เขาไม่สนใจว่าที่คู่หมั้นที่หนีตามหนุ่มต่างชาติไปก่อนวันหมั้นหมายเพียงวันเดียว แต่พอมาเจอสาวสวยเชื้อสายไทยที่มีหน้าตาละม้ายเหมือนว่าที่คู่หมั้น เขาพึงพอใจในตัวเธอและสืบประวัติจนรู้ว่า...เธอเป็นน้องสาวคู่แฝดของว่าที่คู่หมั้น...และลักพาตัวมาไว้ในพระตำหนักสวนกุหลาบของพระมารดาที่ไม่เคยมีหญิงสาวคนใดได้เยี่ยมกรายเข้ามาและครอบครองเธอด้วยความรักพิศวาส แต่เกิดปัญหาเมื่อบิดามารดาของเธอมาตามบุตรสาวและพี่สาวคู่แฝดมาอดีตว่าที่คู่หมั้นปรากฏตัวก่อนวันอภิเษกสมรส
“อาบิดาห์ เจ้าจะไปไม่ได้นะ แม่ไม่ยอม...”
เชคก้านูรียาห์ชายาคนแรกของชีคทาซิม เบน ราชิด อัลคาบุซ ร้องค้านเสียงดัง ยืนนิ่งขึงตะลึงมองธิดาสาวสวยที่กำลังก้มหน้าก้มตาเก็บเครื่องสำอางราคาแพงจัดเรียงใส่กระเป๋าอย่างใจเย็น
“ลูกต้องไปเพคะ ท่านแม่ก็รู้ว่าลูกรักโปลี ไม่ได้รักฟารีส" อาบิดาห์ปิดกระเป๋าเครื่องสำอางที่เพิ่งจัดเสร็จนำไปวางรวมกับกองกระเป๋าเดินทางหลายใบที่เตรียมไว้
“แต่อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะถึงพิธี ลูกจะทิ้งพิธีหมั้นตัวเองไปรึ”
นางมองตามธิดาที่เดินไปยืนหน้ากระจกบานใหญ่หมุนตัวสำรวจความเรียบร้อยของเสื้อผ้าที่สวมใส่ ซึ่งวันนี้เธอใส่ชุดเดินทางทันสมัยเป็นเสื้อสูทสีเทาเกือบดำกระดุมสองแถวตัวยาวลงมาเหมือนกระโปรงสั้นสวมทับเสื้อยืดคอกว้างสีชมพูบานเย็นกับกางเกงรัดรูปทันสมัยขายาวสีเดียวกับเสื้อสูทและรองเท้าคัทชูส้นแหลมสูง ที่ช่วยส่งให้รูปร่างผู้ส่วมใส่ดูสูงโปร่งระเหิดระหงงามสง่า
“แน่นอนเพคะ... โธ่...ท่านแม่เพคะ...ก็แค่พิธีหมั้นเล็กๆ ทำเป็นการภายใน ไม่ได้เอิกเกริกอะไร ล้มเลิกไปก็คงไม่เสียหายอะไรนักหนา ฟารีสอาจจะเสียหน้านิดๆหน่อยๆ แต่ลูกก็เชื่อว่า เขาคงไม่เดือดร้อนหรอกเพคะ เพราะการหมั้นหมายนี่เป็นเพียงความเห็นชอบของผู้ใหญ่ เราไม่ได้รักกัน หมั้นหรือแต่งงานไปทำไมล่ะเพคะ ตอนนี้ลูกรักโปลี ต้องการแต่งงานกับเขา เราจะไปแต่งงานกันที่ฝรั่งเศสเพคะ”
ผู้พูดยืนหมุนซ้ายขวาขยับเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทางอย่างไม่รู้สึกรู้สากับใบหน้าขึ้งเคียดของมารดาเลี้ยงที่ยืนมองอยู่อย่างทุกข์ร้อนใจ เพราะถูกตามใจจนเคยตัว
“แล้วทางนี้ล่ะ จะทำยังไง งานพิธีอะไรก็เตรียมไว้หมดแล้ว ถ้าท่านพ่อรู้คงไม่ยอมหรอกนะ" ทรงกล่าวอ้างถึงท่านชีคทาซิมสวามีที่คิดว่าธิดาน่าจะมีความเกรงใจอยู่บ้าง
“ท่านแม่ ถ้าท่านแม่รักลูกก็อย่าบอกท่านพ่อนะเพคะ อย่างน้อยก็รอจนกว่าลูกกับโปลีออกจากประเทศนี้ไปก่อน...นะเพคะ...เพคะ...ท่านแม่ของลูก...”
ผู้ออดอ้อนโผเข้าสวมกอดพระมารดา บีบน้ำตาออกมาคลอเจียนจะหยาดหยด ลดเสียงลงต่ำเครือเหมือนจะร้องไห้ เพราะเป็นวิธีออดอ้อนพระมารดาเลี้ยงให้ใจอ่อนมาได้เกือบจะทุกครั้งทุกครา
“เจ้าทำให้แม่ลำบากใจ แล้วทำไมไม่ปฏิเสธการหมั้นเสียแต่ทีแรกปล่อยให้ล่วงเลยมาจนถึงวันนี้” ทรงรับสั่งต่อว่าไม่จริงจังจากความใจอ่อนแพ้ลูกอ้อนของธิดาที่เลี้ยงดูมาเหมือนกับลูกของตัวเอง
“ตอนนั้นลูกยังไม่แน่ใจนี่เพคะว่าโปลีเขาจะรักลูกจริง แต่เมื่อวานเขามาขอลูกแต่งงาน นี่ไงเพคะแหวนหมั้นที่เขาสวมให้ตอนมาคุกเข่าขอแต่งงานกับลูก และให้สัญญาว่าจะรักและดูแลลูกตลอดไป ที่สำคัญ คือ ลูกรักเขา ท่านแม่โปรดเห็นใจลูกเถอะเพคะ”
“แต่แม่เป็นห่วงเจ้า แน่ใจแล้วหรือว่าจะเลือกผู้ชายคนนั้น ทั้งฐานะทั้งเกียรติยศของเขาเทียบชีคฟารีสไม่ได้เลยนะ“
“โปลีเขาเป็นทายาทเจ้าของบริษัทผลิตนิตยสารดังนับสิบในฝรั่งเศสและยุโรปเพคะ ฐานะอยู่ในระดับเศรษฐีหมื่นล้าน เพียงแต่ไม่มีคำนำหน้าเป็นชีคหรือเจ้าชายอย่างฟารีสเท่านั้น“
“นั่นแหละ ที่แม่เป็นห่วง ไม่มีฐานนันดรศักดิ์ก็ไม่ต้องระมัดระวังชื่อเสียงเกียรติยศจะเสื่อมเสีย เห็นว่าเป็นหนุ่มเนื้อหอมในหมู่ดารานางแบบ”
“โธ่ ท่านแม่ นางแบบสามัญชนพวกนั้นจะมาสู้อะไรกับลูกที่มีคำนำหน้าว่าพริ้นซ์เซสล่ะเพคะ”
“แล้วนี่เขาจะจัดพิธีแต่งงานให้ลูกเมื่อไร“
“คงอีกสองหรือสามเดือนค่ะ เขาต้องรอเคลียร์งานให้เสร็จก่อน”
“นี่ยังไม่มีกำหนดแน่นอนหรอกรึ“
“ท่านแม่เพคะ อย่าเพิ่งคาดคั้นพวกเราสิเพคะ”
“อาบิดาห์ แม่รักลูกเป็นห่วงลูก ต้องการให้ลูกได้รับสิ่งที่ดีที่สุด แต่ลูกก็...ดูเถอะ มาทำแบบนี้ แม่..." พระมารดาผู้รักห่วงใยรับสั่งไม่ออก ได้แต่กอดธิดาน้ำตาคลอ เพราะนางไม่มั่นใจในความรักหวือหวาที่เดี๋ยวรักเดี๋ยวเลิกจากการหึงหวงของทั้งสองฝ่าย โดยเฉพาะฝ่ายชายที่มีอาชีพเป็นช่างภาพนิตยสารแฟชั่น งานของเขาต้องพบปะกับนางแบบสาวสวยมากหน้าจึงได้ชื่อว่าเจ้าชู้นัก เธอจึงกลัวใจว่าเขาจะรักอาบิดาห์ได้ไม่นาน
“...ท่านแม่...อย่าห่วงไปเลย เราสองคนรักกัน จะมีพิธีแต่งงานหรือไม่มีก็ไม่สำคัญหรอกเพคะ" อาบิดาห์กอดหอมเอาใจขณะกล่าวปลุกปลอบที่คิดว่าจะช่วยให้มารดาเลี้ยงสบายใจ
“แต่การแต่งงานหรืองานพิธีก็เป็นสิ่งยึดเหนี่ยวความสัมพันธ์ยั่งยืนของการครองคู่นะลูกนะ"
“ยุคสมัยนี้ไม่จำเป็นแล้วเพคะ คนรักกัน แค่ได้อยู่ด้วยกันก็มีความสุขแล้ว และ สิ่งที่สำคัญของการครองคู่ของยุคสมัยนี้ต้องมีความพึงพอใจหรือความรักของทั้งสองฝ่าย หม่อมฉันไม่ได้รักท่านพี่ฟารีส เราสองคนไม่ได้รักกัน แต่งงานไปก็ไม่มีความสุขหรอกค่ะ ลูกถือว่าการครองคู่ คือ การเข้ากันได้ดีทางความคิดจิตใจและร่างกายท่านแม่อย่าห่วงเลยเพคะ”
“ถ้าเป็นความสุขของลูกแม่ก็ยอม ขอให้เจ้ามีความสุขในความรักนะลูกนะ”
เชคก้านูรียาห์กระชับอ้อมกอดกล่าวอวยพรก่อนจากลา เดินตามไปส่งธิดาสุดรักสุดหวงขึ้นรถออกไปสนามบินด้วยจิตใจสั่นหวั่นไหว แล้วต้องกลับมานั่งกลุ้มอกกลุ้มใจในการสรรหาคำแก้ตัวให้คนที่ตนยอมสนับสนุนการหนีพิธีหมั้นไป เพื่อจะโน้มน้าวใจท่านชีคทาซิมสวามีที่รู้ว่าเขาจะต้องโกรธเป็นฟืนเป็นไฟไม่ให้ทำอะไรรุนแรงกับธิดาสาวและหนุ่มคนรักชาวฝรั่งเศส
บทที่ 1 หนีงานหมั้น
01/03/2023
บทที่ 2 หนีงานหมั้น2
01/03/2023
บทที่ 3 ลักพาตัว
01/03/2023
บทที่ 4 ลักพาตัว2
01/03/2023
บทที่ 5 ตำหนักสวนกุหลาบ
01/03/2023
บทที่ 6 ผู้ถูกเลือก
01/03/2023
บทที่ 7 สู้ยิบตา
01/03/2023
บทที่ 8 จับแก้ผ้า
01/03/2023
บทที่ 9 จับแก้ผ้า2
01/03/2023
บทที่ 10 ไม่อยากบังคับ
01/03/2023
บทที่ 11 จำยอม
01/03/2023
บทที่ 12 จูบวาบหวาม
01/03/2023
บทที่ 13 จูบวาบหวาม2
01/03/2023
บทที่ 14 เที่ยวชมสวน
01/03/2023
บทที่ 15 เย้ายวนใจ
01/03/2023
บทที่ 16 เตรียมตัวรอ
01/03/2023
บทที่ 17 เล่ห์เสน่หา
01/03/2023
บทที่ 18 เล่ห์เสน่หา2
01/03/2023
บทที่ 19 ข่าวร้าย
01/03/2023
บทที่ 20 ความหวังมลายสิ้น
01/03/2023
บทที่ 21 เยี่ยมแขกพิเศษ
01/03/2023
บทที่ 22 เร้าอารมณ์
01/03/2023
บทที่ 23 บ่มพิศวาส(NC)
01/03/2023
บทที่ 24 สมปรารถนา(NC)
01/03/2023
บทที่ 25 ดูแล
01/03/2023
บทที่ 26 บำบัด
01/03/2023
บทที่ 27 นกในกรงทอง
01/03/2023
บทที่ 28 ผู้มาเยือน
01/03/2023
บทที่ 29 เจ็บตัว
01/03/2023
บทที่ 30 ไม่หมดฤทธิ์
01/03/2023
บทที่ 31 ต้องยอมรับ
01/03/2023
บทที่ 32 อาฆาต
01/03/2023
บทที่ 33 เพื่อนเก่า
01/03/2023
บทที่ 34 เพื่อนเก่า2
01/03/2023
บทที่ 35 สานสัมพันธ์
01/03/2023
บทที่ 36 เปิดทาง
01/03/2023
บทที่ 37 พิศวาส(NC)
01/03/2023
บทที่ 38 เร่าร้อน(NC)
01/03/2023
บทที่ 39 เปลือยอารมณ์(NC)
01/03/2023
บทที่ 40 สมใจ(NC)
01/03/2023
หนังสืออื่นๆ ของ ศิรารัย
ข้อมูลเพิ่มเติม