เงารักของนายไอศูรย์

บ้า และกำลั

้ไปยืนตรงขอบสะพาน แล้วจับแขนเล็กสองข้างกางออก ยื่นหน้าเ

่นระริก เธอหันหลังไปมองแม่น้ำที่ไหลเช

แค่คอเธอเท่านั้นเอง” ไอศูรย์หน้าเหี้

ถ้าเดาไม่ผิด คงจะสูงแ

จ้าเล่ห์ก็มองผิวแ

ล่อยมือฉันนะ ฉั

ากดวงตาข้างเดียว ขวัญฤดีกลัวมากส่ายหน้าจะบอก

๊ดดด

ยถูกชายหนุ่มผลักให้หงายหลัง

าๆ

็นั่งยองบนปลายเท้า แล้วหัวเราะชอบใจม

พื่อขึ

่วยด้

เหนือผิวน้ำ แต่ทำได้ไม่ถึงห้านาทีก็หมดแรง แล้ว

่วอึดใจหนึ่ง เมื่อได้สติก็ปลอบใจตัวเองว่า ผู้หญิงเจ้ามารยาอย่างขว

้าเอ๊

ม!

นมาจากใต้น้ำ ไอศูรย์ก็รู้แล้วว่

อยู่ไหน! ขวั

ุดงมหาหญิงสาวนานพอสมควร เ

วั

้มคนหมดสติขึ้นจากน้ำมานอนบนสะพาน

อกมา แต่ก็ยังนอนนิ่งหลับตา

เธอโอเ

พิงหน้าอกของตัวเอง ซึ่งทำให้ชายหนุ่มได

ติ จมูกเรียวเล็กปากอิ่มเอิบ ใบหน้ารูปไข่ ผมดกดำยาวถึงก

ยมาก ข

ดขัด และชะงักมือไว้ไม่ยอมแตะพวง

สนห

ก แล้วเดินเข้าไปในแพ เขาปล่

ือ

ชายหนุ่มเข้าไปนั่งคุกเข่าตรงข้างโซฟา ยื่นมือเข้าไ

ย่า หน

สั่นระริกทำให้ไอศูรย์สีหน้าเครียด สองจิตสอง

นหน

าวตายแถวน

ซีดเซียวของเธอ แล้วก็เดินออกไปยืนข้างนอกเพื่อสงบสติอารมณ์ที่สับสน ใจหนึ่งก็เกลียดชังขวัญฤดี

เว้ย

เขาบอกว่ารักและจะมีเธอแค่คนเดียว แต่พอคนรักไม่อยู่ กลั

่งหลับตา เธอครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ท

งไม่จมน้ำ

เดิมที่เปียกชื้น แล้วหันมองหา

ู่ในแพ

นี้ เสียงของน้ำเป็นคลื่นซัดเข้าหาแพไม้ดังน่ากลัว ทำให้ข

สน ใจหนึ่งก็อยากทิ้งให้เธออยู่ในแพกลางน้ำคนเดียว อีกใ

แล้วเ

้างหลัง ทำให้ขวัญฤดีรีบเงยหน้า

สายตาดุจหินผาก็จ้องมองร่างน้อยที่นั่งกอดตัวเองอยู่ก

สคาร่าสีดำออกจากขอบดวงตา แล้วรีบลุกขึ้นยืน