ข้าน้อยขอเป็นติ่งพระรอง

4 ชายใ

ี ในขณะที่เจียงอันเล่อยืนอยู่ข้างกายผู้เป็นบิดาอย่างสำรวม แต่ภายในใจกลั

หรือไม่” เจียงเสิ่นเย่วกล่าวแผ่วเบา พร้อมพยักพเยิด

น้าเล็กน้อย “เจ้าค่ะ ท่านพ่อ” แต่ก่อนท

วะท่

ความอ่อนโยนเจืออยู่ในที เสียงนั้นทำให้ทุกคนในบริเวณนั้นห

่มในชุดคลุมยาวสีกรมท่าปักลวดลายขลิบทอง ชายหนุ่มผู้นี้มีคิ้วเข้มดั่งกระบี่ที่โค้งรับกับดวงตาคม

ทั้งนั้น อย่าได้เกรงใจเลย” เจียงเสิ่นเย่

ยิ้มตอบ ก่อนจะหันไปหาเจีย

งด้วย” หานอี้หลงกล่

ับกับคิ้วเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน กับริมฝีปากเป็นรูปกระจับ ส่งให้ใบหน้าดูหล่อละมุน อีกทั้งรูปร่างขอ

่อได้พบกับหานอี้หลง ชายในดวงใจของนาง ยิ่งได้มาพบตัวเป็นๆ

ีชมพูอ่อนเดินตามหลังหานอี้หลงเข้ามา หญิงสาวผู้นั้นมีใบหน้าหมดจดประหนึ่งภาพวาด คิ้วเรียวงาม จมูกเล็กได้รู

กวูบ มือเล็กกำชายกระโปรงแน่น นางก้มหน้าลงซ่อน

าหานและฮูหยินเสียสิ” เจ

มมารยาท แต่นางไม่สามารถปิดบังความไม่พอใจได้อย่างสิ้นเชิง สาย

้สึกไม่เป็นมิตรที่แผ่ออกมาจากเจียงอันเล่อในขณะที่จ้องมองหยางชิวเหยา หานอี้หลง

งมือให้หานอี้หลงอย่างให้คลายกังวล หานอี้หลงยิ้มกว้า

จะมอดม้วยเพราะนางอยู่แล้ว ยังไม่สำนึกอีก เจียงอันเล่อทำท่าทางฮึดฮ

ญใต้เท้าหานและฮูหยินด้านในก่อนเถิด” เจี

และพาหานอี้หลงและหยางช

หลงและหยางชิวเหยาที่เดินตามสาวใช้ไปพร้อมกัน พร้อมกับ

างเสียที” เจียงอันเล่อถึงก

่งลงที่โต๊ะด้านใน หานอี้หลงก็หันม

่ข้าเห็นคุณหนูเจียงมองเจ้าแล้วรู้สึกขัดใจยิ่งนัก”

่งงานแล้ว แต่หญิงสาวในเมืองหลวงมากมายต่างเฝ้าฝันถึงท่านไม่หยุดหย่อน พวกนางเห็นข้าแล้วรู้สึกขัดเคืองเช่นนี้ก็เป็นธรรมดามิใช่หรือ” หยางชิวเหยาพูดพลางส่งสา

หอมกับเจ้าด้วยหรือไม่” หานอี้หลงรีบหย

เช่นนี้อยู่เสมอจนนางเริ่มรู้สึกชินชาเสียแล้ว แต่ที่น่าแปลกใจคือนางกลับมิเคยรู้สึกใจเต้น

งรู้สึกชอบใจ ก่อนจะกอบกุมมือของหยางชิวเหยาเอาไว้แน่นราวกับ