เจ้าบ่าวฟ้าประทาน

ตบซองใส่เงินในกระเป๋าดังปุๆ รับเงินค่าจ้างมาครึ่งหนึ่ง และรับอีกครั้งหลังงานส

อก

ุกไปเปิดประตู กลางดึกเช่นนี้คงมีแต่เมรินคนเดียว

ะไรเ

มาฝาก กลัวว่าเก็บไว้

วโอนไปเอนมา ส่งถุงหิ้วที่มีกล

ว่าจะลุกไปหาอะไรกินแต่

ังหิวจัดเพราะอ่านหนัง

ไปล่ะ ไม่ไห

งคลำทางไปถึงห้องจนได้ เมื่อประตูเปิดพิมดาวรีบหลบเข้าห้องตัวเองผู้ช

และเธอคอยระวังตัวเป็นอย่างดี หากไม่ประมาทเธอก็จะไม่มีอันตรายอะไร

หลังอ่านหนังสืออยู่พักใหญ่ๆ เธอรู้สึกว่าร่างกายของตัวเองร้อนวูบวาบ มันสะบัดร้อนสะบัดหนาว ขนลุกเกรียว ภาพตรงหน้าเบลอๆ และเอียงไปเอียงมา ความรู้สึกรุ่มร้อนแปลกๆ

ะ ป่านนี้ยาน่าจ

เอง เธอตะแคงหูฟังและพอจะจับใจความไ

ให้กับตัวเอง แต่อะไรก็ไม่เท่าหากเธอยังฝืนอยู่ตรงนี้ ตัวเองคงไมปลอดภัยเมื่อมีคนร้ายจ้องรอคุกคามอ

ระเบียงแคบๆ มือเล็กๆ ชุ่มเหงื่อเธอเกาะราวระเบียงไว้แน่น ค่อยกระดืบๆ ไปตามทางเดินแคบๆและพยายามไม่มองไปยังพื้นด้านล่าง ความร้อนในตัวพลุ่งพล่านเพิ่มขึ้น แต่หากยังอยู่ที่เดิมเธออาจจะต้องตายทั้งเป็น เพราะพิมดาวรู้ดีว่าไอ้หมอนั่

ูว์

ยจรดปลายเท้าย่องเงียบๆ หลังเปิดประตูด้านข้าง มองหาทางหนีทีไล่ให้ตัวเอง ประตูห้องตรงข้ามเปิดออกมา ผู้ชายคนหนึ่

ุดอยู่บ้านแสนสบาย เธอทรุดตัวลงนั่งมือเล็กๆ จับยึดขอบประตูไว้แน่น เสี

ห้

น พลิกลำตัวเธอขึ้นก่อนจะขมวดคิ้วนิ่วหน้า “ย

้อนจัด ริมฝีปากแห้งเป็นขุย แยนตัดสินใจอุ้มเธ