Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
หนึ่งแค้นแสนรัก

หนึ่งแค้นแสนรัก

pimchan publication

5.0
ความคิดเห็น
70.5K
ชม
69
บท

“ผมก็ไม่ได้อยากบังคับข่มขืนอะไรคุณหรอกนะ อย่าได้หลงตัวเองไปหน่อยเลย ผมไม่ได้ขาดแคลนขนาดนั้น” ภาคินบอกเสียงเข้ม “อ้อ แล้วก็อย่าหวังนะว่าจะหนีพ้น ก่อกรรมแล้วก็รับมันไว้เถอะ” เขาบอกก่อนจะสวมเสื้อคลุมแล้วเดินออกไปข้างนอกไปตามด้วยเสียงปิดประตูดังโครม เพียงแค่พ้นหน้าเขาเท่านั้นน้ำตาของอมาวดีก็ไหลมาเป็นสาย เธอขบริมฝีปากแน่นอย่างเจ็บช้ำ นี่แหล่ะคือธาตุแท้ของภาคิน ที่เขาเคยทำดีกับเธอมาช่วงหนึ่งมันก็แค่แสดงละครเท่านั้น แล้วเขาก็เปิดเผยตัวจริงออกมาให้เธอได้เห็นเพื่อให้เธอเจ็บช้ำแก้แค้นที่เธอทำลายเขา... สิ่งที่เขาทำมันได้ผลดีเกินคาดเสียด้วยสิ เธอเจ็บจนใจจะขาดเลยทีเดียว แต่ไม่มีวันที่เธอจะแสดงความอ่อนแอให้เขาเห็น ไม่มีวัน... มือบางๆ นั้นป้ายน้ำตาแห่งความเจ็บปวดทิ้ง ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วควานหาเสื้อคลุมมาใส่แล้วเข้าอาบน้ำ... ในสมองของเธอตอนนี้ท่องได้คำเดียวว่าเธอจะไม่ยอมอยู่กับเขาอีก ไม่ว่าใครจะบอกอย่างไร ใครจะว่าอย่างไร หรือใครจะไม่ยอม อมาวดีจะไม่สนอีกต่อไป เธอจะไม่อยู่ให้หัวใจเจ็บช้ำมากกว่านี้อีกต่อไปแล้ว...

บทที่ 1 บทนำ

รถยนต์บีเอ็มดับบลิวคันหรูวิ่งเข้าสู่จังหวัดประจวบคีรีขันธ์เมื่อเวลาเลยเที่ยงคืนมาแล้ว คนที่นั่งอยู่ด้านหน้าสองคนมองตากันอย่างอิหลักอิเหลื่อทั้งคู่แทบไม่มีสมาธิขับรถเพราะมัวแต่เกี่ยงให้กันและกันมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้านหลังรถอย่างไม่คลาดสายตาเมื่อผู้เป็นนายที่นั่งอยู่ด้านหลังไม่สนใจพวกเขาเลยเพราะมีหญิงสาวที่เพิ่งถูกลักพาตัวมานั่งพิงบ่าเจ้านายของพวกเขาอยู่นั้นเป็นสาเหตุ

เจ้านายของพวกเขาเป็นผู้ชายที่ไม่เคยมีผู้หญิงใดผ่านเข้ามากล้ำกลาย ไม่เคยสนใจสตรีที่ไหนมากกว่าความเป็นเพื่อน ตั้งแต่รู้จักกันมาพวกเขายังแอบคิดอยู่ว่าเจ้านายเป็นพวกรักเพศเดียวกันเสียด้วยซ้ำ ภาพที่ได้เห็นอยู่ผ่านกระจกหลังนั้นทำให้ความคิดของพวกเขาเปลี่ยนไป

ภาคินเจ้านายของพวกเขากอดผู้หญิงที่เพิ่งลักพาตัวมาเอาไว้แล้วขโมยจูบหญิงสาวหลายครั้ง เขาคลอเคลียอยู่ไม่ห่างแก้มเธอเลยราวกับจะอดใจให้ไปถึงบ้านพักตากอากาศไม่ไหวแล้ว ทำให้ลูกน้องเร่งขับรถอย่างรีบเพราะกลัวเจ้านายจะด่าว่าขับช้าไม่ทันใจ... แม้ว่าเจ้านายดูเหมือนจะเป็นคนใจเย็นแค่ไหนแต่พวกเขารู้ดีว่าบทพ่อจะใจร้อนมาก็ยากจะเอาอยู่เหมือนกัน...

จนเมื่อรถวิ่งผ่านถนนคอนกรีตเข้ามาจอดที่ท่าเรือเพื่อขึ้นเรือนำทั้งสี่ชีวิตข้ามฝั่งมายังเกาะส่วนตัวของเจ้านายและถึงบ้านมาถึงตัวบ้านพักตากอากาศอันเป็นที่หมายแล้ว คนเป็นลูกน้องค่อยโล่งใจเมื่อเจ้านายไม่ได้ดุพวกเขาแต่อย่างใด

“ขอบใจมากอาฟ่ง อาห่าว” ภาคินยกตัวเธอขึ้นมาพาดไว้บนบ่าเดินเข้าไปในตัวบ้าน เขาจัดการวางร่างของหญิงสาวลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา ก่อนจะหันไปบอกลูกน้องที่เดินตามมาให้ไปพักผ่อนได้ สิ้นเสียงล็อคประตูห้องดัง กริ๊ก รอยยิ้มพอใจของชายหนุ่มก็ฉายให้เห็นบนใบหน้าของเขา

“ยินดีตอนรับสู่นรกนะอมาวดี” เขากระซิบบอกร่างที่หลับใหลด้วยเสียงแผ่วเบาราวกระซิบ

ภาคินเปิดแอร์ให้เย็นเฉียบเพราะเขาเป็นคนขี้ร้อน เขาถอดเสื้อผ้าออกจากร่างกายไม่เหลือสักชิ้นก่อนจะนั่งลงที่ปลายเตียงมองคนที่นอนอยู่ แล้วตัดสินใจแกะกระดุมที่เสื้อเธอออกจนหมดแล้วปลดเปลื้องเสื้อผ้าให้เธอเปล่าเปลือยไม่แพ้เขา

ร่างกายเธอยามเมื่อไร้อาภรณ์ใดๆ แลดูนวลเนียนน่าสัมผัสไปทุกส่วนสัดจนคนที่ถอดเครื่องห่อหุ้มร่างกายของเธอนั้นออกต้องกัดฟันกรอดเพราะเขารู้สึกร้อนไปทั้งตัว ไม่นึกว่าเธอจะสวยงามขนาดนี้ มันช่างตรงกันข้ามกับนิสัยใจคออันร้ายกาจของเธอเสียจริง ภาคินรีบดึงผ้าห่มสีขาวสะอาดมาปิดร่างเนียนสวยนั้นไว้ก่อนที่เขาจะอดใจไม่ไหว

“ไม่ใช่เวลานี้หรอกอมาวดี ตอนที่คุณหลับอยู่มันไม่สนุกหรอก ไว้ให้คุณตื่นขึ้นมาแล้วผมรับรองว่าจะร้ายกับคุณให้สมกับที่คุณทำร้ายคนอื่นเลยทีเดียว เตรียมใจรับให้ดีก็แล้วกัน”

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

หนังสืออื่นๆ ของ pimchan publication

ข้อมูลเพิ่มเติม
บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ