ค่อย ๆ รักกันเบา ๆ

โจกในโรงเรียน แต่เขาก็เป็นหนุ่มเนื้อหอมไม่ใช่น้อย เพร

ื้อขนมไปให้ ต่างกับเธอที่ขี้อาย ไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยมีเพื่อนและมักจะเก็บตัวอยู่ในห้องเรียนหรือไม่ก็ห้องสมุด เพราะในฐานะลูกสาวท่านผ

ินจ้องมองและยิ้มให้เธอทุกครั้งเมื่อเดิ

วกสบาย ซึ่งทำให้เธอไม่ต้องรีบตื่นแต่เช้าเพื่อนั่งรถมากับพ่อเช่นเคย และนั่นทำให้พ่อมีเวลาที่จะออกไปสังสรรค์กับเพื่อ

ม่ค่อยสนใจใยดี

วได้แต่

เพราะทุกทีที่มีพ่ออย

โรงเรียนเพื่อดูคนอื่น ๆ เล่นกีฬาสารพัดที่เธอไม่เคยถนัด เดินออกไปซื้อของกินหน้าโรงเรียนท

างเอร็ดอร่อย โดยที่สองหูมีหูฟังเช่นเคย ฟังเพลงไปกินไปอย่างเพลิดเพลิน เลยไม่รับรู้ว่าด้านห

วเล็กโดนชนจนล้มไปกองอยู่กับพื้น ก่อนท

้น ใครคนนั้นก็เลยต้องกอดเธอเอาไว้มือหนึ่งแล้วเหวี่ยงไม้ในมือด้วยมือ

น กลัวจนกระทั

าข้างสนามฟุตบอล ใครสักคนเอาน

งรีบลุกขึ้นพรวดพราดอย่างตกใจ เพื่อนของเขาร่วมสิบกว่าคนต่างก็นั่งอยู่บริเวณนั้น คุยกันบ้าง ทำ

ังสิ่งแวดล้อมรอบ ๆ ตัวบ้าง ฟ้าถล่มดินทลาย คนตีกันจะตา

ะตีกันทำไมล

ตัวเองสิ จะมาโทษอะไรพี่ อุตส่าห์เอาตัวบังไว้จนโดนถีบซี่โครงจนจ

บนั้น ไม่ได้ตั้งใจ ”

เรียนจนเย็นป่านนี้

้ว เรียนเสร็จไม่รู้จะทำอะ

นมานั่งดูพี่เตะบอลกับเพื

นทุกวันไหมอะ ” อ

รอก นาน

” เธอชี้ไปที่ตำแหน่งซีกหน้าด้าน

ไกลหัวใจ ”