เป็นอนุของผู้อื่นช่างยากเย็นนัก

เป็นอนุของผู้อื่นช่างยากเย็นนัก

ซีไซต์

5.0
ความคิดเห็น
7.7K
ชม
31
บท

“ซี้ด นายท่านเข้ามาเถิดเจ้าค่ะชิงชิงต้องการท่าน” นางเชิญชวนเขาด้วยเสียงครางหวานแผ่วราวกับแมวน้อยยั่วเย้าตนหนึ่ง “ข้าก็ทนไม่ไหวแล้วชิงชิง” จากนั้นเขาจึงดึงนิ้วออกมาจับสะโพกของนางให้ยกขึ้นแล้วเอ่ยว่า “ดันร่างของเจ้าลงมาทับข้าสิ” นางเป็นฝ่ายจับแท่งหยกยาวเอาไว้ ดวงตาคู่งามหยาดเยิ้มจับจ้องแท่งหยกนั้นพลางเลียริมฝีปากอย่างกระหายก่อนจะยัดเข้ามาที่ปากรูรักแล้วนั่งทับลงมาด้วยความรู้สึกเสียวแทบจะขาดใจ “อ้า ซี้ด เจ้า อ้ะ คับยิ่งนัก” สองขาของนางยังถ่างอ้าอยู่เช่นนั้นในยามที่กระแทกร่างกายลงมาแรง ๆ หลายครา นางกอดไหล่กว้างอันเต็มเปี่ยมไปด้วยกล้ามเนื้อแน่นของเขาเอาไว้แล้วขยับก้นกระดกกระแทกขึ้นลงอย่างรุนแรง “อา ซี้ด เสียวยิ่ง อา แน่นนัก ชิงชิงเจ้าทำได้ดีกว่าที่ข้าคิด อืม ซี้ด” หลี่ชิงนับว่าเป็นหญิงงามผู้หนึ่งทว่าชีวิตของนาง ช่างอาภัพยิ่งนัก นางแต่งงานออกเรือนมาถึงสามครั้งแล้ว และทุกครั้งสามีของนางต้องมีอันตายตกตามกันไปไม่ว่าจะด้วยเจ็บป่วยก็ต้องตายด้วยอุบัติเหตุที่ไม่คาดฝัน ชะตากรรมที่แท้จริงของเธอจะมีอยู่จริงหรือไม่

บทที่ 1 สตรีผู้อาภัพ

“อือ อา เร็วขึ้นอีก เร็วอีกนิด”

เฉินฮ่าวหลานนั่งอยู่บนตั่งตัวยาวพร้อมกับกางขาของตนเองทั้งสองข้างออก ดวงตาคมแสดงความกระหายอันเต็มไปด้วยอารมณ์ใคร่ออกมาสองมือของเขาแทรกเข้าไปในเรือนผมดำกลุ่มหนึ่งที่บัดนี้ซบลงมาตรงกลางร่างกาย

สตรีใบหน้างดงามนางหนึ่งบัดนี้คุกเข่าอยู่เบื้องหน้าบุรุษร่างสูงที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีของตนเอง

นางใช้ปากครอบดูดแท่งหยกใหญ่ยาวของเขาเอาไว้แล้วไล้เลียอยู่ช่วงปลายหัวนานเป็นพิเศษ

แก่นกายสีแดงคล้ำของเขาเด้งเป็นลำใหญ่ นางดูดรวบเข้าไปสุดแรง ทำให้แท่งหยกนั้นทิ่มแทงเข้าไปในปากของนางจนถึงคอหอย

ใบหน้าหล่อเหลาเหยเก ครางเบา ๆ ในลำคอทั้งยังดันศีรษะของนางเข้าไปแนบชิดยิ่งขึ้น

มือเล็กรวบโอบรอบลำ ปากดูดดึงแม้จะรู้สึกหายใจไม่ออกแล้ว ทว่านางก็ยังไม่ยอมแพ้ตั้งหน้าตั้งตาปรนนิบัติเขาด้วยความเต็มใจ

ศีรษะเล็กผงกเข้าออกรัวเร็ว ไม่นานสายธารร้อนระอุก็ถูกฉีดพ่นเข้าไปในลำคอ

“อา ดียิ่ง”

เฉินฮ่าวหลานครางอย่างพึงพอใจเมื่อปลดปล่อยออกมาทุกหยาดหยด

เขาก้มลงมาแล้วประคองร่างของนางให้ลุกขึ้นมานั่งเคียงข้างเขาบนเตียงจากนั้นก็โน้มใบหน้าลงมาจุมพิตนางแผ่วเบา

“ถึงคราข้าทำให้เจ้ามีความสุขบ้างแล้ว”

นางยิ้มเขินอายเล็กน้อยรอคอยให้เขาปรนเปรอให้ตนเองบ้าง มือของเขาค่อย ๆ ไต่ลงมาตามลำแขนขาวกลมกลึงสูดดมแก้มหอมเข้าไปเต็มปอด

ทว่าในยามนั้นกลับมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

“นายท่านมีเรื่องด่วนขอรับ”

น้ำเสียงนี้ย่อมเป็นลูกน้องคนสนิทของเขา แน่นอนว่าหากเรื่องไม่เร่งด่วนคนผู้นั้นย่อมไม่มารบกวนเขากลางดึกเช่นนี้

“นายท่าน”

นางจับมือของเขาเอาไว้

“ข้าจะออกไปดูหน่อย”

เฉินฮ่าวหลานไม่รอช้า เขาลุกขึ้นแล้วดึงกางเกงของตนเองขึ้นมาสวม

สตรีที่นั่งอยู่เบื้องหน้าบัดนี้ก็หยัดกายยืนอย่างรวดเร็วช่วยเขาจัดแจงเสื้อผ้าอาภรณ์ให้เข้าจนเรียบร้อย กระทั่งเขาเดินออกไปเปิดประตู

เขาพูดคุยกับคนที่มาเคาะประตูอยู่ชั่วครู่ก่อนจะหันกลับมาหานางแล้วดึงร่างบอบบางเข้าไปกอด

“มีเรื่องสำคัญข้าจำต้องไปหลายวันเจ้าดูแลหยางหยางให้ดีก็พอเรื่องอื่นอย่าได้คิดมากหากมีเรื่องเดือดร้อนให้ไปหาหลินเอ๋อร์นางช่วยเจ้าได้ แต่หากตึงมือเกินไปให้รอข้าไว้ข้ากลับมาจะจัดการด้วยตนเอง”

“นายท่านระวังตัวด้วยนะเจ้าคะ”

นางซบใบหน้าเข้าที่อ้อมอกยังโอบมือรอบเอวสอบเอาไว้หลวม ๆ

ในใจของเฉินฮ่าวหลานรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาซ้ำยังแผ่กำจายไปทั่วร่างกาย แขนทั้งสองข้างของเขารวบโอบกอดนางแน่นขึ้น

ร่างบอบบางนุ่มนิ่มนี้เขาจะหักใจทิ้งไปทำงานกลางดึกได้อย่างไร

ผ่านไปพักหนึ่งเขาจึงเอ่ยว่า

“เจ้านอนเถิด หากชักช้ากว่านี้ข้าคงไม่สามารถไปที่ใดได้”

หลี่ชิงอมยิ้มยังถูกเขาหอมแก้มไปคราหนึ่ง ฝ่ามือใหญ่สัมผัสไปใบหน้าได้รูปอย่างอาวรณ์อ่อนโยนคราหนึ่งก่อนจะตัดใจเดินไปคว้ากระบี่ที่วางอยู่บนแท่นวางกระบี่แล้วก้าวออกจากเรือน

ไม่รู้ด้วยเหตใดครานี้นางกลับรู้สึกกังวลถึงความปลอดภัยของเขากว่าทุกครั้งที่ผ่านมา

คืนนี้นางนอนไม่หลับแล้วจึงเดินไปคว้าเสื้อคลุมตัวยาวเดินตรงไปที่ห้องพระ คืนนี้ทั้งคืนหลี่ชิงก็สวดมนต์ภาวนาเพื่อให้เขาปลอดภัย

หลังจากนั้นสามวันให้หลังเขาก็ยังไม่ยอมกลับทำให้หลี่ชิงเป็นห่วงยิ่งนัก

คืนนี้หลังจากที่นางส่งหยางหยางเข้านอนไปแล้วนางก็กำชับสตรีสูงวัยนางหนึ่งเสียงเบา

“ดูเหมือนเขาจะมีน้ำมูกเล็กน้อย หากเขาตื่นกลางดึกให้รีบไปตามข้าที่เรือนสวดมนต์”

“เจ้าค่ะ”

หลี่ชิงปิดประตูเบา ๆ แล้วเดินไปที่ห้องสวดมนต์ทันใด

นางนั่งอย่างสงบจุดธูปไหว้พระจนเรียบร้อย หลังจากที่นางกำลังสวดบทขอพรสวรรค์ให้ช่วยคุ้มครองนายท่านให้ปลอดภัยนั้นจู่ ๆ ประตูห้องพระก็พลันเปิดออก

นางเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าเป็นผู้ใดที่ก้าวเข้ามาพร้อมด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด

“นังตัวซวยสารเลวยิ่งนัก ลากตัวนางออกมาวันนี้หากข้ามิได้สังหารนางข้าคงไม่เป็นสุขไปตลอดชีวิตเป็นแน่”

นางยังมึนงงกับเรื่องที่เกิดขึ้น จู่ ๆ ก็ถูกลากออกมากลางเรือนด้วยบ่าวบุรุษร่างกำยำถึงสองคน

หิมะกำลังโปรยลงมาจากท้องฟ้า คบเพลิงถูกจุดจนบัดนี้รอบบริเวณสว่างไสว

นางถูกผลักให้ล้มลงอย่างแรง ร่างกายบัดนี้เต็มไปด้วยหิมะสีขาวโพลน

“ตีนางให้ตาย สารเลวยิ่งนัก”

นางยังไม่รู้ว่าตนเองทำความผิดใด ปากกำลังอ้าออกถามไถ่ก็ถูกไม้พลองฟาดลงมาจนเลือดกบปาก ในยามนั้นนั่งเองที่คนผู้หนึ่งปรากฎกายด้วยสีหน้าเคียดแค้นชิงชัง

สตรีนางนั้นคือแม่สามีของนางที่บัดนี้ชี้หน้าด่ากราด น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยโทสะ

“ที่แท้เจ้ามันคือตัวกาลกินีเป็นข้าเองที่พลาดรับเจ้าเข้ามาจนเกิดเรื่องขึ้น เป็นข้าเอง...”

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ ซีไซต์

ข้อมูลเพิ่มเติม
ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25+

ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25+

โรแมนติก

5.0

องค์หญิงสิบสามนามหลินฮุ่ยหมินสตรีผู้ที่งดงามโดดเด่นไม่เป็นรองผู้ใดแต่กลับมีฐานะต่ำต้อยในวังหลวงด้วยพระมารดาเสียชีวิตตั้งแต่นางยังเด็ก ท่ามกลางความคับแค้นใจนางยังต้องคำสาปร้ายต้องกลายร่างเป็นสัตว์ทุกคืนวันพระจันทร์เต็มดวง เขาคือ หยางเอ้อหลาง แม่ทัพหนุ่มผู้มีความสามารถรูปโฉมสง่างามและเป็นวีรบุรุษคนสุดท้ายของสกุลหยาง ทั้งยังเป็นที่รักเคารพของชาวเมือง ทว่าด้วยความสามารถและตำแหน่งใหญ่โต ฮ่องเต้มิอาจวางใจจึงได้คิดกำจัดเขาให้พ้นตำแหน่งเสีย โดยมอบสมรสพระราชทานให้หยางเอ้อหลางกับพระธิดาของตน เดิมทีชีวิตของคนสองคนย่อมไม่บรรจบ เมื่อสตรีที่หมายหมั้นกับหยางเอ้อหลางคือองค์หญิงใหญ่ที่ปักใจรักเขาตั้งแต่เยาว์วัย ทว่าเรื่องไม่เป็นเช่นนั้น เมื่อคนทั้งคู่เกิดอุบัติเหตุจนคนเข้าพิธีสมรสกลายเป็นองค์หญิงสิบสาม ท่ามกลางความหวาดกลัวขององค์หญิงสิบสามที่กลัวความลับจะเปิดเผย ท่ามกลางหยางเอ้อหลางที่พยายามพาสกุลหยางให้รอดพ้น ท่ามกลางการแตกหักของความสัมพันธ์พี่น้องที่แสนรักใคร่ระหว่างองค์หญิงใหญ่และองค์หญิงสิบสามเพราะบุรุษเพียงผู้เดียว หลินฮุ่ยหมินจะทำเช่นใด เพื่อจะยุติเรื่องราวน่าเวียนหัวนี้

เกิดใหม่อีกครากลายเป็นผู้ช่วยตัวน้อยของมารดาที่บิดาไม่รัก

เกิดใหม่อีกครากลายเป็นผู้ช่วยตัวน้อยของมารดาที่บิดาไม่รัก

โรแมนติก

3.5

ภารกิจสำคัญของนักเขียนที่ข้ามเวลามาเกิดใหม่ในยุคโบราณคือการเป็นผู้ช่วยมารดาหลบหนีจากบิดาไร้หัวใจ และพามารดาไปพบโลกใหม่ที่เต็มไปด้วยทุ่งดอกลาเวนเดอร์อันงดงาม เมิ่งสืออีถูก ย่าและอนุของหานชางเหยียนผู้เป็นสามีรังแกจนเกือบจะต้องตายไปพร้อมกับลูก ในเวลานี้สามีที่จากไปรบที่ชายแดนกลับมาแล้ว หวังในใจว่าสามีที่กลับมาจะคอยปกป้องดูแล ทว่านางกลับได้รับความเจ็บช้ำที่มากยิ่งกว่าจนแทบทนไม่ไหวและคิดหนี กรุณาอ่านตัวอย่างก่อนกดซื้อ ซื้อหน้าเว็บถูกกว่าแอปเปิ้ลค่ะ กราบขอบพระคุณทุกท่านค่ะที่อุดหนุน

ต้องมนต์บุปผา

ต้องมนต์บุปผา

โรแมนติก

5.0

หลิวซือซือผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่นอกจากรูปร่างหน้าตาที่สวยหยดย้อยแล้ว แทบจะไม่มีความสามารถหรือความโดดเด่นในเรื่องอื่น และหากจะว่ากันไปหญิงสาวก็เป็นคนที่ค่อนข้างใสซื่อบริสุทธิ์อยู่ไม่น้อย เพราะได้รับการรับเลี้ยงประดุจไข่ในหินจากผู้เป็นพ่อและแม่ที่มีฐานะไม่ธรรมดา เธอรักในอาชีพนักแสดงแม้พ่อแม่จะคัดค้านแต่สุดท้ายก็ตามใจเธอเพราะไม่ต้องการให้ลูกสาวเสียใจ อยู่มาวันหนึ่งด้วยบทบาทที่ต้องแสดงในซีรีส์ย้อนยุค ทำให้พ่อของเธอหาขลุ่ยโบราณเล่มหนึ่งมาให้ ตั้งแต่ได้รับขลุ่ยมาหลิวซือซือก็มักฝันประหลาด ว่าเธอได้พบผู้ชายคนหนึ่งในเขาเป็นแม่ทัพอยู่ระหว่างสงครามอีกทั้งตนเองยังมีโอกาสช่วยเขาหลายครั้ง ที่น่าประหลาดใจคือ ฝันนั้นของเธอเหมือนจะเป็นความจริงไปแล้ว เขาคือใครและเกี่ยวข้องกับเธอด้วยเหตุใด ทำไมเธอจึงมักฝันประหลาดเช่นนี้???

เด็กร่านของเฮียเดช

เด็กร่านของเฮียเดช

โรแมนติก

5.0

สาเหตุที่เขาได้ดูแลเด็กคนนี้นั่นเป็นเพราะพ่อแม่ของเอยและพี่ชายของเอยเป็นเพื่อนสนิทของเขา ครอบครัวเอยจากไปด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ตั้งแต่เอยอายุได้เพียงสิบขวบเท่านั้น ญาติของเอยก็ไม่มีใครเหลียวแลทำให้เขาซึ่งสนิทกับครอบครัวของเอยที่เห็นเอยมาตั้งแต่เล็ก ๆ เกิดความสงสารจึงได้ขอให้พ่อแม่ของเขารับเอยมาเลี้ยงดู และพ่อแม่ของเขาก็ตกลง หลังจากนั้นพ่อแม่ของเขาก็ย้ายไปอยู่ต่างประเทศ จึงทิ้งให้เขาและเอยอยู่ด้วยกันที่เมืองไทยตามลำพัง นับตั้งแต่นั้นเขาก็กลายเป็นพี่ชายของเอยเต็มตัว แต่วันนี้เมื่อเอยโตขึ้น เธอกลับไม่เห็นบุญคุณและคิดจะจากเขาไปง่าย ๆ ทั้ง ๆ ที่นับวันเขาจะรักเธอจนกระทั่งถอนตัวไม่ขึ้นและเฝ้ารอเธอเติบโตมานานขนาดนี้ ++++++ “อ๊า...เฮียอย่านะ อย่าทำหนู” สาวน้อยส่งเสียงครางเล็ดลอดออกมาเพราะความเสียวซ่าน และเอ่ยห้ามแต่น้ำเสียงของเธอคล้ายกระตุ้นเขายิ่งขึ้นไปอีก “เอยอยากใช่หรือเปล่า หนูก็ต้องการเฮียใช่ไหม” “ไม่...อย่านะเฮีย หนูไม่ได้ต้องการเฮีย เฮียเป็นพี่ชายหนูนะ” “ต่อไปเฮียจะเป็นผัวหนู แล้วจะเอาหนูแรง ๆ ให้หนูไปไหนไม่ได้ต้องร้องหาเฮียเท่านั้น” คำพูดของเขาทำให้เอยหวาดกลัว แต่ในความรู้สึกนี้กลับมีความอยากรู้อยากเห็นอย่างประหลาด หญิงสาวผลักเขาออกเมื่อธนเดชดึงชุดนอนของเธอจนขาด แต่แรงของเขามีมากกว่าตอนนี้เธอจึงยืนเปลือยต่อหน้าเขา เอยยืนน้ำตาไหลพราก เมื่อเขาเห็นเขาจึงเหยียดยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะ “ฉันเกลียดแก อื้อ อื้อ”

ขย่มรักอาจารย์ฮอตเนิร์ด

ขย่มรักอาจารย์ฮอตเนิร์ด

โรแมนติก

5.0

หนานอันพริตตี้สาวสู้ชีวิตอายุยี่สิบปีแอบชอบผู้ชายคนหนึ่งอย่างหนักและอยากได้เขามาเป็นแฟนใจจะขาด แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจเธอ หญิงสาวได้ไปดูดวงแม่หมอคนนั้นจึงบอกให้เธอมาขอพรที่ศาลเจ้าเล็ก ๆ ในอำเภอแห่งหนึ่งที่ห่างไกลเพื่อให้เธอสมหวังและต้องไปในวันที่ฟ้ามืดที่สุดของเดือนในอีกสองวันข้างหน้าถึงจะเห็นผล หนานอันเชื่อแม่หมอเพราะอยากได้ผัว เธอจึงไม่รอช้ารีบคว้ากระเป๋าเป้เดินทางมายังศาลเจ้าทันที เมื่อหนานอันเข้าไปภายในศาลเจ้าก็พบว่า มีสตรีสูงวัยคนหนึ่งอายุราวหกสิบกว่าปีกำลังกวาดศาลเจ้าอยู่ ...... "ได้ของสิ่งนี้ไปต้องสมหวังอย่างแน่นอน" คุณยายพูดพร้อมกับรอยยิ้ม น้ำเสียงนี้ฟังดูเยือกเย็นเป็นอย่างยิ่ง หนานอันยิ้มให้คุณยายจู่ ๆ ขนแขนของเธอก็ตั้งชันขึ้นมา เธอกำลังจะลุกขึ้นในตอนนั้นก็เกิดฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมา หนานอันหวีดร้องด้วยความตกใจทว่าเมื่อหันไปมองคุณยายเธอไม่เห็นแม้แต่เงาแล้ว หนานอันประหลาดใจมากร้องเรียกคุณยายอยู่หลายคำ แต่ว่าในตอนนี้เธอก็ไม่มีเวลาให้คิดสิ่งใดแล้วเพราะเกิดสิ่งที่ไม่คาดคิดขึ้นเมื่อฟ้าผ่าลงมาที่ศาลเจ้าเข้าอย่างจังหนานอันที่อยู่ด้านในจึงถูกฟ้าผ่าไปด้วยและสติดับวูบลงไปทันใด ไม่รู้ว่านานเท่าใดที่หนานอันตกอยู่ในความมืดมิด และเมื่อเธอตื่นขึ้นมาทุกอย่างรอบกายของเธอก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป...

ข้าอยู่บน ท่านอ๋องอยู่ล่าง

ข้าอยู่บน ท่านอ๋องอยู่ล่าง

โรแมนติก

5.0

เซียวหนานอยู่ในระดับต่ำสุดขององค์กรลับที่แผ่ขยายสายข่าวไปทุกแว่นแคว้น นางเป็นเด็กกำพร้าไร้บิดามารดาที่ถูกเก็บมาให้เป็น นกกระจอกสืบข่าว เรียกได้ว่าเป็นชนชั้นที่วรยุทธ์ต่ำต้อยและต้องทำงานเอาตัวเข้าแลกเพื่อหาข่าวให้กับเบื้องบน ดังนั้นนกกระจอกเช่นนางจึงมีมากมายแทรกซึมเข้าไปในจวนขุนนางต่าง ๆ โดยที่ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ สิ่งที่นางฝึกฝนมาตลอดหลายปีมานี้ก็คือการเอาใจบุรุษ บำรุงร่างกาย ฝึกฝนศาสตร์ทั้งห้าให้เชี่ยวชาญ และฝึกวิชาเสพสังวาสให้บุรุษติดใจ แม้ว่าจะไม่เคยทำกับบุรุษจริง ๆ แต่ขนาดของแท่งหยกของบุรุษนางล้วนได้สัมผัสมาแล้วจากแท่งหยกของเทียมและแท่งหยกบุรุษของจริงที่นางไม่เคยเห็นหน้าว่าคนพวกนั้นคือผู้ใด เพราะพวกนางต้องมอบกายให้กับเหยื่อคนแรกที่นับว่าส่วนใหญ่จะเป็นชนชั้นสูง ดังนั้นจึงไม่อาจร่วมประเวณีกับบุรุษอื่นก่อนที่จะได้รับมอบเหยื่อจากนายใหญ่

หนังสือที่คุณอาจชอบ

หย่าแล้วก็ไม่ต้องขอคืนดี

หย่าแล้วก็ไม่ต้องขอคืนดี

Chandra Spin
5.0

... ในวันครบรอบแต่งงาน ฮั่วเยี่ยนสือ สามีผู้มั่งคั่งทิ้งเธอไป แล้วหาคนรักแรกของเขา ผู้ชายที่ไม่รักนวลสงวนตัวก็เหมือนสิ่งไร้ค่า ผู้ชายที่เธอเคยอ่อนข้อให้แต่ก็ไม่สนใจเธอ งั้นเธอไม่ต้องการแล้ว จึงขอหย่าทันที ฮั่วเยี่ยนสือไม่สนใจ ซูหว่านหนิงกลับเข้าสู่วงการบันเทิงและเฉิดฉาย รักแรกในอุดมคติชอบแกล้งอ่อนแองั้นเหรอ งั้นก็ให้เธอเผยธาตุแท้จริงให้ทุกคนได้เห็น อดีตสามีที่เป็นคนปากแข็งที่สุด "เมื่อเธอเบื่อแล้วเธอจะกลับมาหาฉัน" แต่ภรรยาที่เคยเต็มใจทำทุกอย่างให้เขานั้นไม่กลับมาอีกแล้ว ไม่เพียงแต่ประสบความสำเร็จในอาชีพเท่านั้น แต่ยังมีคนมากมายมาตามจีบเธออีก ดาราระดับโลกแสดงความรักอย่างแรงกล้า ผู้บริหารบริษัทสื่อพยายามทุกวิถีทางเพื่อทำให้เธอยิ้ม แม้แต่ทายาทเศรษฐีอันดับหนึ่งก็ต้องการเธอเท่านั้น จากนั้นฮั่วเยี่ยนสือเริ่มตระหนก เปลี่ยนจากคนเย็นชากลายเป็นคนที่คอยติดตามไม่ห่าง ใช้ทุกวิถีทางเพื่อตามจีบภรรยา ซูหว่านหนิงไม่แม้แต่จะมอง "เมื่อก่อนคุณเฉยเมยกับฉัน ตอนนี้คุณไม่คู่ควรกับฉันแล้ว" ฮั่วเยี่ยนสือขอร้องเธออย่างบ้าคลั่ง "หนิงหนิง เราแต่งงานใหม่เถอะ" ซูหว่านหนิงแสดงท่าทางหยิ่ง "คุณฮั่ว ฉันไม่เคยกลับไปหาของที่ทิ้งไปแล้ว"

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

มาชาวีร์
4.8

เจ้าของร่างเดิมถูกท่านย่าตัวเอง ขายให้ชายพิการด้วยเงินเพียงห้าตำลึง จึงคิดสั้นไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทำให้วิญญาณของเซี่ยซือซือทะลุมิติมาเข้าร่างแทน ชีวิตในโลกนี้บิดามารดาล้วนตายไปแล้ว เหลือเพียงน้องสาวกับน้องชายร่างกายผอมแห้งหิวโซสองคน เธอต้องช่วยพวกเขาให้รอด ก่อนจะถูกคนชั่วพวกนี้ขายทิ้งไปแบบเธอ 1 : ทะลุมิติ แคว้นจ้าว หมู่บ้านตระกูลแซ่อวี่ ภายในบ้านสกุลเซี่ย “ท่านพี่รีบกินเร็วเข้า” เสียงเด็กเล็กดังก้องอยู่ข้างหูอย่างน่ารำคาญ ว่าแต่ฉันมีน้องชายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน รู้สึกได้ถึงอะไรแข็ง ๆ มาแตะที่ริมฝีปาก ทว่ายังลืมตาไม่ขึ้น “ท่านพี่กินสิ ๆ” เซี่ยซือซือรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งศีรษะ พยายามที่จะเปิดดวงตาขึ้นมอง เจ้าของเสียงเล็ก ๆ ด้านข้าง “ท่านพี่ ๆ ท่านพี่อย่าตายนะ ลืมตาสิท่านพี่” “นังตัวดีออกมาเดี๋ยวนี้นะ !” เสียงเอะอะโวยวายดังหนวกหูเซี่ยซือซือเป็นอย่างมาก ปัง ๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นเรื่อย ๆ เซี่ยซือซือลืมตาขึ้นจนได้ พลันสมองกลับมีเรื่องราวพรั่งพรูเข้ามาไม่ขาดสาย จนต้องกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด อ๊าก ! “พี่รอง !” เด็กน้อยเซี่ยซือหยางในวัยสามหนาวเรียกพี่สาวพร้อมเบะปากอยากร้องไห้ “ท่านพี่ !” เซี่ยซานซานทิ้งบานประตูที่ตัวเองดันไว้ หันกลับมาดูพี่สาวด้วยความตกใจ “ท่านพี่ ๆ ท่านเป็นอะไร อย่าทำให้พวกข้าตกใจสิท่านพี่ !” ผลัวะ ! มีคนถีบประตูบานเก่าผุพังเข้ามาภายในห้อง เด็กทั้งสองรีบเข้าไปขวางผู้บุกรุกไม่ให้ทำร้ายพี่สาว แม่เฒ่าเซี่ย เซี่ยจิ่วเม่ย หน้าตาแลดูดุร้าย ไม่ใช่หญิงชราใจดีแต่อย่างใด ด้านหลังของแม่เฒ่าเซี่ยยังมีลูกสะใภ้บ้านใหญ่ กับบ้านรองเดินตามมา ท่าทางดุดันเอาเรื่อง “ไอ้พวกบ้านสามตัวดี กล้าลักขโมยอาหารเอาไว้กินเอง ยังเห็นแม่เฒ่าอย่างข้าอยู่ในสายตาหรือไม่ ไอ้พวกหมาป่าตาขาว ดูซิวันนี้ข้าจะจัดการพวกเจ้าอย่างไร” “ท่านย่าพวกข้าไม่ได้ขโมยนะ นี่เป็นหมั่นโถวของท่านพี่ ท่านพี่ไม่สบายข้าแค่เก็บไว้ให้ท่านพี่เท่านั้นเอง” เซี่ยซานซานยังเป็นเด็กหญิงวัยสิบหนาว แต่นางข่มความกลัวตอบโต้ผู้ใหญ่ในบ้านออกไป “หึ กฎบ้านก็มีบอกอยู่แล้วถ้าพลาดมื้ออาหารไปก็คืออด แต่พวกเจ้ากลับแหกกฎ แอบยักยอกอาหารเก็บไว้กินเอง ยังมีหน้ามาเถียงท่านแม่อีก ท่านแม่ท่านต้องลงโทษคนบ้านสามนะเจ้าคะ ไม่เช่นนั้นข้าไม่ยอมจริง ๆ ด้วย ตอนนั้นยวี่เฟยของข้านางได้พลาดมื้อเย็นไป ท่านก็ไม่ให้นางกินนะเจ้าคะ” สะใภ้บ้านรองนามว่าจงอี้ซิน ย้อนรำลึกถึงเรื่องลูกสาววัยแปดปีของตัวเองขึ้นมา “ดูเจ้าเด็กพวกนี้สิท่านแม่ กางแขนปกป้องพี่สาวตัวเอง ช่างน่าสมเพชไม่รู้จักสำเหนียกกำลังตัวเอง ถุย !” หลินพ่านเอ๋อสะใภ้บ้านใหญ่มองดูเด็กทั้งสองพร้อมถ่มน้ำลายใส่ตรงหน้า แม่เฒ่าเซี่ยมองลูกสะใภ้ทั้งสองสลับกันไปมา เดินตรงไปกระชากหมั่นโถวเย็นชืดแถมแข็งปานหิน ออกจากมือของเซี่ยซือหยาง “แง ๆ ๆ” เด็กน้อยถูกแย่งของกินของพี่สาวไป ถึงกับแผดเสียงร้องลั่น “เจ้าคนชั่ว ! เอามานะ ของท่านพี่ข้า” กำปั้นน้อย ๆ ทุบไปยังต้นขาของแม่เฒ่เซี่ย “เจ้าเด็กเนรคุณกล้าตีข้ารึ นี่นะ !” แม่เฒ่าเซี่ยเตะทีเดียวเซี่ยซือหยางก็กระเด็นไปติดกับผนังห้อง “น้องเล็ก !” เซี่ยซานซานรีบวิ่งไปอุ้มน้องชายขึ้นมากอดไว้ด้วยความตกใจ “ท่านย่า น้องเล็กยังเด็กไม่รู้ความ เหตุใดท่านถึงได้ใจร้ายเช่นนี้” “แง ๆ ๆ” เสียงร้องไห้ของเด็กน้อยฟังแล้วน่าสงสารจับใจ ดวงตาที่ปิดไว้ก่อนหน้าของเซี่ยซือซือ ลืมขึ้นหลังจากค้นพบว่า ตัวเองได้ทะลุมิติมายังอดีตอันไกลโพ้นแล้วจริง ๆ หลังจากหลับตาลืมตาอยู่หลายหน เรียบเรียงความคิดที่ไหลเข้ามาไม่ยอมหยุด เมื่อค่อย ๆ จัดการกับมันได้ ความเจ็บปวดที่ศีรษะก่อนหน้าจึงบางเบาลง และมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างเฉยชา ครบสูตรของการทะลุมิติจริง ๆ มีท่านย่าผู้ชั่วร้าย ขนาบข้างด้วยป้าสะใภ้เลวทั้งสอง ครั้นหันไปมองน้องสาวในวัยสิบขวบของตัวเองกับน้องชายตัวน้อย ทั้งตัวดำเมี่ยมเหมือนไม่ได้อาบน้ำมาเป็นเดือน ร่างกายผอมแห้งเหลือแต่กระดูก เสื้อผ้าเก่าขาดมีรอยปะชุนเต็มไปหมด เส้นผมแห้งกรังเหมือนไม่ผ่านน้ำมานาน ยกมือของตัวเองขึ้นมาดู ไม่ได้มีสภาพต่างกันแม้แต่น้อย ครั้นเงยหน้ามองป้าสะใภ้ใหญ่ร่างกายอวบอ้วนเต็มไปด้วยก้อนไขมัน ป้าสะใภ้รองแม้ไม่ได้อ้วนแต่ก็ไม่ได้ผอม ยิ่งแม่เฒ่าเซี่ยด้วยแล้ว ร่างกายบึกบึนเหมือนคนกินดูอยู่ดีมาตลอด “ท่านแม่ดูอาซือมองท่านสิเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่เห็นสายตาเย็นเยียบของคนที่นอนอยู่บนเตียงก็อดแปลกใจไม่ได้ ดูเยือกเย็นจนไม่น่าไว้ใจ “เจ้าอย่าคิดว่ากระโดดน้ำตายแล้วทุกอย่างจะจบนะอาซือ ข้ารับเงินคนบ้านถานมาแล้ว ถ้าเจ้าตายข้าจะให้อาซานไปแทนเจ้า” คำพูดของแม่เฒ่าเซี่ยทำให้ดวงตาของเซี่ยซือซือเบิกกว้าง ท่านย่าของนางขายนางให้คนบ้านถานในราคาแค่ห้าตำลึง เจ้าของร่างเดิมไม่อยากไปเป็นเมียคนพิการ เลยไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทว่าเธอที่มาจากยุคปัจจุบันกลับเข้ามาแทนที่เจ้าของร่างนี้ เจ้าของร่างเดิมว่ายน้ำไม่เป็น จึงได้ขาดอากาศตายใต้น้ำ แต่เธอที่เข้ามาสวมร่างกลับพาร่างนี้ขึ้นมาจากน้ำได้ โชคชะตาคงเล่นตลกให้เธอกับเจ้าของร่างเดิมมีชื่อเดียวกัน “ท่านย่าอาซานยังเด็กนัก ท่านอย่าได้ทำเช่นนั้นเลย” นานมากกว่าที่นางจะเอ่ยออกมา “มันอยู่ที่เจ้าอาซือ ข้าขอเตือนเอาไว้ อีกสองวันคนบ้านถานจะมารับตัวเจ้าแล้ว อย่าให้เกิดเรื่องขึ้น ไม่อย่างนั้นข้าจะส่งอาซานไปแทนเจ้า แล้วขายซือหยางทิ้งเสีย” แม่เฒ่าเซี่ยจ้องหน้าเซี่ยซือซือแบบอาฆาต เด็กนี่ก่อนหน้าดูอ่อนแอไร้ทางสู้ ทำไมวันนี้ถึงได้ดูแปลกตาไปนัก “ท่านแม่เจ้าคะ ท่านจะลงโทษคนบ้านสามเรื่องหมั่นโถวนี่อย่างไรเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่ยังไม่ยอมปล่อยสามพี่น้องไปง่าย ๆ “พรุ่งนี้งดอาหารบ้านสาม” แม่เฒ่าเซี่ยเอ่ยแล้วหันหลังเดินออกจากห้องของเด็กน้อยทั้งสามไป โดยมีสะใภ้ใหญ่เดินตามไปด้วย “พวกเจ้าได้ยินแล้วใช่ไหม จำใส่หัวเอาไว้ดี ๆ ด้วยล่ะ” สะใภ้รองหมุนตัวตามหลังไปติด ๆ “ท่านพี่ต่อไปท่านอย่าทำเช่นนี้อีกนะเจ้าคะ ข้ากับน้องเล็กจะทำอย่างไร ถ้าท่านไม่อยู่” เซี่ยซานซานปล่อยเสียงร้องไห้ในทันที

เจ้าสาวจำยอม สามีเศรษฐีนอกสายตา

เจ้าสาวจำยอม สามีเศรษฐีนอกสายตา

Roana Javier
4.9

ชูจี้ถูกเก็บไปอุปการะตั้งแต่ยังเด็ก ซึ่งถือเป็นความฝันของเด็กกำพร้าทั่วไปอย่างชูจี้ แต่ชีวิตหลังจากนั้นมันไม่ได้มีความสุขดั่งที่ชูจี้คิดฝันไว้เลย เธอต้องอดทนถูกเย้ยหยันและการทำทารุณจากแม่บุญธรรมของเธอ แต่ก็ยังโชคดีที่เธอได้รับความเมตตาจากคนใช้สูงวัยคนหนึ่งในบ้านหลังนั้น ชึ่งเป็นคนคอยดูแลและเอาใส่เธอเหมือนแม่แท้ ๆ ของเธอ จนกระทั่งคนใช้จากไปด้วยอาการป่วย ชูจี้ก็ถูกบังคับให้แต่งกับผู้ชายที่ไม่เอาการเอางานแทนลูกสาวแท้ ๆ ของพ่อแม่บุญธรรมของเธอเพื่อชดใช้ค่ารักษาพยาบาลของคนใช้ เรื่องราวจะเป็นเช่นเดียวกับซินเดอเรลล่าหรือไม่? อย่างไรก็ตาม ชายที่เธอจะแต่งงานด้วยนั้นไม่เหมือนเจ้าชายเลยสักนิดนอกจากรูปร่างหน้าตาของเขาที่สามารถเทียบเท่ากับเจ้าชายได้เท่านั้นเอง ลู่เหยี่ยนเป็นลูกชายนอกสมรสของครอบเศรษฐีครอบครัวหนึ่ง เขาใช้ชีวิตไปวันๆ (พอลอดไปด้วยค่ะ)มาโดยตลอด ที่เขาตกลงแต่งกับชูจี้ก็เพราะอยากจะทำให้ความปรารถนาสุดท้ายของแม่ของเขาสมหวังเท่านั้น แต่ในคืนวันแต่งงาน เขากลับพบว่าเจ้าสาวคนนี้มีพฤติกรรมที่ผิดกับที่เคยได้ยินได้ฟังมา โชคชะตาจะบันดาลให้พวกเขาเป็นอย่างไร และลู่เหยี่ยนจะเป็นดั่งที่เราคิดหรือไม่ สิ่งที่น่าประหลาดใจคือลู่เหยี่ยนมีหลายอย่างที่คล้ายๆ กับมหาเศรษฐีที่ใหญ่ที่สุดในเมืองนี้อย่างพิลึก สุดท้ายแล้ว ลู่เหยี่ยนจะสามารถรู้ได้หรือไม่ว่าชูจี้ คือเจ้าสาวจำเป็นที่ต้องได้แต่งงานแทนพี่สาวของเธอ การแต่งงานของพวกเขาจะเป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวสุดโรแมนติกหรือวิบากกรรมของชีวิต โปรด ติดตามและค้นหาชีวิตและเรื่องราวของทั้งสองคนด้วยกันเถอะ

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
เป็นอนุของผู้อื่นช่างยากเย็นนัก
1

บทที่ 1 สตรีผู้อาภัพ

09/08/2023

2

บทที่ 2 เรื่องเริ่มต้นขึ้น

09/08/2023

3

บทที่ 3 ช่วยเหลือ

09/08/2023

4

บทที่ 4 ในที่สุดก็ได้พบ

09/08/2023

5

บทที่ 5 ไม่อาจยั้งใจ

09/08/2023

6

บทที่ 6 ทดแทนบุญคุณด้วยร่างกาย

09/08/2023

7

บทที่ 7 สตรีนำโชค

09/08/2023

8

บทที่ 8 ห้ามใจไม่ไหว

09/08/2023

9

บทที่ 9 ชีวิตของเฉินฮ่าวหลาน

09/08/2023

10

บทที่ 10 เฉินฮูหยิน

09/08/2023

11

บทที่ 11 แตกหัก

09/08/2023

12

บทที่ 12 เรื่องราวมากมายเหลือเกิน

09/08/2023

13

บทที่ 13 ไม่น่าเชื่อ

09/08/2023

14

บทที่ 14 แม่สื่อ

09/08/2023

15

บทที่ 15 ฮูหยินเอก

09/08/2023

16

บทที่ 16 ข้าคิดผิดไปแล้ว

09/08/2023

17

บทที่ 17 ในที่สุดก็พบเจ้า

09/08/2023

18

บทที่ 18 นางช่างมีชีวิตที่น่าสงสารยิ่งนัก

09/08/2023

19

บทที่ 19 เจ้าตัวเล็กของพ่อ

09/08/2023

20

บทที่ 20 พากลับบ้าน

09/08/2023

21

บทที่ 21 มีคนตื่นเต้นมีคนไม่ยินดี

09/08/2023

22

บทที่ 22 ไม่ยอมรับนางเด็ดขาด

09/08/2023

23

บทที่ 23 ท่านพี่ข้าพร้อมแล้ว

09/08/2023

24

บทที่ 24 อบอุ่นหัวใจ

09/08/2023

25

บทที่ 25 ผู้มีอำนาจเหนือกว่า

09/08/2023

26

บทที่ 26 ชื่นใจยิ่งนัก

09/08/2023

27

บทที่ 27 เรื่องก็เกิดขึ้นอีก

09/08/2023

28

บทที่ 28 คนที่ข้าไม่เคยรู้จักชื่อ

09/08/2023

29

บทที่ 29 เจ้าคือภรรยานำโชคของข้าจริง ๆ (ตอนจบ1)

09/08/2023

30

บทที่ 30 เจ้าคือภรรยานำโชคของข้าจริง ๆ (ตอนจบ2)

09/08/2023

31

บทที่ 31 ตอนพิเศษ หลงเหยียน

09/08/2023