เมื่อภัทราได้ทะลุมิติเข้าไปอยู่ในร่างของเจียงอันเล่อ ตัวละครในนิยายเรื่อง "ชะตารักพันธนาการ" ภารกิจปกป้องหานอี้หลง พระรองของเรื่องแต่เป็นชายในดวงใจของเธอก็เริ่มต้นขึ้น
บทที่ 1 ติ่งพระรอง
ภัทราเดินปึงปังเข้ามาในห้องนั่งเล่นของตัวเอง พลางโยนแท็บเล็ตลงบนโซฟาอย่างแรงจนเกิดเสียงดัง “ปัง!” เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่ มือเท้าสะเอว สายตาจับจ้องไปยังแท็บเล็ตที่ยังคงเปิดค้างอยู่ด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความขัดข้องใจ
หน้าจอแสดงภาพหน้านิยายเรื่อง “ชะตารักพันธนาการ” ที่ภัทราเพิ่งอ่านจบไปสดๆ ร้อนๆ สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความไม่พอใจ คิ้วขมวดแน่น ริมฝีปากเม้มเป็นเส้นตรง ดวงตาเปล่งประกายความไม่พอใจออกมาอย่างชัดเจน ความรู้สึกโกรธเคืองแทนหานอี้หลงยังคงพลุ่งพล่านอยู่ในอก ตัวละครพระรองที่เธอตกหลุมรักดั่งชายในดวงใจกลับต้องเผชิญชะตากรรมที่แสนเศร้าสลด เขามอบทั้งชีวิตและจิตใจให้กับนางเอกของเรื่อง “หยางชิวเหยา” แต่สุดท้ายกลับถูกทอดทิ้ง และถูกตราหน้าว่าเป็นผู้ร้ายในสายตาของทุกคนอย่างไม่เป็นธรรม เพียงเพราะว่านักเขียนแต่งให้หานอี้หลงเป็นเพียงพระรองของเรื่องเท่านั้น
“ทำไมถึงทำแบบนี้กับหานอี้หลง...หานอี้หลงออกจะดีขนาดนั้น…ทำไมถึงจบแบบนี้ไปได้...นักเขียนใจร้ายมากเลย” ภัทรายังคงบ่นอุบออกมาเบาๆ แต่ด้วยความอินจัด น้ำเสียงของเธอแฝงความไม่พอใจอยู่มากคล้ายกับว่าเธอเองเป็นคนที่ต้องเผชิญชะตากรรมเช่นเดียวกับตัวละครก็ไม่ปาน
เสียงหัวเราะเบาๆ ดังขึ้นมาจากมุมห้องนั่งเล่น เอริน เพื่อนสนิทของภัทราที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ไม่ไกล ส่ายหัวเบาๆ พลางเงยหน้าขึ้นมองเพื่อนสนิทอย่างนึกขบขันในความอินจัดของเพื่อนสนิท “ภัทรา...แกนี่มันอินมากเกินไปแล้ว มันก็แค่นิยายหรือเปล่าวะ หานอี้หลงเป็นพระรองจะสมหวังกับนางเอกได้ยังไง แกเลิกเพ้อเจ้อได้แล้ว เดี๋ยวจะเป็นประสาทไปเสียก่อน”
ภัทราหันขวับไปหาเพื่อน พลางยืดตัวตรง สองมือกอดอก “เอริน...แกจะไปเข้าใจอะไรกัน นักเขียนใจร้ายกับหานอี้หลงมากเกินไปแล้ว เขาทั้งแสนดี ทั้งอบอุ่น ขนาดโดนหยางชิวเหยาทำถึงขนาดนี้ก็ยังรักนางจนลมหายใจสุดท้าย มันไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย หานอี้หลงควรได้มีความสุขบ้างสิ”
เอรินยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ “โอ๊ย...ภัทรา...ผู้ชายที่ดีขนาดแกว่าก็มีแต่ในนิยายที่แกกำลังเพ้ออยู่นี่แหละ”
“แต่หานอี้หลงนี่สเปคฉันเลยนะ นี่ถ้าฉันเป็นหยางชิวเหยานะ...ฉันจะหอมซ้ายหอมขวาทั้งวัน ไม่มีสายตาไว้มองใครเลย...ให้ตายเถอะ”
“จ้า...พ่อพระรองแสนดี...ดีแล้วจับมาทำสามีได้หรือเปล่า ฉันว่าขืนแกยังฟุ้งซ่านและเพ้อเจ้ออยู่กับนิยายแบบนี้ สงสัยชาตินี้แกคงได้ขึ้นคานแน่ๆ”
“เชอะ...ไม่เห็นจะสนใจเลย ถ้าฉันไม่เจอผู้ชายแบบหานอี้หลง ฉันยอมขึ้นคานดีกว่า”
“เออ เออ ฉันไม่เถียงกับแกแล้ว แกก็เลิกเพ้อเจ้อได้แล้ว ฉันกับพวกน้ำฝนจะไปเที่ยวคืนนี้ สนใจไปด้วยกันไหม”
ภัทราส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว “ไม่เอา ฉันไม่มีอารมณ์ แกไปกันเองเถอะ”
เอรินส่ายหน้าอีกครั้งเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้น หยิบกระเป๋าถือและเสื้อคลุมตัวบางที่แขวนไว้บนเก้าอี้ “ตามใจแกแล้วกัน เชิญแกอยู่กับพระรองในจินตนาการของแกต่อไป ส่วนฉันจะไปหาพระเอกในชีวิตจริง แล้วอย่ามาบ่นเสียดายทีหลังแล้วกัน”
ภัทรามุ่ยหน้าค้อนใส่เอรินอีกครั้ง ก่อนจะหันไปจ้องมองหน้าจอแท็บเล็ตเช่นเดิม
เอรินได้แต่กลอกตาและส่ายหน้าอีกครั้ง “แล้วถ้าจะอินขนาดนี้ อย่ามานอนบ่นในกลุ่มแชทตอนดึกนะ พวกเราจะสมน้ำหน้าให้ คอยดู” พูดจบเอรินก็ลุกออกจากห้องไป ปล่อยทิ้งให้ภัทราอยู่ภายในห้องตามลำพังคนเดียว
ภัทราทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนุ่ม สายตายังคงจับจ้องไปที่แท็บเล็ตหน้าจอที่ยังเปิดนิยายค้างไว้อยู่ ในใจของเธอยังเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดหวังและความค้างคาใจอย่างไม่จางหาย หานอี้หลง…ชายหนุ่มที่เธอรู้สึกว่าเขาควรได้รับความสุขมากกว่านี้ แต่เขากลับมีชะตากรรมที่น่าสงสารอย่างที่สุด ภัทราหยิบแท็บเล็ตขึ้นมาเลื่อนดูนิยายอีกครั้งไปมาอย่างเลื่อนลอย
ไม่นานนักความเมื่อยล้าจากอารมณ์ที่พลุ่งพล่านและความเครียดสะสมในระหว่างวันก็เริ่มเข้าครอบงำเธอ ดวงตาของภัทราเริ่มปรือต่ำ ก่อนจะปิดลงอย่างช้าๆ แท็บเล็ตหลุดร่วงจากมือของเธอและตกลงบนหมอนด้านข้าง เสียงลมหายใจที่ค่อยๆ สม่ำเสมอบ่งบอกว่าเธอได้หลับลงไปเรียบร้อยแล้ว
ในความฝัน ภัทรารู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย พื้นหินอ่อนเย็นเฉียบใต้ฝ่าเท้าให้ความรู้สึกหนาวเหน็บและเย็นเยือกเข้ามาภายในหัวใจ ภัทรากวาดสายตามองไปรอบๆ สถานที่แห่งนี้ สวนกว้างใหญ่ที่ประดับประดาไปด้วยดอกไม้หลากชนิดชวนให้ดูงดงาม แต่ทว่ากลับเต็มไปด้วยความว่างเปล่าและเงียบงันจนน่าใจหาย
“ที่นี่คือที่ไหน…” ภัทราพึมพำกับตัวเอง เสียงของเธอก้องสะท้อนในความว่างเปล่า
ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าดังขึ้นจากที่ไกลๆ ภัทราหันไปเพ่งมองอย่างจริงจัง และในความมืดมิดที่อยู่เบื้องหน้า ชายหนุ่มคนหนึ่งก้าวออกมาช้าๆ เขาสวมชุดยาวสีขาวลวดลายปักเลื่อมทองที่ดูสง่างาม ใบหน้าคมคายที่เหมือนหลุดออกมาจากภาพวาดโบราณ ดวงตาเฉียบคมของเขามองมาที่เธออย่างไม่ละสายตา
ภัทรายืนนิ่งตกตะลึงกับภาพที่เห็น ชายคนนี้…หานอี้หลง ตัวละครที่เธอหลงใหลในนิยาย แต่บัดนี้เขากลับยืนอยู่ตรงหน้าเธอจริงๆ
“คุณ… หานอี้หลง… ใช่ไหม” ภัทราถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือระคนตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน
ชายคนดังกล่าวมิได้ตอบสิ่งใด เขาเพียงยกยิ้มขึ้นมาด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนปรากฏขึ้นที่มุมปาก
หัวใจของภัทราเต้นรัวด้วยความตกใจและสับสน เธอไม่เข้าใจว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนี้เป็นความฝันหรือความจริง แต่แววตาของหานอี้หลงที่มองมานั้นเต็มไปด้วยความอบอุ่นและอ่อนโยน
ภัทราพยายามเอื้อมมือออกไปเพื่อคว้าชายหนุ่มตรงหน้าเอาไว้ แต่แล้วเมื่อมือใกล้จะสัมผัสชายหนุ่มตรงหน้า หมอกควันขาวก็เข้าปกคลุมแทนที่ด้วยความว่างเปล่า ภัทรารีบหันซ้ายหันขวาพยายามตามหาชายหนุ่มคนดังกล่าวอีกครั้ง
เสียงฟ้าผ่าดังกึกก้อง และไฟฟ้าช็อตวาบจนห้องมืดสนิทไปชั่วขณะ ก่อนที่ร่างของภัทราจะถูกดูดเข้าไปในบางสิ่งบางอย่างราวกับแรงดึงดูดมหาศาลจนกระทั่งหายวับไปในพริบตา
บทที่ 1 ติ่งพระรอง
21/05/2025
บทที่ 2 ทะลุมิติ
21/05/2025
บทที่ 3 พิธีปักปิ่น
21/05/2025
บทที่ 4 ชายในดวงใจ
21/05/2025
บทที่ 5 คำพูดเสียดแทง
21/05/2025
บทที่ 6 ปรับแผน
21/05/2025
บทที่ 7 ฝากฝัง
21/05/2025
บทที่ 8 ลองภูมิ
21/05/2025
บทที่ 9 เริ่มงาน
21/05/2025
บทที่ 10 ผู้ช่วย
21/05/2025
บทที่ 11 ตรากตรำ
21/05/2025
บทที่ 12 เสนอความคิด
21/05/2025
บทที่ 13 แก้เก้อ
21/05/2025
บทที่ 14 เข้าขา
21/05/2025
บทที่ 15 เกะกะลูกตา
21/05/2025
บทที่ 16 งานเลี้ยงชมดอกไม้
21/05/2025
บทที่ 17 หมายตา
21/05/2025
บทที่ 18 พักแรม
21/05/2025
บทที่ 19 สำรวจพื้นที่
21/05/2025
บทที่ 20 การปรากฏตัวของแม่ทัพคนใหม่
21/05/2025
บทที่ 21 งานเลี้ยงในวังหลวง
21/05/2025
บทที่ 22 ขวางทาง
21/05/2025
บทที่ 23 พลิกบทละคร
21/05/2025
บทที่ 24 เดินทางไกล
21/05/2025
บทที่ 25 ความจริงประจักษ์
21/05/2025
บทที่ 26 ร้อนรน
21/05/2025
บทที่ 27 สำรวจหน้างาน
21/05/2025
บทที่ 28 เพียงสัมผัส
21/05/2025
บทที่ 29 กักบริเวณ
21/05/2025
บทที่ 30 เทศกาลโคมลอย
21/05/2025
บทที่ 31 หยุดยั้ง
21/05/2025
บทที่ 32 ข้ามิใช่นาง
21/05/2025
บทที่ 33 สับสน
21/05/2025
บทที่ 34 จับกุม
21/05/2025
บทที่ 35 สวามิภักดิ์
21/05/2025
บทที่ 36 งานแต่ง
21/05/2025
บทที่ 37 ท่าน...
21/05/2025
บทที่ 38 ทำคุณบูชาโทษ
21/05/2025
บทที่ 39 เผชิญหน้า
21/05/2025
บทที่ 40 ขัดขวาง
21/05/2025
หนังสืออื่นๆ ของ Geddy
ข้อมูลเพิ่มเติม