สตรีผู้นี้มิได้มีนามว่าถงหลานเฟย

ำร้ายคนอื่นก็ไม่ใช่เรื่องถูกต้อง ยิ่งไปกว่านั้นแทนที่คนทำผิดจะถูกทำโทษ แต่กลับพากันไปเสวยสุขอยู่ที่อื่น ถงหลานเฟ

ขี่ม้าเป็นเสียที่ไหนกัน" เสียงหญิงชราที่พยายามจ้ำเท้าตามนายตัวน้อยที่สาวเท้าตรงไปด้านหน้าอย่างไร้จุดห

ับมาที่เรือนของถงหลานเฟย เอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นภาพขอ

..คุณหนู

้ำเสียงเป็นกังวล เมื่อหญิงชราเอาแต่พูดอึกอั

ท่านแม่ทัพไป

ูเจินก็รีบจ้ำเท้าตามถงหลานเฟยไปกระทั่งมาเจอเจ้าตัวยื

คน ร่างบางที่ยืนงุนงงอยู่ก็หันหลังกลับมาทันที สีหน้าของอีกฝ่าย

ด้ยินแบบนั้น แต่ก็ยังกังวลเรื่องที่อีกฝ่ายจำอะไรไม่ได้อยู่ เพราะเธอต้องการรู้ว่าถงหลานเฟยตกล

่วนคนถามนั้นเมื่อได้คำตอบก็ทำให้ประหลาดใจอยู่มาก ถงหลานเฟยตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ก็ไม่เคยมีน

ามไปทำอะ

ทษเอาได้ คิดได้อย่างนั้น ถงหลานเฟยจึงได้เปลี่ยนประเด็นที่จะตามแม่ทัพเจินไปชายแดน "ชุนเหยียนเล่าให้ฟังว่า แม่ทัพ...เจิน มีคนรักอยู่แล้ว แล้วยังจะมาหมั้นกับข้าอีก ถ้าไม่ได้รักกันจ

มิใช่หรือ เหตุใดถึงเพิ่งจะมา...โกรธเคืองเอาตอนนี้" เจินลี่หลั

แต่ข้าลืมไปแล้ว แล้วก็

นขอประทานอภัยกับท่าทางแปลกๆ ของคุณหนูด้วยเถิดเจ้าค่ะ" ชุนเหยีย

งไปพักผ่อนเถอะ" ถงหลานเฟยไม่มีทางเลือกอื่น จึงต

หญิงชราคอยจับประคอง 'ดูแปลกไปจริงๆ' คน

บประโยคเมื่อครู่ แต่ก็คิดว่าอาจจะเป็นไปได้ เพราะชุนเหยียนน่าจะได้ยินมาเหมือนกัน แต่คนอย่างถงหลานเฟยต่อให้จำได้ว่าหนิงเซียงเป็นคนผลักตัวเองให้ตกลงบ่อ ก็ไม่มีทางที่จะไปเอาเร

าถึงในเรือนของตนแล้ว ชุนเหยียนจึงได้เอ่ยถามเจ้านา

ดอะ

ูเจินว่าจะตามไปถอ

ก็เลยนึกอะไรได้ก็พูดๆ ไปก่อน" คนเป็นนายอธิบายถึงเหตุผล แต่มันกลับทำให้แม่นมชราหลั่งน้ำตาแห่งความตื้นตันออกมาเสียอย่างนั้น ตลอดเวลาที่ทำหน้าที่ดูแลคุณหนูถงมา เธอได้รับการปฏิบัติจากผ

นที่มีใจไม่หนักแน่น แต่การไปพูดเรื่องถอนหมั้นมันเหมือนเป็นการหยามเกียรติของคนตระกูลเจิน ยิ่งแม่ทัพเป็นตำแหน่งเชิดหน้าชู

พูดให้มากกว่า

นูปลอดภัยจากเหตุจมน้ำ" ถงหลานเฟยพยักหน้ารับ เธอเองก็ไม่อยากจะอยู่แต