บำเรอมาร

ขามีให้กับจันทิมันต์ ผ่านผู้หญิงมานักต่อนัก แม้แต่ทุกวันนี้บรรดาสาวๆ ในฮาเร็มก็ยังเวียนว่ายอยู่ในวงโคจรของชีวิตไม่ได้ขาด เพียงแต่ห่างเหิน ลาจากกันไปบ้างตามสภาพ เน

จะสามสิบต้นๆ แม้จะแต่งงานมีครอบครัวแล้ว แต่หากปล่อยค

ราชคืนสติหันมองและส่งยิ้มให้ เขารีบลุกจัดการกับเสื้อผ้าที่เหลือจนเปล่าเปลือยและเดินอาดเข้าไปหาสาวน้อย จันทิมัน

ุดคลุมสีขาวที่เพิ่งชำระร่างกายเสร็จหมาดๆ ถูกล้อมรวบเอ

สั่งโรงแรมเอาก็ได้ ไม่เห็นต้อ

ต่

ย...มันไม่ได้อยู่ใน

ใจคิดบ้างเอาไว้เช่นเดิม ก้มหน้ารับชะตากรรมด้วยความขมขื่น และทำใจ...ยอมร

! ไม่

หัวมองหญิงสาวในอ้อมแขนที่กำลังดิ้นเบาๆ ส่ายหน้าไปมาพร้อมส่งเสียงครางร้องห้ามตะกุกตะกัก ค

า...เจ

ได้ทำ ฉันไม่ได้ฆ่า

าไม่ดีเมื่อปลุกเรียกเท่าไหร่เธอก็ไม่ยอมตื่น อีกทั้งยังปัดป้องร้

ันไม่ใช่ฆา

้าข

ช่วยด้วย

โธ่! เจ้า

ได้ เธอลืมตาขึ้นด้วยความตื่นตระหนก เหงื่อกาฬผุดพรายทั่วดวงหน้า ริมฝีปากซีดสั่นยังส่งเสียงครางฮือด้วยความเจ็บปวดและหวาดกลัว เหมราชคว้าร่

ร้อมลูบแผ่นหลังชื้นเหงื่อ ประโลมให้เธออุ่นใจว่าไม่ได้อยู่เพียง

นสั่นพร่าครางชื่อเจ้

ง ฝันร้ายอีก

ก็บกลั้น เหมราชยิ่งกอดรัดร่างสั่นสะอื้นอย่

ธอซบอิงอกอุ่นราวจะใช้กันภัยให้ตัวเองได้อยู่รอดจ

ันอีกแล้ว แนนเนินที่ไหนก

เดิม ไม่กล้ามองมันด้วยซ้ำ ต้องรีบซุกหน้ายังแผงอกล่ำสันเช่นเดิม แม้รู้ว่าไม่ได้เป็นเจ้าของ

ยงประเด็นและรั้งตัวเธอให้นอนพร้อมๆ กับเขาโดยไม่ได้ปล่อยมือออกห่าง หากจันทิมันต์สัง

ว เขาไม่มาวุ่น

้าขา...ทำให้

อ้อมแขนด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ลำดับเหตุการณ์ตั้งแต่แรกเจอกับหญิงสาวที