icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
พรานพิทักษ์หัวใจ

พรานพิทักษ์หัวใจ

ผู้เขียน: เพลงมีนา
icon

บทที่ 1 Chapter1.จำอะไรไม่ได้เลย

จำนวนคำ:1607    |    อัปเดตเมื่อ:14/01/2024

ำตัว

: มีฐานะเป็นน้องสาวข

นุ่มเป็นเด็กกำพร้าที่

วบ้านที่รับเลี้ยงเด

ซิง : ประ

มือขวาฟู

้าคนเข้ามาใกล้เรียกดวงตาสีนิลให้หันขวับไปมองทันที ร่างเพรียวขยับลุกขึ้นนั่งในท่าเตรียมพร้อมป้องกันตัว ดวง

! พี่ลี่หยางมาดูเร็

น ร่างเล็กของเด็กสาวประคองถาดอาหารที่มีชามข้าวต้มกับผักดองใก

นแล้

ยยี่สิบชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อ ดวงตาคมจ้องมองไปที่หญิงสาวลุกขึ้นนั่งฟูกนอนในท่าที่เตรียมจะพุ่งกระโจนออกไปทั้งท

่มีผู้ใดทำอ

ญิงที่เกล้าผมเป็นมวยก้อนกลมๆ สองข้างนั้นกลับทิ้งตัวนั่งข้างหญิงสาวท

ย เด็กหญิงเป็นคนดูแลหญิงสาวแปลกหน้าด้วยตนเอง นางไม่เคยเห็

ปมา แต่เขาต้องยอมรับว่านาง ‘งด

้มลงหัวฟาดพื้น เขาประคองร่างอ่อนนุ่มให้นอนอีกครั้ง หงเซ่อรีบวิ่งไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตามใบหน้าและเนื้อตัวที่พ้นเสื้อผ้าซึ่งเป็นเสื้อของชายหนุ่ม เด็กหญิงร่างเล็ก เสื้อ

อไม่?” มู่ลี่หย่างบ่นก่อนถอนหายใจหนักๆ ผิวขาวเหมือนราวกับหิม

่อพึมพำขณะยื่นผ้าไปเช็ดหน้าให้อีกฝ่าย แล้

กักของหญิงออกมา น้ำเสียงค่อนข

ิ่วหน้าเพราะความเจ็บ “พี่สาว ปล่

ทันที นางกวาดตามองอย่างตื

างไรบ้าง ” มู่ลี่หย

น์ตาสีนิลค่อยพูดที่ละคำ เหมือน

ดแผลไม่หนักหนาแต่เจ้าหม

ื้นจึงไม่อยากเล่าเรื่องทั้งหมดที

ห้พวกเราติดต่อญาติให้เจ้า

ิ-หมด-สติ

ระลอกคลื่นแห่งความเจ็บปวดก็ถามโถมเข้ามาอย่าง

่หยางอย่างร้อนรน “อย่าถามอะไร

ใจ เขาเห็นพ้องกับน้องสาว ปร

ก่อน อย่าเพิ

มือนหญิงสาวชาวบ้านเลยสักนิด แววตาหยิ่งทะนงและแม้อยู

ี่ผ่านมาข้าเป็นค

ก แต่นางคงลืมไปว่าตนเองอายุเพียงสิบสองขวบเท่านั้น อาจเพราะ

ังมีเด็กๆอีกหลายคน แต่พี่สาวไม่ต้องกลัวนะ พวกเราเป็นเด็กกำพร้าที่ท่านหมอมู่เก็บมาเลี้ยง ค

าวชื่

ื่

้านะ” ทั้งที่บอกว่าจะไม่ถ

คิดไปครู่หนึ่งก

า!

จบางอย่างหงเซ่อนึกได้รีบยกมือขึ้นปิดปาก นางเผลอส่งเสียงดังเก

ดไม่ต้อง

เขาออกจะประหลาดใจที่รู้สึกถึงเรียวแรงที่มากมายกว่าที่คิดไว้ นางพยายามขืนตัวให้หลุดพ้นจากการควบคุมของอีกฝ่าย หญิงสาวตกใจจนกระโดดหนีไปยืนอีกมุมหนึ่งของห้อง หญิงสาวสะบัดศีรษะไปมาจนเส้

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 Chapter1.จำอะไรไม่ได้เลย2 บทที่ 2 Chapter2. ไม่เป็นไร 3 บทที่ 3 Chapter 3. ยิ้มเก้อเขิน 4 บทที่ 4 Chapter4. เด็กๆ เหล่านี้ 5 บทที่ 5 Chapter 5. เสียวสันหลัง 6 บทที่ 6 Chapter 6. ข้าแค่ถาม...7 บทที่ 7 Chapter 7. ละเมอ 8 บทที่ 8 Chapter 8. ต้องการสิ่งใด 9 บทที่ 9 Chapter 9. โอสถ 10 บทที่ 10 Chapter 10. เหตุใดเขาดูหล่อเหลาถึงเพียงนี้11 บทที่ 11 Chapter 11. เดินทาง 12 บทที่ 12 Chapter 12. พี่ลี่หยาง 13 บทที่ 13 Chapter 13. น้องสาว 14 บทที่ 14 Chapter 14. ตรงนั้นจับได้เฉพาะผู้เป็นภรรยาข้าเท่านั้น15 บทที่ 15 Chapter 15. ได้ทุกอย่างรึ 16 บทที่ 16 Chapter 16. ทำอะไรลงไป 17 บทที่ 17 Chapter 17. ยาวนานราวชั่วยาม 18 บทที่ 18 Chapter 18. จำได้ตั้งแต่เมื่อใด 19 บทที่ 19 Chapter 19. ขอให้ข้าเป็นภรรยาของท่านก็พอ20 บทที่ 20 Chapter 20. เข้าหอ 21 บทที่ 21 Chapter 21. ทนได้22 บทที่ 22 Chapter 22. ดูแล23 บทที่ 23 Chapter 23. เจ้าคือภรรยาข้า24 บทที่ 24 Chapter 24. จบ