ปี 1977s สามีคะ ได้โปรดหยุดส่งฉันเรียนได้แล้ว

ว่าวันนี้มีงานใหญ่เกิดขึ้นที่บ้านของตระกูลฮวา งานมงคลของ

นาดเล็ก สีหน้าเต็มไปด้วยความเบื่อหน่าย ดวงตาเรียวสวยที่เค

ากมารอหน้าบ้านแล้ว!" เสียงตะโกนจา

บรับอันเกียจคร้านทำให้

ีไม้ขึ้นมาหวีผมอย่างลวก ๆ เธอมองตัวเองในกระจกด้วยแววตาไ

องทำนา ไม่ต้องเรียนหนังสือ แค่นั่งอยู่บ้านเฉย ๆ ต

นสูงสุดของฮวา

ือ เจียงอวิ่นเสียน ทหารหนุ่มจากหมู่บ้านที่อยู่ในตำบลเดียวกัน ว่ากันว

่มีคนไม่เร

มั้นหมาย เจียงอวิ่นเสียนพูดด้วยน้ำเสียงจ

ี่กำลังจิบด้วยความตกใจ “นี

ั้งหลายปีแล้ว แต่ก็ไม่ยอมแต่งออกไป จนคนในหมู่บ้านเรียกว่าสาวเทื้อ พ่อแม่ยังบังคับไม่ได

เหม่ยหลิงถูกส่งขึ้นรถลากพร้อมกับของเล็กน้อยจากบ้านเดิม ดวงต

ันเกิดขึ้นภายในอก ฮวาเหม่ยหลิงไม่เคยไปอยู่ที่ไหนนาน

ยืนรอรับภรรยาอยู่หน้าประตูบ้านที่ป

าบ้า

ตัวเองเป็นนักโทษมากกว่าภรรยาของเขา ก่อนแต่งงานเราทั้งสองคนไ

่ยหลิงไม่รู้ว่าชีวิตหลังแต่งงานจะเป็นยังไง แต่สิ

ยไม่แม้แต่จะเปลี่ยนเสื้อผ้า นอนหันหลังให้สามีที่นั่งอ่านหนังสืออยู่

สือ สร้างความวุ่นวาย แบบนี้ชีวิตคู่ของเราจะไปกันรอดเหรอ” ฮวาเหม่ย

ลามาอ่านหนั

เจียงอวิ่นเสียนตอบภรรยา

ือ

เธอบอกว่าเธอไม่ได้เรียนหนังสือ พรุ่งน

รยาอีกครั้งและยังไม่

ขึ้นจากเตียงนอนอย่า

ได้บังคับเธอเข้าเรียนล่ะ ในเมื่อผู้หญิงคนอื่นหลังแต่งงานมีสามีคนไหนยอมให้ออกจากบ้านบ้าง พวกเ

่นอน และฉันจะไปส่งเธ

ิญหน้ากับภรรยาเด็กผู้ดื้นรั้น ก่อนฮ

ันดังขึ้นเป็นระยะ ฮวาเหม่ยหลิงที่นอนตื่นสา

ได้แล้ว! ฉันจะ

นครูสอนหนังสือกันแน

าวทั้ง ๆ ผมที่ชี้ฟู หน้าไม่ได้ล้าง และเสื้อยังไม่ได้

้งสองอย่าง เพราะตอนนี้ฉันเป็นสามีของเธ

รุ่นจนถึงหญิงชรา มาร่วมกันเรียนรู้พื้นฐานการ

อื่น ตอนเช้าสามีของเธอพามาทำเรื่องสมัครเรียนเอาไ

้ ‘ถ้าไม่อยากทำงานหนัก ก็หาส

บายของเธออย

ลิงควรได้กินของอร่อยแล

เรียนด้วยใบหน้าบูดบึ้ง ยิ่งเห็นหน้าของสามียิ่งไม่พอใจมากกว่าเดิม เจียง

แค่ไปนั่งเรียนหน

ากินเงียบ ๆ แล้วถามเสียงเบา

วแน่ "เธอจะพักได้ก

มาะกับเรียนหนังสือหรอก เรียนไปจะเอาไปทำอะไรไ

รยาที่มีความคิดเดิม ๆ “เธอไม่อยา

้หญิงมากมายขวนขวายโอกาสในการเรียนหรือการทำงานเพื่ออนาคตของต

หนังสือ เรียนไป

มีใครได้เรียนหนังสือหรือทำงานในเมืองเลย เขยหรือสะใภ

เด่นที่สุดในบ้านและตระกูลฮวาจึงถูกตามใจ นอกจากงานบ้านเธอก็ไม่ท

นมากมายให้ทำ เธอคงไม่อยากอยู่บ้าน

ความคิดอะไร จริง ๆ ควรจะดีใจด้วยซ้ำที่ได้

บะหมี่เนื้อเข้าปากอย่างหิวโหย การเรียนแ