icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

บุตรเช่นข้า หาได้ต้องการบิดาเช่นท่าน

บทที่ 5 เข้าเมืองไปขายเห็ด

จำนวนคำ:2861    |    อัปเดตเมื่อ:03/12/2024

มารถเก็บเห็ดหยางตู่จนหมด หลินตงหยางมองดูเห็ดที่เก็บได้เต็มตะกร้าและยังมีเหลืออยู่อีกกองใหญ่ เขาลืมไปว่าต

กลับไปยังไงล่ะเนี่ย จะทิ้งเอาไว้ก็ไม่ได้เส

ป็นซี่เล็ก ๆ นำเถาวัลย์ที่เก็บมาผูกเข้ากับไม้ไผ่ที่ผ่าเป็นซี่เล็ก ๆ ทำไปเรื่อย ๆ จนได้แพขนาดเล็กมาหนึ่งอัน นี่คือส่วนของด้านล่างตะกร้า จากนั้นนำไม้ไผ่มามัดเข้าด้วยกันจนกลายเป็นคอกสี่เหลี่ย

ะกร้าที่เขาทำขึ้นง่าย ๆ นี้มีขนาดใหญ่พอสมควร จึงทำให้สามารถเอาเห็ดใส่ลงไปได้จนหมดจากนั้นก็ใช้ใบไม้ปิดด้านบนอีก

งขึ้นเขามาโดยตลอด ไม่ใช่ว่าเขากลัวชาวบ้านพวกนั้นจะรังแกหรืออะไร เพียงแต่เขาไม่อยากตอบคำถาม หรืออาจจะมีผู้ใหญ่บางคนที่นิสัยไม่ดีแย

้องสาวข้าก

หรือลูก เหตุใดกลั

รือไม่ ตอนนี้บ้านเราไม่มีเงินเหลือเลย หากขายได้ราคาดีจะได้มีเงินซื้อยาบำรุงให้ท่านแม่กับน้องสาว

าวของเจ้าเองก็ดีขึ้นมากแล้วเช่นเดี

วคราวที่ข้าทำย้ายไปใส่ตะกร้า

งหน้าล้างตา ดื่มน้ำก่อน แล้วก็ไปเรี

ับท่

าก ยิ่งหลังจากแต่งให้ซ่งเหอซีแล้ว ยิ่งไม่เคยได้เข้าไปในเมืองสักครั้ง นอกจากทำงานบ้านงานในไร่นาแล้ว นางกับลูก ๆ ทั้งสองแทบไม่เคยได้ออกพ้นเขตหมู่บ้านเลย นางกังวล

หรือไม่ขอรับสีหน้า

่อยเปื่อยไปหน่อย แล้วเหมยหล

นแม่กับพี่ใหญ่ไม่ต้องเ

ี้เกรงว่าแดดจะแรงแล้วจะร้อนเอาได้ ขาก

แล้วก็มุ่งหน้าเข้าเมืองไปทันที เพราะสิ่งที่พวกเขานำมาขายวันนี้คือเห็ดหยางตู่ ซึ่งท่านแม่บอกว่าเห็ดหยางตู่นั้นไม่ได้หากันได้ง่าย ๆ ก็แสดงว่ามันจะต้องมีราคาไม่น้อย เช่น

างตู่ เช่นนั้นข้าคิดว่าพวกเราลองเดินดูลาดเลาก่อนดีหรือไม่ ข้าคิดว่าน่าจะลองนำไปขาย

็นด้วย

แห่ง มีโรงเตี๊ยมอยู่ 2 แห่ง เท่าที่เดินวนดู ทำให้หลินตงหยางตัดสินใจง่ายขึ้น เหลาอาหารทั้งสามแห่งล้วนต้อ

ลหานที่ตั้งอยู่ฝั่งตรงข้าม หลินตงหยางไม่รู้ว่าทั้งสองสกุลเป็นศัตรูคู่อาฆาตกันหรือไม่ ถึงได้มาสร

อบถามที่โรงเตี๊ยม

วกเราไป

ของคนสกุลโจวไม่ได้ หรือว่ากลัวคนอื่นจะไม่รู้ว่าโรงเตี๊ยมแห่งนี้มีเจ้าของเป็นคนสกุลโจว อย่าว่าแต

าฮูหยินต้องการทานอาหาร หรือมาติดต่อเรื่องอัน

ต้องขอโทษเจ้าแล้ว ข้าเพียงแต่มีของป่

ราบว่าพวกท่านนำสิ่

รับ” หลินตงหยางเอาเห็ดหยางตู่ออกมา

นั่งรอด้านในก่อน ข้าจะไปตามห

วามเร่งรีบ หลินตงหยางได้แต่มองตาปริบ ๆ ที่สำคัญในใจเขาเบิกบานมากตอนนี้ จากท่าทางขอ

้วนเปียวเป็นหลงจู๊ของที่นี่ พวกท่านมีมากน้อยเท่าไหร่ ทางเรารับ

หลงจู๊

ของข้า พวกเราเป็นเพียงชาวบ้านธรรมดา หาได้รู้ราคาเห็ดหยางตู่ไ

ราคาต่อชั่ง 1 ตำลึง ถือว่าเป็นราคาที่สูงที่สุดแล้ว เห็ดชนิดอื่นรา

าคาที่ดีและยุติธรรมกับ

คนมาเอาเห็ดไปชั่งน้ำหนักก่อน อาเหลียงมาเอาเห็ด

ับหล

าจากชาวบ้านเพราะมีประตูทางเข้าอยู่ด้านข้างค่อนไปทางด้านหลังของโรงเตี๊ยม เมื่ออาเหลียงกลับมาในมือมีกระดาษที่จดน้ำหนักของเห

้งหน้ามีของดีอันใดอย่าลืมนึกถึงโรงเตี๊ยมของเราเป็นที่แรก

ันใดดี ๆ จะรีบมาหาท่านเป็นคนแรก แล้วเ

ื้อตัวพ่อครัวของเราไป ตอนนี้มีเห็ดหยางตู่ของ

้ท่านอีกนะขอรับ ตอนนี้ข้ากับท

ข้าจ

งกับท่านแม่และน้องสาว ที่เขาใส่อยู่ตอนนี้แทบจะไม่ใช่เสื้อผ้าแล้วทั้งเก่าทั้งขาด ทั้งมีรอย

จำเป็นท่านแม่สามารถซื้อได้เลยขอรับ ไม่ต้องห่วงเรื่องเงิน เห็ดหยางตู่ยังเก็บได้อีก น่าจะสองครั้ง ซื้อเสื้อผ้าแล้ว พวกเราค่อยไปซื้อข้าว ซื้อแป้ง ซื้

เจ้ามา

หญ่ดี

วกบ้านซ่งจะมารั

้าจะจัดการเอง ในเมื่อเราไม่เปิดหากว่าคนบ้านนั้นพังประตูเข้ามา ท่านแม่แค่พูดว่าจะเข้าเมืองไปแจ้งทางการ เท่านี้ ยายแก่นั่นก็กลัวหัวหดแล้ว หากนางยังด

ใจแล้ว ไ

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ตัวละครหลักและความสัมพันธ์ในครอบครัว2 บทที่ 2 เกิดใหม่3 บทที่ 3 ขึ้นเขา หาอาหาร4 บทที่ 4 อาหารมื้อแรก5 บทที่ 5 เข้าเมืองไปขายเห็ด6 บทที่ 6 ซื้อของ พบเจอสะใภ้ใหญ่บ้านซ่ง7 บทที่ 7 ซ่อมรั้วบ้าน และความสามารถเริ่มปรากฏ8 บทที่ 8 ขายเห็ดซื้อเกวียนล่อ9 บทที่ 9 หยิบมาจากภูเขา10 บทที่ 10 ข้าไม่ได้ฝันไป ใช่หรือไม่11 บทที่ 11 เห็นแก่ตัว12 บทที่ 12 ผิดหวังและเสียใจ13 บทที่ 13 พายุหิมะ จุดเริ่มต้นของภัยหนาว14 บทที่ 14 โชคดีที่มาทันเวลา15 บทที่ 15 การจากไปของฤดูหนาว16 บทที่ 16 แผนการของซ่งเหอจือ17 บทที่ 17 ขโมยไก่ไม่ได้ยังเสียข้าวสารอีกหนึ่งกำมือ18 บทที่ 18 ศีลเสมอกัน19 บทที่ 19 ความอิจฉาเป็นเหตุ20 บทที่ 20 หลี่ต้าหลางลุ่มหลงมัวเมา21 บทที่ 21 สมหวังเสียที หมู่บ้านก้าวหน้า22 บทที่ 22 สัญญาณเตือน23 บทที่ 23 ถูกยกย่องให้เป็นเทพเซียน24 บทที่ 24 น้ำลดตอผุด25 บทที่ 25 ไปซื้อไห แต่ได้คนกลับมา26 บทที่ 26 ซักไซ้ไล่เลียง27 บทที่ 27 สร้างกังหันวิดน้ำได้สำเร็จ28 บทที่ 28 เมืองชายแดนที่แสนแร้นแค้น กับนายอำเภอสารเลว29 บทที่ 29 หมู่บ้านไผ่ดำ30 บทที่ 30 ปล้นจวนนายอำเภอ31 บทที่ 31 กลับถึงหมู่บ้าน32 บทที่ 32 หวนคืนสู่บ้านเกิด33 บทที่ 33 อี้เทียนหลงจากไป ตระกูลซ่งกลับมา34 บทที่ 34 อี้เทียนหลงส่งฎีกาเข้าวังหลวง35 บทที่ 35 พวกเจ้าเห็นบ้านข้าเป็นสถานสงเคราะห์หมาใช่หรือไม่36 บทที่ 36 หมู่บ้านโจวเจี่ยหนึ่งวัน กับท่านลุงหู37 บทที่ 37 ซ่งเสี่ยวหลาน38 บทที่ 38 ปรึกษาหารือ39 บทที่ 39 ความลับของตระกูลหลิน40 บทที่ 40 การตัดสินใจของหลินตงหยาง41 บทที่ 41 ท่ามกลางหมู่มวลบุปผา ย่อมมีขี้หมากองหนึ่งเสมอ42 บทที่ 42 ออกเดินทาง43 บทที่ 43 การกลับมาของพี่ชายใจดี44 บทที่ 44 หมู่บ้านไผ่ดำกับหีบดำสามใบ45 บทที่ 45 หีบดำสามใบ กับความลับของใครบางคน46 บทที่ 46 จุดจบของซ่งเหอซี และการประจันหน้ากันของคนสองคน47 บทที่ 47 เจ้าเป็นใครกันแน่48 บทที่ 48 ลูกชายคนใหม่49 บทที่ 49 บางคนมีความสุขบางคนมีความทุกข์50 บทที่ 50 คุณชายน้อยผู้เอาแต่ใจ51 บทที่ 51 ปล้นเงียบ ๆ แต่เก็บเรียบทั้งยุ้งฉาง52 บทที่ 52 ไปเที่ยวบ้านต้าจิน53 บทที่ 53 ผู้สืบทอดตำหนักเทียมฟ้า54 บทที่ 54 เปิดศึก55 บทที่ 55 ก่อกวนทัพฉู่ ชัยชนะอันยิ่งใหญ่56 บทที่ 56 เสียใจตอนนี้ก็สายไปเสียแล้ว57 บทที่ 57 ครั้งนี้จบสิ้นกันแน่แล้ว58 บทที่ 58 จากแคว้น สู่รัฐ59 บทที่ 59 เตรียมตัวออกเดินทาง ไฟไหม้ครั้งใหญ่60 บทที่ 60 เป่าเอ๋อร์ย้ายบ้าน61 บทที่ 61 เรื่องราวระหว่างเดินทาง62 บทที่ 62 เซียวอวิ๋นเทียน63 บทที่ 63 ท่านแม่ข้ากลับมาแล้ว64 บทที่ 64 ได้รับรางวัลโดยไม่รู้ตัว65 บทที่ 65 เข้าเมืองหลวง66 บทที่ 66 หนูขนทอง67 บทที่ 67 เมืองหลวงจ๋าต้าหู่มาแล้ว68 บทที่ 68 ไปบุกจวนแม่ทัพ69 บทที่ 69 ต้าหู่เข้าวังแบบสับ ๆ (คุณชายต้าหู่)70 บทที่ 70 พระราชโองการสมรส ความหลังของฮ่องเต้71 บทที่ 71 เกิดเรื่องใหญ่แล้ว72 บทที่ 72 สร้างความร้าวฉาน73 บทที่ 73 เตรียมตัวเดินทางกลับบ้านเกิด74 บทที่ 74 กลับบ้านเกิดอย่างยิ่งใหญ่75 บทที่ 75 กลับถึงหมู่บ้านเจียชุน76 บทที่ 76 การมาถึงอีกครั้งของหลิวกงกง77 บทที่ 77 คำขอของหร่วนหย่งเจิ้ง78 บทที่ 78 ชินอ๋องพาครอบครัวกลับเมืองหลวง79 บทที่ 79 เทือกเขาอวิ๋นซาน80 บทที่ 80 ขบวนส่งตัวเจ้าสาวอันยิ่งใหญ่81 บทที่ 81 หลินตงหยางเข้าวังอีกครั้ง82 บทที่ 82 สวนผลไม้กับบ้านหยกมรกต83 บทที่ 83 ถ้ำมรกต กับภารกิจปลูกทุเรียนหมอนทอง84 บทที่ 84 ข่าวดี85 บทที่ 85 เริ่มออกเดินทาง86 บทที่ 86 ต้าหู่เจ้าไปเอาลูกผู้ใดมา87 บทที่ 87 ในที่สุดก็หาพบ88 บทที่ 88 เขาซีซานกับหมีสี่ตัว89 บทที่ 89 นี่หมู่บ้านหรือแดนเซียนกันแน่90 บทที่ 90 ไปรับคนที่เขาเทียมฟ้า กับเรื่องน่ายินดี91 บทที่ 91 บทส่งท้าย พี่ชายข้าเป็นเทพเซียน92 บทที่ 92 ตอนพิเศษ อู่เป่าเข้าเมืองหลวง93 บทที่ 93 ตอนพิเศษ หลินตงหยางพ่อลูกอ่อน