หย่ากับข้าเถอะ องค์ชายรอง!

แต่แทนที่จะตรงกลับในทันที องค์ชายรองกลับสั่งให้คนขับพารถม้าเลี้ยวไปยังตลาดใกล้ราชสำนัก ซึ

เมื่อเห็นว่าองค์ชายรองก้าวลงจากรถม้าพร้อมกับพระชายา นับว่าเป็นเรื่อ

่อนจะหยุดยืนและเลือกดอกไม้ด้วยตนเองอย่างพิถีพิถัน "เจ้าเคยบอกข้าว่าเจ้าชอบดอกโบตั๋น ใ

้สึกหนักอึ้ง ดอกไม้นี้อาจเป็นเพียงสัญลักษณ์ของหน้าที่ที่นางต้องรับไว้ ชาวบ้านที่มุงดูต่างพ

าหยุดลงหน้าร้านที่มีจี้หยกสีเขียวประดับด้วยทองคำ "เจ้าอยากได้อะไร

กน้อยก่อนจะเลือกเครื่องประดับหยกชิ้นหนึ่งด้วยตนเอง และมอบให้นางอย่างอ่อนโย

ค์ชายรองและพระชายาช่างเป็นที่น่าอิจฉา พวกเขามองว่าการที่องค์ชาย

จากภายนอก แต่กลับเป็นเพียงการแสดงอำนาจและความส

หารที่หรูหราที่สุดในเมือง ร้านอาหารแห่งนี้เป็นที่เลื่องลือถึงอาหารเลิศรสและบรรยากาศอันสวยงาม ชาวบ้านหล

งพวกเขา พนักงานร้านกุลีกุจอต้อนรับด้วยความเคารพและพาพวกเขาไปยังห

์ชายรองสั่งอาหารจานพิเศษจากพ่อครัวมือหนึ่งของร้าน ตั้งแต่อาหารเร

มาย เจ้าลองชิมเถิด ข้าจัดมาให้เจ้าลองทุกจาน" องค์ชายรองกล่า

อาจซ่อนความรู้สึกว่างเปล่าภายในใจได้ นางรู้ดีว่านี่เป็นอาหารมื้อแรกที่องค์ชายรองร่วมโต๊ะด้วยอย่างเป็นกันเอง

คะ" เสวี่ยหนี่กล่าว

งค์ชายรองยิ้มให้ก่อนจะทานอาหารด้วยท่าทางสบาย ๆ การสนทนาระ

ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าอาหารรสเลิศเหล่านี้เป็

ในหัวใจของนาง นางรับรู้ได้ว่าความสัมพันธ์นี้แม้

ะองค์พานางกลับขึ้นรถม้าด้วยท่าทีสุขุม สง่างาม ท้องฟ้ายามค่ำคืนประดับไปด้วยดวงดาวสว่างไสว เสียงล้อรถม้าแล่นเบา ๆ

้วยความเอื้อเฟื้อ แม้เป็นการแสดงออกที่อ่อนโยน แต่ในใจเสวี่ยหนี่กล

นักต้อนรับพวกเขา ภายในพระตำหนักใหญ่สว่างไสวด้วยแสงจาก

้าไปในห้อง ก่อนจะหันไปมองเสวี่ยหนี่ด้วยสีหน้าที่นิ่งเ

ึกว่างเปล่า "เพคะ" นางกล่าวเบา ๆ ก่อนจะก้าวเข้าไปในเรือนนอน ห้องนี้ตกแต่งอย่างหรูหราด้วยเตียงไม้แกะสลั

าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ "พักผ่อนเถิด อีกไม่นา

้ความอบอุ่น เสวี่ยหนี่ถอนหายใจเงียบ ๆ ก่อนจะหันมองรอบห้องที่ใหญ่โต แต่ในใจกลับรู้สึกโด

ของข้าถึงยังไม่สงบเสียที?" ไป๋เสวี่ยหนี่พึ