พระสนมขั้นผินผู้นั้นคือฮูหยินประมุขวังโอสถ

ที

นพ

นเองในที่สุด หยางกั่วหลิงสีหน้าราบเรียบตัดสินใจละลายยาต้า

าไม่ทันตั้งตัว หน้าอกเขาเลอะคราบอ้วกน

ว้ว่าติดค้างข้าหนึ่งครั้ง เอาเถอะถือว่าเจ้

าผ่านไปนานแค่ไหนเจินจื่ออีถึงได้มีสติรับรู้กลับคืนมา ในห

่คือที่ใด

ากลมโตกวาดมองรอบห้องอีกครั้งพลันถอนหายใจ น่าจะไม่ใช่ฝีมือเยี่ยหลานเฉิง อย่างน้อยไม่ใช่ตำหนักจ

ช้เส้นทางลับหนีออกจากวังหลวง ออกมาได้ไม่ไม่ทันไรกลับถูกคนลอบทำร้ายเอากระสอบฝ้ายคลุมหั

ตื่นแ

อิงอิงดวงตาเหม่อลอย เงาร่างในครา

ขึ้น ดื่มสักหน่อยเถอะ ข้าจะไป

ด้สตินางถูกบุรุษแตะเนื้อต้องตัว เจินจื่ออีแน่ใจว่านั่นไม่ใช่ความฝัน มือบ

แม้ไม่เห็นร่องรอยจ้ำแดงน่าหวาดกลัวแต่สัมผัสแล้วแสบระบมยิ่งนัก บุรุษ

ี เป็นเช่นนี้แล้

ู้สึกไม่ดีอยู่หรือ...

น้ำตาล [1] เห็นใบหน้าแดงก่ำของเจินจื่ออีเลอะครา

าไม่ต้องกังวลไปข้าไม่ได้แตะต้องเจ้า ไ

ีย

นิ่มขนาดตัวบอบบาง แรงมือมีหรือจะทำคนเจ็บปวดได้ เจินจื่

รืออย่างไร เจ้าจะปัดความรับผิดชอบ ฟ้าไม่รู้ดินไม่รู้แต่ข้ากับเ

ุนแรงของนางมีแต่คำว่าจะเอาชีวิตเขา หากแต่น้ำเสียงหวานห

่ตอบ เช่นนั้นข

บหน้าตนเอง นางไร้อาวุธในมือ แม้แต่เล็บมือก็ไม่ม

ใจของคนงามยิ่งมองก็ยิ่งเพลิดเพลิน ยามเช้าที่เหลียวอิงอิงเอาแต่นอนนิ่งนั่นนับว

อยมื

้ายังไม่หายดี รี

คนเลวเจ้าไสหัวไปให้ข้

พอนางเปิดปากด่าคน เขารีบคว้าก้อนขนมยัดเข้าปากเจินจื่ออี เห็นคนงามสองแก้มยัดขนมจนตุ

ป็นไรไว้พรุ่งนี้จะดีข

น้ำตาลอร่อยนัก อีกอย่างนางไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่ยามบ่ายเมื

่มย

ม่

็กด

หน้าเหยเกแววตาเอาเรื่อง หยางกั่วหลิงหัวเราะในลำคอ เขาก็มีวิธีร้อยพันแบบบังคับเด็กดื้อกินข้าวกินยา

อนจะถอดรองเท้าตามขึ้นเตียงมานอนข้างกัน ปลายน

กรธที่เขาแตะต้องตัว ถึงขั้นข่มขู่สังหารคนด้วยนิ้วมือนุ่มนิ่ม ไหนจะสองแก้มบ

ตรีน่ารักน่าเอ็นดูที่อยากสังหารเขาด้วยนิ้วมือเล็กน่ารักพวกน

ในเมื่อเจ้าไม่พอใจที่ข้าไม่รับผิดชอบเจ้า เช่นนั้นข้าจะ

กก่อน เงาร่างสูงโปร่งสอดแขนเข้าไปใต้ลำคอคนง

ยุยี่สิบห้าผ่านชีวิตล้มลุกคลุกคลานอดมื้อกินมื้

กริ่งเกรง กลับมีเบื้องหลังไม่ต่างจากยาจกสิ้นเนื้อประดาตัว ใต้หล้านี้ผู้ใดบ้างไม่เจ็บป่วย หยางกั่วหล

อ้อมแขนต้องหมดเปลืองก้อนตำลึงเพื่อนางหรือไม่ หยางกั่วหลิงหัวเราะในลำคอ

ขนมต้มทำจากแป

น หมายถึงนอ