เดือนแสนจันทร์

นจะเป็นลม เพราะนิยายที่เริ่มเขียนมาตลอดสองเดือน จู่

ยงลูก แรกเริ่มนั้นเธอเพียงแค่ต้องการเงินเท่านั้น แต่พ

์บอร์ดเธอคิดออกมาจากสมองเธอทุกคำ แต

กเขียนคนนั้นเธ

่นรู้ แสนจันทร์พยายามอธิบายกับนักเขียนเจ้าขอ

คือให้ทนา

คนที่สนับสนุนเขาเข้ารุมด่าแล

ก็กำลังร้องงอแงด้วยความหิว แสนจันทร์พยายามวางความคิดจา

ก็แกะลำบาก มือไม้สั่นจนเธ

ี่จะมาปลอบเธอ แม่เลี้ยงเดี่ยวอย่างเธอกว่าจะหาเ

้วก็ได้ คำว่าตายทำให้มือเธอหยุดแสนจันท

บปัญหาที่เกิดก็เป็นได้ เสียงฝานมดังขึ้นทำให้เธอได้สต

ท่านั้น แถมนมแพะก็มีราคาแพงกว่านมทั่วไป เ

งถ้ามันได้ออกขายอาจจะทำให้เธอมีบ้าน มีเงินซื้ออา

้นอย่างไม่ไยดี เสียงลูกสาวตัวน้อยยังคงร้องไห้ไม่หยุด แ

ุกขึ้นทำเป็นข้าวต้มเกลือ ต้มน้ำให้เยอะเพื่อจะได้กินให้พอ

์เก่าที่ยืมมาจากเพื่อนข้างบ้านที่เขาจะขายทิ้ง หน้าจอคอมพิว

ัปเดตนิยายนั้นหมดลงอย่างไร้ประโย

เราจะส่งเรื่องฟ้อง

ลงแก้มบางจนแทบจะเป็นสายเลือด อยากมีคนกอดอยาก

หม ไม่มีอะไรเลยรอบด้านล้วนว่างเปล่า แต่สายตาเธอกลับพบเช

ปยังคานด้านบน มองหาเก้าอี้กลมจากนั้นก็ใช้เชือกผูกเป

รัก สติที่ไร้ความคิดก็วางคอลงไปบนเชื

กหรือเปล่า ภาพแห่งความทรงจำในอดีตกลับมา ตั้งแต่เ

พังคนเดียว เธอต้องออกมาทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟร้า

าะครั้งนั้นเธอได้ยินเด็กน้อยขยับในท้องครั้งแ

วก็ได้เป็นแค่คนเข็นผักในตลาด สองมืออุ้มท้องโตเข็

อร้องพ่อแม่ที่ไล่เธอออกจากบ้านก็ไม่กล้าสู้ห

เจ้าอาวาสขอความเมตตาจากเจ้าของบ้านลดค่าเช่

กิน สุดท้ายแล้วเธอก็ค้างค่าเช่ามาสามเดือ

ทำงานที่เขาจ้างทุกสิ่ง สุดท้ายแล้วก็ไม่เหลืออะไรเลยเ

ธอเคยซื้อไว้ตอนเด็ก ๆ สะสมจนมีจำนวนมาก ของพวกนี้สามารถทำเง

ยก็คงดี จึงเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เธออยากเป็นนักเขียน อยากมีเงินซื้อนมลู

ถึงกล่าวหา

เธอว่าเธอทำจริงไหม

รมถึงกลับมาทำร

ใครให้ช่วยไ

้วไม่มี

ูกสาวตอนนั้นเองที่เธอได้สติ ถึงจะไม่มีกินจนตายเธอก็ควรจะสู้เพื่อลูก ไม่ใช่ยอ

ลับมาแต่ยิ่งใช้เท้าเตะมันเท่าไรเก้าอี้นั้

จของเธอกำลังจะหมดลงจริง ๆ ดวงตาเธอเต็มไปด้วยสีขาวโพ

ขอโทษที่แ

อยู่อย่างไร

ม่รอดนั้น จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงดังข

งสาวที่กำลังจะผูกคอตายก็รีบว

องคนที่ใกล้หมดลมหายใจ แสนจันท

เธอลงมาได้สำเร็จ จ

ณ ค

ห็นใบหน้าของผู้ชายคนหนึ่งแต่จำไม่ได้ว่าเคยเห็นท

องจากนั้นก็พาไปส่งโรงพยาบาล ตอนที่ไปถึง

รือเสียใจดี แต่เพื่อตัดปัญหาที่เขาไปยุ่งเรื่องข้างบ้านจึงตอบกลับไป

นเชียว แม้พยาบาลไม่อยากจะเชื่อแต่ก็ต้องช่วยคนป่วยก่อน จ

ว พยาบาลเห็นว่าเธอฟื้นดีแล้วจึงเรียกพ่อและลูกเข้ามาด

ธอว่า “ที่รักเป็นอย่างไรบ้า

กับฉัน จากนั้นเขาก็กะพริบตาข้างห

เลยค่ะ โชคยังดีนะคะที่คุณพ่อพามาเอง

ขา จึงไม่พูดแก้ตัวแต่อย่างใด ให้เขาพาเธอก

ที่ช่วย

้าไปช่วยไม่ทันคุณนั่นแหละจะตายตา

ดเธอไว้แน่นกว่าที่เคยเป็นมา ความอบอุ่นของตัวเด็กน้อยและเสีย

งเธอร้องไห้ออกมาอีกรอบ คนเราจะมีเรื่องทุกข์ใจ

นที่จะตัดสินคนอื่นแค่เพียงไม่กี่ชั่วโมงที่พบกัน เข

ามหวังดีหัสดินก็เดินไปส่งหญิงสาวถึงบ้าน พอเข้าไปถึงก็เห็นเชื

อยเข้าไปนอนในห้องด้านในที่มีเพียงแค่ฟูกบางเท่

ามีคุณ

ียงแข็ง เหมือนไม่พอใจที่เขาถามถ

อน้ำมันกับเก้าอี้ที่เธอใช้ฆ่าตัวตาย หันมองกระป๋องนมที่ก

เขาคิดแบบนั้น จึงล้วงกระเป๋าเง

ไว้ซื้อน

ที่เขาส่งให้ก็ส่ายหน

กฝ่ายเท่าไร “ผมเองก็มีไม่มากเท่าไร เพราะพึ่งทำงานเป็นทน

ที่จะมานึกถึงบุญคุณศักดิ์ศรีก็ใ

ๆ ค่ะ ให้ฉันทำความสะ

นักงานของบริษัทว่าความไม่ใช่เจ้าของบริษัทเสีย

่ของตนก็รู้สึกเสียเปรียบชอบกล แต่

ีอื่น ส่วนเขาก็เหมือนคนถูกใครปฏิเสธแล

ละสองวัน เสาร์กับอาทิตย์ พรุ่งนี้ยังไม่ต้องค่อยทำอาทิตย

ิดว่าจะเอามันไปเสียค่าเช่าสักเดือนหนึ่งก

นลำคอคนตรงประตู

องมือเจ้าของบ้านเดินมาแล้วดึงแบงก

งตาช่วยฉันจะไม่ยอมลดค่าเช่าให้หรอก อะไรเนื้อไม่ได้กิ

อออกจากบ้านกลางดึกแบบนี้

นที่กำลังขนของเธอออกไป สายตามองพวกเขาที่กำลังจะตรงไปยัง

ต่ขอเวลาคืนนี้อีกค

ะทำเท่าไร แต่เพราะว่าตัวเองก็ต้องกินต้องใ

อยู่ถึงตอนนี้ข้าวของพวกนี้ฉันก็จะ

กับเด็กน้อยที่ยังนอนหลับสนิท แสนจันทร์ท

อดยุ่งเรื่องชาวบ้านไม่ได้ “ขนของไปไว้ที่บ

ปสุดท้ายที่คนเขาบอกว่า การช่วยเหลือคนได้บุญกุศล สำหรับเ