เจ้าสาวแสงตะวัน [Affection of The Sun ]

ื้อนไปด้วยคราบน้ำตาและอาการหายใจรวยรินหลังพยายามบอก เขาให้เสียใจและโกรธในเวลาเ

อย่าโทษตั

ข็งใจอยู่ดูหน้าพ่อคนนี้ได้อีกไม่นานแน่ จึงอยากให้ลูกเห็นแต่รอยยิ้มข

นเดียวของพ่อได้ลอยนวลอยู่ได้นานแน่ แม้จะเสียใจที่ตัวเองอาจจะไม่ม

ดี ทำให้พ่อผิดหวัง

นะ รักที่สุด” เขาไม่รู้ว่าลูกจะได้ยินคำปลอบขวัญนี้หรือไม่ เมื่อลูกค่อยๆ ปิดเปลือกตาล

่รู้ว่าลูกตกบันไดเมื่อไหร่ แล้วนอนเสียเลือดอยู่ในบ้

ไม่แน่ใจว่าหมอจะรักษาชีวิตลูกสาวที่เขามีสิทธิ์เพียงคนเดียวไว้ได้หรือไ

ออกมาจะเป็นยังไง เขารีบหุนหันออกจากหน้าห้องไอซียูด้วยความโกรธ ปิ๊กอ

ู่ ท้องฟ้าเปิดพอดีเมื่อจอดรถกึกตรงหน้าบ้านพักสองชั้นหลังกระทัดรัดด้านบนเป็นไม้ ด

่ยกับพี่รีบกระโดดลงมาถามทันทีที่เห็นพี่กำลังจะเดินไปเปิดประตูบ้

็โทรหาแกเหมือนกันแต่แกปิด

รอบ ว่าแต่พี่หายไปไหนมา” ณรงค์กำลังจะอ้าปากตอบน้อง แต่ก็เปลี่ยนใจเมื่อคนงานในไร่ที่บ้านพักอยู

็นสภาพอันอิดโรยของพี่แล้ว ไม่ค่อยจะแน่ใจเอาเสียเลยว่าจะเป็นเวลาเห

อ่

น้องชายเพียงคนเดียวต้องรีบตามไปไม่ห่างเช่นกัน ส่วนพี่ก็รีบควบรถทตรงไปยังคอกม้าท

อเกาะกระบะรถพี่จนแน่น เพราะขับเร็วกว่าทุกครั้งที่เขาเคยเห็นมาก็ว่าได้ อยา

็จแล้วเห

าเรียบขรึม เพราะทุกเช้ามืดจะต้องออกทำงานตามหน้าที่ “เพิ่งเสร็จนี่ล

้าขอเจ้าวินเนอ

ซียนที่ในฟาร์มแสงตะวันไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ขึ้นหลังมั

ร์รัพเบรตสีเทา เพราะเพิ่งหายป่วยเลยอยากจะพาไปลองขี่สำรวจดูกำลังของมัน ไม

นุกูล เดี๋ยวจะไปดวล

าง นุกูลรู้ดีว่าสองพี่น้องชอบท้าดวลกันประจำ เลยควบม้าไปอีกทางเพียงลำพ

าะเป็นธรรมเนียมที่ถือปฏิบัติกันมานานนมว่าใครแพ้จะต้องเลี้ย

นทุกครั้งที่แพ้เลย “จริงเหรอครับ แบบนี้ผมก็เตรีย

ไหนได้ถ้าไม่ใช่