พระสนมขั้นผินผู้นั้นคือฮูหยินประมุขวังโอสถ

กลับไม่อาจปรือเปลือกตาตื่น ใบหน้านางถูกใครบางค

จากตั

ุ่ยนางกำนัลติดตามหนีออกจากวังหลวง

ด้านนอก น้องหญิงขึ้นเกี้ยวมาหาข้าแล้ว เจ้าอด

อีไปด้วย ปลายลิ้นบุรุษหยาบคายไล้เลียไปตามซอกคอนาง เจินจื่ออีท

ี่ใด! เจ้ามาช่ว

ิงร้องอ

รี่ยวแรงแต่นางยังคงรับรู้ทุกอย่าง จำได้ว่าตอนถูกคนจับตัวไว้

จ็บแปลบ ที่แท้บุรุษเลวผู้นี้ลงมือ

ร้องดังกว่านี้อีก หากเจ้าไม่ร้อง

แต่โชคร้ายที่เจินจื่ออีขยับตัวไม่ได้ ความรู้สึกนุ่มนิ่มบางอย่างกดลงมาตรงซอกคอ ไม่หยิกน

องห

ืออดลูบไล้ผิวเนื้อตรงต้นคอคนงามไม่ได้ แตะต้องนางมากหน่อยค

ป็นปลิงหรืออย่างไร? รู้จักแต่ดูดผิวเนื้อผู้อื่นหน้าไม่อาย คราวนี้เสียงร้องดังเท่ายุงบินเปลี่ย

นมาจากทรวงอกเย้ายวน มองดูใบหน้าแดงเรื่อกับลมหายใจหอบถี่ของสตรีบ

หลียวกลับไม่ให้เหลียวอิงอิงสวมชุดเจ้าสาว เหลียวอิงอิงงดงามปานนี้ เหตุใดสกุลเหลียวถึ

วด้านนอก หยางกั่วหลิงโน้มใบหน้าลงไปใกล

รี

กเจ้า

างไปหนึ่งคำเหลียวอิงอิงร้องออกมาเสียงดั

้าอย่าได้ทำน้อ

วโถวป่ายเอะอะลงมือกับผู้อื่นไม่ฟังเสียง เขาเกือบสาดผงพิษสังหารคนห

กว่าไม่มีผู้ใดอยู่แล้ว ข้ายุ่งอยู่

เหลียวโถวป่

กเลย อิงอิงแต่งออกไปแล้วพวกเราจ

บบุตรชายคนโตอยู่นาน จะอย่างไรบุตรสาวแต่งออกไปแล้วก็เหมือนน้ำที่ถูกสาด อย่างน้อยบุรุษนามว่า

จ้ากล้ารังแกน้องสาวข้า ข้าเ

กเรารีบไ

ตรีที่ยังนอนหลับตาบนเตียง สายตาคมกวาดมองใบหน้างดงามหลับตาพริ้ม

ัยเจ้

่อนอนหลับตาพริ้ม หยางกั่วหลิงมองดูรอยแผลจ้ำใหญ่ตรงเนินไหล่เหลียวอิงอิง คราแรกเขาตั้งใจ

ษเต็มตัว จะให้

้องนางไม่คิดว่าตนเองจะหลงเสน่ห์เหลียวอิงอิงเข้าแล้ว โชคดีห้องพักนี้มีฉากกั้นทำไว้เปลี่ยนเสื้อผ้

อื่น หลุมศพบรรพชนบนเขาอาจผุดควันดำแทนที่จะเป็นควันเขียว [1] เมื่อครู่เขาไม่ได้ตั้งใจล่วงเกิน พอได้เห็นเรือนร่างงดงามราว

อ้อฝู คู่ยวนยางไปมาหาสู่กันเป็นประจำ ส่วนหยางกั่วหลิ

ป็นเหลียวโถวป่ายพี่ชายนางมาเจอเข้า บุรุษตัวโตหยาบคายหวงน้องสาวยิ่งนัก สุดท้ายนางเหลียวผู้เป็นมารดาละลาบละล้วง

ดสังเกต ปลายนิ้วเขาคลำชีพจรข้างลำคอคนที่ยังคงไม่ได้สติ ที่แท้นางโด

? คนสกุลเหลียวนิสั

งบังคับบุตรสาวแต่งให้บุรุษไม่รู้หัวนอนปลายเท้าหน้าตาเ

่อครู่จะได้หายกันไป เงาร่างสูงโปร่งเดินเข้าไปเปลี่ยนอาภรณ์ตัวนอก แต่งแต้มใบหน้าห

ชายหยางกั่วผู้อ่อนโยนกลายเป็นเอ้อร์สือคนเงอะงะ นี่ก็คือรูปโฉมเ

ยวอิงอิงอีกครั้ง ปลายเท้าแผ่วเบาก้าวออกจากห้องพัก

้าหย่งบ้างหรือไม่ มีคนไห

ตั้งแต่ออกจากวังโอสถหยางกั่วหลิงใช้วิชาแปลงโฉมตน

ไม่เห็นต้าหย่ง วันนี้ลูกค้ามากหน้าหลายตา

ท่านพอจะรู้จักที่

น่

งหรใจ ได้ความว่าต้าหย่งพักอยู่แถวถนนเส้นที่หกไม่ไกลจากโรงน้ำชา หยาง

ถึงได้ครอบครองสตรีงามหยาดฟ้าเช่นเหลียวอิงอิงได้ นึกถึงเงาร่างบอบบางที่ยั

าวกับส่งบุตรสาวไปเป็นอนุ ไร้ซึ่งขั้นตอนพิธีคำนับฟ้าดิน ไร้แม่สื่อไร้

โจวแล้ว หยางกั่วหลิงหาใช่บุรุษที่สมควร

อยู่ห

องเอ้อร์สือตัดสินใจผลักบานประตูเข้าไป ภาพด้

ย่งหนีไ

อมซ่อ โจรตาบอดที่ใดจะอยากยกเค้าให้เสียมือ หยางกั่วหลิงมองไปรอบด้าน

นข้างกันต

ครกัน มาหา

บ เขาอยู

มาก็ไม่เห็นใครแล้ว ไม่แน่ต้าหย่งคงไป

ใบหน้าทึมทื่อได้แต่ส่งยิ้มแก้เก้อให้ชาชราข้างบ้านก่อนหันไปมองสถานที

งมีเรื่องดีเกิดขึ้นในตระก