หวนคืนอดีตเปลี่ยนชะตาร้ายให้เป็นลิขิตรัก

กวนเถ้าแก่ช่วยให้คนนำไปส่งที

พอใจแล้ว สตรีในอาภรณ์สีม่วงใบหน้าขาวเนียนส

ย่าได้กังวลข้าน้อยจะรี

้อผ้าและเครื่องประดับร้านเขาไปตั้งมากเขาจะไม่ยินดีได้อย่างไร กว่าจะขายได้ขนาดนี้ปกติแล้วเขาใช้เวลาเป็น

ถ้าแก่ ร

ะที่อากาศก็เริ่มร้อนอบอ้าวขึ้นเช่นกัน แม้ว่าจะใกล้เข้าฤด

่นนั้นพวกเราก็ไป

ภรณ์สีชมพูอ่อนที่ยืนรออยู่ด้านหลังมาได้สักพักใหญ่แล้วผู้นั้น นางไม่อยากสานสัมพันธ์กั

าตินี้ข้าจะหลงกลพวกเจ

็นกังวล คุณหนูของนางจะไม่สนใจคุณหนูแซ่หวงผู้นั้นสักหน่อ

งก่อนจะจางหายไป แปรเปลี่ยนเป็นแววตาที่แสดงถึงความจริงใจ ปั้นห

งไม่รู้จักชื่อแซ่ของแม่นา

แผนการไม่สำเร็จนางคงถูกองค์ชายรองไม่พอใจเป็นแน่ หาก

รู้จักกับแม่นางจริงๆ อย่าได้คิดเป็นอื่น ข้าเห็นว่ามีค

ร้งชวนอีกฝ่ายคุยด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

เพราะข้ายังมีธุระ

ย่างเสียดาย เสแสร้งมาก็แสร้งกลับ คิ

งข้าวท่านสักมื้อจะได้หรือไม่” ในเมื่อชวนคุยก็ไม่เป็นผลแล้วใช้วิธีนี้ก็แล้วกัน คนเ

ละช่างหน้าด้านหน้าทนเสียจริง หมิงหลิ่งฟางกรอกตามองบนอย่างเ

ได้รู้จักสนิทสนมกัน ขอใ

น้าชาด้วยความโกรธเกรี้ยวไม่รู้จะกล่าวคำใดออกมา ได้แต่ยืนนิ่งอึ้งกำมื

ทันได้เห็น เมื่อชาติที่แล้วทำให้นางอับอายต่อหน้าผู้คนไว้หลายครั้งหลา

้พบกันอีก คำหลังนี้หมิงหลิ่งฟางไม่ได้พูดออกไป จากนั้นก็ยกยิ้มหวานปานน้ำผึ้งให้กับสตรีที่กำลังโมโหจนแทบจะระเบิ

ถิดข้ายังไม่ไ

ค่ะคุ

งนั้นนางและสาวใช้ทั้งสองบังเอิญเดินผ่านเหลาอาหารแห่งหนึ่งของถนนเส้นนี้เข้าพ

ั้งอาหารก็ยังรสเลิศกว่าที่อื่นมาก นางที่อยู่ในวังยังส่งหญิงรับใช้มาซื้อเข้าไปให

แล้ว เข

่ยกับชิงหลานและอี้จ

และอี้จูหันมามองหน้ากันอ

ูของนางจะมีเงินทองมากมายมิได้ขัดสน แต่พวกนางก็อดเสียดายแทนอย่างเสียไม่ได้ พวกนางได้ยินมาว่

วแล้ว” หมิงหลิ่งฟางกล่าวกับสาวใช้ทั้งสองก่อนจะยื่

ข้าไป แม้จะรู้สึกเจ็บปวดใจนักเมื่อรับรู

ายตาของเสี่ยวเอ้อร์คุณหนูผู้นี้แต่งตัวด้วยผ้าไหมเนื้อดีทีเดียวคงเป็

ก่อน วันนี้ร้านของเรามี

๊ะเหลือ แต่วันนี้ดูเหมือนว่าลูกค้าจะน้อย

างก็จัดการสั่งอาหารที่นางชอบมาสองสามอย

ดพริกหวาน ปลานึ่งซีอิ๊ว แล้วก็...อา

ารมากมายนักจะกินหมดหรือ หากไม่นับสาวใช้สองคนที่ยืนอยู่ด้านหลังก็เท่ากับว่านา

กว้างเมื่อเห็นคุณหนูของพวกนางสั่งอาห

ิ่นของมันหอมตลบอบอวลเย้ายวนนักจนทำให้ผู้ที่นั่งอยู่น้ำลา

ายถึงเพียงนั้นกันเจ้าคะ หากกิ

่งมามากมายถึงเพียงนั้น แต่ไหนแต่ไรมาคุณหนูของนางก

้ากินสิ” หมิงหลิ่งฟางกล่าวท

หนูของพวกนางกำลังพู

ต๊ะพวกนี้คงจะเย็นชืดหมดแล้ว” หญิงสาวกล่

วกเราเป็นเพียงบ่าวจะริอา

าไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกใครหรอก ถือเสียว่าข้าเลี้ยงอาหารพวกเจ้าแ

ี้จูก็หันมามองหน้ากันอย่างมึนงงฉง

่งลงบนโต๊ะกินข้าวกับคุณหนูของพวกนาง

อ่อคลอ อาหารพวกนี้อร่อยมากสมราคาเสียจริง หากไม่ใช่ว่าคุณหนูของพว

วยรอยยิ้มอย่างอ่อนโยนเมื่อเห็นสาวใช้

อี้จูนั้นก็นั่งกินอย่างเงียบๆ อย่างเกรงอกเกรงใจ คุณหนูของพวกนางช่างใจดีจ

ว ยามนี้ก็ปาไปบ่ายคล้อยพวกนางเองก็เดินเที่ยวจนหมด

กันเถิด ข้า

ค่ะคุ

บไปเห็นร้านเครื่องประดับอีกร้านหนึ่ง ที่ดูเหมือนว่ามีบางสิ่งกำลัง

บสองสาวใช้เป็นอย่างมาก ไหนคุณหนูของพวกนางบอกว่าเหนื่อยแ

ายใจเล็กน้อยก่อนจะเดินตามเข้าไป

งก็สะดุดเข้ากับปิ่นหยกชิ้นหนึ่งที่วางอยู่บนพานแพรสีแดงสด ปิ่นหยกชิ้นนั้นแกะสลักเป็นรูปดอกมู

ไปหมายจะหยิบปิ่นหยกนั

๊ะ

งคน หมิงหลิ่งฟางตกใจจึงรีบชักมือกลับอย่างรวด

วกับต้องมนต์สะกด หัวใจดวงน้อยของนางพลันเต้นระรัว บุรุษตรงหน้าผู้นี้ช่างรู

นเท่าใดจนได้ยินเสียงหนึ่

นว่าเราไม่ได้พบกันนา

่างตกตะลึงขึ้นมาอีกครั้ง บุรุษร