แฟนเก่าอย่าหวง(ก้าง)18+

"สัญญานะคะว่าพี่ขุนจะไม่มีคนอื่น สัญญาได้หรือเปล่า"

เสียงหวานใสเอ่ยขึ้นคล้ายต้องการความมั่นใจจากคนที่กำลังซุกใบหน้าเข้ากับซอกคอหอมกรุ่นของเธอ

"พี่จะมีใครได้นอกจากเดียร์ พี่รักเดียร์คนเดียวจริง ๆ"

มือเรียวที่กำลังดันหน้าอกเปลือยเปล่าของชายหนุ่มสั่นระริก จ้องดวงตาคู่คมของเขาอย่างขลาดเขลาอยู่ชั่วครู่ ดูเหมือนว่าขุนพลจะไม่สามารถอดทนได้แล้ว ริมฝีปากหยักเว้าวอนนาเดียด้วยความทรมาน

"เป็นของพี่เถอะนะ สาบานว่าจะไม่มีใคร นอกจากเดียของพี่คนเดียร์ พี่รักนาเดียร์ของพี่คนเดียว"

เพราะคำว่ารักที่ออกจากปากเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า คำสัญญาที่บอกว่าจะมีเธอเพียงคนเดียว และอานุภาพของแอลกอฮอล์ที่นาเดียร์ดื่มไปหลายแก้วในคืนนี้ จึงทำให้เธอยอมตกเป็นของเขา

"อ้ะ อา แน่นเหลือเกิน"

"อื้อ พี่ขุน เดียร์เจ็บ อ้ะ เจ็บ!"

ขุนพลปลอบโยนทั้งก้มลงจูบที่หน้าผากเบา ๆ

"อดทนอีกนิดนะเดียร์ เดี๋ยวไม่เจ็บแล้ว อ้ะ สุดยอด อ้ะ อ้า"

เสียงทุ้มต่ำครางสยิวไม่หยุด ในยามที่ขยับสะโพกสอบกระแทกร่างบางไม่ยั้ง เขาลดใบหน้าลงมาดูดริมฝีปากของหญิงสาว กดจมูกและริมฝีปากต่ำมาถึงลำคอแล้วไล้เลียยอดอก

เกิดความรู้สึกประหลาดกับร่างกายของนาเดียร์ ในยามที่ร่างกายของเธอปรับตัวเข้ากับความใหญ่โตที่รุกรานแล้ว หญิงสาวพลันเกิดความรู้สึกเสียวสะท้านแปลกประหลาด

"อื้อ อื้อ อา"

"ไม่เจ็บแล้วใช่หรือเปล่า เห็นไหมพี่บอกแล้วว่าจะดีขึ้น"

เมื่อได้ยินเสียงครางหวานแผ่ว ขุนพลไม่รอช้าจัดการขยับรวดเร็วขึ้น ส่งปลายลิ้นเลียยอดอกอีกข้างกระทั่งทำให้ขนอ่อนของนาเดียร์ลุกชัน

ค่ำคืนนี้ผ่านไปอย่างเร่าร้อน นาเดียร์กลายเป็นของขุนพลอย่างเต็มใจ เธอมีความสุขมากเมื่อแขนแข็งแรงนี้กกกอดเธอไว้ ขุนพลหลับไปแล้ว นาเดียร์ยังลืมตามองเขาด้วยความรักลึกซึ้งสุดหัวใจ กว่าเธอจะยอมรับรักผู้ชายคนนี้เป็นแฟนเขาต้องใช้เวลาตามจีบเธอเกือบหนึ่งปี

เพราะใคร ๆ ก็บอกว่าเขาเจ้าชู้ เป็นตัวพ่อที่เธอไม่น่าจะเข้าใกล้ ตอนนั้นนาเดียร์เพิ่งเข้ามหาวิทยาลัย เขาเป็นรุ่นพี่ปีสองคณะวิศวกรรมคอมพิวเตอร์คนดังที่สาว ๆ ต่างยกให้เป็นผู้ชายในฝัน ในขณะที่นาเดียร์ก็กลายเป็นน้องใหม่ที่ทุกคนต่างก็พูดถึงเรื่องความสวยจนยกให้เป็นดาวมหาวิทยาลัยคนใหม่

ขุนพลเป็นคนเรียนเก่ง รูปร่างสูง หน้าตาดี เป็นนักกีฬาฟุตบอลและยังเล่นบาสเก่ง มีคนเล่าว่าสมัยมัธยมเขาไม่ได้หล่อแบบนี้ เป็นผู้ชายตัวผอมสูง และยังมีสิวเต็มหน้าใส่แว่นหนาเตอะ

บ้านเขาไม่ได้ร่ำรวยขุนพลเข้ามหาวิทยาลัยเพราะได้ทุนการศึกษา ความจริงขุนพลอายุมากกว่านาเดียร์สามปีได้ข่าวว่าเขาหยุดเรียนไปช่วงหนึ่งโดยไม่มีสาเหตุจึงทำให้เขาเข้ามหาวิทยาลัยช้าไปถึงสองปี

ในอดีตขุนพลยังเคยไปแข่งคณิตศาสตร์โอลิมปิกได้เหรียญทองกลับมา ไม่รู้ว่าอะไรเปลี่ยนแปลงเขาขุนพลในอดีตคือคนผอมเก้งก้าง สิวเต็มหน้าคนหนึ่ง ขุนพลในตอนเข้ามหาวิทยาลัยกลับเป็นหนุ่มหล่อหน้าใส่ รูปร่างดียิ่งกว่านายแบบนิตยสารเสียอีก

นาเดียร์เคยได้ยินข่าวซุบซิบว่า ขุนพลมีผู้ใหญ่ใจดีที่เป็นสาวสองคอยชุบเลี้ยง แต่ถึงจะมีข่าวแบบนั้นขุนพลกลับควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า นอกจากจะเป็นนักเรียนทุนเกรดเอ เขายังเป็นเพลย์บอยตัวพ่อที่เปลี่ยนผู้หญิงยิ่งกว่าเปลี่ยนถุงยางอนามัย

ในขณะที่นาเดียร์เป็นลูกสาวคนเดียวของที่บ้าน ฐานะทางบ้านร่ำรวยเธอเป็นคนที่ค่อนข้างหยิ่งมีเพื่อนไม่กี่คนเท่านั้น คงเพราะเธอไม่ค่อยพูดและเป็นคนสวยจึงถูกผู้หญิงคนอื่นหมั่นไส้เอาได้ง่าย ๆ

ขุนพลเข้ามาจีบเธอก่อน เขาพยายามอยู่เป็นปีพิสูจน์ว่าเขาไม่ได้เป็นคนที่ใคร ๆ พูดถึง ในที่สุดนาเดียก็ใจอ่อนยอมเป็นแฟนกันเขา จนกระทั่งวันนี้ขุนพลทำให้เธอเห็นว่าเขาเป็นแฟนที่ดี รักเธอเพียงคนเดียว เธอจึงยอมมีอะไรกับเขาในวันครบรอบหนึ่งปีที่คบกัน

นาเดียร์ไม่สนใจฐานะที่แตกต่าง และไม่สนใจว่าขุนพลจะเคยคบใคร ตอนนี้เขารักเธอและเธอก็รักเขา สิ่งนี้สำคัญที่สุดสำหรับเธอแล้ว

หกเดือนต่อมา

เย็นวันนี้ฝนตกหนักมาก นาเดียร์โทรหาขุนพล ระยะหลังนี่ดูเขาจะห่างเหินเธอแต่นาเดียร์ไม่คิดอะไร เพราะขุนพลเพิ่งเริ่มงานที่บริษัท เขาจึงมักจะอ้างว่างานยุ่งอยู่เสมอ

"พี่ขุนอย่ามีคนอื่นนะ เดียร์ไม่ไว้ใจ"

"อย่ามโนน่า พี่ไม่ชอบคนงี่เง่า ถ้ายังพูดเรื่องนี้พี่วางแล้วนะ"

"เดี๋ยว บอกรักเดียร์ก่อน"

ขุนพลเงียบไปเล็กน้อย แล้วพูดว่า

"พี่อยู่กับเจ้านาย อย่าให้พี่พูดเรื่องน่าอายเลย แค่นี้นะเดี๋ยวพี่ว่างจะโทรหา"

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด

นาเดียร์ยังพูดไม่จบ ขุนพลก็ชิงวางสายไปแล้ว เธอโทรหาเขาปรากฏว่าขุนพลปิดเครื่องไปแล้ว ระยะหลังนี้พวกเขาไม่ได้เจอกันบ่อยนัก เพราะขุนพลเพิ่งเริ่มงานในบริษัทยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่ง และเขาก็ยุ่งมากในขณะที่นาเดียร์เรียนปีสุดท้ายชีวิตของเธอก็วุ่นวายกับการตัดสินใจ ว่าจะไปเรียนต่อต่างประเทศหรือว่าจะเรียนต่อที่เมืองไทย

แต่เธอมีแฟนอยู่ที่นี่แม้ว่าพ่ออยากจะให้ไปเรียนต่อต่างประเทศ คงเพราะต้องการจับเธอให้แยกออกจากเมียคนใหม่ของเขา แต่นาเดียร์ก็ไม่คิดจะไป เธอไม่มีทางให้ใครมาแทนตำแหน่งแม่ของเธออย่างสบายใจแน่ ๆ

แม่ของนาเดียร์เป็นคนอังกฤษ พบรักกับพ่อของเธอตอนเขาไปเรียนต่อ และกลับมาอยู่ที่เมืองไทยจนกระทั่งมีนาเดียร์จนกระทั่งเธออายุสิบเอ็ดปีแม่ก็ประสบอุบัติเหตุและจากไป ตั้งแต่นั้นมานาเดียร์อาศัยอยู่กับพ่อซึ่งเป็นนักธุรกิจผู้ร่ำรวย เธอจึงไม่ได้ติดต่อญาติฝั่งแม่ที่อังกฤษมากนัก ในขณะที่เธอเองก็ไม่ค่อยสนิทกับพ่อ เพราะเขามัวแต่ทำงานยุ่งจนไม่มีเวลาให้ลูกสาว

นาเดียร์จึงกลายเป็นเด็กที่ถูกพ่อสปอยล์ด้วยเงิน แต่ไม่เคยได้ความอบอุ่นจากครอบครัว เธอเป็นคนขี้หวง ในตอนที่พ่อแต่งงานใหม่เธอก็ไม่ยอมไปร่วมงานเพราะประท้วง ตั้งตัวเป็นศัตรูกับแม่เลี้ยงตั้งแต่ตอนที่พวกเขายังไม่แต่งงานกันจนกระทั่งทุกวันนี้

ว่ากันว่าญาติที่อังกฤษนั้นไม่ได้ร่ำรวย เธอมีคุณตา คุณยายเป็นคนอังกฤษที่เกษียณอายุและรับเงินจากรัฐบาลเพื่อประทังชีวิต แน่นอนว่าพ่อของนาเดียร์ไม่ต้องการให้นาเดียร์ติดต่อกับญาติฝั่งนั้นเท่าไหร่นัก นาเดียร์จึงแทบไม่รู้จักตากับยายของตัวเองเลย

ที่นาเดียร์ไม่ชอบแม่เลี้ยง เพราะเธอคิดว่าผู้หญิงคนนี้กำลังหลอกลวงพ่อของเธออยู่ นั่นเพราะนาเดียร์เห็นว่าญาติของแม่เลี้ยงคนนี้ดูท่าทางแปลก ๆ หลายครั้งที่เธอเห็นสายตาของคนสองคนมองกันลับหลังพ่อของเธอแล้ว ดูยังไงนาเดียร์ก็คิดว่ามันเหมือนมีอะไรบางอย่างอยู่ในนั้น

วันนี้นาเดียร์ไม่ได้ไปมหาวิทยาลัย เพราะเธอรู้สึกเหมือนตัวเองจะเป็นไข้หวัด เธอจึงเอาแต่นอนอยู่ในห้องไม่ให้ใครมารบกวน กว่าเธอจะตื่นขึ้นมาก็เย็นมากแล้ว นาเดียร์รีบกดดูโทรศัพท์กลัวขุนพลจะโทรมาแต่เขาก็ไม่ได้โทรมา

เธอจึงเป็นฝ่ายวิดีโอคอลหาเขาเอง

"พี่ยุ่งน่ะ ขอโทษที เดียร์เหมือนจะไม่สบายนะเสียงอู้อี้ กินยาหรือยัง"

นาเดียร์ส่ายหน้า

"แค่รู้สึกคัดจมูก ยังไม่เป็นอะไรค่ะ"

"โอเค ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว งั้นแค่นี้นะพี่ยุ่ง"

นาเดียร์เหมือนจะได้ยินเสียงผู้หญิง แต่ขุนพลบอกกำลังประชุมทางซูม นาเดียร์เลยไม่ได้คิดมาก

เธอกับขุนพลไม่ได้เจอกันมาเกือบเดือนแล้ว เขาเองเอาแต่บ่ายเบี่ยงยกเรื่องงานขึ้นมาอ้าง นาเดียร์ถึงจะติดแฟนแต่เห็นเขากำลังอยู่ในช่วงตั้งตัว ก็เลยไม่คิดทำตัวเป็นภาระเขา อย่างน้อยก็เพื่ออนาคตที่ดีของคนที่เธอรัก

หลังจากวางสายจากคนรัก นาเดียร์รู้สึกหิวเล็กน้อยจึงคิดลงไปหาอะไรกินที่ห้องครัว คงเพราะตอนนี้ใกล้จะสองทุ่มแล้ว คนรับใช้จึงกลับห้องพักกันหมด ในคฤหาสน์หลังใหญ่นี้จึงเงียบสงัดคล้ายกับบ้านร้าง

ไม่รู้อะไรดลใจนาเดียร์ เธอแค่คิดเล่น ๆ ว่าเวลาแบบนี้ หากมีคนคิดทำอะไรไม่ดีก็มักจะพ้นหูพ้นตาคน เป็นเวลาที่แสนจะเหมาะสม แน่นอนว่าเธอพุ่งเป้าไปที่แม่เลี้ยงคนสวย ที่แม้จะกำลังตั้งท้องอ่อน ๆ อยู่เธอก็ยังระแวง

เดิมทีนาเดียร์แค่คิดเล่น ๆ ไม่ได้คิดว่าเรื่องที่ตนเองคิดนั้นจะเป็นเรื่องจริง จนกระทั่งเธอเห็นเงาไหววูบของคนคู่หนึ่งกำลังแนบชิดกันอยู่ในมุมหนึ่ง

นาเดียร์หัวใจเต้นรัวเร็ว เธอรีบเดินไปตรงนั้นอย่างรวดเร็ว และเหมือนเธอจะได้ยินเสียงคุ้นหูของผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้น

"อย่าสิ เดี๋ยวใครมาเห็นความก็แตกหรอก"

จากนั้นเงานั้นก็ห่างออกจากกัน ในตอนที่นาเดียร์เดินไปถึงทั้งคู่ก็แยกออกจากกันแล้ว