icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

บุตรเช่นข้า หาได้ต้องการบิดาเช่นท่าน

บทที่ 3 ขึ้นเขา หาอาหาร

จำนวนคำ:2619    |    อัปเดตเมื่อ:03/12/2024

ายหนุ่มวัย 27 ปี รีบเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นเพื่อที่จะได้เข้าไปในป่าลึกให้มากกว่านี้ ถึงแม้ว่าแสงแดดจากดวงอาทิตย์จะเริ่มร้อนขึ้

งเหอซีบิดาของร่างนี้และคนตระกูลซ่งที่คอยทำร้ายมารดาและน้องสาวของเจ้าของร่าง ด้วยหากว่าจัดกา

๊ยตงหยางได้ชีวิตใหม่มันก็ดีอยู่หรอก แต่ทำไมจะต้องมาอยู่ในครอบครัวแบบนี้ด้วย แบบนี้เขาเรียกว่าสวรรค์กลั่นแกล้งหรือเปล่าเนี่ย ไม่รู้ว่าป่านนี้ จะมีใครรู้หรือยังว

ห็นจะเป็นพวกชาวบ้านที่รวมกลุ่มกันเข้ามาล่าสัตว์ ส่วนเด็กและผู้หญิงจะหาผักป่าอยู่รอบนอกเท่านั้น หลินตงหยางไม่สนใจว่าจะ

ในที่แห่งนี้ไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้ ขนาดเขาที่ตายแล้วยังได้มาเกิดใหม่เลย นับประสาอะไรกับเผือกที่มันจะมีขนาดใหญ่ก

งทำให้ป่าดูมืดทึบอึมครึมเป็นอย่างมาก เดินไปได้ไม่นานก็พบเห็ดป่าเกิดขึ้นอยู่เต็มไปหมด ดูเหมือนว่าจะเป็

ตู่เลยสักนิด ในเมื่อพบของที่กินได้แล้วก็ต้องเอากลับไป เสียอย่างเดียวไม่มีไก่ ถ้ามีไก่สักตัวคงได้ต้มน้ำแกงไก่ใส่เห็ด

เก็บฟืนจนพอใช้ในวันนี้แล้วจากนั้นก็เดินออกจากป่ามุ่งหน้ากลับบ้านทันที เด็กชายกึ่งวิ่งก

วไก่ป่าที่กำลังกกไข่อยู่ในรังตกใจ จึงได้บินขึ้นมา จังหวะเดียวกับที่หลินตงหยางเดินไปถึงพอดี ด

ล้วหรือ แต่ว่าข้าแค่ฟา

อเกินไป เมื่อหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้เขาก็ไม่คิดหาคำตอบอีก ดีเสียอีกมีไก่แล้ว หลินตงหยางเห็นว่าเป็นไก่ตัวเมียไม่รู้ว่าจะมีไข่ไก่หรือไม่ เขาจ

ยความดีใจ อย่างน้อยวันนี้ก็มีอาหารแล้ว ตราบใดที่ขยันชีวิตย่อมมีหนทางพบแสงสว่าง หลินตงหยางสัญญากับเจ้าของร่างเดิมว่

มคาด หลังจากหลินตงหยางกลับมาถึงบ้านยังไม่ทันที่จะได้เข้าบ้าน ก็ได้ยินเสียงน้องสาวร้องไห้ และเสียงท่านแม่อ้อนวอนนางฉ

้าเลย ข้าเจ็บ ฮือ ท

ีพวกเจ้าให้ตาย เศษสวะเช่นพวกเจ้าไม่สมควรมีชีวิตอยู่ กล้าดียังไงมา

ยงเอาตัวเข้าไปบังท่อนไม้ที่

ยางที่เอาตะกร้าไปซ่อนเอาไว้เรียบร้อยแล้ว วิ่งเข้ามาด้วยความเร็ว เขากระโดดถีบน

้ายข้าที่เป็นผู้อาวุโสหรือ

ัวขาดทุน แล้วเจ้าล่ะยายแก่ไม่ใช่ของแถมไม่ใช่ตัวขาดทุนเช่นกันรึ แกมันเป็นหญิงแก่ที่น่ารังเกียจ ก

ที่ฉีกุ้ยเถียนจะได้เอ่ยปากด

ห้ลูกเดรัจฉานของเจ้าได้ร่ำเรียนอีก หากจะมีใครเดรัจฉาน มันก็คือพวกเจ้าตระกูลซ่ง หาใช่มารดาของข้าไม่ ออกไปจากบ้านของข้า และอย่าได้มาที่นี

เด็กที่ขี้ขลาด ขี้กลัวและไม่มีปากเสียงแล้ววันนี้เกิ

อให้ข้าไปส่งเร

างโยนท่อนไม้ในม

ียนรู้สึกตกใจมาก หรือว่าหลิน

จะโทษตัวเองไม่ได้ หากนางเข้มแข็งมากกว่านี้ลูก ๆ คงไม่ต้องลำบากขนาดนี้ นางมองดูลูกชายท

น้องสาวยายแก่นั่นตีเจ้ากี่ไม้

แม่อ่อนแอ แม่ไม่สามารถปกป้อง

ดแล้ว ท่านไม่ผิด แต่ผิดที่คนพวกนั้นไม่ใช่ค

เจ้าค่ะ

้าบ้านก่อน ต่อไปไม่ต้องเปิดประตูออกมา คน

มากนะ

าดเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไปแล้ว หลินตงหยางคนนั้นได้ตายไปแล้ว ต่อจาก

่ใหญ่ แต่ข้

ม่ ท่านไหวหรือไม่ขอรับ ช่วยทำแผลให้น้องสาวที

แม่ยังพอไหว

พร้อมทั้งเผือกอีกหนึ่งหัว เพราะที่บ้านไม่มีข้าวสารเหลือแล้ว ไม่ว่าจะเป็นแป้ง หรือธัญพืชไม่มีอะไรเหลือทั้งนั้น

ันใดให้แม่

ู่ยังเอาตัวไปรับไม้แทนน้องสาวอีก ท่านพักผ่อ

มีใครรู้ว่านางเจ็บแค้นมากแค่ไหน ต่อไปนี้นางคงต้องเข

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ตัวละครหลักและความสัมพันธ์ในครอบครัว2 บทที่ 2 เกิดใหม่3 บทที่ 3 ขึ้นเขา หาอาหาร4 บทที่ 4 อาหารมื้อแรก5 บทที่ 5 เข้าเมืองไปขายเห็ด6 บทที่ 6 ซื้อของ พบเจอสะใภ้ใหญ่บ้านซ่ง7 บทที่ 7 ซ่อมรั้วบ้าน และความสามารถเริ่มปรากฏ8 บทที่ 8 ขายเห็ดซื้อเกวียนล่อ9 บทที่ 9 หยิบมาจากภูเขา10 บทที่ 10 ข้าไม่ได้ฝันไป ใช่หรือไม่11 บทที่ 11 เห็นแก่ตัว12 บทที่ 12 ผิดหวังและเสียใจ13 บทที่ 13 พายุหิมะ จุดเริ่มต้นของภัยหนาว14 บทที่ 14 โชคดีที่มาทันเวลา15 บทที่ 15 การจากไปของฤดูหนาว16 บทที่ 16 แผนการของซ่งเหอจือ17 บทที่ 17 ขโมยไก่ไม่ได้ยังเสียข้าวสารอีกหนึ่งกำมือ18 บทที่ 18 ศีลเสมอกัน19 บทที่ 19 ความอิจฉาเป็นเหตุ20 บทที่ 20 หลี่ต้าหลางลุ่มหลงมัวเมา21 บทที่ 21 สมหวังเสียที หมู่บ้านก้าวหน้า22 บทที่ 22 สัญญาณเตือน23 บทที่ 23 ถูกยกย่องให้เป็นเทพเซียน24 บทที่ 24 น้ำลดตอผุด25 บทที่ 25 ไปซื้อไห แต่ได้คนกลับมา26 บทที่ 26 ซักไซ้ไล่เลียง27 บทที่ 27 สร้างกังหันวิดน้ำได้สำเร็จ28 บทที่ 28 เมืองชายแดนที่แสนแร้นแค้น กับนายอำเภอสารเลว29 บทที่ 29 หมู่บ้านไผ่ดำ30 บทที่ 30 ปล้นจวนนายอำเภอ31 บทที่ 31 กลับถึงหมู่บ้าน32 บทที่ 32 หวนคืนสู่บ้านเกิด33 บทที่ 33 อี้เทียนหลงจากไป ตระกูลซ่งกลับมา34 บทที่ 34 อี้เทียนหลงส่งฎีกาเข้าวังหลวง35 บทที่ 35 พวกเจ้าเห็นบ้านข้าเป็นสถานสงเคราะห์หมาใช่หรือไม่36 บทที่ 36 หมู่บ้านโจวเจี่ยหนึ่งวัน กับท่านลุงหู37 บทที่ 37 ซ่งเสี่ยวหลาน38 บทที่ 38 ปรึกษาหารือ39 บทที่ 39 ความลับของตระกูลหลิน40 บทที่ 40 การตัดสินใจของหลินตงหยาง41 บทที่ 41 ท่ามกลางหมู่มวลบุปผา ย่อมมีขี้หมากองหนึ่งเสมอ42 บทที่ 42 ออกเดินทาง43 บทที่ 43 การกลับมาของพี่ชายใจดี44 บทที่ 44 หมู่บ้านไผ่ดำกับหีบดำสามใบ45 บทที่ 45 หีบดำสามใบ กับความลับของใครบางคน46 บทที่ 46 จุดจบของซ่งเหอซี และการประจันหน้ากันของคนสองคน47 บทที่ 47 เจ้าเป็นใครกันแน่48 บทที่ 48 ลูกชายคนใหม่49 บทที่ 49 บางคนมีความสุขบางคนมีความทุกข์50 บทที่ 50 คุณชายน้อยผู้เอาแต่ใจ51 บทที่ 51 ปล้นเงียบ ๆ แต่เก็บเรียบทั้งยุ้งฉาง52 บทที่ 52 ไปเที่ยวบ้านต้าจิน53 บทที่ 53 ผู้สืบทอดตำหนักเทียมฟ้า54 บทที่ 54 เปิดศึก55 บทที่ 55 ก่อกวนทัพฉู่ ชัยชนะอันยิ่งใหญ่56 บทที่ 56 เสียใจตอนนี้ก็สายไปเสียแล้ว57 บทที่ 57 ครั้งนี้จบสิ้นกันแน่แล้ว58 บทที่ 58 จากแคว้น สู่รัฐ59 บทที่ 59 เตรียมตัวออกเดินทาง ไฟไหม้ครั้งใหญ่60 บทที่ 60 เป่าเอ๋อร์ย้ายบ้าน61 บทที่ 61 เรื่องราวระหว่างเดินทาง62 บทที่ 62 เซียวอวิ๋นเทียน63 บทที่ 63 ท่านแม่ข้ากลับมาแล้ว64 บทที่ 64 ได้รับรางวัลโดยไม่รู้ตัว65 บทที่ 65 เข้าเมืองหลวง66 บทที่ 66 หนูขนทอง67 บทที่ 67 เมืองหลวงจ๋าต้าหู่มาแล้ว68 บทที่ 68 ไปบุกจวนแม่ทัพ69 บทที่ 69 ต้าหู่เข้าวังแบบสับ ๆ (คุณชายต้าหู่)70 บทที่ 70 พระราชโองการสมรส ความหลังของฮ่องเต้71 บทที่ 71 เกิดเรื่องใหญ่แล้ว72 บทที่ 72 สร้างความร้าวฉาน73 บทที่ 73 เตรียมตัวเดินทางกลับบ้านเกิด74 บทที่ 74 กลับบ้านเกิดอย่างยิ่งใหญ่75 บทที่ 75 กลับถึงหมู่บ้านเจียชุน76 บทที่ 76 การมาถึงอีกครั้งของหลิวกงกง77 บทที่ 77 คำขอของหร่วนหย่งเจิ้ง78 บทที่ 78 ชินอ๋องพาครอบครัวกลับเมืองหลวง79 บทที่ 79 เทือกเขาอวิ๋นซาน80 บทที่ 80 ขบวนส่งตัวเจ้าสาวอันยิ่งใหญ่81 บทที่ 81 หลินตงหยางเข้าวังอีกครั้ง82 บทที่ 82 สวนผลไม้กับบ้านหยกมรกต83 บทที่ 83 ถ้ำมรกต กับภารกิจปลูกทุเรียนหมอนทอง84 บทที่ 84 ข่าวดี85 บทที่ 85 เริ่มออกเดินทาง86 บทที่ 86 ต้าหู่เจ้าไปเอาลูกผู้ใดมา87 บทที่ 87 ในที่สุดก็หาพบ88 บทที่ 88 เขาซีซานกับหมีสี่ตัว89 บทที่ 89 นี่หมู่บ้านหรือแดนเซียนกันแน่90 บทที่ 90 ไปรับคนที่เขาเทียมฟ้า กับเรื่องน่ายินดี91 บทที่ 91 บทส่งท้าย พี่ชายข้าเป็นเทพเซียน92 บทที่ 92 ตอนพิเศษ อู่เป่าเข้าเมืองหลวง93 บทที่ 93 ตอนพิเศษ หลินตงหยางพ่อลูกอ่อน