ค่อย ๆ รักกันเบา ๆ

้องทำแผลนะ ไปห

ีนะลุงยามไม่อยู่หน้าโรงเรียน ไม่งั้นโดนขึ้นหน้าเ

มาทำให้ รอตรงนี้แป๊บนึง ” เธอว่าพลางลุ

นหรือเปล่า ”

ปงาน

นไปเดินมาเสียเวลา ” เขาว่าพลางหยิบสัมภาระอันเป็น

ไหนวะ

ยยิ้มมุมปาก จากนั้นก็ได้ยินเสียงแซวตามหลังเกรียวกราว

นะจ๊ะ ลำเอียงนี่นา ทำ

ดียวนะโว้ย อย่

ขกุญแจแล้วเชื้อเชิญให้เขา

อบครัวที่คงจะถ่ายเมื่อเธอยังเด็กกว่านี้สักสามสี่ปี ภาพนั้นมีท่านผู้อำนวยการพ่อของเธอนั่งอยู่ที่เก้าอี้เคียงข้างกับผู้หญิ

ี่เธอจะกลับมาพร้อมกับชุดกล่องปฐมพยาบ

าถามพลางมองไปที่รูปถ่าย แววตาข

ี่วินพี่ชาย

นี้ไปอยู่ไ

ุบัติเหตุรถชนพร

บ เลยทำให้น้องเศร้าเลย ” เขารีบระล่ำระลัก

ละ เรียนมอหกเหมือนกัน พี่วินก็เล่นกีฬาเก่งเหมือนพี่เลย แล้วพี่วินก็ใจดี ดูแลน้องมาเ

้พี่คินดูแลน้องแทนพี่วินได

้าก่อนนะคะ เดี๋ยวค่อยทำแผล ” ว่าพลา

ดให้หน

ิ ทำไมต้องให้

ะ ” พูดเสียงอ่อยพ

ม่เห็นบอกว

งจะรู้สึกเจ็บ นิ้วห

หญ่แล้ว เดี๋ยว

ีขาว หอม ๆ นุ่ม ๆ ซับไปทั่วใบหน้าของเขา และเขาก็จ้องเธอจน

กมือออกจากใบหน้านั้น แต่เขาไม่ปล่อย มือหนึ่งยกขึ้นยึดข้อม

ใบหน้าเข้ามาหา ใกล้จนรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่น ๆ ของเขา

ริมฝีปากของเขาจะแตะ

งเสียงอันเป็นหญิงร่างท้วม สวมแว่นหนาเตอะ มวยผมเรียบแปล้ไว้กลางศีรษะของอาจารย์พิมพ์ฉวี อาจารย์หัว