ปี 1977s สามีคะ ได้โปรดหยุดส่งฉันเรียนได้แล้ว

จ๊กฟักทองหอมลอยคลุ้งครัว ฮวาเหม่ยหลิงนั่งยอง ๆ อยู่ห

ววตั้งใจยิ่งกว่าวันไหน ๆ เพราะฮวาเหม่

งคงวนเวียนในหัวตั้งแต่เมื่อ

ห้เธอเห็นว่าชีวิต

อเป็นเพราะอะไรก็ตาม ความคิดที่เคยมีก่อนแต่งงา

ช้าได้จริ

ลกใจ ตั้งแต่แต่งงานมา ทุก ๆ วัน คนที่ปลุกภรรยา ทำอาหารคือเขา วั

่นแล้วไม

อยนำขึ้นมาพักเอาไว้ อาหารพวกนี้เธอทำเป็นเพราะที่บ้านสอ

นฮวาเหม่ยหลิงนำถ้วยกับจานไปล้าง ก่อนกลับเข้าไปในตัวบ้า

มีด้วยท่าทีงุนงง ก่อนที่สามีจ

รทำเหรอ หนังสือพวกนี้อ่านก่อนที่จะไ

“ฉันจะทำอย่า

เลิกคิ้วแล้วถาม

ีด้วยความอึ้ง “นี่คุณก

ามีไม่อยู่บ้านเป็นเวลาของการทำขนม แต่ช่วงที่เขากลับมาคือต้องไปโรงเ

สียนตอบหน้าตาย ชี้ไปมุมหนึ่งของโต๊ะกินข้าวอีกครั้

าวุ่นวายเรื

องของเธอฉันควรจะรู้เอ

อายหลังถูกเขาจับได้ สะบัดหน้าหนีก่อ

ิดประตู ฮวาเหม่ยหลิงเปิดประตูห้องนอนออกพบ

าดูฉันตล

ลับบ้านตลอดทั้งวัน หมายความว่าที

ามียังไม่กลับมาตามเวลาปกติก็ตัดสินใจเดินไปที่โรงเรียนเ

หญ่ซึ่งเป็นครูที่มาจากโรงเรียนตามกระทรวงศึกษาธิการข้างในอำเภอ แต่วัน

ูดคุยกัน แต่ละคนมองฮวาเหม่ยหลิงอย่างเงียบ ๆ เพ

ล่อนเห็นฮวาเหม่ยหลิงถือกล่องไม้

ว่าเธอทำขนมอร่อย ม

้ทุกคนล้อมวงชิม เสียงชมไม่ขาดปาก ดวงตาแ

ธอเอ่ยถาม “วันหยุดเธอว

ากเรียนทำขนมจากตนเอง รีบพยักหน้าอย่างรวดเ

ได้ยังไง” ซูเสวี่ยอิงรีบพยักหน้า แล้

น้อยแค่นี้ไม่แบ่งคนอื่นเลยเหรอ” เสียงบ่นด

อก “เอาละ ๆ วันห

ด้วยความหวัง ฮวาเหม่ยหลิง

ทำให้นักเรียนทุกคนแยกย้ายกันกลับบ้านของตนเองในช่วงเวลาเกือ

อีก คนที่ไปทางเดียวกับเธอเป็นผู้ชายสองคนที่ไม่ไ

ูเข้ามาเล็กน้อยตอนเห็นภรรยานั่งเย็บผ้าอยู่กลางบ้าน เขาเ

นลืมเวลา” เธอพูดโดยไม่หันไปมอง แต

บบนี้เป็นด้วยเหรอ?” เจี

บา “แม่ฉันสอนแต่เด็กแล้ว ฉันแค่แกล้

วามสามารถไปใช้ทางไหนเท่านั้น” เจียงอว

าเหม่ยหลิงมองตามด้วยความไม่เข้าใจ จนกร

่อะ

ย่างดีจากตลาดในอำเภอ

งก่อนจะหลุดยิ้ม “คุณนี่...

เหม่ยหลิงจัดการอะไรให้เรียบร้อยก่อนไปกินข

พียงอยากให้สามีภูมิใจ

วงสอนเด็กหญิงและแม่บ้านทำขนมในลานกลางหมู่บ้านเล็ก ๆ มือของเธอคล่องแคล่

ร็จ

ก่งกว่าครูบ

ลิงหัวเราะเสียงใส “นี่

ขนมได้ก็มาขอให้ไปช่วยสอน ไหน ๆ ถ้าไม่มี

่มีขนมกินหรอก รีบกลับบ้านเถอะไม่อย่างนั้นทหารเจีย

ไ

ี่นำเศษผ้ามาเย็บติดกันออกมือถือเอาไว้ เก

ยงอวิ่นเสียนกำล

หมือนพึมพำกับตัวเอง แต่ตั้งใจให้ภ

่อเสียงของตัวเองอยู่

มจาง ๆ “ฉันไม่เ

นบ้าน เอาขนมบางส่วนไปใส่จานวางไว้ใ

คนทำธุระส่วนตัวก่อนเข้ามานอน ฮวาเหม่ยหลิงหยิบกระดา

ครูตามที่เขาบอกจริง ๆ ก

ห้องเขาคงเห็นดวงตาของภรร