสบายสว่างไสวและแน่นอนว่าของทุกชิ้นหรูหรา ชุดโ

กมือไหว้ผู้ชายที่นั่ง

ี่ไม่คาดฝัน เด็กสาวที่แม่พูดถึงว่าเป็นลู

นจะไปอยู่ร้านข้าวแกงเป็นแม่ค้า

แม่ตักข้

องค่ะ ต้องท

ันหลัง” กานดาบอกแล้วเดินไ

ค่ะ ข้าวต้ม

หนูได้กลิ

ต้มไก่จะกลิ่น

าวเป็นเหร

คุณรับกาแ

่านหนังสือพิมพ์ต่อแต่เขาก็แอ

งเด็กนัก อยู่กับคนแก

่ได้เลย … นี่มันเด็กกะโปโลชัดๆ ถ

ล้วแต่ชิมสักนิดเถอะนะ” ก

ตรงไหนคะ” เอมิลี่มองซ้ายมองขวาเพื่อหาที่

ตรงนี้ไง หนูจะไ

หมาะมั้งคะ หน

ล้วเหรอ ไปอยู่ไกลๆ จะดูแลกันยังไง จริงไหม” ก

ไงเอม พอก

ากค่ะ หอ

โก้ล่ะคะ

ผมชอบอาหารทุก

ั่งเงียบไ

พ์อยู่แล้ววันนี้แม

ะ จะพาเอม

าะสองแม่ลูกกำลังสนทนากัน แม

ทานข้าวต้มจนเกลี้ยงชามแล้

ไหนเหรอเอ

ณโก้ลุกหนูเ

้านคนไม่ใช่ค่ายทหารที่

อมิลี่รั

้วแต่ลืมหยิบสูทที่พาดไว้บนเก้

องเสื้อเลยเพราะมัวแต่