เจ้าบ่าวฟ้าประทาน

ฟ้าป

ร เ

ที

่นสบาย ฤดูใบไม้ผลิกับอากาศเย็นๆ หากมัวเคร่งเครียดอยู่แต่ในห้องคับแคบ พิมดาวคงรู้สึกว่าการอ่านหนังสือเ

้างคืน พิมดาวไม่อยากได้ยินเสียงแปลกๆ มันเป็นสาเหตุให้เธอสมาธิแตกซ่าน รู้สึกหงุด

ทศของตัวเอง เธอขยันอ่านและคร่ำเคร่งอยู่กับตำราเรียน ไม่สนใจปาร์ตี้เหมือนกับเมรินลูกพี่ลูกน้องที่มาพร้อมๆ กัน อีกแค่3เดือนเธอก็จะเรียนจบ จะได้กลับบ้านเกิดไปหาพ่อกับแม่ ถึงที่ปรา

งไล่เตะลูกกลมๆ กลางสนามหญ้า พิมดาวอมยิ้ม เธอยกมื

มไม้ไม่ไกลจากตัว เด็กผู้ชายวัยไม่เกิน5ขวบวิ่งตัวเอียงตรงมา ก่

งเล่น เดินไปหาเด็กชายพร้อมทั้งย่อตัวลง ส่งยิ้

สาวช่วย

หน้าหงึกๆ หง

พุ่มไม้และมองหา

่เธอเจออะไรบางอย่างที่หน้ากลัว... ผู้ชายคนหนึ่งนอนหมดสภาพอยู่ในนั้น เนื้อตัวเขามีแต่กลิ่

ู่สองถึงสามนาที เธอตัดสินใจผลักไหล่ชายหนุ่มแรงๆ เพื่อปลุกให้เขาตื่นขึ้นมา เมื่อเวลาล่วงเข้าไปบ

ุ่ง!! ไป

ว แต่หลานชายสุดแสบหาทางเลี่ยงหลบได้ตลอด ปาร์ตี้เมื่อคืนกำลังสนุกสุดเหวี่ยง เขาคาดว่าจะคว้าแม่สาวทรงโตๆ สักคนไปกกกอดและชุ่มฉ่ำกับรสเสน่หา แต่งานเลี้ยงทั้งหมดต้องล่มสลายล

รงหน้า แสงแดดอุ่นๆ ส่องสว่

าย ขอน้ำสะ

งแหบแห้งเพราะลำคอถูกแอลลก

ุ่มในใจ พระอาทิตย์ขึ้นจนจวนจะตก ไอ้หมอนี่ยังมัวหล

อก็หมุนตัวเดินกลับไปนั่งที่เดิม

ามกระฉับกระเฉงกลับคืนมา น้ำอีกครึ่งขวดชายหนุ่มกระดกขวดด

้ข้างๆ ถังขยะคงจะหัวเราะงอหายเพราะทายาทโ

อี้ที่พิมดาวนั่งอ่านหนังสืออยู่