พ่ายรักนายเลขาฯเถื่อน

ปรงพลีทจีบรอบสั้นประเข่า

ท่าไร ผมสีน้ำตาลช็อกโกแลตตามเทรนแฟชั่นลู่สนิทลงไปบนเรือนกายผุดผ่อง ขณะยกสองมือขึ้น

จากก้นบึ้งของหัวใจเธอที่

รั้น ปากร้าย ใช้เงินฟุ่มเฟือย ไม่รู

คำรามกรรโชกพัดผ่านโสตประสาทอย่างน่ากลัว เหมือนว่าจะมีพายุลูกใหญ่ในค่

สนิทจอดลงหน้าบ้านหลังใหญ่โต พ

ร่มคันใหญ่หนึ่งคัน ปล่อยให้คนขับร

มาตกน้ำอะไรตรงนี้เนี่ย.

ม่ยึดรถ... บัตรเครดิต ยึดทุกอย่างเลย ฉันน

ใจแต่ดูแล้วว่าไม่น่าจะใช่เวลาคุย ตบบ่าเพื่อนเ

ด แม่ใจร้ายมาก” คนตอบยกมือขึ้นกุมท้อง เดินตัวงอต

่นรายล้อมรอบตัวบ้านโทนสีเทาอบอุ่น ไปถึงประตูกระจกบานเลื่อน ก่อนท

มอ่ะ... ไม่

ตอบเสียงอ่อน “ไม่

ยิบกุญแจขึ้นไขประตู เพื่อนสาวก็ขมวดคิ้วมุ่นมองรถยนต์ติดฟิล์มมืดดำถอยหลังเข้าลานจอดร

อเลี้ยงไปฟิลิปปินส

ณอลั

งในเชิ้ตสีดำสนิท หลังจากที่เขาลงจากรถยนต์ และเมื่อเขามาหยุดยืนข้

สดีค่

งรับไหว้ในแบบไทย ๆ ก่อนจะยกยิ้มมุมปากอย

ดงที่มีนิสัยก้าวร้าว เอาแต่ใจตัวเอง

อ็ดขวบ แต่งตัวแก่แดดเกินวัย ทาปากแดงเป็นผู้ใหญ่ เปรยคำหนึ่งขึ้

าวิทยาลัยชื่อดังในรัฐแคลิฟอร์เนียร์ คงยุ่งรัดตัวและไม่มีประสบการณ์มากพอ ไม่อาจเป็นเลขาฯ ให้เจ้าขอ

ารยาทดี มีกาลเทศะรู้ว

เข้มทัก อลันทำตัวเหมือนเป็นบ้านตัวเอง เพราะมาบ้านเจ้านายอ

ดยไม่ได้สนใจคำถามของเขาเลยสักนิด นัชชาเพิ่งตั้งสติได้ว่าไม่

นัยน์ตาสีฟ้าครามเข้มลอบมองใบหน้างา

ม่ได้ย

ุดขยี้ผมเปียกหมาด ตวัดหางตามองอย่างไม่

ผื่อมีคนชักชวนคุณ

อยู่บ้านนอนสิ ทีวีมี เน็ตมี ไม่ไ

านมาแล้วในสมัยที่นัชชาอยากสอยมะม่วง

คุณอลันจะ

ะมีคนร้องไห้ไปฟ้องแม่

าบ้านทั้งหลัง เรียวปากบางที่เม้มเข้าหากันแน่นเพราะความโกรธ ทว่าไม่ทันจะได้เ

เขาที่แค่มองตาม แต่ก็ไม่ได้ถามเรื่อง

ะ.. ให้พุดโทรสั่

สบายเลยครับ” เขาตอบเท่านั้น เพราะรู้ว่าหมอนผ้าห่มสำหรับแขกอย่

ุด.

นหยุดสนทนากัน มองขวับตามเจ้าของ

งทะเลาะกับแม่ ในสภาพเปียกชุ่มมีผ้าขนหนูพาดไว้บนไหล่ทำให้เจ้าตัวยิ่งดูน่าสง

อนไปด้วยความเหนื่อยล้า ไม่รู้ตัวว่าหลับไปตอนไหนทั้งที่ย

ตียงนอนของเพื่อนทั้งน้ำตา เธอมองไปรอบ ๆ ห้องนอนกว้างขวางตอนนี้ไม่ได้

กปอนต้องกะพริบอยู่ตลอด พอคนที่ทิ้งตัวลงนอนข้าง ๆ ยกผ้าห่มข

นะพุด... ข

ัย ก่อนจะซุกมือเข้าใต้หมอนทำเหมือนกันกับอี

... บางทีฉัน เอ

ใจหัวอกกันเป็นอย่างดี “ฉันรู้... แต่

ี่ยนะน่าสงสารอะไร” คนฟังหน้า

ง ๆ แล้วแกเป็นคนดี ฉันแน่ใจได้เลย ปริม...” พูดด้วยแว

ที่แกโทรไปฟ้องพี่เปา คิดว่าฉันไม่รู้หรือไง? อืม... แต่ถ้าแกไ

อนว่าตัวของเธอลีบเล็กลงจนเท่ามด มือเล็กดึงผ้า

้งนาน” คนพูดหยัดกายลุกขึ้นจัดแจงผ้านวมหนาให้เข้าที่ เดินไปหยิบยา

าตัวเองไม่ต่างจากดักแด้นอนขดอยู่ในรังไหม ทว่ามั

ว่าฉันเอาแต

ๆ เหรอ? แกน่ะ โคตรเอาแต่ใจ แต่ว่ามันก็เป็นแกป่ะ จะไ

านี้ หากใครมีเรื่องอะไรไม่สบายใจก็ปรึกษากันและกันมาเสมอ

ที่แกว่า แต่แม่ฉันไม่เคยโกรธฉ

ทำเรื่อง

รกิจบ้าคนหนึ่ง ฉันไม่ชอบขี้หน้ามัน” เสียงหวานแฝงความกร้าวโกรธ กระ

ี๊ด คนเยอะไหมนั่น ท

งร้ายในละครหลังข่าวดี ๆ คงต้องส่ายหน้าเอือมระอาไปตาม ๆ กัน รวมถึงปร

ามผิด และกำลังจะร้องไห้อีกรอบ ทว่าเ

นดีก

กพูดไปเรื่อยจนดึกดื่น เรื่องทั้งเรื่องมีแต่เรื่องขอ