หวนคืนอดีตเปลี่ยนชะตาร้ายให้เป็นลิขิตรัก
กวนเถ้าแก่ช่วยให้คนนำไปส่งที
พอใจแล้ว สตรีในอาภรณ์สีม่วงใบหน้าขาวเนียนส
ย่าได้กังวลข้าน้อยจะรี
้อผ้าและเครื่องประดับร้านเขาไปตั้งมากเขาจะไม่ยินดีได้อย่างไร กว่าจะขายได้ขนาดนี้ปกติแล้วเขาใช้เวลาเป็น
ถ้าแก่ ร
ะที่อากาศก็เริ่มร้อนอบอ้าวขึ้นเช่นกัน แม้ว่าจะใกล้เข้าฤด
่นนั้นพวกเราก็ไป
ภรณ์สีชมพูอ่อนที่ยืนรออยู่ด้านหลังมาได้สักพักใหญ่แล้วผู้นั้น นางไม่อยากสานสัมพันธ์กั
าตินี้ข้าจะหลงกลพวกเจ
็นกังวล คุณหนูของนางจะไม่สนใจคุณหนูแซ่หวงผู้นั้นสักหน่อ
งก่อนจะจางหายไป แปรเปลี่ยนเป็นแววตาที่แสดงถึงความจริงใจ ปั้นห
งไม่รู้จักชื่อแซ่ของแม่นา
แผนการไม่สำเร็จนางคงถูกองค์ชายรองไม่พอใจเป็นแน่ หาก
รู้จักกับแม่นางจริงๆ อย่าได้คิดเป็นอื่น ข้าเห็นว่ามีค
ร้งชวนอีกฝ่ายคุยด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
เพราะข้ายังมีธุระ
ย่างเสียดาย เสแสร้งมาก็แสร้งกลับ คิ
งข้าวท่านสักมื้อจะได้หรือไม่” ในเมื่อชวนคุยก็ไม่เป็นผลแล้วใช้วิธีนี้ก็แล้วกัน คนเ
ละช่างหน้าด้านหน้าทนเสียจริง หมิงหลิ่งฟางกรอกตามองบนอย่างเ
ได้รู้จักสนิทสนมกัน ขอใ
น้าชาด้วยความโกรธเกรี้ยวไม่รู้จะกล่าวคำใดออกมา ได้แต่ยืนนิ่งอึ้งกำมื
ทันได้เห็น เมื่อชาติที่แล้วทำให้นางอับอายต่อหน้าผู้คนไว้หลายครั้งหลา
้พบกันอีก คำหลังนี้หมิงหลิ่งฟางไม่ได้พูดออกไป จากนั้นก็ยกยิ้มหวานปานน้ำผึ้งให้กับสตรีที่กำลังโมโหจนแทบจะระเบิ
ถิดข้ายังไม่ไ
ค่ะคุ
งนั้นนางและสาวใช้ทั้งสองบังเอิญเดินผ่านเหลาอาหารแห่งหนึ่งของถนนเส้นนี้เข้าพ
ั้งอาหารก็ยังรสเลิศกว่าที่อื่นมาก นางที่อยู่ในวังยังส่งหญิงรับใช้มาซื้อเข้าไปให
แล้ว เข
่ยกับชิงหลานและอี้จ
และอี้จูหันมามองหน้ากันอ
ูของนางจะมีเงินทองมากมายมิได้ขัดสน แต่พวกนางก็อดเสียดายแทนอย่างเสียไม่ได้ พวกนางได้ยินมาว่
วแล้ว” หมิงหลิ่งฟางกล่าวกับสาวใช้ทั้งสองก่อนจะยื่
ข้าไป แม้จะรู้สึกเจ็บปวดใจนักเมื่อรับรู
ายตาของเสี่ยวเอ้อร์คุณหนูผู้นี้แต่งตัวด้วยผ้าไหมเนื้อดีทีเดียวคงเป็
ก่อน วันนี้ร้านของเรามี
๊ะเหลือ แต่วันนี้ดูเหมือนว่าลูกค้าจะน้อย
างก็จัดการสั่งอาหารที่นางชอบมาสองสามอย
ดพริกหวาน ปลานึ่งซีอิ๊ว แล้วก็...อา
ารมากมายนักจะกินหมดหรือ หากไม่นับสาวใช้สองคนที่ยืนอยู่ด้านหลังก็เท่ากับว่านา
กว้างเมื่อเห็นคุณหนูของพวกนางสั่งอาห
ิ่นของมันหอมตลบอบอวลเย้ายวนนักจนทำให้ผู้ที่นั่งอยู่น้ำลา
ายถึงเพียงนั้นกันเจ้าคะ หากกิ
่งมามากมายถึงเพียงนั้น แต่ไหนแต่ไรมาคุณหนูของนางก
้ากินสิ” หมิงหลิ่งฟางกล่าวท
หนูของพวกนางกำลังพู
ต๊ะพวกนี้คงจะเย็นชืดหมดแล้ว” หญิงสาวกล่
วกเราเป็นเพียงบ่าวจะริอา
าไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกใครหรอก ถือเสียว่าข้าเลี้ยงอาหารพวกเจ้าแ
ี้จูก็หันมามองหน้ากันอย่างมึนงงฉง
่งลงบนโต๊ะกินข้าวกับคุณหนูของพวกนาง
อ่อคลอ อาหารพวกนี้อร่อยมากสมราคาเสียจริง หากไม่ใช่ว่าคุณหนูของพว
วยรอยยิ้มอย่างอ่อนโยนเมื่อเห็นสาวใช้
อี้จูนั้นก็นั่งกินอย่างเงียบๆ อย่างเกรงอกเกรงใจ คุณหนูของพวกนางช่างใจดีจ
ว ยามนี้ก็ปาไปบ่ายคล้อยพวกนางเองก็เดินเที่ยวจนหมด
กันเถิด ข้า
ค่ะคุ
บไปเห็นร้านเครื่องประดับอีกร้านหนึ่ง ที่ดูเหมือนว่ามีบางสิ่งกำลัง
บสองสาวใช้เป็นอย่างมาก ไหนคุณหนูของพวกนางบอกว่าเหนื่อยแ
ายใจเล็กน้อยก่อนจะเดินตามเข้าไป
งก็สะดุดเข้ากับปิ่นหยกชิ้นหนึ่งที่วางอยู่บนพานแพรสีแดงสด ปิ่นหยกชิ้นนั้นแกะสลักเป็นรูปดอกมู
ไปหมายจะหยิบปิ่นหยกนั
๊ะ
งคน หมิงหลิ่งฟางตกใจจึงรีบชักมือกลับอย่างรวด
วกับต้องมนต์สะกด หัวใจดวงน้อยของนางพลันเต้นระรัว บุรุษตรงหน้าผู้นี้ช่างรู
นเท่าใดจนได้ยินเสียงหนึ่
นว่าเราไม่ได้พบกันนา
่างตกตะลึงขึ้นมาอีกครั้ง บุรุษร